LIKE 👍
ANG SABI ni Aling Fatima, uuwi si Frank ngayong gabi. Ngunit madaling araw na ay wala parin ito. Niyakap ni Hazel ang katawan ng sumigid ang lamig sa kanyang kalamnan. Masama pa ang kanyang pakiramdam, pero dahil darating si Frank, naligo siya at nagpaganda ng husto. Ngunit hindi ito dumating. “Hazel, alas dose na. Mukhang hindi siya uuwi ngayon.” “Maghihintay pa ako sandali, Aling Fatima. Baka kasi nahuli lang siya…” Nakadama ng awa ang matanda kay Hazel. Nakita niya kung gaano ito kasaya kanina sa kabila ng karamdaman. Sabik itong naghintay subalit katulad ng palaging nangyayari, naghintay ito sa wala. Nang sumapit ang ala una, saka lamang bumalik si Hazel sa kwarto niya. Nanlulumo siya na nahiga sa kama niya. Akala na naman niya ay makikita si Frank… pero bigo na naman siya. B-bakit pakiramdam niya ay pinaglalaruan siya nito? Halos magdugo ang kanyang labi sa diin ng kanyang pagkagat dito. Sumasama na naman anh kanyang loob ngunit agad niyang nilalabanan ito. Tumaw
“Talaga? Mabuti naman kung gano’n. Eh di magiging masaya na si Lolo Henry dahil nakita mo na ang apo niya.” Kumunot ang noo ni Hazel ng pumilig ang ulo ni Steve. “Hindi parin ba sila magkasama ngayon?” Nang umiling ang binata ay muli siyang nagtanong. “Bakit naman? Akala ko ba ay nakita mo na siya? Bakit hindi sa kanya sabihin ang tungkol sa lolo niya?” “Dahil hindi gano’n kadali iyon, Hazel.” Sagot ni Steve. “Ang alam ng apo ni Lolo, wala siyang ibang pamilya maliban sa kanyang ama. Hindi rin naging maganda ang buhay niya sa poder ng mga ito. Hindi maganda kung bigla nalang kaming susulpot at sasabihin na matagal na namin siyang hinahanap. Hanggat maari, ayaw namin siyang biglain.” Naiintindihan ni Hazel ang sinasabi ni Steve. Pareho pala sila ng kalagayan ng apo ni Lolo Henry, na hindi naging mabuti ang buhay sa kinagisnan na pamilya. Kung siya ang nasa kalagayan ng apo ni Lolo Henry, sasama ang loob niya kung bigla na lamang may susulpot na ibang tao at sasabihin na kaanak niya.
“Pumunta ba si Hazel dito kahapon?” Hindi tumitingin kay Toni na tanong ni Frank. Abala ang binata sa pagbabasa ng mga papeles sa kanyang harapan. Nagtataka man, magalang na sumagot si Toni sa kanyang boss. “Noong isang araw ay galing siya dito, Sir.” Kumunot ang noo ni Frank. “Noong isang araw pa?” “Yes, sir.” Pagkatapos ipasa ang ilang office reports ay bumalik na si Toni sa mesa niya. “Ano kaya ang nakain ni Sir at biglang naitanong si Hazel. Hindi ba niya alam ang nangyari kay Hazel?” Sabagay… wala naman itong pakealam sa kaibigan niya. Eh nakikita nga niya na tinatapon neto ang pagkain na binibigay ng kaibigan niya. Ang sama talaga neto. Hindi marunong mag appreciate ng effort ng tao. Kababalik lang nito ngayong araw. Kasama na naman siguro nito ang nobya nitong si Yassie kaya ngayon lang ito pumasok. Napansin ni Toni na madalas na itong hindi pumasok netong nakaraan. Totoo nga siguro ang mga balita na lihim netong hinahanda ang kasal at ng nobya. Pero bakit kaya kailanga
“Frank, what’s wrong?” Tanong ni Yassie ng iwasan ng nobyo ang halik niya. “I’m busy, Yassie. Marami akong trabaho na kailangan tapusin.” Walang kagana-gana na tugon ni Frank dito. Nabahiran ng pagkairita ang mukha ng dalaga, ngunit agad din itong nawala. Malambing na yumakap siya sa leeg ni Frank habang nakaupo siya sa ibabaw ng hita nito. “Frank, naman… masyado tayo naging busy sa Japan… why don’t we have sèx here and enjoy while you’re working?” Malanding pinadaan ni Yassie ang daliri sa dibdib ni Frank habang iginagalaw ng marahan ang balakang. Alam ng dalaga ang kahinaan ng nobyo niya. Ganito ang ginagawa niya kapag gusto niyang makuha ang atensyon nito. Hinalikan ni Yassie si Frank sa labi, nang tumugon ito ay napangiti siya. Sabi na nga ba at kailangan lang niyang akitin ito. Kinuha niya ang kamay nito at ipinatong sa malaki niyang hinaharap. “Shit.” Mura ni Yassie ng may kumatok sa pinto. Peste talaga itong secretary ni Frank… istorbo. Hinawakan niya ang mukha ni Fran
BUMUNTONG hininga si Fatima ng makita si Hazel. Gusto man itong pagalitan ng matanda dahil sa ginawang pagtakas ay hindi nito magawa. Lalo lamang bibigat ang dibdib neto kung pagagalitan pa niya. Nilapitan niya ito at inalalayan na umupo. “Nakausap mo ba siya?” Tukoy ni Fatima sa amo. Malungkot na umiling si Hazel. “M-magkasama po sila ni ate ngayon.” Garalgal na sagot niya. Ilang beses siyang bumuga ng hangin upang pagaanin ang dibdib. Ayaw niyang umiiyak sa harapan nito. Ayaw niyang mag isip ito ng hindi maganda sa nobyo niya. Masama na kasi ang tingin neto kay Frank. Kaya hanggat maari, ayaw niyang lalong sumama ang tingin neto sa binata. “Pero nag uusap lang naman po sila—“ napahinto ang dalaga sa pagsasalita ng pahirin nito ang pisngi niya. “Umiyak ka na naman… hanggang kailan ka iiyak ng dahil sa kanya?” Iniwas ng dalaga ang mata. Hanggang kailan nga kaya siya iiyak? Ang totoo kasi ay hindi niya alam. Siguro kapag okay na sila ay nagkalinawan na. “Kumain ka na ba?
“Ayos ka lang ba, Hazel? Baka mamaya masama pa ang pakiramdam mo. Kung oo, sabihin mo lang para mahatid ka ni Ald.” Ani Giselle ng mapansin na tulala si Hazel habang nakatingin sa kawalan. “Naku ayos lang ako. Okay na ang pakiramdam ko kaya wag niyo akong intindihin.” “Siya nga naman, Giselle. Eh mas mukha pang brokenhearted yang si Hazel kesa may sakit.” Sabat ni Tes. Mahina nitong siniko si Hazel. “Umamin ka… may nobyo ka na noh? Tapos may LQ kayong dalawa ngayon?” Nag iwas ng tingin si Hazel. “A-ano ba kayo… wala noh. S-sige maiwan ko muna kayo, baka kailangan ni Rade ang tulong ko.” Nagmamadaling umalis ang dalaga. Sigurado na kapag nagtagal siya rito ay uulanin siya ng tanong ng mga kasama. Dalawang linggo mawawala si Mrs. Galoso dahil umuwi ito ng probinsya. Kaya naman habang wala silang lesson ay papasok muna siya para madagdagan ang ipon niya at saka para malibang narin. Kapag kasi nasa bahay lang siya ay maaalala lang niya si Frank. Dalawang araw na naman itong hind
AGAD na nilamon ng panibugho ang dibdib ni Aika ng makumpirma na si Steve nga ito, kasama ang isang babae. Dahil malaking tao si Steve, hindi niya makita ng malinaw ang mukha ng babae dahil nahaharangan ito ng binata. Sino kaya ito at nakuha nito agad ang atensyon ng lalaking mahal niya? Mga bata pa lamang ay magkasama na sila ni Steve, kaya naman kilala ni Aika ang ugali ng binata… hindi ito ang tipo ng lalaki na basta nalang sasamhan ang isang babae na kumain sa labas, kaibigan man yan o kababata pa. Mailap ito sa mga babae… maging sa kanya. Kaya sino ang babaeng kasama neto? Ano ang espesyal dito para samahan kumain ng binata sa labas? Arghh! Gustong magwala ni Aika sa sobrang selos na nararamdaman niya ngayon. Pero kailangan niya maging kalmado dahil lalo lamang lalayo ang loob ni Steve sa kanya kapag nagwala siya dito ngayon. Dumating si Marga sakay ng sariling sasakyan. Pagkababa nito ay napansin nito si Aika na nasa loob pa ng kotse neto. Pagkababa niya ay kumatok siya sa bint
Bahagyang natawa si Yassie sa sinabi ni Aika. Sa kanilang tinagal-tagal na magkaibigan, kilala na nito ang ugali ng kaibigan. Base sa kanyang nakikita ay mukhang kabaligtaran ng kanyang unang akala, mukhang nagagalit ito sa kung anong dahilan. Hindi napigilan ni Lindsay ang sumabat, ang isa din sa magkakaibigan. “How about you, Yassie. You look happy. Is that true na pumayag na si Frank na magpakasal kayong dalawa?” Hindi lingid sa kaalam ng kaibigan ni Yassie ang tungkol sa relasyon nila ni Frank, maging ang hindi ito pagyaya sa kanya ng kasal netong nakaraan ng ilang taon nilang relasyon ay alam ng mga ito. “Yes, pumayag na siya. Actually, may hinihintay na lamang kami bago namin ituloy ang kasal.” May pagmamalaki na ngumiti si Yassie sa kanyang mga kaibigan. “Like I said before, Frank loves me. Kayo kasi, wala kayong bilib sa akin. Kung hindi niya ako mahal, tatagal na kami ng halos 8 years?” Itinaas ng dalaga ang hawak na basong may lamang alak, sabay tingin sa mga kaibigan na
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k