Kabanata 2

Ilang araw na akong nasa basement, walang kain, walang sikat ng araw at katabi ang mga daga at ipis. Gusto kong tumayo ngunit nanginginig na ang binti ko dahil sa gutom. Habang nakatulala ay muli ko nanaman naramdaman ang luha ko na dumadaloy sa pisngi. Hinawakan ko nalang ang basa kong pisngi at pinagmasdan ang luha na kumalat sa'king kamay. 

"Bakit napunta pa sa gantong?" 

Nilunok ko ang lawak ko na bumara sa'king lalamunan at pinunas sa piraso ng aking damit ang tubig nanasa kamay ko. 

"T-Tulong.." 

Nalong nangatog ang aking mga kalamnan sa unti unting pagbukas ng pinto. Iniluwa nito ang liwanag at may dilang anghel na lumabas mula sa liwanag. Sinusundo na ba ako? Kung totoo man ay ayako muna. Napatalikod ako dahil sa silaw at nagkuwaring tulog dahil mukhang isang demonya ang lalapit sa'kin. 

"Gumising ka!" Isang sipa sa likod ko ang dumampi sa'kin at napagulong ako sa lakas. Napahawak ako sa likod ko at napapikit nalang sa sakit dahil sa bigla ay 'di ko nagawa sumigaw. At hindi pa siya tumigil dahil binuhusan niya pa ako ng isang itim na likodo at amoy gasolina. "T-Teka..." 

"Anong gagawin mo?" Pinilit kong makatayo agad pero mabilis akong hinawakan ng mga kasabwat niya sa kamay at pinaluputan ng lubid.

"Tumigil kayo? Walang hiya ka talaga Aurie! Ano bang kasalanan ko at galit na galit ka?!" tanong ko. Hindi ako naging masama kaya bakit niya ginagawa sa'kin 'to. Nakatikim ako ng malutong na sampal sa kaniya at lumapit ang mukha ko ang mukha niya.

"Kinaiinisan ko na bakit kailangan pang ikaw lang ang anak ni CEO Biller? Bakit kailangan kong hindi makilala ng ama natin? Bakit ikaw lang ang nasa magandang buhay? Naiinis ako dahil bakit kailangan ang mga anak sa labas na kagaya ko at tira tira lang ng Legal na anak ang laging nakukuha? Ngayon ako naman ang dapat umangat!" sumbat ni Aurie sa'kin na ikinataka ko pero bago ako mag-isip ng malalim kung sino ba talaga si Aurie ay kailangan ko muna makatakas.

"Walang anak sa labas si Dad na kagaya mo!" sigaw ko at inuntok ang noo ko sa mukha niya. Napaatras siya at inalalayan ng mga tauhan niya. Ginawa ko 'tong paraan para tanggalin ang lubid at tumakbo papalabas.

Kailangan kong mabuhay. Kailangan kong makalayo sa lugar na'to. Nillingon ko ang paligid at naghahanap ng tulong ngunit ang bahay kasi na pinili namin ay malapit sa dagat at walang mga tao. Bwisit, sana hindi ako nagpauto kay Adrian kung alam ko lang na ang sinasabi niyang tahimik na lugar na ito pala ang magiging huling destinasyon ko. "T-Tulong-" 

I signed. "Tulong!" sigaw ko ng malakas habang natakbo sa kahabaan ng baybayin.

"Tulong!! Tulungan niyo ko!" Halos habulin ko ang pahinga ko at nang lingunin ko si Aurie ay nasunod sila kaya lalo pa ko pang binilisan at hindi na tinitingnan ang dinadaanan ko at lalo pang kinababagal ko ang mga bungangin na sa baybayin. 

"Mamatay ka na Olivia!" sigaw niya nang lungunin ko ulit. Dahil sa hindi ko tinitingnan ang dinadaanan ko ay may nabangga ako kaya napatilapon ako ng bahagya. Napatingin ako sa paanan niya at nang makitang tao ito ay nakaramdam ako ng kaunting pag-asa ngunit biglang naglaho nang makita ang pagmumukha ni Adrian.

"A-Adrian?" utal kong tawag na namimilog ang mata.

"P*****a kang babae ka, pinahirapan mo pa ako!" sigaw ni Aurie. Tatakbo na sana ako nang hawakan ako ng mahigpit ni Adrian sa braso. Tinitigan ko siya ng may pagmamakaawa ngunit hindi niya pa rin ako binitiwan.

Napailing ako at ramdam ko ang pamamasa ng mata ko. "Adrian, kababata kita at hindi ka gantong uri ng tao? H'wag kang magpabulag-" hindi ako napatapos ng itinulak niya ako sa paanan ni Aurie.

"Dati naging mabait ako dahil hindi ko pa alam ang kasamaan ninyo ni Tito. Ngayon ko lang nalaman na para hindi masira ang pangalan ni Tito ay inalila ninyo ang anak niya sa labas na si Aurie?" ani ni Adrian na halatang nabubulag na sa kasamaan ni Aurie. 

Napakunot noo ako at tumingin sa kaniya. 

"Anong inalila? Kahit nga mga katulong sa bahay hindi namin pinapahirapan. Adrian ikaw ang mas nakakakilala sa'kin. Mas matagal mo akong makasama kumpara sa kaniya kaya dapat sa'kin ka maniwala!" pag kukumbinsi ko habang hinahatak ang piraso ng tela niya sa pang-ibaba. Hinablot ni Aurie ang buhok sa likod ng ulo ko at kinaladkad ako sa dagat.

"Ayaw mo ng mabilisang pagkamatay, gusto mo talaga ng pinapahirapan ka kaya pagbibigyan kita!" aniya at ilulubog sa na ang ulonan ko sa dagat pero sinipa ko ang binti niya kaya na Out balance siya at bumagsak sa tubig.

"Ikaw ang mamatay! Wala akong ginawang masama sayo at hindi ako tumapak sa buhay ng ibang tao kaya hindi dapat ako ang mamatay!" sigaw ko at lumapit sa'kin ang mga katauhan nanaman niya at hinawakan ako sa magkabilang braso para 'di makatakas.

"Nakakainis kana talaga! Lagi mo nalang kami pinapahirapan," aniya pero nag pupumiglas ako.

"Sandali!" sigaw ko kaya napatigil siya.

"May last will ka?" tanong niya at napa-smirk.

"Kung kayamanan lang pala ang gusto mo, bakit pati buhay ko kailangan mong sirain? Bakit hindi ka nag pakilala sa'kin? Bakit mo 'to ginagawa?" Hindi ko mapigilan ang pag-iyak ko at napatawa lang siya. 

"Alam mo ba na nagpakilala ako pero ikaw lang ang nasa isip ni Dad. Hinanda pa niya na may pamilya ka bago siya pumanaw at ipinangalan sayo lahat at wala man lang natira para sakin." Nagsimula siyang tumitig ng masama sa'kin at hinatak ang buhok ko para mapalapit nag tainga ko sa bibig niya.

"Naiinis rin ako dahil may nangyari sa inyo ni Adrian bago ang kasal. Ako dapat yon, naglasing si Adrian dahil sa'kin kaya ako dapat ang kasama niya ng gabing yon, hindi ikaw. Nakakahiya dahil habang sarap na sarap ka ay ako ang nasa isip niya," pabulong pa niya kaya para akong mabingi.

Akala ko mahal niya ako nun, bakit, bakit Adrian?

Nilingon ko si Adrian at unti unting pinipilas ang d****b ko. "Ilubog n'yo na 'yan! " utos niya at sabay hiwakan ako ng mga tauhan niya sa ulunan at inilubog sa tubig.

"Hindi ako pwede mamatay! Kailangan kong makatakas. Daddy!"

Habang nakalubog sa tubig ulunan ko ay ang nasa isip ko lang ay ang mga araw na kasama ko si Dad. Ang tawanan namin ni Adrian at ang pag protekta niya lagi sa'kin. Ang kasal namin na peke pala, na nauwi lang sa gan'tong sitwasyon.

'Daddy...'

 'Kuya Marvin'

 'Mark'

Mali ba ang ginawa ko?

Sa tagal ko na kalubog ay paunti unti nang nauubos ang hininga na naimbak ko at hindi na kinakaya ng katawan ko.

'Hanggang dito nalang ba?'

Hindi na ako nagpumiglas pa at ibinuga ang kakarampot na hininga at unti unting pagdilim ng aking paningin kasabay ng pagkamanhid ng aking katawan.