⚠️ Blood. Violence.⚠️MENDEZ RESIDENCE EVERYONE was in chaos when Dina threw all the things she saw. A flower vase that is made of jade, worth 350$, was scattered on the floor. She was shouting and screaming that everyone is afraid to confront her. She's having a tantrum. A wild habit of hers whenever she's not in a mood. Lucky, that she's not making someone suffer until it dies in her hands. One time na may isang katulong n’ya ang pinukpok niya ng vase sa ulo. At na-coma ito for 10 months. Gusto man sana s’yang sampahan ng kaso ay hindi magawa ng biktima dahil silaw sa pera ang mga pulis. She was shaking in anger. Lahat na lang ng nakikita niya ay pinagtatapon niya. Mga basag na salamin na nagkalat sa sahig. Na kahit naapakan na niya ay wala itong pakialam kung masakit ba o hindi. “Where the hell is he? Bakit hindi niya sinasagot ang tawag ko. It's been five days,” galit na sigaw niya at pinagtatapon na naman ang mga bote ng alak. “Lindsy, bring my cigarette.” utos niya sa sekr
PATUNGO nang mansion si Rosita at Baby Venus. She wore a red velvet bodycon dress, and red velvet slingback boots. She curls her long black hair that suits her well. She only put light make and pink lipstick na nababagay lang sa maputi niyang kutis. She really stands out. Has a sexy figure, despite gaining weight. And for Baby Venus, she wore a pink dress with a pink crown. She's such an adorable baby. Habang tumatagal ay nakikita na ni Rosita ang mga mata ng bata na manang-mana sa ama. Nang sabihin ni Raven na nakahanda na ang lahat ay hindi pa siya naniwala. Hanggang sa dumating ang driver nito at sinabi na nakahanda na ang lahat. "Baby, narito na tayo sa mansyon. Kinakabahan ako anak, at masaya na ma-c-celebrate ni mama ang unang kaarawan mo. Bagay na hindi ko nagawa sa Kuya mo.” emosyonal niyang salita habang nakatitig sa anak. Venus reached her face and softly caressed it, as if the baby understand what she was saying. Natawa naman si Rosita sa ginawa ng anak. "Are you
TULALA at sinubukan pa rin ni Rosita na e-proseso ang kanyang narinig mula kay Raven. Ang batang nasa harapan niya ngayon ay ang kanyang anak, at tinawag siya nitong mommy. Hindi mag-sink in sa utak niya ang pangyayari. Labis siyang nangungulila sa anak na matagal niyang hindi nakita at nakasama. Na ang buong akala niya ay matagal nang wala at patay na. Ngunit ito siya ngayon sa harapan niya, at yakap-yakap siya. Tulala pa rin ito habang nakatingin sa anak na mahigpit na yumakap sa kanya. Ilang minuto pa bago bumalik sa katinuan ang kanyang isipan. Hindi siya makapaniwala na nasa harapan niya lang pala ang anak niya. Nakangiti lang si Raven at masaya na sa wakas ay magkasama na ang mag-ina. “Ikaw nga ba ang aking anak? Matthew? Ang ganda nang pangalan mo," salita ni Rosita habang patuloy pa rin sa pagyakap dito. Sunod-sunod nang naglalabasan ang kanyang mga luha na kanina pa niya pinipigilan. Humihikbi na siya at mahigpit na niyakap ang anak na kay tagal na niyang hindi nakasa
Everyone clapped their hands, and at the same time they were confused. Wala namang ibang bisita sa party kundi mga tauhan at mga katulong lang. At may ilang bisita. “Hindi ba,... Hindi pa sila kasal ni ma’am Dina?” “Di’ba kaarawan ngayon ng anak ni Rosita? Bakit kasama niya si Sir?” “Anong nangyayari?” Samot-saring reaksyon at komento ang bumungad sa magka-pamilya pero wala na silang pakialam. Magkahawak kamay ang dalawa na bumaba ng hagdan kasama ang dalawang mga bata. Hawak ni Raven si Baby Venus at kay Rosita naman si Matthew. “Omg. Ang ganda ni Rosita. At ang mga bata magkamukha.” “Hindi kaya si sir ang ama ni Baby Venus?” “Magkamukha sila at ang kanilang mga mata ay magkatulad.” Puno pa rin silang lahat ng pagtataka at katanungan. Umakyat na silang apat sa mini stage kung saan na room ang malaking cake for baby Venus. “Mag-ama nga talaga kayo ni Baby Venus. Kitang-kita ko na ang resemblance ninyong dalawa,Mr. Woodsman.” saad ng MC. Kinakabahan naman si Ros
MAHIGPIT na niyakap ni Rosita ang matanda habang tahimik na humihikbi,at nakasubsob ang mukha sa dibdib nito. Manang Mamay, gently tapped her to comfort her. Emotional rin ang matanda dahil alam niya ang bigat na pinagdaanan nito. Alam niya pa lang na may hindi tama noong araw na niligtas niya ito. Napansin naman ni Raven habang nakikipaglaro sa mga bata. Karga niya pa rin si Baby Venus na sayang-saya sa ginawa nitong pakikipaglaro. Mukhang seryoso ang kanilang pinag-usapan kaya hindi na siya lumapit sa kanilang dalawa. Masaya ito dahil kahit papano ay naibsan ang bigat na dala-dala nito. “Hindi pa tapos ang surpresa ko sa ‘yo, mahal ko. Ibigay ko sa ‘yo ang lahat at aalagaan kita ng sobra-sobra. At sa ating munting anak,” saad nito at tumingin kay Baby Venus. “Gagawin kitang prinsesa at walang kahit na sino man ang aapi sa'yo at sa kuya Matthew mo.” saad nito at kiniss sa noo ang anak na babae. Binaling na naman niya ang atensyon kay Matthew na nakikipaglaro sa mga bat
PABAGSAK ang katawan na pinahiga sa kama ang lasing na si Raven. Marami kasi ang nainom niya kanina. At mukhang nag-enjoy kaya hinayaan na lang ni Rosita. Sinabihan na kasi ng lalaki kanina na kapag sumobra na ang kanyang iniinom ay awatin na siya, ngunit hinayaan niya lang ito. Unang beses niya rin makita ang lalaki na lasing. Nasa kabilang kwarto na rin ang mga bata, hindi na sila umuwi sa kanilang bahay dahil madaling araw na rin natapos ang party. Kanina lang din nakatulog ang mga bata na si Venus at matthew. “Hey,babe… Magpalit ka muna bago matulog.” ani Rosita at isa-isa ng tinanggal ang mga butones sa suot niyang pang-itaas. He groans. “Take it off for me,babe.” mapang-akit nitong salita at ngumisi. “Yeah. I am actually doing it,Mr.Woodsman.” Rosita said, teasing him. Umupo ito at tinapik ang kanyang hita. “Come, and sit on my lap.” mapang-utos nitong salita. “And why would I?” nakataas kilay na usal ni Rosita sa lalaki na mapungay na ang mga mata. “Because, I want to fe
Napako ang tingin ni Rosita sa mga matang may bahid ng lungkot at selos. “Matagal ko na rin siyang binaon sa limot, pero may parte pa rin naman sa akin na gusto ko muna siyang mabigyan ng hustisya bago ako sa iyo magpakasal.” napaawang ang bibig ng lalaki dahil sa sinabi niya. “Sa akin ka magpapakasal?” gulat na tanong nito. “Hindi, kay Roger.” agad na suminganot ang mukha nito at umiwas ng tingin. “Ikaw ang gusto kong makasama.” bulong ni Rosita. Pero bago pa yan ay hustisya muna para sa kanya. At para na rin sa mga taong sumira sa akin, at sa pamilya ko.” “Tutulungan kita sa lahat. Kilala ko ang asawa mo, at kilala rin kita nung una. Kilala ka lang isang business woman sa bansa. Bilib ako sa abilidad mo at kakayahan mong mapuno ng isang malaking kumpanya. I had a crush on you, Caroline Frowline.” Gulat naman siya sa tinawag nito sa kanya. “How? Kilala mo na pala ako nung una hindi ka man lang nag-set ng appointment para maging business partners tayo.” nakangiting wika
MABILIS pa sa alas kwatro na pinatungan ni Raven si Rosita. Ngumisi lang si Rosita habang dahan-dahan na hinubad ang suot niyang dress. At dahil sa hindi na makapag-antay ang lalaki ay pinunit nito ang kanyang dress at tinapon sa kung saan. “Loko ka, bakit mo naman pinunit? Sayang naman nun…” reklamo niya.“Tagal nakahubad eh…” ani nito at ngumisi ng nakakaloko. “You never fail to amaze me,Babe. This voluptuous body of yours is everything to me.” Her face blushes as soon as he kisses her belly. She gained weight after she gave birth to Venus. Her stretch marks become her insecurities.However, she is thankful because the people around her didn't mind about looks, shape, and life status. “Tigilan mo nga ‘yan. Magbihis ka na at ako ay antok na antok na rin.” Agad naman na ngumuso ang lalaki at niyakap siya ng mahigpit. “Kahit saglit lang, hindi pwede?” saad nito at mga matang nangungusap. Napakagat labi naman si Rosita at hinaplos ang buhok ito.“Bend over.” awtoridad nitong salita n
NAGING maayos na ang takbo ng lahat. Si Caroline ay malapit na rin manganak sa baby boy nila ni Raven. Si Raven naman ay hindi pa rin makaalis sa organization niya, pero hindi naman siya peni-pressure ni Caroline na umalis at hinayaan na lang muna ito. Successful din ang operation ni Diego, pero under observation pa rin siya. Si Dina ay may bagong negosyo na sa Canada, at naging okay naman ang pamumuhay nila ni Diego doon. Mas naging malapit at nakilala ng dalawa ang isa't-isa. Pero kahit ganun pa man ay guilty pa rin sila sa nagawang kasalanan nila kay Caroline. Happily married na rin si Diego at Dina. "Babe? Sumasakit ang tiyan ko, manganganak na ata ako," ngumingiwi ang mukhang salita ni Caroline. "Ha? Masakit na ba? Sandali kukunin ko lang ang sasakyan." Natataranta at nagmamadaling salita ni Raven at mabilis na tumakbo palabas ng bahay. "MANGANGANAK NA ASAWA KOOOOOOOO!" Biglang sigaw ni Raven. Natataranta naman ang mga tao sa bahay at hindi alam ang gagawin na para bang
NATULALA ang magkapatid sa narinig. Hindi kasi nila alam at wala talaga silang alam kung ano na ang nangyayari dahil sa nagtatago talaga sila sa malayo upang hindi sila mahanap ng mga pulis. No cellphone. Wifi. Tv. Namuhay sila na walang kahit anong koneksyon, ngunit dahil may pera pa silang nadadala ay mabilis din silang nakakagalaw. Hanggang sa isa sa kanila ang nagdesisyon na bumaba at harapin ang mga magulang, at maghigante. Sinisisi nila ang mga magulang sa nangyari sa kanila. Pati na rin si Diego na ngayon ay kinaharap ang sakit. "What do you mean, Dad? May sakit si Diego?" gulat na sambit ni Stiffany. Maalalang ginapos pa nila ang kapatid sa bahay niya. May saksak ng kutsilyo. "Yes. Nalaman namin nung ginapos, at sinaksak niyo siya at iniwan sa bahay niya na duguan. Dahil dum ay ayaw niyang magpadala sa hospital, pero dahil hindi nakinig si Caroline at Raven ay dinala pa rin nila ito sa hospital. And dun namin nalaman na may tumor pala siya." Mahabang paliwanag ni Edgar
Tumulo na rin ang luha ni Caroline at napahagulgol. Raven just let her cry out loud. Alam niyang hindi pa nito nailalabas ang kung ano man ang nasa loob niya. He wants her to be free from pain, doubts, and self-pity. “Just let it out, babe. Iiyak mo lahat, ilabas mo rin ang lahat ng masasakit na nangyari sa'yo. Pero huwag mong kaawaan ang sarili mo. Hindi mo kasalanan kung bakit mo naranasan ang lahat ng mga pinagdaanan mo. I am here now, babe. I am here to support you no matter what.” “Mahal kita, higit pa sa buhay ko. Please, trust me and lean on me.” Mahigpit na niyakap ni Caroline si Raven habang patuloy pa rin sa pagluha. "When I met you, hindi ko maisip na sa'yo ko pala mararamdaman ang pagmamahal na buo. Tinanggap mo ako despite everything. You didn't judge me, you even helped me. You made me grow strong. Kaya salamat, babe. It is because of you that I overcame it all. Dahil sa pagmamahal mo sa akin. Pagmamahal na walang humpay." "I am happy to hear that from you,Babe.
Maayos ang lahat. Naging matagumpay ang sorpresa, at labis na napasaya si Caroline. Hindi rin maalis ang ngiti sa kanyang mukha habang nagkukuwentuhan sila ni Atacia. Ngunit, nalungkot din siya nang malaman na nakunan pala si Atacia at inabuso ang kapatid ng dating asawa nito. Habang tumatagal daw ang kanilang pagsasama ay nagbago ang ugali ng asawa ni Atacia at madalas na siyang sinasaktan, dahilan kung bakit siya nakunan. Mabuti na lamang at nakapag-divorce sila sa ibang bansa. Limang taon din nagtiis si Atacia sa piling ng mapang-abusong asawa. Ngayon, malaya na siya at abala sa trabaho sa isang kumpanya sa Canada, kung saan niya rin nakilala ang bago niyang kasintahan. Habang nagkukuwentuhan pa rin sina Atacia at Caroline, lumapit naman ang Daddy ni Caroline kay Raven. "Anong balak mo, iho?" tanong ni Mr. Frowline, bigla siyang sumulpot sa tabi ni Raven, ikinagulat naman nito. "Kanina pa kasi kita napapansin na parang kinakabahan ka," dagdag pa nito. "Tito, g-gusto ko na sana
“Surpresa!” sabay-sabay na sigaw ng lahat nang buksan ni Caroline ang pinto. Napaatras naman siya, tila nagulat sa dami ng mga taong nagkakantahan at nagpapalakpakan sa sala. Hindi naman maiwasan ni Caroline ang matuwa, dahil ang iba sa mga bisita ay mga empleyado niya. At kumpleto rin ang kanyang pamilya,.maliban Sa isang tao. Sa gitna ng lahat, si Raven ay nakangiti habang may hawak na ang bunso nilang anak na si Venus.“You thought we forgot, didn’t you?” Raven said with a teasing smile.Bago ang kaganapan, sobrang abala si Caroline sa kumpanya dahil nagkaproblema sila sa isang investor. Dahil sa tindi ng kanyang pagka-busy, hindi na niya namalayan ang paglipas ng mga araw. Isang buwan na pala ang nakalipas, at maraming nangyari sa panahong iyon.Si Diego at Dina ay pumunta na sa ibang bansa para sa operasyon ni Diego. Masaya naman si Caroline dahil sa wakas ay magagamot na ang dati niyang asawa. Para kay Dina naman, magsisimula na ito ng negosyo sa ibang bansa. Tinulungan sila ni
Alam kong may konsensya pa rin si Dina hanggang ngayon, at ako rin naman. Hindi mawala sa isip ko ang mga kasalanang nagawa ko sa kanya. Sobrang dinurog ko siya. Hindi ko nga alam kung paano ako makakabawi sa kanya. "Uhm... ano ba ang susunod nating hakbang? Paano natin mapapasaya si Caroline? Wala akong maisip na pwedeng gawin..." litong sabi ko. "Paano kung ayain natin sina Raven at Caroline mag-date? Sa tingin ko magandang ideya 'yun, di ba?" masiglang mungkahi ni Dina habang nag-iisip pa. "Sa tingin mo, okay lang sa kanya? Hindi kaya siya magalit?" tanong ko nang may pag-aalinlangan. Hindi ko rin kasi masyadong kilala si Caroline, lalo na't hindi naman kami nagtagal. Nakilala ko lang naman si Caroline noon nung sinabi sa akin ni Dad na siya ang papakasalan ko. Dahil sa maganda siya at napakamasipag na babae. Agad rin nahulog ang loob at puso ko sa kanya. Pero nagloko pa rin ako sa kanya. She's the perfect woman na sana, kaso isang akong tanga kaya ngayon wala na siya sa akin.
Mabilis kong iminulat ang aking mga mata, at agad na bumungad sa akin ang puting kisame at amoy ng ospital. Nakakasulasok ang amoy, at ayoko nito. Paano ako napunta sa lugar na 'to? Kasama ko lang si Mamay kanina; baka naman naghahallucinate lang ako. Pero nasa kwarto lang talaga ako ngayon at hindi sa ospital. Ibinaling ko ang aking ulo sa kaliwa at tumingin sa paligid. Nasa ospital nga talaga ako. Pero anong ginagawa ko rito? "Babe, you're finally awake. Thank goodness," bungad na sabi ni Raven. "Pinag-alala mo ako. Sorry..." umiiyak na sabi ni Raven. Kunot-noo ko siyang tinitigan. Ano ba ang problema? "Why are you crying?" mahina kong tanong. “Nasa ospital ka, babe. Hindi ka nagising kagabi, kaya nag-alala ako. Lahat kami nag-alala. Pasensya na, sorry kung napaiyak kita ulit.” “Bakit ka nagso-sorry? Wala ka namang ginawang mali, ah...” tanong ko. “Mamay told me. Umiiyak ka raw, at sobrang sama ng loob ko. Alam ko kasi kung bakit ka umiiyak kahapon. Akala mo siguro may k
[CAROLINE] Bumuhos na naman ang aking mga luha. Kakaayos lang namin, pero may nalaman na naman ako. Bakit ganito? Bakit parang pinaglalaruan ako ng tadhana? Gusto ko lang naman na maging maayos kami, kahit na pinagtaksilan nila ako. Pero bakit hanggang ngayon, patuloy pa rin ang pagsisinungaling? Bakit ganito? Agad akong pumasok sa kotse at humagulgol. Pilit kong inaayos ang lahat—sinubukan kong tanggapin at patawarin sila. Binigay ko ang gusto nila para maayos na. Kahit labag sa loob ko, ginawa ko, para kahit papaano'y maibsan ang bigat ng dinadala ko. Bakit ba ang hirap magpakatotoo? "Why do I have to experience this? Gusto ko nang maayos ang lahat sa amin, tapos bigla na lang malalaman ko na ang murderer ng asawa ko noon ay ang kabit niya pala? This is so frustrating!" Dapat ba akong maawa kay Diego? Pero siguro sapat na itong mga nalaman ko. Tama na ang kadramahan. Gusto nilang magsama, sige, hahayaan ko na sila sa buhay nila. Ibibigay ko na at magpopokus na lang ako sa buhay k
Nagulat si Caroline sa paghingi ng basbas ni Diego sa kanya. She felt something touch her heart, at pakiramdam niya'y napawi ang sakit na kanyang nararamdaman. Hindi sakit at selos ang nararamdaman niya ngayon, kundi saya sa kanyang puso. The way humingi si Diego ng basbas sa kanya ay para bang sigurado na siya kay Dina—na para bang ito ang babaeng habang buhay niyang mamahalin.Tears streamed down her cheeks. Tiningnan niya ang kalagayan ni Dina na wala pa ring malay at pagkatapos ay tumingin kay Diego, na para bang sinasabi, "Please, let us be happy together.""C-Caroline, sorry. Please, don't cry. H-hindi na kita tatanungin tungkol sa bagay na 'yon. I am sorry, masyado lang ata akong desperado," he said in panic as he held Caroline's hand.Akala ni Diego ay galit pa rin si Caroline sa kanilang dalawa. Alam ni Caroline na hindi madaling maghilom ang sugat na dinulot nila."Maybe giving them a chance isn't bad, right?" sa isip ni Caroline.Pinahiran niya ang kanyang mga luha, at mahi