Novel-novel oleh Nuttanun Srangnok

“ทำไมทำหน้ามุ่ยแบบนั้นเดี๋ยวแขกก็นึกว่าเจ้าบ่าวโดนบังคับให้แต่งงานหรอก” ฉันหันไปกระซิบถามออสตินที่ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่หน้างานด้วยความสงสัยลืมบอกไปสินะคะว่าวันนี้เป็นวันแต่งงานของฉันกับออสติน เขินจังเลยวันนี้จะมีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว อ้อ! ก่อนหน้านั้นออสตินเซอร์ไพรส์ขอฉันแต่งงานอีกรอบด้วยนะคะ ซึ่งลงทุนอลังการมากด้วยการซุกตัวเองลงในกล่องใบใหญ่ที่ฉันไม่มีทางรู้เลยจริงๆ ให้ตายเหอะ กล่องใหญ่ขนาดนั้นใครจะไม่รู้ถามจริง พอเปิดมาก็เจอผู้ชายผูกโบว์ยื่นกุหลาบดอกสวยที่สลักคำว่า Will You Marry Me เอาไว้พร้อมกับประดับเพชรเม็ดเล็ก ๆ ที่กลีบดอกเอาเป็นว่าถึงมันเหมือนไม่มีอะไรเป็นการขอแต่งงานที่โคตรอนุบาลแต่มันทำให้ประทับใจฉันมาก ถึงแม้จะไม่มีดนตรี ไม่มีพลุ ไม่มีดอกไม้ประดับเต็มห้อง ไม่มีลูกโป่ง ไม่มีเพื่อน ๆ ไม่มีกล้องหรือทีมงานมาเตรียมเซอร์ไพรส์เหมือนที่เคยเห็นบ่อย ๆ อย่างคู่อื่นแต่แค่มีเขาที่อยากจะดูแลฉันอยู่เคียงข้างกันและกันตลอดไปก็เพียงพอแล้ว“ว่าไงคะ ทำหน้ามุ่ยทำไม” ฉันถามออสตินอีกครั้งเพราะเขายังคงทำหน้าแบบนั้นไม่หยุด“เกลียดไอ้พวกนั้น” ออสตินบอกแล้วก็ชี้ไปทางกลุ่มเพื่อนเจ้าบ่าวที่ยืนคุยก

​“มึงจะนั่งซึมทำห่าไรไอ้ติน” เสียงไอ้เควินดังเข้ามาในสมองผมทำให้ผมถอนหายใจด้วยความรำคาญ“เออ มึงเรียกพวกกูมานั่งดูมึงถอนหายใจรึไง” ไอ้แอลถามขึ้นบ้าง แล้วพวกมันสองคนก็นั่งมองหน้าผมด้วยสายตากดดัน“เฮ้อ!” ผมถอนหายใจออกมาหนักๆ แล้วก็ยกเหล้าขึ้นกระดกทีเดียวหมดแก้ว“เอา เอาไปอีก แดกเยอะๆ เลยมึง เมาแล้วจะได้พูด” ไอ้เควินยื่นแก้วของมันมาให้ผมอีกแก้ว ผมเลยปัดมือมันออกเบา ๆ“กูไม่เข้าใจว่ะทำไมผู้หญิงไม่ชอบพูดตรง ๆ วะ กูไม่ใช้ผู้วิเศษที่จะรู้ทุกความคิดนะเว้ย”“เออ ผู้หญิงก็แบบนี้แหละมึงต้องเข้าใจเขา” ไอ้เควินปรมาจารย์ด้านการเอาใจผู้หญิงตอบผมมา ซึ่งไม่ได้ช่วยอะไรกูเลยครับ“มีคำแนะนำอื่นไหม” ผมถามออกไปทันที“ไม่ว่ะ กูไม่เคยมีเมีย ไม่รู้จะหาวิธีเข้าใจผู้หญิงไปทำไม มึงถามไอ้แอลดิ” ไอ้เควินยักไหล่ให้ผม“ไม่รู้ว่ะ ปกติงี่เง่าเมื่อไหร่กูก็จัดให้ดอกใหญ่ ๆ ตื่นมาก็หาย” ไอ้เชี่ยแอลตอบด้วยน้ำเสียงเรื่อย ๆ ของมัน แต่ผมแทบอยากกระโดนถีบปากมัน แม่งไม่ได้ช่วยอะไรกูเลย“พวกมึงแม่งไร้ประโยชน์ฉิบหาย”“ไอ้ห่าผู้หญิงแต่ละคนไม่เหมือนกันมึงจะง้อเหมือนกันได้ไงวะ นั่นเมียมึงมึงต้องรู้จักดีกว่าพวกกู” ไอ้แอลพูดขึ้นมา มันท

ฉันกลับมาถึงกรุงเทพในคืนวันอาทิตย์ด้วยสภาพ...โทรม! โทรมและไม่ได้เจอทะเลเลยเพราะวันเสาร์ทั้งวันออสตินไม่ยอมให้ฉันออกจากห้องพอวันอาทิตย์ฉันก็เลยนอนหมดสภาพในโรงแรม ยังดีที่ลากสังขารมาสนามบินได้“หน้ามุ่ยเชียว ไม่สนุกเหรอที่รัก” ออสตินเดินข้างฉันแล้วก็ถามหลังจากที่เราเอากระเป๋าเรียบร้อยแล้ว“สนุกกับผีน่ะสิ” ฉันตอบเขาไปแต่ไม่มองหน้า เกลียดมัน เกลียดไอ้หื่นนี่ แยกกันกลับตรงนี้เลยได้ไหม“เดี๋ยวพาไปใหม่น่า” ออสตินเดินมาโอบไหล่ฉันไว้แล้วบอกออกมา เหอะ! ไปก็เหมือนเดิมเชื่อเถอะตื๊ดดดดด ตื๊ดดดดเสียงโทรศัพท์ของออสตินดังขึ้น เขาหันมามองหน้าฉันเล็กน้อยแล้วยิ้มให้“ที่รักไปรอบนรถก่อนนะ สตาร์ทรถรอเลย คุยธุระแป๊บนึงเดี๋ยวตามไป” เขาบอกให้ฉันขึ้นไปรอบนรถแล้วก็เลี่ยงออกไปคุยโทรศัพท์ทิ้งให้ฉันมองตามด้วยความสงสัยว่าเบอร์ที่โทรมาเป็นใคร2 วันที่ไปเที่ยวจะมีคนโทรหาเขาบ่อยแถมยังคุยกันเป็นเวลานาน และทุกครั้งออสตินก็จะเลี่ยงออกไปคุยที่อื่นเพื่อไม่ให้ฉันได้ยินตลอด บางเวลาก็หันมามองที่ฉันเหมือนกลัวว่าฉันจะเดินเข้าไปใกล้แล้วได้ยินสิ่งที่เขากำลังคุยอ้อ! มันมีครั้งหนึ่งที่มีคนส่งข้อความเข้ามาฉันเห็นเขานั่งตอบอยู่รา

“อื้อ~” มินตราครางออกมาเพราะทันทีที่ผมพูดจบก็ดึงมือเธอไปจับที่กระบี่ของผม อ่าส์~ พอโดนมือนิ่ม ๆ ของเมียกระบี่ของผมก็ยิ่งแข็งสู้มือเธอในทันทีดูเหมือนเธอจะมีอารมณ์มาก พอผมชักนำคนสวยของผมก็เลยไม่ปฏิเสธแถมยังบีบกระบี่ผมเบา ๆ อ่าส์~ แค่คิดว่าจะโดนเมียเล่นกระบี่ก็ทำผมฟินจนน้ำแทบทะลักออกมาท่วมกระบี่เองแล้วครับ#AUSTIN END#MINTRA TALKฉันรู้สึกขัดใจนิดหน่อยที่ออสตินลีลาท่ามากไม่ยอมเข้ามาในตัวฉันเพราะตอนนี้ฉันรู้สึกร้อนไปทั้งตัวแล้ว แต่ก็พอจะดูออกว่าเขาอยากให้ฉันเป็นฝ่ายรุกบ้าง ในเมื่อที่รักแซบขนาดนี้อีมินจะขัดใจได้ไงฉันพยายามข่มความอายเอาไว้แล้วก็จับท่อนเอ็นของเขาที่ทั้งแข็ง ทั้งยาว ทั้งใหญ่ >//////ฉันจับแล้วก็บีบมันเบา ๆ เพื่อหยอกล้อ แล้วมันก็ดันสู้มือฉันด้วยสิ พอบีบเบา ๆ มันก็เกร็งตัวแล้วก็แข็งมากกว่าเดิมอีก ยังแข็งได้อีกเหรอเมื่อกี้ก็แข็งมากแล้วนะ“อ่าส์~” ออสตินปล่อยมือจากมือฉันทันทีที่ฉันเริ่มบีบมังกรเขาแล้วก็สูดปากครางออกมา ทำไมเร่าร้อนเซ็กซี่แบบนี้ที่รัก หน้าตาออสตินเวลามีอารมณ์มันเร่าร้อนมากทำเอาฉันแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่

ตอนนี้เราสองคนมาถึงกระบี่เป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ มาถึงในช่วงค่ำของวันเลยยังไม่ได้ไปเที่ยวไหน นอกจากนั่งโง่ ๆ อยู่ที่ห้องพัก แล้วไอ้คนหื่นก็ไม่คิดที่จะพาออกไปไหนด้วยพอเท้าแตะสนามบินเขาก็ตรงดิ่งไปเอารถที่เช่าไว้แล้วพาขับมาเช็คอินที่โรงแรมทันที“ทำไมนั่งหน้าบึ้งแบบนั้นล่ะ” ออสตินเดินเข้ามาในห้องหลังจากที่เขาออกไปคุยโทรศัพท์สั่งงานลูกน้อง ไม่รู้ว่าสำคัญอะไรนักหนาถึงได้ต้องออกไปคุยลับตาฉัน“ไม่ต้องพามาก็ได้นะออสตินถ้ามาแล้วต้องมานั่งอยู่แค่ในห้องเนี่ยอยู่ที่กรุงเทพก็ได้”“ฮ่า ๆๆ อยากไปไหนครับเดี๋ยวพาไป” ออสตินหัวเราะขำท่าทางงอนของฉัน ก่อนที่เขาจะเดินมานั่งลงข้างฉัน มันน่าขำตรงไหนวะการที่อีกคนงอนเนี่ย“อยากออกไปหาไรกิน” ฉันบอกเขาเพราะเริ่มรู้สึกหิวแล้ว ตอนนั่งเครื่องมาฉันไม่ได้สั่งอะไรกินไม่ชอบอาหารบนเครื่องเท่าไหร่“อ๋อ หมูมินโมโหหิวนี่เอง”“ติน!” ฉันทุบเขาไปทีหนึ่ง ชอบล้อฉันแบบนี้ประจำเลย หมูที่ไหนจะหุ่นดีขนาดนี้กัน!#MINTRA END#AUSTIN TALKผมมองท่าทางแสนงอนของมินตราแล้วรู้สึกกระชุ่มกระชวย เวลายัยนี่งอนจากหน้าสวยของเธอจะเปลี่ยนเป็นเด็กน้อยหน้ายู่ปากจู๋เหมือนตูดเด็กเลยครับ ฮ่า ๆ แต่ถึงจะ

​ฉันตื่นมาด้วยความระบม ระบมไปทั้งร่าง! หน้าเน่อไม่ได้ล้างตั้งแต่เมื่อคืนเพราะไอ้จอมหื่นจับกินทั้งคืนจนฉันสลบคาอก พอตื่นมาฉันก็พบว่าฉันนอนอยู่คนเดียวบนเตียงที่ว่างข้าง ๆ ก็เย็นจัดแสดงว่าคนที่นอนข้างฉันตื่นไปตั้งนานแล้ว พอคิดได้แบบนั้นฉันก็ลืมตาตื่นทันที อย่าบอกนะว่าออสตินฟันฉันแล้วทิ้งอีกแล้ว!ซวยซ้ำซวยซ้อนต้องเจ็บอีกกี่ครั้งวะมินตรา ไม่อยากจะเสียน้ำตาแล้วจริง ๆ ขอให้สิ่งที่ฉันคิดเป็นแค่ความเพ้อเจ้อบ้าบอไปเองของฉันเถอะนะ บางทีเขาอาจจะอยู่ในห้องน้ำหรือตื่นมาทำอาหารรอคนรักแบบที่พระเอกในนิยายเขาชอบทำก็ได้พอคิดได้แบบนั้นฉันเลยฝืนกายพยุงร่างที่โคตรจะปวดตรงน้องสาวเดินไปดูที่ห้องน้ำ“...”แห้ง! พื้นห้องน้ำแห้งสนิท แต่ผ้าเช็ดตัวยังคงชื้นอยู่นิดหน่อยแสดงว่าเขาอาบน้ำออกไปนานแล้ว แต่เดี๋ยว ๆ ทำไมฉันต้องสันนิษฐานอะไรยังกับตัวเองเป็นโคนัน ฮ่า ๆๆ เป็นการขำตัวเองที่โคตรฝืนให้ขำเลยให้ตายเหอะหลังจากนั้นก็เลยเดินออกมาดูที่โซนด้านนอกแล้วก็พบกับความว่างเปล่า...ไร้สิ่งมีชีวิตที่ชื่อ...ออสตินนี่เขาจะทำให้ฉันใจเสียอีกแล้วรึเปล่า ไปไหนทำไมไม่บอกกันนะหรือเขาจะทิ้งฉันแล้ว ได้กูครั้งเดียวจะทิ้งกูเลยเหรอ!ฉั