Habang naglalakad si Sugar papalayo, biglang napansin niyang papalapit si Stephan, tila may nais sabihin. Ang tingin nito sa kanya ay may halong pagtataka at paghanga, ngunit hindi maikakailang abala rin sa isipan nito ang ekspresyon ni Pia sa di kalayuan.“Sugar,” bati ni Stephan, ang tono ng boses ay parang pilit na pinapanatiling kalmado. “Mukhang nag-uusap kayo ni Pia kanina. Ano bang nangyari?”Ngumiti si Sugar, ang kanyang mukha ay parang inosente, ngunit ang kanyang mga mata ay nagsasabing kabaligtaran nito. “Oh, wala naman, Stephan,” sagot niya, ang boses ay magaan at tila naglalaro. “Mukhang hindi maganda ang gising niya, kaya sinubukan ko lang makipag-usap. Pero parang hindi niya nagustuhan ang presensya ko.”Napatingin si Stephan kay Pia, na ngayon ay nasa malayo at mukhang naiirita habang pinapanood silang dalawa. Halata ang init ng ulo nito—mabigat ang mga hakbang, at ang mga braso’y nakayakap sa kanyang katawan, pilit na pinipigil ang galit na nararamdaman.“Hayaan mo na
Pagkarating nila sa mansion ng Miranda, hindi na kayang itago ni Pia ang mga nararamdaman. Ang kanyang puso, na puno ng galit at pagkabigo, ay patuloy na umaalon sa bawat hakbang na ginagawa niya. Hindi siya makapaniwala na sa kabila ng lahat ng kanilang pinagsamahan ni Stephan, nararamdaman niyang parang unti-unting nawawala siya sa buhay nito. Isang malamig na gabi ang bumabalot sa kanyang katawan, at ang mga tanong sa kanyang isipan ay tila mga kidlat na dumadapo sa kanyang puso. Paano na nga ba siya? Paano na siya sa relasyon nila ni Stephan? Kung si Sugar ang palaging naroroon, anong magiging halaga niya sa buhay ni Stephan?Habang naglalakad, ramdam niya ang bigat ng kanyang mga hakbang. Hindi siya kayang patagilid ng galit. Hindi niya kayang pigilan ang mga luha na nagsimula nang dumaloy sa kanyang mga mata. Iniiwasan niyang magmukhang mahina kay Stephan, ngunit sa kabila ng lahat ng kanyang pagsusumikap, hindi niya na kayang itago ang sakit na bumabalot sa kanyang puso."Steph
Kumatok si Stephan sa pintuan ng kwarto ni Pia. Ang mga kamay niya ay bahagyang nanginginig, hindi dahil sa takot, kundi sa kabigatan ng kanyang nararamdaman. Alam niyang hindi madaling patawarin ni Pia ang mga ginawa at sinabi niya. Ngunit sa kabila ng lahat, hindi siya kayang makita si Pia na nalulugmok sa sakit at galit. Siya ang nagpasimula ng lahat, at siya lang rin ang makakayos ng mga pira-pirasong bahagi ng kanilang relasyon.Dahan-dahang binuksan ni Pia ang pinto, at nang makita niya si Stephan na nakatayo sa labas, hindi niya ito pinapasok. Ang mga mata ni Pia ay puno ng galit at hinagpis. Pinipilit niyang manatiling malayo sa kanya, ngunit alam niyang sa ilalim ng lahat ng sakit, may isang bahagi ng puso niya na hindi kayang alisin ang pagmamahal kay Stephan.“Pia…” mahina ang tinig ni Stephan, “pwede ba kitang kausapin? Please, mahal, pakisama mo ako.”Hindi siya kumilos. Hindi siya tumingin kay Stephan. Alam niyang kung titingnan siya, bibigay siya—tuluyan siyang magpapata
Hindi sumagot si Pia. Ngunit hindi iyon ikinabahala ni Stephan. Alam niyang kailangan niyang magsikap upang maipakita ang tunay niyang nararamdaman. Tumayo siya, naglakad patungo sa banyo, at sinimulan niyang ihanda ang tubig sa bathtub. Nilagyan niya ng mga bula at essential oils na alam niyang gustong-gusto ni Pia—lavender at chamomile para mapakalma ito. Sinindihan niya ang ilang scented candles at inilagay sa gilid ng bathtub upang mas mapanatag ang kapaligiran.Pagkatapos, bumalik siya kay Pia at ngumiti. “Halika, Mahal. Alam kong pagod ka, at gusto kong mag-relax ka. Gusto kong alisin ang bigat na nararamdaman mo, kahit papaano.”Tumingin si Pia sa kanya, ang mga mata’y punong-puno ng emosyon—galit, lungkot, at pagdududa. Ngunit sa lambing ng tinig ni Stephan at sa kanyang sinseridad, unti-unting lumambot ang ekspresyon ni Pia.“Ginagawa mo lang ba ito para hindi na ako magalit sa’yo?” tanong ni Pia, may bahid pa rin ng sama ng loob.“Honey, ginagawa ko ito dahil mahal kita. At d
Sa wakas ay bumulong si Pia, "Alam mo ba kung ano ang gusto ko ngayon? Na ipasok mo ang isa o dalawang daliri at simulan akong k******n."Bumulong si Stephan ng "Hmmmm," at dahan-dahang ipinasok ang daliri sa kanyang basang mga labi, dumaan sa kanyang clit at muling bumalik sa kanyang mga labi.Pagkatapos, dinala niya ang kanyang daliri sa kanyang ilong at malalim na inamoy ang kanyang amoy."Ohhhh, ang bango mo, Pia." Pagkatapos ay ipinasok niya ang daliri sa kanyang bibig at sinipsip ang katas nito. "At mas lalo kong gustong-gusto ang lasa mo." dagdag ni Stephan.Pagkatapos, bumalik siya sa pagmamasahe ng kanyang puwit."Hindi, gusto ko ang mga daliri mo sa loob ko. Ang landi mo!" Protesta ni Pia.Sandali lang, nilagay ni Stephan ang kanyang mga kamay sa bawat pisngi at bahagyang inalog ito. Ang parehong pisngi ay nanginginig at sumasayaw. Para kay Stephan, napakasimple at halos nakakatawa, pero napaka-sexy tingnan ang pag-alog ng kanyang puwit at nagdala ito sa kanya ng ligaya na pa
Umungol si Pia, "Wala kang ideya kung gaano ko ito kagusto, kung gaano ko ito kailangan, na punuin mo ako at k******n ako nang mabangis at higit pa, hon.""Papaano kung bigyan kita ng teaser lang? Sample lang?" sagot ni Stephan."Hindi!" sabi ni Pia, "Kailangan ko lahat."Ngumiti si Stephan at sumagot, "Paano kung kunin mo ang ibibigay ko sa'yo at hindi ka magreklamo?""Mmmmm, oo, Daddy, ibigay mo sa akin ang nararapat sa akin." Iyon lang ang nasabi ni Pia bago dumulas si Stephan mula dulo hanggang base ng kanyang ari laban sa kanyang clit, na nagdulot sa kanya ng malalim na paghinga ng kasiyahan."Ohhhhhh oo nga, kailangan ko pa ng higit pa niyan!" Ungol niya. Pagkatapos, humiga si Stephan at nagsimulang halikan ang paligid ng kanyang kalbo na bulbol. Sa loob ng kanyang binti at papalapit nang papalapit sa kanyang mainit, basang bahagi, hanggang sa sa wakas ay nagkaroon siya ng unang kontak. Ininhale niya nang malalim ang kanyang amoy at ang pakiramdam ng kanyang mainit na hininga na
Si Stephan at Pia ay nakahiga nang magkasama sa loob ng ilang mahabang sandali habang nakabawi sila ng sapat upang makahinga nang may kaunting regularidad. Si Pia ay matigas pa rin at sinimulan niyang ikiskis ang kanyang mga balakang laban sa kanya. Dahan-dahan siyang nagsimulang umulos at bumunot muli. Ang kanyang pagkabasa ay sobrang labsa at maririnig mo ito sa bawat ulos. Si Stephan ay inilipat ang kanyang kamay pababa at sinimulang himasin ang kanyang p**i, nagdadala ng mas marami pang t***d at katas palabas.Sa puntong ito, ang buong labas ng kanyang vulva ay madulas na sa kanilang mga katas at patuloy siyang dahan-dahang k******t habang nilalaro ang kanyang clit."Oo, gusto ko yan hon, Magka-baby tayo...Ohhhh, mag-ingat ka, baka labasan na naman ako." sabi ni Pia."Hindi ko kailangan maging maingat, kasi 'yun ang target ko!" sagot ni Stephan.At sa sinabi niyang iyon, tumayo si Stephan mula sa kanyang tabi at nagposisyon sa pagitan ng kanyang mga binti."Mmmm, gustong-gusto ko k
Si Vash, na abala sa pagluluto, ay hindi pa rin naririnig ang mga hakbang ni Sugar sa likuran niya. Ngunit may kakaibang pakiramdam siyang nararamdaman sa bawat paghakbang ni Sugar papalapit. Alam niyang hindi lang ang amoy ng sinangag at adobong manok ang nagpapabigat ng hangin, kundi pati na rin ang init na dulot ng nararamdamang koneksyon sa pagitan nilang dalawa.Si Sugar, na hindi makapaniwala sa nararamdaman, ay tumigil sandali sa pagmasid kay Vash. Hindi lang ang kanyang maskuladong katawan ang nakatawag pansin sa kanya, kundi ang kabuuan ng lalaki—ang pagiging maalaga, maasikaso, at ang hindi pag-aalangan na magbigay ng tulong. Lahat ng hinahanap ni Sugar sa isang lalaki ay naroroon na kay Vash. Sa kabila ng kanyang paghihiganti kay Stephan at Pia at katarungan nilang mag-ina, hindi niya maitatanggi na matagal na niyang nararamdaman ang mga bagay na ito kay Vash.Hindi na kayang itago ni Sugar ang nararamdaman niyang kilig, at ang matalim na pagnanasa na dahan-dahan nang sumisi
Ang pag-ungol ni Sugar ay nagbabalik sa kanya mula sa pagkaligaw ng kanyang mga iniisip, na nagpapakita sa kanya na nasa tamang landas siya. Ang kanyang kaliwang kamay ay dumaan sa kanyang buhok, dahan-dahang pinapababa ang kanyang ulo at ang kanyang kanang kamay ay lumipat sa kanyang mga suso. Isang pisil at ikot ng utong, kasabay ng kanyang bibig na sumisipsip sa kanyang klitoris, ay nagdadala sa kanya sa isang pamilyar na rurok--isa na alam niyang mabuti ngunit hindi kailanman napapagod. Sumuko siya nang buo sa sensasyon, nagtitiwala sa kanya na buwagin siya at muling pagdikitin, nanginginig at nakatali sa kanyang haplos.Nananatili siyang tahimik sa pagitan ng kanyang mga binti ng ilang saglit pa, nilalasap ang pag-igting na nagiging pagpapahinga. Pagkatapos, umakyat siya, matigas at handa, nawawala ang pantalon ng pajama sa daan. Hinila niya siya sa isang halik, mabagal at matamis, tinatamasa ang kanyang sariling kasiyahan sa kanyang mga labi.Isang kaisipan ang dumaan sa kanyang
Lumapit siya upang yakapin siya. Ang kanyang balat, pinalamig ng hangin ng umaga, ay dumadampi sa pawisang init ng kanyang katawan pagkatapos ng ehersisyo, sinisipsip ang kanyang init. May dala siyang bahagyang amoy ng maulang araw sa labas, ngunit hindi ito ang pumupukaw sa kanyang atensyon."Magandang umaga, Sugar."Hinalikan niya siya, ang kanyang mga kamay ay dumudulas pababa sa kanyang likod patungo sa kanyang mga balakang--isang kilos na paulit-ulit na niyang ginagawa na parang kasing natural na ng paghinga ngayon. Ang makinis na tekstura ng kanyang mga nighties ay nag-aanyaya sa kanyang mga kamay na mag-explore pa, at ginawa niya ito, ang kanyang mga kalamnan ay kumikilos sa ilalim ng kanyang haplos. Siya ay matamis at maalat, at sinuklian siya nito ng halik."Gusto mo pa," sabi ni Sugar--hindi isang tanong kundi isang pahayag na walang paliguy-ligoy."Ang hirap mong labanan kapag ganyan," sagot niya, at iyon ang kanyang katotohanan.Ang mga daliri ni Vash ay pumasok sa kanyang
Naramdaman niyang nagsimula na siyang umabot sa rurok habang siya ay nagsisimulang mag-pulse sa kanya at siya ay nag-pulse sa kanya, at sila ay humihingal at umuungol sa kanilang halik habang sabay silang umabot sa rurok sa dilim.Pinaalala niya sa sarili na ang unang pagkakataon na niyakap siya nang maayos mula sa likuran ay noong kanilang unang araw ng pagkakasundo. Madalas nilang yakapin ang isa't isa sa parehong posisyon at sa lahat ng estado ng pananamit at ito ay malapit pa rin -- lalo na kapag nagko-crossword sila habang ang kanilang mga isip at katawan ay lubos na magkasama. Mas maganda ito dahil napaka-sensual nito at naabot niya ang lahat ng kanyang mga paborito: ang yakap, ang paghawak niya sa kanyang mga suso, at ang pagtatalik. Humiga siya mula sa kanya at inakay siya patungo sa kama, itinulak siya pababa. Humiga siya sa kanya, naramdaman ang lambot nito sa kanyang bibig at ang kanilang katas sa pagitan ng kanyang mga binti habang ginising siya.Lumingon siya at umupo sa
Pagkarating ni Sugar sa bahay, sinalubong siya ni Vash, ang mukha nito’y puno ng pag-aalala. Hindi siya nag-atubiling lumapit kay Sugar at niyakap ito nang mahigpit, parang ayaw na niyang pakawalan."Sana okay ka lang, Sugar," sabi ni Vash, ang tinig niya’y puno ng pag-aalala at pagmamahal. "Natatakot ako na baka may mangyaring masama sa'yo. Alam mo naman na mahalaga ka sa puso ko."Saglit na natigilan si Sugar, ramdam ang init ng yakap ni Vash na tila binubura ang lahat ng sakit at galit na nararamdaman niya kanina. Tumitig siya sa kanya, at sa kauna-unahang pagkakataon, tila nagkaroon siya ng sandaling kapayapaan sa gitna ng kaguluhan."Salamat, Vash," mahinang sabi ni Sugar habang yakap pa rin siya nito. "Ikaw lang ang nagbibigay sa akin ng lakas sa kabila ng lahat ng ito. Pero alam mo naman, hindi pa tapos ang laban ko. Hangga’t hindi ko nakukuha ang hustisya para sa sarili ko, hindi ako titigil."Hinaplos ni Vash ang buhok ni Sugar at marahang bumulong, "Alam ko, at nandito ako s
Ngunit si Pia, patuloy na umiiyak at naglalakad palayo, ay hindi na kayang pakinggan ang mga paliwanag ni Stephan. Ang puso niya ay puno ng sugat, at hindi na niya kayang makinig pa sa mga pangako ng taong nagdulot ng sakit sa kanya."Pero bakit nga andun ka sa hotel room ni Sugar? Sabihin mo sa akin ang totoo!"Tumigil si Stephan at pinilit lumapit kay Pia, ngunit nakatigil lang siya, naghihintay ng sagot mula sa kanya. "Pia, pakinggan mo muna ako," ang wika niya, ang mga mata ay puno ng paghingi ng tawad. "Hindi ko alam kung paano ko ipaliwanag ito. Ang nangyari sa hotel, isang pagkakamali. Hindi ko intention na makasakit sa’yo. Naparoon ako kasi naiinis ako sa mga nangyari, at hindi ko alam kung anong gagawin ko."Nakita ni Pia ang kalituhan at panghihinayang sa mga mata ni Stephan, ngunit hindi ito nakapigil sa kanya. "Hindi ko kailanman iintindihin ang mga dahilan mo, Stephan!" sigaw ni Pia. "Bakit mo nagawa iyon? Kung mahal mo ako, bakit ka pa tumanggap ng alok ni Sugar? Bakit k
Naglakad si Pia papalapit kay Stephan, ang mga kamay niya'y nanginginig, ang sakit sa kanyang puso ay hindi na kayang itago. "Hindi mo alam kung anong gagawin mo?" tanong niya, ang tinig niya'y puno ng hinagpis. "Hindi mo ba alam na ikaw ang dahilan kung bakit nangyari lahat ng ito? Hindi ko kayang makita kang magpatawad sa mga pagkakamali mo, Stephan."Nag-aalalang tinitigan ni Stephan si Pia, ngunit hindi siya makalapit, hindi malaman kung paano kausapin ito. "Pia, hindi ko kayang makita kang nasasaktan. Hindi ko kayang mawala ka sa buhay ko.""Huwag mong gawing dahilan ang nararamdaman mo," sagot ni Pia, ang tono ng kanyang boses ay lumalakas. "Bakit mo pa ako pinipilit gawing bahagi ng buhay mo, kung hindi mo rin naman kayang ipaglaban ako?"Nagpumiglas si Pia sa mga salitang iyon, ang kanyang mata'y puno ng galit at sakit. Pinipilit niyang maging matatag, ngunit ang mga luhang patuloy na dumadaloy ay nagpapakita ng tindi ng kanyang nararamdaman. Lumapit siya kay Stephan at nagtaa
Habang pauwi na si Sugar sa Manila, ang kanyang isipan ay patuloy na nag-aalab. Ang mga nangyaring gulo sa Puerto Galera ay nag-iwan ng matinding bakas sa kanya, ngunit alam niyang hindi pa tapos ang laban. Ang bawat hakbang na tinatahak niya ay para sa katarungan, at hindi niya kayang magpatalo. Ang mga susunod na hakbang niya ay magdadala sa kanya patungo sa isang bagong digmaan—isang digmaang hindi lamang para sa pagmamahal ni Stephan, kundi para sa lahat ng mga paglabag sa kanyang karapatan.Samantala, naghihintay si Vash sa Manila, handa na siyang sunduin si Sugar. Hindi na bago kay Vash ang ganitong klaseng drama, ngunit hindi maikakaila na ramdam niya ang pagkabigat ng lahat ng nangyari. Alam niyang ang misyon ni Sugar ay hindi basta-basta. Ang kanyang pagiging kaalyado ay hindi lang simpleng pakikipagkaibigan; ito ay tungkol sa pagpapalaya kay Sugar mula sa mga kalupitan ng nakaraan at pag-aari ng kanyang asawa.Habang nag-iisip si Vash, napansin niyang dumating na ang sasakya
Ngumiti si Sugar, ngunit ang ngiting iyon ay hindi para magbigay-lakas sa kanyang kaibigan, kundi isang ngiti na puno ng kalamigan at determinasyon. "Ok lang ako, Marites," sagot niya, ang mga mata niya’y nagliliwanag sa kakaibang sigla. "Natutuwa nga ako na nagkakagulo ang dalawa. Hindi pa ito tapos, Marites. Guguluhin ko sila hanggang tuluyan silang mawasak."Napatingin si Marites kay Sugar, halatang nababahala sa sinabi nito. Ngunit hindi na niya kayang kontrahin si Sugar. Alam niyang mula pa noon, ang determinasyon nito na maabot ang hustisya ay hindi matitinag, kahit na masira ang lahat sa paligid."Sigurado ka ba, Sugar? Hindi ba mas mabuti kung... tapusin mo na lang ito? Hindi mo kailangang sirain ang sarili mo para sa kanila." May bahid ng pag-aalala sa boses ni Marites, ngunit nanatili itong mahina, parang takot na magalit si Sugar.Huminga nang malalim si Sugar bago muling ngumiti. "Hindi, Marites. Hindi ko na kailangang magpanggap o maghintay. Ang lahat ng ito ay para sa ak
Nanigas si Pia sa narinig, ngunit ang galit ay mas nanaig kaysa sa sakit. "Kabit? Ikaw? Huwag mong gawing katawa-tawa ang sarili mo, Sugar. Wala kang pinatunayan kundi ang pagiging desperada mo. Modelo ka lang, at kahit anong ganda mo, hindi ka makakakuha ng respeto mula sa akin.""Modelo lang?" Tumawa si Sugar, malamig at mapanukso ang bawat halakhak. "At ikaw? Ano ka ba? Isa kang oportunista. Ang kaibahan lang natin, Pia, ay alam ko ang gusto ko at kaya kong kunin iyon. Ikaw? Umaasa ka lang na mahalin ka ng lalaking hindi ka kayang ipaglaban nang harap-harapan.""Tama na, Sugar. Pia. Tama na!" Biglang sumingit si Stephan, na kanina pa tahimik na nakamasid. Nanginginig ang boses niya, parang nawawalan ng lakas sa bigat ng sitwasyon. "Hindi ito ang lugar para mag-away kayo."Humarap si Pia kay Stephan, ang kanyang mga luha ay hindi na niya kayang pigilan. "Ikaw, Stephan, magsalita ka! Sino ang pipiliin mo? Ako o siya? Sabihin mo sa harap ng lahat ng tao dito! Huwag kang matakot!"Si S