DAHIL sa sobrang saya ay hindi na nagawa pa na matulog ni Rosita. Alas tres na nang madaling araw at dilat na dilat pa ang kanyang mga mata na pumasok sa kwarto nila ng fiance niya. Hindi na siya inabala ni Raven, dahil alam nito kung gaano niya na-miss ang pamilya. Hinayaan niya lang ito na makipag-usap sa mga magulang at mga kapatid na matagal-tagal din na hindi niya kasama. Nang dahil sa marami silang napag-usapan ay hindi na nila namalayan ang oras, kaya’y pinilit na lang nila si Rosita na pumasok na sa kanilang kwarto. At dahil din sa sobrang saya ay hindi na nagawa ni Rosita na bisitahin ang mga anak sa kani-kanilang kwarto. Pagpasok niya sa kanilang kwarto ni Raven ay nadatnan niya ang kanyang mga anak at si Raven na natutulog. Maiging pinagmasdan ni Rosita ang kanyang mag-ama. Nag siunahan naman ang kanyang mga luha habang nakatitig sa kanyang mag-ama. Ang sarap ng kanyang pakiramdam habang tinitigan ang mga ito na mahimbing na natutulog. Labis siyang natuwa sa ginawa ni Rav
KINABUKASAN ay plano ng mag pamilya na magtungo sa mall upang mag-shopping ng mga gamit ng mga bata at ibang mga kakailanganin, lalo pa’t wala silang dalang gamit mula sa Isla. Unang beses rin ng pamilya na mag-shopping simula nung nakabalik sila sa Manila. Gusto nila na mag-sprint time together, and after shopping ay diretso naman sila sa zoo para ipasyal ang mga bata. Malapit lang naman ang mall na kanilang pupuntahan, just 20 minutes lang naman ang biyahe. On their way, Rosita spot's a familiar figure of a man. Actually malapit na sila sa mall kaya makikita na rin nila ang parking lot. Her forehead creased, and get anxious. “Who was that?" sa isip niya.“We are here! Are you excited to tour, baby Venus, Kuya Matthew?” excited na tanong ni Raven kay Matthew.Raven has a soft spot for Matthew. He treats him like his own child. And he legally adopted the child simula noong makita niya ito sa orphanage. Baby pa si Matthew noong makita niya ito sa orphanage, at ang sabi ng isang Madre
Kumunot naman ang noo ni Rosita at hindi nagustuhan ang sinabi ng babae. “Hey, don't you dare kid my child." depensa ni Rosita sa anak. “Mommy, I got the toy first and then he suddenly grabbed it." Sumbong ni Matthew. "No, mommy. I got this first. Let go,” biglang tinulak si Matthew kaya nagalit si Rosita. "Hey, wag kang manulak. Pwede bang pigilan mo ‘yang anak mo?” saad ni Rosita sa Ina ng bata. "Ikaw ang pigilan ang anak mo. Assumera pa kayo. Sabi mo may-ari ang daddy mo sa mall na ‘to, edi pabili ka sa kanya ng toy na ganito.” pag ma-maldita ng babae. “Mommy, let's go. Nakuha ko na po eh,” nakangiting wika ng bata sa mommy niya. “My son got that toy first kaya ibigay mo na yan sa kanya. Hindi maganda ang manguha sa bagay na unang-una ay hindi naman sa ‘yo," galit na wika ni Rosita. "Anong sabi mo? Hindi naman kinuha ng anak ko ‘yang laruan na ‘yan ah. At unang-una ay hindi pa naman yan nabayaran,kaya ito oh pera hanap na lang kayo ng bagong laruan.” nakangiting usal ng baba
“Where have you been? Bakit bigla ka na lang nawawala o umaalis ng wala man lang pasabi?" galit na salubong ng babae sa kadarating lang na lalaki. “Mall!" Matipid nitong sagot.“At ano ang ginawa mo sa mall? Lahat naman na kailangan nandito lang sa bahay ah." kunot-noo’g wika nito."What the hell is wrong with you? Hindi ba ako pwedeng lumabas saglit? Bawal ba?” mataas ang boses nito na mas lalong ikinagalit ng babae."What? Sinisigawan mo ba ako? Ha?” "It's just that you're so annoying. Lahat na lang ng gagawin ko ay kailangan ko pa na i-report sa ‘yo, as if na may ginawa akong krimen or illegal. Masyado na kayong mahigpit sa akin. Hindi naman ako bata ah…” usal nito. "Please, hayaan niyo na ako.” Dagdag pa nito at tinalikuran ang babae."Diego? We're not done talking, comeback here!” sigaw naman ng babae. "Love, what happened?” natataranta na tanong ng lalaki na kakapasok lang. "That stubborn brother in law mo. Umalis na naman,” she said to her husband, Levi. "Love… Diego is no
SOLISE RESIDENCES… NASA labas na siya ng Mansyon ng mga Solise. Isang dekada na rin ng huli siyang nakapunta sa mansyon. Kaya parang naninibago siya. Habang nakatingin sa mala-palasyong tahanan kung saan nakatira ang unang taong minahal niya ay nakaramdam na naman siya ng kirot sa kanyang dibdib. Bagay na nakalimutan na niya. Hindi man niya aminin, pero nangungulila pa rin siya taong ‘yon. Ang unang tao na kanyang minahal. Palinga-linga siya sa paligid, marami nga talagang nagbago at nawala na rin ‘yung puno kung saan sila minsan tumatambay kapag bibisita silang mag-asawa sa mansyon. May duyan kasi na nilagay dun si Diego. Nung matanggap n’ya ang invitation ay talaga namang nagulat siya at nagdadalawang isip kung pupunta ba siya o hindi. Ngunit kinumbinsi siya ng kanyang ama na pumunta. Akala n’ya ay hindi na siya makakabalik pa sa mansyon, dahil alam niya ang galit ng pamilya matapos siyang akusahan at makukong ng walong taon dahil sa pagkamatay ng anak nila. na si Diego. “
"I-i didn't know! Caroline, why did you not tell me? How could my son cheat on you?" Hindi makapaniwala salita nito. He looks devastated, and disappointed upon hearing it. "Caroline, I am so sorry," he said. Mabait na tao si Edgar. Pinalaki naman niya ng maayos ang mga anak, bagay na akala niya ay nagawa niya, pero mali pala siya. Hindi naman kasi agad-agad nakikita at nalalaman ang pagbabago ng isang anak. Mga anak na nagtatago lang din sa isang maskara, upang hindi makita ang totoong sila. At 'yan ang mga anak ni Edgar Solise. Hindi siya makapaniwala na ginagawa ng anak niya ang magtaksil. Edgar Solise came from an oriented family, he's loved by his parents, and raised well. However, love changed him. Ayaw nang mga magulang n'ya kay Melissa dahil widow 'to at may anak na babae. At may kasamahan din nang ugali ang babae, bagay na hindi gusto ng pamilya ni Edgar. Si Allisa na dala na rin ang apelyido na Solise. Siya ang nakakatandang kapatid ni Diego Solise. “You know what,Dad. ‘Wa
MALAKAS naman na tumawa si Melissa habang pumapalakpak sa ere. Hindi naman nag patinag si Caroline sa behavior na ipinakita ni Melissa. Hindi na siya nagulat dahil mukhang may sayad talaga ang babae sa harapan niya. Caroline flucked her tongue inside her mouth. And crossed arms. Naiinis man siya ay ayaw niya ‘yon ipakita, at gusto na lang na inisin ‘to. Ang pangit talaga nang mga ugali nila. No wonder, manang-mana ang mga anak n’to sa ina. “Mellisa? Ano ba ‘ang ginagawa mo? You look pathetic!” nanlaki ang mga mata nito, pati na rin ang mga anak sa sinabi ng daddy nila. Hindi siya makapaniwala na sinabihan siya nang pathetic ng asawa niya. “P-pathetic? H-honey, really? Totoo ka pa ba? Tinawag mo akong pathetic?" she scoffed. “D-dahil sa babae na ‘yan, nagawa mo akong pagsabihan ng ganyan? Honey, why? Bakit ba kumakampi ka sa criminal na ‘yan? Wala tayong sapat na ebidensya upang napatunayan na inosente siya. Please, just let that woman go!” Sh shouted and went berserk. Para
Pabagsak na umupo sa kama si Raven na para bang pagod na pagod siya at walang lakas sa katawan. Huminga ‘to ng malalim at pinapakalma ang sarili. Galit ‘to sa nalaman na pumunta si Caroline sa pamilya Solise. Huli na rin nang malaman n’ya ang tungkol sa invitation na natanggap n’to mula sa pamilya kahapon. Umalis kasi s’ya ng hindi man lang nagpaalam ng maayos. At gabi na rin ng makauwi kaya hindi na sila nagkausap pa at parang ayaw rin siyang kausapin ni Caroline. Marahil ay nag-tampo ‘to sa kanya. Ayaw rin naman na isipin ni Raven na nagbalik na ang unang minahal ng kanyang fiance at iniwan na s’ya nito. Lalo pa’t nararamdaman niya pa rin na may pagmamahal pa rin na natira sa puso nito. He is jealous. He never gets jealous, easily. Pero dahil sa pagmamahal niya kay Caroline ay para na siyang mababaliw kakaisip dito. Parang sinusukat na ata ang kanyang pasensya kung saan lang ang kaya niyang tanggapin at panghawakan. Ayaw niya rin na saktan ang babae, dahil mahal niya ito. He never
NAGING maayos na ang takbo ng lahat. Si Caroline ay malapit na rin manganak sa baby boy nila ni Raven. Si Raven naman ay hindi pa rin makaalis sa organization niya, pero hindi naman siya peni-pressure ni Caroline na umalis at hinayaan na lang muna ito. Successful din ang operation ni Diego, pero under observation pa rin siya. Si Dina ay may bagong negosyo na sa Canada, at naging okay naman ang pamumuhay nila ni Diego doon. Mas naging malapit at nakilala ng dalawa ang isa't-isa. Pero kahit ganun pa man ay guilty pa rin sila sa nagawang kasalanan nila kay Caroline. Happily married na rin si Diego at Dina. "Babe? Sumasakit ang tiyan ko, manganganak na ata ako," ngumingiwi ang mukhang salita ni Caroline. "Ha? Masakit na ba? Sandali kukunin ko lang ang sasakyan." Natataranta at nagmamadaling salita ni Raven at mabilis na tumakbo palabas ng bahay. "MANGANGANAK NA ASAWA KOOOOOOOO!" Biglang sigaw ni Raven. Natataranta naman ang mga tao sa bahay at hindi alam ang gagawin na para bang
NATULALA ang magkapatid sa narinig. Hindi kasi nila alam at wala talaga silang alam kung ano na ang nangyayari dahil sa nagtatago talaga sila sa malayo upang hindi sila mahanap ng mga pulis. No cellphone. Wifi. Tv. Namuhay sila na walang kahit anong koneksyon, ngunit dahil may pera pa silang nadadala ay mabilis din silang nakakagalaw. Hanggang sa isa sa kanila ang nagdesisyon na bumaba at harapin ang mga magulang, at maghigante. Sinisisi nila ang mga magulang sa nangyari sa kanila. Pati na rin si Diego na ngayon ay kinaharap ang sakit. "What do you mean, Dad? May sakit si Diego?" gulat na sambit ni Stiffany. Maalalang ginapos pa nila ang kapatid sa bahay niya. May saksak ng kutsilyo. "Yes. Nalaman namin nung ginapos, at sinaksak niyo siya at iniwan sa bahay niya na duguan. Dahil dum ay ayaw niyang magpadala sa hospital, pero dahil hindi nakinig si Caroline at Raven ay dinala pa rin nila ito sa hospital. And dun namin nalaman na may tumor pala siya." Mahabang paliwanag ni Edgar
Tumulo na rin ang luha ni Caroline at napahagulgol. Raven just let her cry out loud. Alam niyang hindi pa nito nailalabas ang kung ano man ang nasa loob niya. He wants her to be free from pain, doubts, and self-pity. “Just let it out, babe. Iiyak mo lahat, ilabas mo rin ang lahat ng masasakit na nangyari sa'yo. Pero huwag mong kaawaan ang sarili mo. Hindi mo kasalanan kung bakit mo naranasan ang lahat ng mga pinagdaanan mo. I am here now, babe. I am here to support you no matter what.” “Mahal kita, higit pa sa buhay ko. Please, trust me and lean on me.” Mahigpit na niyakap ni Caroline si Raven habang patuloy pa rin sa pagluha. "When I met you, hindi ko maisip na sa'yo ko pala mararamdaman ang pagmamahal na buo. Tinanggap mo ako despite everything. You didn't judge me, you even helped me. You made me grow strong. Kaya salamat, babe. It is because of you that I overcame it all. Dahil sa pagmamahal mo sa akin. Pagmamahal na walang humpay." "I am happy to hear that from you,Babe.
Maayos ang lahat. Naging matagumpay ang sorpresa, at labis na napasaya si Caroline. Hindi rin maalis ang ngiti sa kanyang mukha habang nagkukuwentuhan sila ni Atacia. Ngunit, nalungkot din siya nang malaman na nakunan pala si Atacia at inabuso ang kapatid ng dating asawa nito. Habang tumatagal daw ang kanilang pagsasama ay nagbago ang ugali ng asawa ni Atacia at madalas na siyang sinasaktan, dahilan kung bakit siya nakunan. Mabuti na lamang at nakapag-divorce sila sa ibang bansa. Limang taon din nagtiis si Atacia sa piling ng mapang-abusong asawa. Ngayon, malaya na siya at abala sa trabaho sa isang kumpanya sa Canada, kung saan niya rin nakilala ang bago niyang kasintahan. Habang nagkukuwentuhan pa rin sina Atacia at Caroline, lumapit naman ang Daddy ni Caroline kay Raven. "Anong balak mo, iho?" tanong ni Mr. Frowline, bigla siyang sumulpot sa tabi ni Raven, ikinagulat naman nito. "Kanina pa kasi kita napapansin na parang kinakabahan ka," dagdag pa nito. "Tito, g-gusto ko na sana
“Surpresa!” sabay-sabay na sigaw ng lahat nang buksan ni Caroline ang pinto. Napaatras naman siya, tila nagulat sa dami ng mga taong nagkakantahan at nagpapalakpakan sa sala. Hindi naman maiwasan ni Caroline ang matuwa, dahil ang iba sa mga bisita ay mga empleyado niya. At kumpleto rin ang kanyang pamilya,.maliban Sa isang tao. Sa gitna ng lahat, si Raven ay nakangiti habang may hawak na ang bunso nilang anak na si Venus.“You thought we forgot, didn’t you?” Raven said with a teasing smile.Bago ang kaganapan, sobrang abala si Caroline sa kumpanya dahil nagkaproblema sila sa isang investor. Dahil sa tindi ng kanyang pagka-busy, hindi na niya namalayan ang paglipas ng mga araw. Isang buwan na pala ang nakalipas, at maraming nangyari sa panahong iyon.Si Diego at Dina ay pumunta na sa ibang bansa para sa operasyon ni Diego. Masaya naman si Caroline dahil sa wakas ay magagamot na ang dati niyang asawa. Para kay Dina naman, magsisimula na ito ng negosyo sa ibang bansa. Tinulungan sila ni
Alam kong may konsensya pa rin si Dina hanggang ngayon, at ako rin naman. Hindi mawala sa isip ko ang mga kasalanang nagawa ko sa kanya. Sobrang dinurog ko siya. Hindi ko nga alam kung paano ako makakabawi sa kanya. "Uhm... ano ba ang susunod nating hakbang? Paano natin mapapasaya si Caroline? Wala akong maisip na pwedeng gawin..." litong sabi ko. "Paano kung ayain natin sina Raven at Caroline mag-date? Sa tingin ko magandang ideya 'yun, di ba?" masiglang mungkahi ni Dina habang nag-iisip pa. "Sa tingin mo, okay lang sa kanya? Hindi kaya siya magalit?" tanong ko nang may pag-aalinlangan. Hindi ko rin kasi masyadong kilala si Caroline, lalo na't hindi naman kami nagtagal. Nakilala ko lang naman si Caroline noon nung sinabi sa akin ni Dad na siya ang papakasalan ko. Dahil sa maganda siya at napakamasipag na babae. Agad rin nahulog ang loob at puso ko sa kanya. Pero nagloko pa rin ako sa kanya. She's the perfect woman na sana, kaso isang akong tanga kaya ngayon wala na siya sa akin.
Mabilis kong iminulat ang aking mga mata, at agad na bumungad sa akin ang puting kisame at amoy ng ospital. Nakakasulasok ang amoy, at ayoko nito. Paano ako napunta sa lugar na 'to? Kasama ko lang si Mamay kanina; baka naman naghahallucinate lang ako. Pero nasa kwarto lang talaga ako ngayon at hindi sa ospital. Ibinaling ko ang aking ulo sa kaliwa at tumingin sa paligid. Nasa ospital nga talaga ako. Pero anong ginagawa ko rito? "Babe, you're finally awake. Thank goodness," bungad na sabi ni Raven. "Pinag-alala mo ako. Sorry..." umiiyak na sabi ni Raven. Kunot-noo ko siyang tinitigan. Ano ba ang problema? "Why are you crying?" mahina kong tanong. “Nasa ospital ka, babe. Hindi ka nagising kagabi, kaya nag-alala ako. Lahat kami nag-alala. Pasensya na, sorry kung napaiyak kita ulit.” “Bakit ka nagso-sorry? Wala ka namang ginawang mali, ah...” tanong ko. “Mamay told me. Umiiyak ka raw, at sobrang sama ng loob ko. Alam ko kasi kung bakit ka umiiyak kahapon. Akala mo siguro may k
[CAROLINE] Bumuhos na naman ang aking mga luha. Kakaayos lang namin, pero may nalaman na naman ako. Bakit ganito? Bakit parang pinaglalaruan ako ng tadhana? Gusto ko lang naman na maging maayos kami, kahit na pinagtaksilan nila ako. Pero bakit hanggang ngayon, patuloy pa rin ang pagsisinungaling? Bakit ganito? Agad akong pumasok sa kotse at humagulgol. Pilit kong inaayos ang lahat—sinubukan kong tanggapin at patawarin sila. Binigay ko ang gusto nila para maayos na. Kahit labag sa loob ko, ginawa ko, para kahit papaano'y maibsan ang bigat ng dinadala ko. Bakit ba ang hirap magpakatotoo? "Why do I have to experience this? Gusto ko nang maayos ang lahat sa amin, tapos bigla na lang malalaman ko na ang murderer ng asawa ko noon ay ang kabit niya pala? This is so frustrating!" Dapat ba akong maawa kay Diego? Pero siguro sapat na itong mga nalaman ko. Tama na ang kadramahan. Gusto nilang magsama, sige, hahayaan ko na sila sa buhay nila. Ibibigay ko na at magpopokus na lang ako sa buhay k
Nagulat si Caroline sa paghingi ng basbas ni Diego sa kanya. She felt something touch her heart, at pakiramdam niya'y napawi ang sakit na kanyang nararamdaman. Hindi sakit at selos ang nararamdaman niya ngayon, kundi saya sa kanyang puso. The way humingi si Diego ng basbas sa kanya ay para bang sigurado na siya kay Dina—na para bang ito ang babaeng habang buhay niyang mamahalin.Tears streamed down her cheeks. Tiningnan niya ang kalagayan ni Dina na wala pa ring malay at pagkatapos ay tumingin kay Diego, na para bang sinasabi, "Please, let us be happy together.""C-Caroline, sorry. Please, don't cry. H-hindi na kita tatanungin tungkol sa bagay na 'yon. I am sorry, masyado lang ata akong desperado," he said in panic as he held Caroline's hand.Akala ni Diego ay galit pa rin si Caroline sa kanilang dalawa. Alam ni Caroline na hindi madaling maghilom ang sugat na dinulot nila."Maybe giving them a chance isn't bad, right?" sa isip ni Caroline.Pinahiran niya ang kanyang mga luha, at mahi