A Nightmare

"No! You can't do anything without my approval. Hindi ko mapapayagang gawin mo ang mga pinaplano kong mga hakbang sa pamamagitan ng dahas", I can sense the tense sa pagitan ni daddy at ng kausap niya sa telepono bago ito ibinaba at ibinalik ang pokus sa pagmamaneho.

"Mahal, maaari bang huminahon ka muna? You're driving for Pete's sake! And we have Lucy here with us. Wag mong iparinig sa anak mo kung gaano kagulo ang pulitika", the calmness of my mom's voice was still there kahit na alam kong nagpapanic na siya.

“Pasensya kana, mahal. Nakakainit lang talaga ng ulo ang mga kapartido ko sa paparating na eleksyon. They are trying to gain victory in just a snap of their finger. At hindi ako papayag na may mga inosenteng madamay sa plano nila”, dagdag nang aking ama.

Hindi man maintindihan ng musmos kong isip ang pinag uusapan nila ay alam kong may kaaway si daddy.

Madilim na ang langit nang sumilip ako sa bintana ng sasakyan. Lulan kami ng bagong biling sasakyan ng aking ama habang papauwi sa Maynila galing sa malapit na resort kung saan ginanap ang aking ika anim na kaarawan.

“Mommy, naiihi po ako”; reklamo ko habang hawak ang puson.

“Sandali lang, anak. Maghahanap ako ng malapit na gas station na pwede nating hintuan para makaihi ka”, saad ni daddy bago kami huminto sa isang gasoline station ilang minuto ang nakaraan.

Agad kong binuksan ang pintuan ng kotse matapos bumaba si mommy para alalayan ako papunta sa comfort room.

Hindi pa ako natatapos sa pag ihi ng makarinig ako ng magkakasunod na putok. Inaangat ko pa lang ang aking panloob ng buksan ni mommy ang pinto ng CR. “Huwag kang lumabas dito ng hindi ko sinasabi, Lucienne. Huwag ka ring gumawa nang ano mang ingay. Maliwanag?” mabilis niyang sabi. Alam kong seryoso sya dahil tinawag niya ako gamit ang aking boung pangalan.

Tumango na lamang ako at maingat niyang isinara ang pinto. Ilang minuto pa lang ang lumipas at nakarinig na naman ako ng mga putok.

…

Puno ako ng pawis nang maalimpungatan mula sa isang masamang panaginip. It is the kind of a dream that always haunts me at night. Bumalik ako sa pagkakahiga at itinutok ang tingin sa kisame ng aking kwarto. Maraming bagay ang nilalaro ng aking isipan nang biglang may kumatok sa pinto na syang nagpabalik sa akin sa reyalidad.

“Ma’am Lucienne, ipinatatawag ka po ng iyong tiyo” narinig kong sabi ng isa sa mga kasambahay nila Uncle Miguel.

“Bababa na, manang” sagot ko habang umiinat.

It’s barely 8 in the morning. Ano na naman kaya ang problema ng magaling kong  tiyuhin. It is my first week here in the Philippines after spending almost my 20 years in States.

“Good morning, iha. Join me for breakfast” bungad ni Uncle sa akin while sipping his coffee

“Good morning, uncle. Where’s auntie France?” tanong ko habang inaayos ang pagkakaupo .

“She’s busy doing her thing. Pero paalam niya’y may bibisitahin lang siyang malapit na kaibigan sa kabilang bayan” sagot niya habang minamasdan ako ng maigi.

“What’s wrong, uncle? May dumi ba ako sa mukha?” tanong ko ulit at sinubukang burahin ang kung ano mang tinititigan niya.

“Nothing, Lucy. You’d just grow into a fine woman. Mas maganda ka sa inaakala ko, kamukha mo talaga si Ysabelle” nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata pagkatapos banggitin ang pangalan na aking ina.

Marami nga ang nakapuna at pareho ang impresyon nila, nakuha ko ang pisikal na katangian sa namayapa kong ina. Ang hindi ko lang maintindihan ay sa tuwing binabanggit ko ang pangalan ni mommy ay nagbabago ang timpla ng mukha ni uncle.

“So, what’s your plan? Are you staying here for good or this is just a vacation?” puna niya bago sinubo ang huling kutsara ng pagkain sa kanyang plato.

“I don’t know yet. I just want to rest but I was offered by a modeling agency here. I’ll just let you know about my upcoming plans ahead of time” sagot ko na dinagdagan ko ng ngiti.

Nagkakaedad na ang aking tiyuhin. Halata ito sa iilang puting buhok na hindi mahirap iwasan ng tingin. Siya na ang tumayo kong ikalawang ama magmula nang mamatay si daddy.

Sa kasalukuyan, siya ang nagpapatakbo sa mga businesses na naiwan ng aking ama na ipinamana pa ng aking abuelo. Siya rin ang tumatayong mayor sa dito sa Luisa sa loob nang ilang taon. Matapos mawala si Daddy ay tumakbo siya sa naiwang posisyon nito. Ang sabi niya sa akin ay ito na lamang ang kaya niyang gawin para sa aking ama, ang patuloy na pagsilbihan ang bayan.

“Anyway, I’ll be out of town for a couple of days. Samahan mo na muna ang Auntie France mo dito, Lucy. I’ll be in a conference with the other city leaders,” he remarked.

I just nod as a response. He is about to stand when my aunt arrives.

“Are you done taking breakfast already? Nagmadali pa naman ako to catch up,” she exclaimed while looking at her husband.

When she saw me, I can clearly tell that my presence annoys her. Tumaas ang isa niyang kilay nang mapadako ang kanyang tingin sa akin.

“Oh, so you’re with her. I’ll just take my breakfast outside then.” She said and walked out.

Uncle Miguel gave me an apologetic face. I gave him a smile and mouthed ‘it’s okay’.

They were married for 21 years now. I can still remember their wedding day when I was 5. Hindi ko na mahagilap sina mommy at daddy dahil sa dami ng tao na dumating. I can say that it was memorable since Uncle Miguel almost became a runaway groom. Pinaghintay niya si Auntie Francine sa simbahan ng isang oras bago dumating ng lasing.

It just gave me the impression that he’s not in love with her. Napilitan lang si uncle na pakasalan si Auntie dahil sinabi nitong siya’y nagdadalang tao. But it seems that she just fooled my uncle. Wala pa rin silang anak hanggang sa ngayon. Pinalabas niya pa sa publiko na nakunan siya after a couple of weeks ng kanilang kasal.