“อื้อ~ หวานเสียว ไม่ไหวแล้วนะคะ” น้ำหวานบอกแล้วมองผมด้วยสายตาอ้อนวอน“เรียกผัวก่อนครับ” ผมบอกแล้วจับท่อนเอ็นออกมาเอาส่วนหัวถูไปตามปากทางเข้าร่องรักที่เปียกเยิ้มของเธอ“ซี๊ด~ ผัวขา อื้อ! ผัวขา รักเมียนะคะ เมียอยากแล้ว” น้ำหวานยอมเอ่ยออกมาแล้วก็มองหน้าผมไม่วางตา พร้อมกับเอามือมาบีบหน้าอกตัวเองไปด้วย“
น้ำหวานแม่งเล่นผมแล้วครับ พอเธอบอกแบบนั้นก็สลบคาอกผมไปทันทีแล้วผมที่ยังอยู่ในตัวเธอแถมโดนรัดแน่นแบบนี้จะหลับลงได้ยังไงวะครับ แล้วไม่ต้องคิดว่าจะปล่อยให้มันสงบจนหลุดออกมาเองหรอกนะผมหื่นแถมมันพองตัวอยู่ในที่ของมันด้วยถ้าไม่เสร็จมันไม่อ่อนตัวหรอกผมตายแน่ถ้าไม่ทำอะไร“ยัยเด็กบ้าเอ้ย” ผมพูดออกมาเบา ๆ ด้ว
“น้องน้ำหวาน~” พี่อริสเจ้าเก่าเจ้าเดิมเดินมาร้องเรียกฉันเสียงใสทันทีที่ฉันมาถึงโต๊ะทำงานโดยมีเจ้าของบริษัทเดินมาส่งและหายลับไปแล้ว“คะ สวัสดีค่ะพี่อริส” ฉันขานรับพร้อมกับยกมือไหว้เจ้แก เจ้แกต้องมาแซวชัวร์เลยค่ะ ตั้งแต่เดินเข้ามาเจอสายตาล้อเลียนของ พี่ๆ ที่สนิทกันมาเยอะแล้วและวันนี้คงมีอีกหลายคนที่เข
“คุณพอร์ชยังเก็บห้องนี้เอาไว้เหรอคะ หวานนึกว่าขายไปแล้วซะอีก” ฉันถามเขาด้วยความสงสัยหลังจากที่เราขึ้นมาแล้วและตอนนี้ก็กำลังเปิดประตูห้อง“ขายได้ไงที่นี่ไม่ใช่ชื่อพี่นี่ครับ” คุณพอร์ชหันมาบอกด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะเปิดประตูแล้วเดินนำเข้าไป พอเขาเปิดไฟเท่านั้นแหละฉันนี่แทบตะลึงเลยไม่ใช่ว่าแฟนหวานเซอร์ไพ
ฉันมองเขาพร้อมกับรอยยิ้มแล้วก็ค่อย ๆ เปิดกล่องนาฬิกาด้วยความตื่นเต้น พอเห็นมันเท่านั้นแหละตาหวานโตมากเหมือนใส่บิ๊กอายสิบคู่ ฮ่า ๆๆ นาฬิกาเรือนนี้มันสวยมากจริง ๆ มีเพชรเม็ดเล็ก ๆ ประดับมาแบบพอดีไม่มากแล้วก็ไม่น้อยอธิบายไม่ถูกรู้แค่ว่ามันสวยสดงดงามเกินกว่าจะหาไหนมาเทียม ฮ่า ๆๆ“ชอบไหมครับ” คุณพอร์ชถาม
ฉันมองคุณพอร์ชหยิบของในกระเป๋าด้วยใจที่โคตรจะตื่นเต้นเลย ตื่นเต้นที่สุดแล้วตอนนี้ ไม่รู้มโนไปมากรึเปล่าแต่พูดเรื่องสินสมรสมาขนาดนี้ต้องขอหวานแต่งงานแล้วนะ จะมาพูดเล่น ๆ ไม่ได้ ไม่งั้นจะตะโกนด่าออกมาจริง ๆ คำไหนที่ในอดีตจนถึงปัจจุบันเคยด่าในใจอีหวานจะด่าออกมาเป็นเสียงให้หมดฉันนั่งจ้องแบบนั้นไม่นานใจ
“เอาปากกามาเลยค่ะ” ฉันพูดติดตลกออกไปทันทีแต่คุณพอร์ชกลับเอาจริงรีบหยิบปากกาที่เสียบอยู่ในสูทมาให้เร็วมาก“อ่ะ นี่ครับที่รัก” คุณพอร์ชวางมันบนมือฉันแล้วยิ้มจนตาหยี“ไม่ให้เวลาหวานหน่อยเหรอคะ” ฉันถามด้วยความอึ้งพร้อมกับวางปากกาลงไปที่โต๊ะ“เอ้า! ก็หนูขอปากกา อะไรวะ น้ำหวานแม่งหลอกให้พี่ดีใจ” คุณพอร์ชเ
ในขณะที่คนอื่นเขาได้นอนหลับสบายบนที่นอนที่ทอเต็มผืนหลับเต็มตื่นด้วยชุดเครื่องนอนโกโก้ แต่อดีตเด็กเสี่ยแสนสวยอย่างอีหวานต้องมานั่งรอคอยผัวกลับบ้าน!คุณพอร์ชนะคุณพอร์ช! กลับมาเมื่อไหร่แม่จะเอาเลือดหัวออกให้คอยดูสิ กล้ามากนะ กล้าโทรมาบอกว่าติดประชุม เหอะ! ติดประชุมแต่พี่มินตราโทรมาถามว่าพี่ออสตินอยู่กั
พั่บ!“โอ้ว~ โคตรมันเลยหวาน”“อื้อ~ หวานก็ อ๊ะ! คุณพอร์ชทำหวานแรง ๆ ค่ะ” ฉันร้องขอมากขึ้น ดูเหมือนคุณพอร์ชจะใส่มาสุดแรงทุกครั้งที่ขอแต่เชื่อไหมค่ะว่าเขาสามารถเพิ่มแรงกระแทกให้แรงขึ้นได้ทุกครั้งที่ร้องขอมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งหวานเองก็ไม่รู้ว่าสามีของหวานไปเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ไหนพั่บ!“อ๊ะ!”พั่บ!“อ๊ะ
“แล้วแต่เลยค่ะ แล้วแต่ที่คุณพอร์ชอยากทำเลย อ๊ะ!” จบคำพูดยั่วยวนของฉันคุณพอร์ชก็กระแทกท่อนเอ็นเข้ามาเต็มแรงทันทีพั่บ!“อ่าส์! แน่นมากเมียจ๋า~” คุณพอร์ชจับเข่าฉันดันแยกออกจากกันแล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวเร็วจนเสียงทำรักของเราสองคนดังไปทั้งห้องพั่บ!พั่บ พั่บ พั่บ!“อ๊ะ! คุณพอร์ช~ อ๊ะ! อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!”
“ซี๊ด~ คุณพอร์ช~” ฉันนอนชันเข่าเอามือบีบหน้าอกตัวเองจนแทบจะแหลกคามืออยู่แล้วคนที่ใช้ปากลิ้นทำรักให้ที่กลางร่างกายก็ไม่คิดจะหยุดแล้วขึ้นมาหาเมียอย่างหวานบ้างเลยแผล็บ~เสียงลิ้นตวัดเลียจากร่องรักขึ้นมาหาติ่งสวาททำฉันสะท้าน เสียวมากเลยหวานจะตายเพราะลิ้นคุณพอร์ชแล้วคุณพอร์ชจะรู้บ้างไหมนะ“ซี๊ด~ คุณพอร์
“นี่ไม่ได้แกล้งแช่งตัวเองเพราะอยากไปมีเมียใหม่ใช่ไหมคะ” ฉันแกล้งถามและตีสีหน้าระแวงเหมือนเดิม แต่ในใจรู้สึกดีมากแล้วล่ะ“พี่ดูไม่รักหวานเลยเหรอครับ” พอฉันถามพร้อมจ้องด้วยความระแวงเขาก็ถามกลับเสียงขรึม ใบหน้าหล่อก็ตึงขึ้นมาเชียว“ก็...จะไปรู้เหรอคะ”“หึ! เมียอะไรวะใจร้าย คิดลงได้ยังไงว่าผัวไม่รักผัวอ
“เฮ้อ! พี่แกล้งเยอะไปใช่ไหมเนี่ยเจ้หวานของพี่ถึงได้เศร้าแล้ว โอ๋ ๆ มาให้พี่พอร์ชโอ๋นะคะ”“อย่ามาใกล้หวานเชียวนะคุณพอร์ช!” ฉันถอยหลังหนีเขาทันทีที่เขาเก้าเท้าเข้ามาหา“โอเค ๆ ไม่เล่นแล้วครับ คุยกันนะน้ำหวานพี่ไม่แกล้งหนูแล้ว” เขายิ้มเอ็นดูฉัน ยิ้มเอ็นดูฉันทำไมมีเรื่องอะไรต้องเอ็นดู ลองมายิ้มเอ็นดูแบบ
“มันจะมากเกินไปแล้วนะคุณพอร์ช! หยามหวานมากเกินไปแล้วนะ!” ฉันทนไม่ไหวสุดท้ายก็เลยพุ่งใส่เขา โมโหจนเลือดขึ้นหน้าแล้วค่ะ โมโหจนอยากเอาเลือดหัวเขาออกหมับ!“หยามที่ไหน ที่ทำทุกวันทุกคืนก็ไม่ต่างจากการผลิตลูกนี่ครับ” เขาจับมือฉันที่กำลังจะข่วนหน้าเขาเอาไว้ทั้งสองมือพร้อมกับยิ้มอารมณ์ดีทำให้ฉันแทบกรี๊ด“ไ
“พี่อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ครับ มันคงมีความสุขมากถ้าได้เป็นพ่อคน พี่อยากเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ ที่เป็นสายเลือดของพี่”“...ค่ะ หวานเข้าใจแล้ว”“ครับ...ขอบคุณที่เข้าใจพี่นะ”“แล้วคนที่คุณพอร์ชไปหาเขาว่ายังไงบ้างล่ะคะ”“เขาจะช่วยครับ แต่เขาให้พี่มาบอกหวานก่อนแล้วก็ให้มาถามหวานว่าหวานจะมีลูกให้พี่เองรึเปล่า
“...ค่ะ หวานรู้” หวานรู้และหวานก็ได้แต่ขอให้มันยังทัน ขอให้ความตั้งใจที่จะปล่อยเลิกกินยาคุมป้องกันของฉันมันยังทัน ขอให้มันไม่สายเกินจนทำให้เขาไปเลือกคนอื่นแทนที่ฉัน ขออย่าให้เขาเลือกคนอื่นมาแทนที่ฉันมาแทนที่คำว่าครอบครัวของเรา“...พี่ไม่อยากรอแล้ว” เขานิ่งไปตอนที่ฉันบอกและพยักหน้ารับ เขานิ่งมองหน้าฉ
“ค่ะ” มันเจ็บแต่สุดท้ายจะพูดอะไรได้มากกว่านี้ในเมื่อตอนนี้ใจฉันเจ็บและอีกใจก็โกรธแต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์อยากทะเลาะกับเขาหรือโวยวายเหมือนเมื่อกี้ มันเหมือนกับว่าการพยายามปิดบังซ่อนเร้นของเขาเป็นตัวการที่ทำให้ฉันชาจนไม่อยากจะทำอะไร“พี่...” เขาก็ยังเหมือนเดิม ฉันไม่ได้รอฟังแล้วแต่พอเห็นอาการของเขามันก็ทำใ