254. Lolo

[Hazel]

“Miss, ayos ka lang ba? Namumutla ka… maupo ka muna.”

Saka lamang siya natauhan ng biglang may lumapit sa kanya at nagtanong. Nilibot niya ng tingin ang paligid.

Nasa gitna pala siya ng daan at nakatayo lamang—basa ang pisngi sa dami ng luha na umaagos dito.

Kanina pa pala siya nakatayo dito sa gitna ng daan habang umiiyak. Ang babaeng lumapit sa kanya ay isang street sweeper sa daan at halatang naaawa at nag aaala.

“A-ayos lang po…” nagmamadali na lumakad siya at tumawid sa kalsada.

Akala niya ay kaya niyang hindi umiyak

Pero hindi pala. Sa sobrang sama ng loob niya ay kusa ng tumutulo ang luha niya.

Sinusubukan naman niya na maging maunawain pero mahirap pala. Kinagat niya ng madiin ang labi niya. Gusto niyang pigilan ang sarili na wag umiyak pero ang hirap… kusang dumadaloy ito sa pisngi niya.

Pagkababa sa jeep ay bumaba siya sa tapat ng isang parke. Hindi siya pwedeng umuwi ng ganito ang lagay. Ayaw niyang makita siya ni Aling Fatima sa ganitong kalaga