Everyone clapped their hands, and at the same time they were confused. Wala namang ibang bisita sa party kundi mga tauhan at mga katulong lang. At may ilang bisita. “Hindi ba,... Hindi pa sila kasal ni ma’am Dina?” “Di’ba kaarawan ngayon ng anak ni Rosita? Bakit kasama niya si Sir?” “Anong nangyayari?” Samot-saring reaksyon at komento ang bumungad sa magka-pamilya pero wala na silang pakialam. Magkahawak kamay ang dalawa na bumaba ng hagdan kasama ang dalawang mga bata. Hawak ni Raven si Baby Venus at kay Rosita naman si Matthew. “Omg. Ang ganda ni Rosita. At ang mga bata magkamukha.” “Hindi kaya si sir ang ama ni Baby Venus?” “Magkamukha sila at ang kanilang mga mata ay magkatulad.” Puno pa rin silang lahat ng pagtataka at katanungan. Umakyat na silang apat sa mini stage kung saan na room ang malaking cake for baby Venus. “Mag-ama nga talaga kayo ni Baby Venus. Kitang-kita ko na ang resemblance ninyong dalawa,Mr. Woodsman.” saad ng MC. Kinakabahan naman si Ros
MAHIGPIT na niyakap ni Rosita ang matanda habang tahimik na humihikbi,at nakasubsob ang mukha sa dibdib nito. Manang Mamay, gently tapped her to comfort her. Emotional rin ang matanda dahil alam niya ang bigat na pinagdaanan nito. Alam niya pa lang na may hindi tama noong araw na niligtas niya ito. Napansin naman ni Raven habang nakikipaglaro sa mga bata. Karga niya pa rin si Baby Venus na sayang-saya sa ginawa nitong pakikipaglaro. Mukhang seryoso ang kanilang pinag-usapan kaya hindi na siya lumapit sa kanilang dalawa. Masaya ito dahil kahit papano ay naibsan ang bigat na dala-dala nito. “Hindi pa tapos ang surpresa ko sa ‘yo, mahal ko. Ibigay ko sa ‘yo ang lahat at aalagaan kita ng sobra-sobra. At sa ating munting anak,” saad nito at tumingin kay Baby Venus. “Gagawin kitang prinsesa at walang kahit na sino man ang aapi sa'yo at sa kuya Matthew mo.” saad nito at kiniss sa noo ang anak na babae. Binaling na naman niya ang atensyon kay Matthew na nakikipaglaro sa mga bat
PABAGSAK ang katawan na pinahiga sa kama ang lasing na si Raven. Marami kasi ang nainom niya kanina. At mukhang nag-enjoy kaya hinayaan na lang ni Rosita. Sinabihan na kasi ng lalaki kanina na kapag sumobra na ang kanyang iniinom ay awatin na siya, ngunit hinayaan niya lang ito. Unang beses niya rin makita ang lalaki na lasing. Nasa kabilang kwarto na rin ang mga bata, hindi na sila umuwi sa kanilang bahay dahil madaling araw na rin natapos ang party. Kanina lang din nakatulog ang mga bata na si Venus at matthew. “Hey,babe… Magpalit ka muna bago matulog.” ani Rosita at isa-isa ng tinanggal ang mga butones sa suot niyang pang-itaas. He groans. “Take it off for me,babe.” mapang-akit nitong salita at ngumisi. “Yeah. I am actually doing it,Mr.Woodsman.” Rosita said, teasing him. Umupo ito at tinapik ang kanyang hita. “Come, and sit on my lap.” mapang-utos nitong salita. “And why would I?” nakataas kilay na usal ni Rosita sa lalaki na mapungay na ang mga mata. “Because, I want to fe
Napako ang tingin ni Rosita sa mga matang may bahid ng lungkot at selos. “Matagal ko na rin siyang binaon sa limot, pero may parte pa rin naman sa akin na gusto ko muna siyang mabigyan ng hustisya bago ako sa iyo magpakasal.” napaawang ang bibig ng lalaki dahil sa sinabi niya. “Sa akin ka magpapakasal?” gulat na tanong nito. “Hindi, kay Roger.” agad na suminganot ang mukha nito at umiwas ng tingin. “Ikaw ang gusto kong makasama.” bulong ni Rosita. Pero bago pa yan ay hustisya muna para sa kanya. At para na rin sa mga taong sumira sa akin, at sa pamilya ko.” “Tutulungan kita sa lahat. Kilala ko ang asawa mo, at kilala rin kita nung una. Kilala ka lang isang business woman sa bansa. Bilib ako sa abilidad mo at kakayahan mong mapuno ng isang malaking kumpanya. I had a crush on you, Caroline Frowline.” Gulat naman siya sa tinawag nito sa kanya. “How? Kilala mo na pala ako nung una hindi ka man lang nag-set ng appointment para maging business partners tayo.” nakangiting wika
MABILIS pa sa alas kwatro na pinatungan ni Raven si Rosita. Ngumisi lang si Rosita habang dahan-dahan na hinubad ang suot niyang dress. At dahil sa hindi na makapag-antay ang lalaki ay pinunit nito ang kanyang dress at tinapon sa kung saan. “Loko ka, bakit mo naman pinunit? Sayang naman nun…” reklamo niya.“Tagal nakahubad eh…” ani nito at ngumisi ng nakakaloko. “You never fail to amaze me,Babe. This voluptuous body of yours is everything to me.” Her face blushes as soon as he kisses her belly. She gained weight after she gave birth to Venus. Her stretch marks become her insecurities.However, she is thankful because the people around her didn't mind about looks, shape, and life status. “Tigilan mo nga ‘yan. Magbihis ka na at ako ay antok na antok na rin.” Agad naman na ngumuso ang lalaki at niyakap siya ng mahigpit. “Kahit saglit lang, hindi pwede?” saad nito at mga matang nangungusap. Napakagat labi naman si Rosita at hinaplos ang buhok ito.“Bend over.” awtoridad nitong salita n
NANLAKI ang mga mata, tulala at gulat si Dina dahil sa sinabi ni Raven. Napaawang pa ang bibig nito habang pinoproseso ang sinabi ng lalaki. Nasa sala sila ngayon kaya kitang-kita ng mga katulong kung ano ang nangyayari. Hindi rin nila mapigilan ang makipag-maretis.“What? Seriously?” She said while sarcastically laughing and crazily clapping her hands. “You can't. You can't do that to me,Honey. Our wedding is already set up. Everything was settled. Ako lang ang babae para sa ‘yo. You know I liked you a lot. Nobody can have you, unless it's me.” she desperately and obsessively said. Raven crossed his arms and eyes were cold as ice. “Nobody can have me, unless it's the same woman who's peacefully sleeping on my bed.” he coldly says. Dina was taken aback. “Are you for real, cutting off the wedding that easy. I have spent everything for our wedding day and you’ll just end this like this? Come on,Raven. We are not getting young anymore.” “Dina, just leave while I am asking nicely.” saa
MENDEZ RESIDENCE… GALIT na nagsisigaw at pinagbabasag ang mga kagamitan na nakikita niya sa loob ng kanyang kwarto. Nagwawala ito na parang baliw at walang pakialam kung ano man ang gulo na kanyang ginawa sa loob ng bahay. Hindi niya kasi matanggap na for the first time in her entire life, she got rejected. She likes Raven the first she led her eyes on him. Not long ago, Dina pursues him and offers everything to him. She said that she will give him the company she had. Ang kumpanya na kanyang pinaghirapan kung magpapakasal lang ito sa kanya at magkaroon sila ng anak. She is desperate to have him. But, Raven shows no interest in her because he was stuck to the woman whom he slept with, and disappeared. Money doesn’t matter to her now, kaya sumugal siya at gusto ng magkaroon ng seryosong relasyon.And it was, Raven. Pero mukhang mahigpit ang kapalaran sa kanya. “Is this my karma?” tanong niya sa sarili. “When I’m ready to settled down,and ready to be a housewife and a mother ay
Nanginginig at natulala ang matanda sa nakita niyang mga litrato. Hindi makapaniwala sa nakita. Sunod-sunod na tumulo ang kanyang mga luha at maya-maya ay bigla na lang itong natumba. Mabilis naman na nasalo ni Rosita ang matanda at hindi bumagsak ang ulo nito sa sahig. Sumigaw si Rosita ng tulong kaya labis ang taranta ng mga tao sa paligid. Mabilis naman na dumating ang tauhan ni Raven at binuhat ito papasok sa kotse. Sumakay na rin siya. “Irene ang mga bata ha. Babalik ako agad.” Pagbilin nito kay Irene. “Opo,Ate ako na ang bahala.” saad naman nito. Tuluyan na silang umalis at nagtungo sa malapit na hospital sa Isla. … Nasa kanyang kwarto naman si Raven habang may kausap sa phone at mukhang seryoso pa ‘to. Maya-maya pa ay may kumatok sa pintuan na kanya naman agad tinungo at pinag-buksan. “Sir, pasensya na po sa storbo pero kasi si Manang ay biglang nahimatay.” salita ng katulong. Agad naman niyang pinatay ang tawag. “Bakit, anong nangyari?” kinakabahan na tan
“Surpresa!” sabay-sabay na sigaw ng lahat nang buksan ni Caroline ang pinto. Napaatras naman siya, tila nagulat sa dami ng mga taong nagkakantahan at nagpapalakpakan sa sala. Hindi naman maiwasan ni Caroline ang matuwa, dahil ang iba sa mga bisita ay mga empleyado niya. At kumpleto rin ang kanyang pamilya,.maliban Sa isang tao. Sa gitna ng lahat, si Raven ay nakangiti habang may hawak na ang bunso nilang anak na si Venus.“You thought we forgot, didn’t you?” Raven said with a teasing smile.Bago ang kaganapan, sobrang abala si Caroline sa kumpanya dahil nagkaproblema sila sa isang investor. Dahil sa tindi ng kanyang pagka-busy, hindi na niya namalayan ang paglipas ng mga araw. Isang buwan na pala ang nakalipas, at maraming nangyari sa panahong iyon.Si Diego at Dina ay pumunta na sa ibang bansa para sa operasyon ni Diego. Masaya naman si Caroline dahil sa wakas ay magagamot na ang dati niyang asawa. Para kay Dina naman, magsisimula na ito ng negosyo sa ibang bansa. Tinulungan sila ni
Alam kong may konsensya pa rin si Dina hanggang ngayon, at ako rin naman. Hindi mawala sa isip ko ang mga kasalanang nagawa ko sa kanya. Sobrang dinurog ko siya. Hindi ko nga alam kung paano ako makakabawi sa kanya. "Uhm... ano ba ang susunod nating hakbang? Paano natin mapapasaya si Caroline? Wala akong maisip na pwedeng gawin..." litong sabi ko. "Paano kung ayain natin sina Raven at Caroline mag-date? Sa tingin ko magandang ideya 'yun, di ba?" masiglang mungkahi ni Dina habang nag-iisip pa. "Sa tingin mo, okay lang sa kanya? Hindi kaya siya magalit?" tanong ko nang may pag-aalinlangan. Hindi ko rin kasi masyadong kilala si Caroline, lalo na't hindi naman kami nagtagal. Nakilala ko lang naman si Caroline noon nung sinabi sa akin ni Dad na siya ang papakasalan ko. Dahil sa maganda siya at napakamasipag na babae. Agad rin nahulog ang loob at puso ko sa kanya. Pero nagloko pa rin ako sa kanya. She's the perfect woman na sana, kaso isang akong tanga kaya ngayon wala na siya sa akin.
Mabilis kong iminulat ang aking mga mata, at agad na bumungad sa akin ang puting kisame at amoy ng ospital. Nakakasulasok ang amoy, at ayoko nito. Paano ako napunta sa lugar na 'to? Kasama ko lang si Mamay kanina; baka naman naghahallucinate lang ako. Pero nasa kwarto lang talaga ako ngayon at hindi sa ospital. Ibinaling ko ang aking ulo sa kaliwa at tumingin sa paligid. Nasa ospital nga talaga ako. Pero anong ginagawa ko rito? "Babe, you're finally awake. Thank goodness," bungad na sabi ni Raven. "Pinag-alala mo ako. Sorry..." umiiyak na sabi ni Raven. Kunot-noo ko siyang tinitigan. Ano ba ang problema? "Why are you crying?" mahina kong tanong. “Nasa ospital ka, babe. Hindi ka nagising kagabi, kaya nag-alala ako. Lahat kami nag-alala. Pasensya na, sorry kung napaiyak kita ulit.” “Bakit ka nagso-sorry? Wala ka namang ginawang mali, ah...” tanong ko. “Mamay told me. Umiiyak ka raw, at sobrang sama ng loob ko. Alam ko kasi kung bakit ka umiiyak kahapon. Akala mo siguro may k
[CAROLINE] Bumuhos na naman ang aking mga luha. Kakaayos lang namin, pero may nalaman na naman ako. Bakit ganito? Bakit parang pinaglalaruan ako ng tadhana? Gusto ko lang naman na maging maayos kami, kahit na pinagtaksilan nila ako. Pero bakit hanggang ngayon, patuloy pa rin ang pagsisinungaling? Bakit ganito? Agad akong pumasok sa kotse at humagulgol. Pilit kong inaayos ang lahat—sinubukan kong tanggapin at patawarin sila. Binigay ko ang gusto nila para maayos na. Kahit labag sa loob ko, ginawa ko, para kahit papaano'y maibsan ang bigat ng dinadala ko. Bakit ba ang hirap magpakatotoo? "Why do I have to experience this? Gusto ko nang maayos ang lahat sa amin, tapos bigla na lang malalaman ko na ang murderer ng asawa ko noon ay ang kabit niya pala? This is so frustrating!" Dapat ba akong maawa kay Diego? Pero siguro sapat na itong mga nalaman ko. Tama na ang kadramahan. Gusto nilang magsama, sige, hahayaan ko na sila sa buhay nila. Ibibigay ko na at magpopokus na lang ako sa buhay k
Nagulat si Caroline sa paghingi ng basbas ni Diego sa kanya. She felt something touch her heart, at pakiramdam niya'y napawi ang sakit na kanyang nararamdaman. Hindi sakit at selos ang nararamdaman niya ngayon, kundi saya sa kanyang puso. The way humingi si Diego ng basbas sa kanya ay para bang sigurado na siya kay Dina—na para bang ito ang babaeng habang buhay niyang mamahalin.Tears streamed down her cheeks. Tiningnan niya ang kalagayan ni Dina na wala pa ring malay at pagkatapos ay tumingin kay Diego, na para bang sinasabi, "Please, let us be happy together.""C-Caroline, sorry. Please, don't cry. H-hindi na kita tatanungin tungkol sa bagay na 'yon. I am sorry, masyado lang ata akong desperado," he said in panic as he held Caroline's hand.Akala ni Diego ay galit pa rin si Caroline sa kanilang dalawa. Alam ni Caroline na hindi madaling maghilom ang sugat na dinulot nila."Maybe giving them a chance isn't bad, right?" sa isip ni Caroline.Pinahiran niya ang kanyang mga luha, at mahi
Isang malutong na sampal ang dumapo sa pisngi ni Stiffany nang magkita silang dalawa sa hideout nila. Nagulat si Stiffany sa ginawa ni Dina, sa biglaang pagsampal na hindi niya alam ang dahilan. Dahil dito, sinampal din niya si Dina ng dalawang beses sa magkabilang pisngi. Nanlilisik ang kanilang mga mata, at tila konti na lang ay mag-aaway na sila at magdadambahan."Ano ba ang problema mo?" singhal ni Stiffany kay Dina."Ikaw! Kayo ng mga kuya-kuyahan mo! Ano ang ginawa ninyo kay Diego?" nanlilisik ang mga mata ni Dina habang nagsasalita.Inirapan ni Stiffany si Dina at tinalikuran ito. "He deserves to die," ani Stiffany. "Dahil sa ginawa niya, nawala sa amin ang lahat. Sinumbong niya kay Daddy kung ano ang ginawa namin nina Kuya. Kung tumahimik lang sana siya, hindi siya mapapahamak." Nanggigigil na sambit nito."Paano mo nagagawa 'yon sa kapatid mo? Hindi ba baliw na baliw ka kay Diego? Ano'ng kapahamakan ang ginawa ninyo sa kanya?" sigaw ni Dina. "Mabait si Diego sa inyo, paano ni
Dinala nina Raven at Caroline si Diego sa ospital dahil nahihirapan itong huminga. Kahit ayaw nitong magpadala sa ospital, dinala pa rin nila ito upang magamot din ang mga sugat niya. May bantay sa kwarto niya upang walang sinuman ang makapasok. Mahigpit na ipinagbabawal ang pagpasok sa kwarto ni Diego sa ngayon dahil sa nangyari. Nagsimula na rin mag-imbestiga ang mga pulis sa bahay ni Diego, at nagbigay na rin ng pahayag sina Raven at Caroline. Ayon kay Diego, ang mga kapatid niya ang may pakana ng nangyari sa kanya. Nagpaiwan si Caroline sa ospital upang bantayan si Diego, na hindi pa rin nagigising simula nang dinala nila siya roon. May nais ding malaman si Caroline. Gusto niyang maintindihan kung bakit laging sinasabi ni Diego na masakit ang kanyang ulo. Sinabi rin ni Raven na uminom si Diego ng pain reliever bago sila umalis ng bahay. Hindi siya mapakali, lalo na nang mahawakan niya ang ulo ni Diego at mapansin ang labis na pagkalagas ng buhok nito. Malakas ang kutob niya na
HATING-GABI na nang makatanggap ng tawag si Raven mula kay Diego. Mukhang hinihingal ito at nahihirapan sa paghinga. Nang oras na iyon, nasa kanyang opisina siya sa loob ng bahay, samantalang si Caroline ay natutulog na sa kanilang kwarto. Kunot-noo man si Raven dahil sa biglaang tawag nito, hindi niya magawang balewalain dahil mukhang may nangyari.Mabilis na kinutuban si Raven kaya hindi na siya nagdalawang-isip na tumayo at kunin ang susi ng kanyang kotse. Alam niyang hindi pa sila lubusang nagkakasundo ni Diego, pero hindi na niya ito kalaban ngayon. Wala na siyang kailangang patunayan dahil alam niyang si Caroline at ang mga bata ay sa kanya pa rin"Nasaan ka?" kalmadong tanong ni Raven habang pinapaandar ang kanyang sasakyan."Sa bahay ko, alam mo na kung saan 'to, dahil nakapunta ka na rito noong dinala mo si Matthew," hirap na hirap nitong sabi. Rinig na rinig din ni Raven ang mabigat na paghinga ni Diego.Dinala niya kasi ang bata sa bahay nito isang beses, dahil gustong maki
Natameme si Diego sa narinig. Nagsimulang manginig ang kanyang mga kamay, nanghina ang kanyang mga tuhod, at napaluhod siya. Hindi siya makapaniwala na ang kabit pala ang dahilan ng pagkawala ng panganay niyang anak—at kasalanan niya rin iyon. Isa siyang pabaya na asawa. Napahilamos siya sa kanyang mukha, at sunod-sunod na nagsilabasan ang kanyang mga luha. Tahimik siyang napahagulgol habang ang kanyang mga kamay ay nasa mukha pa rin. Ngayon, mas lalo siyang nagsisisi dahil sa kanyang nagawa. Napakalaki ng kasalanan niya kay Caroline, at hindi katanggap-tanggap ang kanyang ginawa. "Patawad," humihikbing sabi ni Diego. "Walang kapatawaran ang nagawa kong kasalanan sa'yo. Kasalanan ko ang lahat," hagulgol niya. "Patawarin mo ako, Caroline. Labis kitang nasaktan. Napaka-gago kong tao—irresponsable, manloloko, sinungaling. Hindi mo deserve ang isang katulad ko. Nabigo akong maging lalaki para sa'yo, nabigo akong maging ama, at nabigo akong maging asawa. Pinabayaan kita, Caroline," pat