DAHAN-dahan na nilapag ni Aika ang hawak na vase. Nagpaskil ang dalaga ng magandang ngiti sa labi bago humarap sa kapatid ni Steve sa kabila ng pagkulo nh kanyang dugo sa narinig. “Oh, hello there, Katya. Narito ka pala.” Lumapit si Aika upang bumèsó sa dalaga subalit umatras ito ng dalawang hakbang palayo. ‘This bítch!’ Ngitngit ni Aika sa ginawa nito. “Cut the act, Aika. Bakit hindi mo ituloy ang pagbato ng favorite vase ni daddy? Bigla yatang naputol ang sungay mo ng makita ako.” Nagpinid ang labi ni Aika sa pagpipigil ng inis. Alam na alam talaga ng kapatid ni Steve kung paano siya galitin. Imbes magpadala sa panggagalit ng babae ay ngumiti si Aika ng matamis dito. “Gusto ko lang naman turuan ng disiplina ang mga kasambahay na ‘yan. Normal lang naman na turuan ng leksyon ang mga katulad nilang sinungaling. Ang kapal nilang magsinungaling sa harapan ko. Dapat sa mga katulad nila ay inaalisan ng trabaho. Mukhang hindi nila alam kung paano kumilala ng tao.” Maanghang na sa
“ALING FATIMA, ayaw kumain ni Hazel, busog pa daw siya. Ano ba ang nangyayari sa kanya? Tatlong araw na siyang hindi lumalabas pagkatapos ng lessons nila ni Mrs. Galoso. Nag aalala na tayong lahat sa kanya dito. Sa palagay mo, aling Fatima. Ano kaya ang problema ni Hazel?” Tanong ni Gladys sa matanda. Hindi sumagot si Fatima sa tanong ni Gladys. Siya man ay nag aalala sa dalaga. Hindi man nito sabihin, batid niya na may kinalaman sa amo niyang lalaki ang dahilan ng pagkukulong sa kwarto nito. Tuwing gabi na pumupunta siya sa silid ng dalaga ay naririnig niya ang mahina nitong pag iyak. Marahil ay napanood nito ang balita tungkol sa kanyang amo kasama ang nobya nito. Kung nakinig lamang sana ito sa kanya. Pagkatapos magluto ng almusal para kay Hazel ay nagtimpla si Fatima ng gatas para sa dalaga. Dala ang tray ng pagkain ay personal niya itong dinala sa silid nito. Bago pumasok, kumatok si Fatima ng tatlong beses upang ipaalam ang kanyang pagdating. Naabutan niya si Hazel na nak
“HAZEL!” Napahawak si Fatima sa dibdib ng marahas na bumukas ang pintuan. Ngali-ngali na hampasin ng matanda si Toni na kadarating lang. Napangiwi si Toni ng makita ang masamang tingin ng matanda sa kanya. “Oooppps, sorry, Aling Fatima. Nalaman ko kasi kay Gladys na tatlong araw na daw na hindi kumakain si Hazel, kaya nag alala ako ay napasugod dito.” “Hindi ba may pasok ka? Alas otso na.” Umupo si Toni sa gilid ng kama at hinipo ang noo ni Hazel bago sinagot ang matanda. “Eh wala naman si Sir Frank ngayon kaya ayos lang na ma-late ako. Saka sandali lang naman ako dito, gusto ko lang malaman kung kamusta na ang kalagayan ni Hazel.” “A-ayos lang ako, Toni kaya pumasok ka na sa trabaho mo.” Taboy ni Hazel sa kaibigan. Hindi pinakinggan ni Toni ang dalaga. Naglabas ito ng iba’t ibang klase ng gamot, libro, at mga pagkain sa bag na dala. “Itong mga gamot, mga pangpagana ito kumain. Dinalhan din kita ng mga tinapay galing don sa paborito mong kainan na bakery. At itong li
BINATO ni Aika ang lahat ng gamit sa kwarto niya pagkatapos sabihin ng kanyang ina na bigo ang mga tauhan nito na alamin kung saan pansamantala na tumutuloy si Steve ngayon. Tatlong araw na siyang naghihintay at sumusubok na hanapin ito, ngunit katulad ng tauhan ng mommy niya, bigo din siya. “Saan ka pupunta?” Pigil ni Arcellie kay Aika ng masalubong niya ito na pababa ng hagdan. “I will find him, mommy. Hindi ako mapapalagay hanggat hindi ko nalalaman kung nasaan siya at kung sino ang babaeng nakita ni Marga na kasama niya.” “Go back to your room, Aika.” “Pero mommy—“ “I said go back to your room.” Mahinahon ngunit may awtoridad na utos ni Arcellie sa kanyang anak. Walang nagawa si Aika kundi ang sumunod. Napaiyak na lamang siya. Batid niya na kung mangangatwiran siya ay wala din silbi laban sa salita ng kanyang ina. Pagdating sa kanyang silid ay lalo siyang nagwala. Kinakain ng matinding panibugho ang dibdib niya. Naglalaro sa isipan niya ang imahe ni Steve na may
UMASA si Hazel na si Frank ang tinutukoy ni Toni na naghihintay sa kanya sa labas ngunit hindi pala. Si Steve pala ang tinutukoy nito sa text. “Are you sick?” Tanong ni Steve ng mapansin ang pamumutla ni Hazel. “Shit!” Mura ng binata ng muntik ng mabuwal sa kinatatayuan ang dalaga. Agad niya itong nilapitan para alalayan. Sa sobrang init ng balat nito, tiyak niya na tama ang hinala niya, may sakit ang dalaga. Pinigilan ni Steve ang sarili na huwag itong pagalitan. Magkahalong pagkadismaya at lungkot ang nakikita niya ngayon sa mukha nito, na para bang may ibang tao itong inaasahan na makikita bukod sa kanya. Kung pagagalitan niya ito, alam ng binata na hindi din makakatulong. “A-akala ko…” Naramdaman ni Steve ang pagkapit ng nanginginig na kamay ni Hazel sa kanyang damit. Muli, narinig niya ang impit nitong pag iyak. Sandaling pumikit ang binata upang kontrolin ang sarili na tanungin ito ng “Dahil na naman ba sa kanya, kaya ka umiiyak?” Wala siyang karapatan… sa ngayon. Kay
ANG SABI ni Aling Fatima, uuwi si Frank ngayong gabi. Ngunit madaling araw na ay wala parin ito. Niyakap ni Hazel ang katawan ng sumigid ang lamig sa kanyang kalamnan. Masama pa ang kanyang pakiramdam, pero dahil darating si Frank, naligo siya at nagpaganda ng husto. Ngunit hindi ito dumating. “Hazel, alas dose na. Mukhang hindi siya uuwi ngayon.” “Maghihintay pa ako sandali, Aling Fatima. Baka kasi nahuli lang siya…” Nakadama ng awa ang matanda kay Hazel. Nakita niya kung gaano ito kasaya kanina sa kabila ng karamdaman. Sabik itong naghintay subalit katulad ng palaging nangyayari, naghintay ito sa wala. Nang sumapit ang ala una, saka lamang bumalik si Hazel sa kwarto niya. Nanlulumo siya na nahiga sa kama niya. Akala na naman niya ay makikita si Frank… pero bigo na naman siya. B-bakit pakiramdam niya ay pinaglalaruan siya nito? Halos magdugo ang kanyang labi sa diin ng kanyang pagkagat dito. Sumasama na naman anh kanyang loob ngunit agad niyang nilalabanan ito. Tumaw
“Talaga? Mabuti naman kung gano’n. Eh di magiging masaya na si Lolo Henry dahil nakita mo na ang apo niya.” Kumunot ang noo ni Hazel ng pumilig ang ulo ni Steve. “Hindi parin ba sila magkasama ngayon?” Nang umiling ang binata ay muli siyang nagtanong. “Bakit naman? Akala ko ba ay nakita mo na siya? Bakit hindi sa kanya sabihin ang tungkol sa lolo niya?” “Dahil hindi gano’n kadali iyon, Hazel.” Sagot ni Steve. “Ang alam ng apo ni Lolo, wala siyang ibang pamilya maliban sa kanyang ama. Hindi rin naging maganda ang buhay niya sa poder ng mga ito. Hindi maganda kung bigla nalang kaming susulpot at sasabihin na matagal na namin siyang hinahanap. Hanggat maari, ayaw namin siyang biglain.” Naiintindihan ni Hazel ang sinasabi ni Steve. Pareho pala sila ng kalagayan ng apo ni Lolo Henry, na hindi naging mabuti ang buhay sa kinagisnan na pamilya. Kung siya ang nasa kalagayan ng apo ni Lolo Henry, sasama ang loob niya kung bigla na lamang may susulpot na ibang tao at sasabihin na kaanak niya.
“Pumunta ba si Hazel dito kahapon?” Hindi tumitingin kay Toni na tanong ni Frank. Abala ang binata sa pagbabasa ng mga papeles sa kanyang harapan. Nagtataka man, magalang na sumagot si Toni sa kanyang boss. “Noong isang araw ay galing siya dito, Sir.” Kumunot ang noo ni Frank. “Noong isang araw pa?” “Yes, sir.” Pagkatapos ipasa ang ilang office reports ay bumalik na si Toni sa mesa niya. “Ano kaya ang nakain ni Sir at biglang naitanong si Hazel. Hindi ba niya alam ang nangyari kay Hazel?” Sabagay… wala naman itong pakealam sa kaibigan niya. Eh nakikita nga niya na tinatapon neto ang pagkain na binibigay ng kaibigan niya. Ang sama talaga neto. Hindi marunong mag appreciate ng effort ng tao. Kababalik lang nito ngayong araw. Kasama na naman siguro nito ang nobya nitong si Yassie kaya ngayon lang ito pumasok. Napansin ni Toni na madalas na itong hindi pumasok netong nakaraan. Totoo nga siguro ang mga balita na lihim netong hinahanda ang kasal at ng nobya. Pero bakit kaya kailanga
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k