“ชู่ว์~ เอาของจริงดีกว่าคนสวย มันกว่ากันเยอะ”พอพูดจบผมก็จัดการสาวท่อนเอ็นสองสามครั้งจากนั้นก็จ่อที่ปากทางเข้าร่องรักของเธอแล้วถูวนกับปากร่องรักที่มีน้ำหวานของเธอไหลออกมาเยิ้ม ภาพตรงหน้าทำให้โคตรรู้สึกดีเลยครับผมแทบจะห้ามตัวเองไม่ให้กดท่อนเอ็นลงไปแรง ๆ ไม่ได้ พอส่วนหัวของผมเปียกเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่
พั่บ พั่บ พั่บ!เสียงเนื้อกระทบเนื้อสลับกับเสียงครางของเราสองคนที่ดังลั่นห้องยิ่งทำให้ผมมีอารมณ์มากขึ้นจนต้องคว้าร่างน้ำหวานขึ้นมาให้นั่งอยู่บนตัวผมแล้วกดจูบลงที่ปากที่เอาแต่ครางยั่วอารมณ์ผมไม่หยุด ส่วนมือก็จับสะโพกเธอให้ดันเข้ามารับสัมผัสจากผมเป็นจังหวะ“โอ้ว~ ตอดแน่นมากน้ำหวาน อ่าส์~” ผมครางคำรามอ
“ซี๊ด~”ฉันตื่นนอนอีกครั้งในช่วงสายเกือบจะเที่ยงของอีกวัน พอขยับตัวแค่นิดเดียวความรู้สึกเจ็บระบมก็วิ่งเข้าใส่จนแทบไม่อยากขยับตัวต่อ ส่วนอีกคนอย่าให้พูดถึงเลยค่ะนอนหลับสบายอยู่ข้างฉันนี่แหละโมโหจริง ๆ เลยไม่คิดว่าอีตาคุณพอร์ชจะหื่นขนาดนี้ แล้วที่ขู่ฉันว่าถ้าไม่แกล้งหลับจะทำครั้งเดียวมันคืออะไรวะ กว
“อื้อ! หวานจะตกแล้ว อุ้มดี ๆ คุณพอร์ชมองทางไปเลยอย่ามามองหวาน!” ฉันตะโกนบอกเขาที่ยิ้มด้วยความพอใจแล้วหลุบตาลงมองหน้าอกฉันทำให้ฉันต้องเบียดตัวเข้าหาเขามากขึ้นเพื่อที่จะหลบสายตา แต่ถึงเขาจะแกล้งฉันมากแค่ไหนแทนที่ฉันจะโกรธใจฉันกับเต้นแรง ยิ่งอยู่ใกล้เขามากเท่าไหร่ใจมันก็ยิ่งสั่นไหวมากขึ้นเรื่อย ๆ-สองอ
“ไปไหนมา”เฮือก!ฉันเข้ามาในห้องยังไม่ทันได้เปิดไฟเลยก็มีเสียงขรึมดังทักทายเหมือนจะอารมณ์ไม่ดีด้วยสินะ แต่นี่เพิ่งสี่ทุ่มครึ่งเองนะไม่ดึกหรอกเวลานี้กำลังดี“คุณพอร์ชกลับเร็วจังเลยค่ะวันนี้” ฉันเปิดไฟแล้วก็หันไปทักทาย อื้อหือ~ แบดมาก ลุควันนี้น้ำหวานให้ล้านผ่าน หล่อไม่บันยะบันยัง ทำไมหล่อขนาดนี้ ถึงแ
“ก็นี่วันศุกร์เธอน่าจะรู้ว่ามันวันอะไร” คุณพอร์ชลดเสียงลงแต่ก็ยังคงไม่ยอมแพ้ฉัน“เออหวานรู้แล้ว ที่อารมณ์เสียเพราะวันนี้เป็นวันกินตับแต่หวานกลับช้าเลยหงุดหงิดใช่ไหมคะ คุณพอร์ชก็แบบนี้แหละคิดถึงแต่เรื่องนี้ รอนะคะ รอตรงนี้แหละ หวานไปอาบน้ำแป๊บเดียว ขออาบห้านาทีเดี๋ยวออกมาให้กินตับ!” ฉันบอกเขาแล้วก็เด
“ฉันไม่เอาเงินหรอกน่า ฉันอยากได้ค่าอาหารเป็นอะไรเธอรู้ดี”คุณพอร์ชหันมาพูดพร้อมด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์ของเขา นึกแล้ะว่าคำสัญญาของเขาต้องเชื่อไม่ได้ฉันก็เลยทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของเขาแล้วเดินไปชะเง้อมองคุณพอร์ชทำอาหาร เขาหยิบจับของสดออกมาจากตู้เย็นเยอะแยะเต็มไปหมด ดูท่าทางน่าจะทำอาหารเก่งพอตัวเลยล่ะ“คุณพ
“ค่ะ” ฉันตอบเขาตรง ๆ ก็ลุคแบดไฮโซดูเจ้าสำอางขนาดนี้กินส้มตำเป็นอีหวานก็อึ้งมากพอแล้ว นี่น้ำหวานก็เตรียมใจไว้แล้วว่าถ้าพี่ชายเจอสภาพร้านป้าจุกพี่ชายต้องลากอีหวานกลับไปทำกับข้าวกินเองแน่นอน“ใกล้ถึงรึยังล่ะร้านป้าจุกของเธอ” คุณพอร์ชถามขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เดินเข้าซอยมาได้ประมาณ 200 เมตร“นั่นไงคะ” ฉั
พั่บ!“โอ้ว~ โคตรมันเลยหวาน”“อื้อ~ หวานก็ อ๊ะ! คุณพอร์ชทำหวานแรง ๆ ค่ะ” ฉันร้องขอมากขึ้น ดูเหมือนคุณพอร์ชจะใส่มาสุดแรงทุกครั้งที่ขอแต่เชื่อไหมค่ะว่าเขาสามารถเพิ่มแรงกระแทกให้แรงขึ้นได้ทุกครั้งที่ร้องขอมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งหวานเองก็ไม่รู้ว่าสามีของหวานไปเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ไหนพั่บ!“อ๊ะ!”พั่บ!“อ๊ะ
“แล้วแต่เลยค่ะ แล้วแต่ที่คุณพอร์ชอยากทำเลย อ๊ะ!” จบคำพูดยั่วยวนของฉันคุณพอร์ชก็กระแทกท่อนเอ็นเข้ามาเต็มแรงทันทีพั่บ!“อ่าส์! แน่นมากเมียจ๋า~” คุณพอร์ชจับเข่าฉันดันแยกออกจากกันแล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวเร็วจนเสียงทำรักของเราสองคนดังไปทั้งห้องพั่บ!พั่บ พั่บ พั่บ!“อ๊ะ! คุณพอร์ช~ อ๊ะ! อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!”
“ซี๊ด~ คุณพอร์ช~” ฉันนอนชันเข่าเอามือบีบหน้าอกตัวเองจนแทบจะแหลกคามืออยู่แล้วคนที่ใช้ปากลิ้นทำรักให้ที่กลางร่างกายก็ไม่คิดจะหยุดแล้วขึ้นมาหาเมียอย่างหวานบ้างเลยแผล็บ~เสียงลิ้นตวัดเลียจากร่องรักขึ้นมาหาติ่งสวาททำฉันสะท้าน เสียวมากเลยหวานจะตายเพราะลิ้นคุณพอร์ชแล้วคุณพอร์ชจะรู้บ้างไหมนะ“ซี๊ด~ คุณพอร์
“นี่ไม่ได้แกล้งแช่งตัวเองเพราะอยากไปมีเมียใหม่ใช่ไหมคะ” ฉันแกล้งถามและตีสีหน้าระแวงเหมือนเดิม แต่ในใจรู้สึกดีมากแล้วล่ะ“พี่ดูไม่รักหวานเลยเหรอครับ” พอฉันถามพร้อมจ้องด้วยความระแวงเขาก็ถามกลับเสียงขรึม ใบหน้าหล่อก็ตึงขึ้นมาเชียว“ก็...จะไปรู้เหรอคะ”“หึ! เมียอะไรวะใจร้าย คิดลงได้ยังไงว่าผัวไม่รักผัวอ
“เฮ้อ! พี่แกล้งเยอะไปใช่ไหมเนี่ยเจ้หวานของพี่ถึงได้เศร้าแล้ว โอ๋ ๆ มาให้พี่พอร์ชโอ๋นะคะ”“อย่ามาใกล้หวานเชียวนะคุณพอร์ช!” ฉันถอยหลังหนีเขาทันทีที่เขาเก้าเท้าเข้ามาหา“โอเค ๆ ไม่เล่นแล้วครับ คุยกันนะน้ำหวานพี่ไม่แกล้งหนูแล้ว” เขายิ้มเอ็นดูฉัน ยิ้มเอ็นดูฉันทำไมมีเรื่องอะไรต้องเอ็นดู ลองมายิ้มเอ็นดูแบบ
“มันจะมากเกินไปแล้วนะคุณพอร์ช! หยามหวานมากเกินไปแล้วนะ!” ฉันทนไม่ไหวสุดท้ายก็เลยพุ่งใส่เขา โมโหจนเลือดขึ้นหน้าแล้วค่ะ โมโหจนอยากเอาเลือดหัวเขาออกหมับ!“หยามที่ไหน ที่ทำทุกวันทุกคืนก็ไม่ต่างจากการผลิตลูกนี่ครับ” เขาจับมือฉันที่กำลังจะข่วนหน้าเขาเอาไว้ทั้งสองมือพร้อมกับยิ้มอารมณ์ดีทำให้ฉันแทบกรี๊ด“ไ
“พี่อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ครับ มันคงมีความสุขมากถ้าได้เป็นพ่อคน พี่อยากเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ ที่เป็นสายเลือดของพี่”“...ค่ะ หวานเข้าใจแล้ว”“ครับ...ขอบคุณที่เข้าใจพี่นะ”“แล้วคนที่คุณพอร์ชไปหาเขาว่ายังไงบ้างล่ะคะ”“เขาจะช่วยครับ แต่เขาให้พี่มาบอกหวานก่อนแล้วก็ให้มาถามหวานว่าหวานจะมีลูกให้พี่เองรึเปล่า
“...ค่ะ หวานรู้” หวานรู้และหวานก็ได้แต่ขอให้มันยังทัน ขอให้ความตั้งใจที่จะปล่อยเลิกกินยาคุมป้องกันของฉันมันยังทัน ขอให้มันไม่สายเกินจนทำให้เขาไปเลือกคนอื่นแทนที่ฉัน ขออย่าให้เขาเลือกคนอื่นมาแทนที่ฉันมาแทนที่คำว่าครอบครัวของเรา“...พี่ไม่อยากรอแล้ว” เขานิ่งไปตอนที่ฉันบอกและพยักหน้ารับ เขานิ่งมองหน้าฉ
“ค่ะ” มันเจ็บแต่สุดท้ายจะพูดอะไรได้มากกว่านี้ในเมื่อตอนนี้ใจฉันเจ็บและอีกใจก็โกรธแต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์อยากทะเลาะกับเขาหรือโวยวายเหมือนเมื่อกี้ มันเหมือนกับว่าการพยายามปิดบังซ่อนเร้นของเขาเป็นตัวการที่ทำให้ฉันชาจนไม่อยากจะทำอะไร“พี่...” เขาก็ยังเหมือนเดิม ฉันไม่ได้รอฟังแล้วแต่พอเห็นอาการของเขามันก็ทำใ