Wag daw, Frank! Hahaha
Napalundag si Hazel sa malakas na sigaw ng binata. Ito na ang may kasalanan, ito pa ang galit? Humawak siya sa ulo ng maramdaman na kumirot na naman ito. Para itong binibiak sa sakit. "A-Ang sakit..." aniya na naluluha at nagsisimulang mahilo. Naramdaman niya na may likod na umagos galing sa ilong niya pababa sa kanyang labi. Kumunot ang noo ni Frank ng makita na hindi man lang natinag sa kinatatayuan ang nakatalikod na sa kanya na dalaga. Galit niya itong nilapitan at hinarap sa kanya. "Damn!" mura niya ng makita ang dugo sa ilong nito. "K-kuya Frank-" Bago ito bumagsak sa sahig ay nasalo ito ng binata. Binuhat niya ito hanggang sa parking lot. Agad na sinenyasan ni Frank ang driver niya na buksan ang sasakyan. Nang mabuksan ang sasakyan ay mabilis niya itong isinakay. "Sa hospital tayo!" utos niya. Nagising si Hazel na nasa hospital na naman siya. Bumungad ang nag aalalang mukha ni Aling Fatima sa kanya. "Maayos na ba ang pakiramdam mo? Ang sabi ng doktor ay nasobrahan ka sa p
Lalong nakadama ng inis si Hazel. Namumula na ang pisngi niya dahil nagawa pa nitong tawanan ang sinabi niya. Ayaw niya sa lalaking nananakit—naaalala niya kasi ang Ate Sharie niya kasi nananakit daw ang asawa nito. Tandang-tanda pa niya noon ng dumating ito sa bahay nila. Puro ito pasa at sugat sa ulo. Nagsumbong ito sa papa nila pero pinabalik lang nito ang ate niya at pinauwi sa asawa. Hindi man lang nito pinakinggan ang kapatid niya. Kaya naman ang pinakaayaw niya sa lalaki ay ang nananakit. Sayang. Ang bait pa naman ng tingin ko sa kanya kasi tinulungan niya ako na magkaro’n ng tutor. Binilhan niya pa ako ng salamin. Isip-isip niya. Sinubukan niya itong lagpasan ulit pero humarang na ito mismo sa kanya. “So, dahil sa nakita mo ay mabubura nalang ang mga kabutihan na ginawa ko para sayo?” Napipilan si Hazel at hindi nakapagsalita. “Ako ang dahilan kaya nakatakas ka sa inyo. Ako din ang dahilan kaya nakakapag aral ka at nakakapagtrabaho. Kaya magpasalamat ka sa akin da
Hindi mapakali si Hazel habang paroon at parito sa kanyang kwarto. Akala niya ay matagal niyang makakausap ang kapatid ni Frank pero mali siya. Dumating agad ang asawa nito para sunduin ito. Nakakapanghinayang dahil halata naman na gusto pa nilang makausap ng matagal ang isa't isa. Nagulat si Aling Fatima ng makita ang naka-impake niyang bag pagkapasok nito. "Hazel, ano ang ibig sabihin nito?" Bumuntong-hininga siya. "Aalis na ako, Aling Fatima. Kailangan kong umalis bago pa makabalik dito si Kuya Frank." Wala kasi ito dahil sumama ito sa mag asawang umalis kanina. Kaya naman kailangan niyang makaalis bago pa ito makabalik. "Pero, Hazel," "Aling Fatima, ayoko na dito. B-baka kasi saktan niya ako eh, natatakot ako. Nakita niyo naman po kung gaano siya kagalit sa akin kanina. P-paano po kung hindi dumating si Ate ganda?" Nangingilabot na niyakap niya ang sarili. Maisip palang niya na masasaktan siya nito ay natatakot na siya. Kaya naman hindi na niya hihintayin na maabutan pa
KINABUKASAN ay nagulat siya dahil naabutan niya ito sa hapag. Nasanay siya na palagi itong umaalis at wala nitong nakaraan kaya akala niya ay hindi na niya ito makikita muna. Dapat pala hindi nalang muna siya lumabas ng kwarto. Dahil nakita na siya nito ay wala siyang choice kundi ang umupo sa tapat nito. Para walang pagtalunan, at hindi niya ito magalit. May naisip siyang sulosyon, at iyon ay ang hindi magsalita sa harapan nito. Tatango lang siya at iiling. Napansin niya na hindi ito nakasuot ng pang alis. Sanay kasi siya na kapag nakikita niya ang binata ay naka-suit ito pang opisina. Pero ngayon ay nakasando lamang ito at loose pants. "Kamusta na ang pakiramdam mo?" Tumango siya at nag-thumbs up. "Nakatulog ka ba ng maayos?" Napahinto siya sa pagsubo ng tinapay. Tumango siya at nagthumbs ulit pagkatapos ibaba ang tinapay. Akmang susubo na siya ng magtanong ulit ito. "Hanggang kailan mo balak na tanguhan lang ako?" Hindi siya umimik. Mas mainam na ito, ang magalit ito dahil sa p
“Okay, guys! Pack up! Good job everyone!” Ani Sir Aeros sa lahat. Halos tatlong oras din silang naglinis. Sa lawak at laki nitong venue ay natagalan silang maglinis. Pagod na pagod silang lahat. Habang nagpapahinga ay kanya-kanya muna sila ng upo. Mayamaya din kasi ay aalis na sila. Ngayong araw ay noon event ang inorganize ni Sir Aeros kaya naman hindi nakasama sa kanila si Toni. Mag aalas siyete ng gabi na din sila natapos sa pagliligpit ng lahat. Nakangiting lumapit sa lahat si Sir Aeros. “Dahil lahat tayo ay nagsisipag at nagta-trabaho ng maayos ay sagot ko ang dinner natin ngayong gabi! What restaurant do you prefer, everyone?!” Napakamot si Hazel sa ulo. Ang balak niya sana ay umuwi agad. Nangako kasi siya kay Aling Fatima na sasabay siya dito kumain ng gabihan ngayon. Halos isang linggo din siyang hindi pumasok kaya naman nagsisipag siya at bumabawi ngayon. “I’ll take no for an answer.” Hirit ng boss nila ng makita ang marami ang humirit ng cash nalang daw. Kaya walang n
Hindi tinanggap ni Sir Aeros ang cellphone. Pwede naman daw niya itong ibigay o ibenta sa iba kung hindi niya magagamit. Nagpaalam na siya sa mga ito. Pero bago siya umalis ay pinainom muna siya ng mga ito ng isang malaking baso ng beer kaya naman lalo siyang nahilo. Pasuray-suray na lumabas siya ng karaoke bar. “Kuya Frank!!!” Nakita niya ito na nakasandal sa kotse. Mukhang inip na inip ito habang naghihintay sa kanya. Bago makalapit ay nag ekis ang mga paa niya kaya naman nangudngod siya sa dibdib nito. Mabuti nalang ay nasalo siya nito. Mabilis na pumalibot ang dalawang matipunong braso nito sa bewang niya. “T-thank you, Kuya Frank.” Nakangiting pasasalamat niya. “Tsk. You’re drunk. Let’s go–“ nanigas ang katawan nito ng idiin niya ang mukha sa dibdib nito at suminghot. “Bakit ang bango mo, kuya?” Pinalibot niya ang dalawang kamay sa bewang nito at saka sinubsob ang mukha sa matigas nitong dibdib. “Ang bango mo talaga—aray naman! Dahan-dahan naman!” Angal niya ng hataki
Habang nagmamaneho ay hindi maiwasan ni Frank ang mapangiti sa tuwing napapatingin kay Hazel na ngayon ay abala sa pagkalikot ng cellphone na kanyang binigay. “Do you like it?” Tumango si Hazel. “Yes, kuya Frank! I like it so much po!” He chuckled when he heard her answer. Nang makarating sa bahay, nagmamadaling bumaba si Hazel, sumalubong naman agad si Aling Fatima sa kanila. “Aling Fatima! Kamusta na po ang pakiramdam mo? Bakit po nasa labas kayo?” Inalalayan ito ni Hazel. “Mabuti pa ho ay pumasok na kayo sa loob para makapagpahinga. Aalagaan ko po kayo para mabilis kang gumaling.” Kumunot ang noo ng matanda. “Ha? Aba’y sino ang nasabi sayo na may sakit ako–“ Tumikhim si Frank upang kunin ang atensyon ng matanda. “Magpahinha ka na, Hazel. Mukhang natunawan na si Aling Fatima.” “Hindi lang po siya natunawan?” Takang tanong ng dalaga. Tumango si Frank. “Yes. So you don’t have to worry.” Nagpalipat-lipat ang tingin ni Aling Fatima sa dalawa. Bumaling naman dito si Frank
“Goddamnit!” Mura ni Frank ng sa kanyang pagpihit ay tumambad sa kanya si Hazel na nakaharang ang mahabang buhok sa mukha. “Bakit gising ka pa?” “Hehe. Sorry kung nagulat kita, kuya.” Pinakita ni Hazel ang cellphone na hawak. “Magpapaturo sana ako kay Gladys. Pero busy pa siya. P-pwede po bang paturo kung paano gumamit nito?” Ani Hazel sabay pakita ng cellphone na binigay ng binata. Nilapag ni Frank ang basong hawak. Tumango siya sa dalaga. “Of course. Pero hindi ito libre.” Napasimangot si Hazel sa sinabi ni Frank, kaya naman natawa ito. “Wag kang mag alala dahil simpleng bayad lang naman ang gusto ko.” “Simple? Bente mga gano’n? Pwedeng sampo nalang?” Pambabarat ni Hazel na ikinatawa ni Frank. Nakangising nagsalin ng alak sa baso si Frank. Napansin naman ni Hazel ang mapaglarong ngisi sa labi nito. Hindi kaya, mas malaki ang gustong bayad nito? ‘Pero imposible naman iyon dahil napakayaman ni kuya Frank.’ Isip-isip ng dalaga. “Wag kang mag alala dahil hindi pera ang kailanga
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k