Kabanata 5

"Nasaan na ang babaeng inuwi ng anak ko!" rinig kong sigaw mula sa mansion habang nasa labas at hawak si Jiah. Dumating na nagkinatatakutan ko at baka magkagulo. Pinagmasdan ko ang anak ko bago ako umupo sakto para maging magsimpagtay lamg kaminng anak ko.

"Jiah, let's play hide and seek. I'll count 1 to 3 kaya dapat nakatago kana ha," malambing kong ani sa anak ko. Tumango naman siya  na mukhang excited at nagsimulang magtago. Sinugurado ko muna kung saan nakatago ang anak ko bago lingunin at pumunta sa mansion. 

"Ma'am Olivia," tawag sa'kin ng mga tauhan sa mansion. Napayuko nalang ako ng makita si uncle, ang daddy ni Mark. 

"Olivia?" taka niya at pinagmasdan ako mula ulo hanggang paa. "Tsk! Itaas mo ang ulo mo!" utos nito kaya sumunod ako. 

"T-Tito," utal kong tawag na ikinabilog ng mata niya.

"Olivia? Buhay ka?" kunot noo niya. Nilapad ko ang labi ko at tumango. 

Mabilis na nagbago ang expression niya at biglang sumigaw, "Anong motibo mo at bakit ka lumalapit sa anak ko!" Napatingin ako ng diretso at tumaas ang kaba dahil sa gulat nang sumigaw si uncle. Hindi ko mabukas ang bibig ko at natatakot na lalo pang pagalitan ni uncle kaya nagsimulang tumulo ang mga luha ko ng 'di ko namamalayan.

"W-Wala po akong planong sirain ang buhay ni Mark. Gusto ko lang po magkaroon ng maayos at tahimik na buhay ang anak ko," paliwanag ko. 

"Mommy!" Napatakbo si Jiah at niyakap ang binti ko. Inilayo ko agad kay uncle ang anak ko dahil lalo ng kumunot ang noo niya.

"May anak ka na pero nalapit ka pa kay Mark? Hindi ka ba nandidiri sa sarili mo? Kung gusto mo bigyan ng masayang buhay ang anak mo, gamitin mo ang tunay mong pangalan at hindi nakikilimos ka rito sa pamamahay ko!" sumbat niya na kinarindi ko kaya napatitig ako ng masama at napakuyom ng kamao. 

Hinabol ko muna ang hinga ko na bago pa kumulo ang dugo ko. "Hindi po ako nanlilimos rito at si Mark ang nagmakaawa sa'kin para bumalik sa Maynila. Namumuhay kami ng tahimik ng anak ko at isa pa hindi ko kailangan ng tulong niyo kung ganto lang maririnig ko!" diin kong sabi at napanlisik ng mata tsaka sinabayan ko ang galit niya. 

"Dad?" rinig kong taka ni Mark at hindi na nilingon pa. 

"Yaya Loleng, paki impake ng gamit namin," utos ko at binuhat ang anak ko. 

"Olivia, saan ka pupunta?" awat niya sa'kin. Hindi ko na siya tinitigan pa at napapunas nalang ng luha. 

"Dad!" sigaw niya kaya inawat ko si Mark at umiling. "Babalik nalang kami, may punto naman si uncle. Tsaka mas masaya kamin ng anak ko sa dati naming bahay kaysa rito," paliwanag ko. 

"Dad, kung hindi niyo tatanggapin si Olivia. Hindi na rin ako uuwi rito. Patawad Dad." Napatitig ako kay Mark na may pag aalala at napailing iling pero ngiti lang ang sukli niya. 

"Olivia, ikaw ang mundo ko. Kaya kong iwan lahat alang alang sayo." 

Napatitig nalang ako ng ilang segundo sa kaniya at na kokonsensya dahil sinasayang lang ang buhay niya para sa'kin. Napakabait ni Mark at ayokong lokohin pa ang sarili ko na piliting mahalin si Mark. 

"Patawad, itigil na natin 'to," garak kong paalam at kinalas ang pagakkahawak niya sa braso tsaka umalis kasama ang anak ko. 

"Mommy... Si Uncle po hindi ko siya Daddy?" tanong ng anak ko. Pinilit kong hindi umiyak sa harapan ng anak ko. 

"Kung ganoon po, sino ang daddy ko? Is it uncle Marvin? Mommy, can I see my real dad? I want to know who he was? Please Mom..." pagmamakaawa ni Jiah. 

Anak ko...

Patawad, pero hindi mo pwedeng makita ang dad mo at itatago ko iyon hanggang sa hukay ko. Ayokong madamay ka pa at bumalik sa bisig niya na kahit kelan hindi naging akin. 

"Baby, listen to your mommy. Hindi natin kailangan ng Daddy para masabing pamilya. Basta alalahanin mo na magiging masaya tayo at tahimik ang buhay kahit wala siya. Kaya simula ngayon h'wag mo nang i-o-open ang tungkol d'yan," paliwanag ko bago niyakap ang anak ko. 

Napalingon ako sa mansion dahil biglang sumiklab ang pagkakagulo at alingaw-ngaw ng pagsigaw nila.

"No!" 

"Mark!"

 Nilapag ko agad sa lupa si Jiah at tumakbo pabalik.

"Call the ambulance!" sigaw ni uncle at nagkakakagulo. Nambilog nalang mata ko ng makita si Mark na puno ng dugo at nakahandusay sa sahig. 

"Mark?" taka ko inalalayan ang ulo niya.

"A-Anong hinihintay niyo? tumawag kayo ng Ambulansya!" alalang utos ko. Nanginginig ang hamay ko at nasa bisig ko siya.

"Opo, ma'am." 

...

Nakarating agad kami sa Hospital at mabuti nalang naagapan. Nilaslas talaga ni Mark ang sarili niya. Nababaliw na ba siya! Hyst!

Napahawak nalang ako sa mukha niya at alalang pinagmasdan si Mark.

Nasa harapan ko siya ngayon habang nasa Hospital bed at wala paring malay. Sabi ng doctor maayos na siya pero bilang matalik na kaibigan hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may mangyayaring masama sa kaniya.

"Olivia," rinig kong tawag ni uncle. 

"Can I talk to you in private?" singit pa niya t'saka ko siya nilingon. Inayos ko ang suot ko at dali-daling pinunasan ang luha ko na nasa pisngi tsaka tumango. Humakbang siya paalis kaya sinundan ko nalang siya at dinala niya ako sa restaurant malapit sa Ospital. 

He sighed. "Mukhang hindi ko na mapipigilan ang anak ko sa pagmamahal niya sayo. Simula bata palang kayo ikaw na ang bukam-bibig niya," kwento pa ni uncle. 

"Olivia, sigurado ka na bang hindi ka na mabubuhay sa tunay mong pagkatao? May asawa kana at ayokong magkagulo at sa huli ang maiwan ay ang anak ko," alala ni uncle. 

Bigla namang pumasok sa isipan ako ang alaalang ayoko nang balikan kaya napapikit ako at napahawak sa d****b kong dahil sa kirot.

 "Yong asawa ko sa papel ang dahilan kaya ako namatay. Uncle ayoko na ng gulo, alang-alang sa anak ko. Kung ang pagpapalit ng katauhan ang solusyon para makamit ko ito ay gagawin ko." 

Tinitigan ako ni uncle ng may pag-aalala tsaka napahinga ng malalim. "Matalik kong kaibigan ang ama ko kaya kung ito ang daang gusto mong tahakin ay irerespeto ko." Ikinagulat ko ang biglang pagbabago ng desisyon ni uncle kaya hindi alam kung paano ako magsasalita. 

Hinawakan niya ang kamay ko bago muling nagsalita. 

"Olivia, alagaan mo ang anak ko at kung malaman kong may gagawin kang hindi maganda ay ako ang makakalaban mo," singit pa ni uncle. 

"Pero--" 

Napahinto ako dahil tumayo bigla si uncle. "Walang pero pero. Kailangan ko ng umalis," ikling aniya at tumalikod kasama ng mga bodyguard niya. 

Tinanaw ko ang ospital at huminga ng malalim bago yumuko. Paano ko sasabihing ayokong magpakasal kay Mark. 

Ito nanaman ako at maiiwan sa pagdedesisyon sa kasalan. Hay! Arrange Marriage nanaman. Natatakot na ko magpakasal pa dahil sa tingin ko may mangyayari nanamang masama sa'kin.