Mag-log inShare
Chapter Four
Huling Na-update:
2023-11-28 20:32:59My first kiss.
Napatulala nalang ako habang nakahawak saking mga labi. I can't believe it, he just stole my first kiss! Sa isang iglap nawala ang ilang taon kong inaalagaan na first kiss. Sa isang iglap nawala yung panaginip ko na ang first true love ko ang bibigyan ko ng first kiss ko.
He waved his hand in front of me at natauhan naman ako. It's lunch break right now pero di ako nakaramdam nang gutom dahil sa gulat.
"You seem shocked, masarap ba?" natatawa nyang sabi.
What a jerk.
"How dare you kiss me!" Inuubos talaga ng goon na to ang pasensya ko.
Ano bang ginawa kong kasalanan para parusahan nang ganito. Buong araw kong makikita ang mukha nya dahil classmates kami, araw-araw ding masisira ang buhay ko!
"How dare you accuse me?" tinuro nya pa ang sarili nya.
What the fuck? Sya pa ngayon ang pavictim.
"So are you telling me na kasalanan ko pa na n*******n kita? You just stole my first damn kiss!" literal na nag uusok na ngayon ang ilong at tainga ko.
"Oh, so that's the reason why your so mad because I stole your first precious kiss," he said without an ounce of interest. "You're like a child nagging because your first kiss just vanished in front of your eyes."
I clench my fists till it turned white. Sumusobra na talaga ang goon nato.
"First of all Ms. Fuentes, it is an accident di ko naman alam na bigla kang lilingon sakin, at nakapalumbaba naman ako dahil inaantok ako at pilit akong nagtatago sa likod mo, it is all an accident Ms. Fuentes so stop whining like a pussy." he nonchalantly said and after that he just walked away. Yan na ata ang pinakahaba niyang nasabi sa tanang buhay nya.
Napatulala naman ako ng ilang segundo di parin nagsisink in sakin ang mga nangyari ngayon. It have been half of the day pero parang pagod nako dahil andami nang nangyari dahil sa goon na yun.
Since I've meet that goon nagkanda letche-letche na ang buhay ko. I need to distance myself to him.
Agad akong nagpunta sa cafeteria para kumain ng lunch, but the cafeteria is now crowded ang tagal ko kasing bumaba. Wala nang mauupuan at di ko rin makita si Zel—my bestfriend for five years.
I'm an introverted person but that doesn't mean na wala akong friend kahit man lang isa. After roaming my eyes, I decided na bumili nalang ng pagkain at sa ibang lugar nalang kumain.
Habang bitbit ang nabili kong pagkain, naghahanap ako ng lugar na pwedeng pagkainan ng matiwasay. Library? Obviously di pwedeng kumain. Lab? Obviously may chemicals dun baka mahaluan ang pagkain ko at mauna na ako sa langit. Classroom? Classroom! I think may bakanteng mga classroom sa abandonadong building kaya agad akong nagtungo doon.
Agad akong kumuha ng upuan na sa tingin ko ay maayos pa, tambakan kasi to ng mga sirang upuan.
"Finally, the peace I've wanted," I exclaimed.
Akmang isusubo ko ang kutsara nang may marinig akong kaluskos. I don't really get scared of ghost so I immediately headed to the noise.
Hinawi ko ang ibang mga upuan at nagulat ako ng biglang may lumabas na buntot. Buntot? Pero parang di sa daga, agad ko namang hinila ito. Isang hamster!
"Akala ko kung ano na, ikaw lang pala!" pagkausap ko sa hamster na hawak ko habang bumabalik ako sa pwesto ko kanina. I think I'm gonna take care of this hamster tutal it's cute naman.
"You're kinda familiar, parang nakita na kita dati," pilit kong inisip kung saan ko siya nakita.
"Discipline office!" sigaw ko nang maalala ito. The hamster just made some noise as if it's agreeing with what I said.
Akmang susubo na ulit ako nang may marinig na naman akong ingay, this time, taong nag uusap. I kept on contemplating kung uunahin ko ba yung pagkain ko o yung chismis but I decided to choose the former.
Akmang susubo ulit ako pero narinig ko ulit ang usapan nila dahilan para sumuko na ako sa kuryosidad ko.
Nilapitan ko kung saan nanggaling ang boses nila at dahil malakas naman pandinig ko lalo na't may chismis agad ko namang natagpuan kung saan sila nag uusap—malapit sa hagdan.
"Can't we go back to the way we used to be?" naiiyak na sabi ni Avianna—the campus princess, the star of the university, ika nga nila.
Everyone knows her at madaming lalaki ang humahabol sa kanya. Saying she's beautiful is an understatement—she's a goddess, well yun ang sabi nila. Wala naman akong pake sa kung sino yung sikat sa university.
Ngunit ang malaking pinagtataka ko ay bakit nya kilala si goon and what did she mean by go back? Do they had their past, I mean naging sila noon?!
Oh my god! This is a big scoop for the university!
Pero pano sila nagkakilala diba transferee palang si goon? Or that's what I think kasi di ko naman siya kilala talaga.
Until now I don't know the name of that goon, not that I'm interested.
"I don't want to," he coldly said, akmang tatalikuran na nya pero hinawakan siya ni Avianna sa pulsohan.
"Why? Tell me why! May iba na ba?" umiiyak na sabi ni Avianna.
Napahawak nalang ako saking bibig. I can't believe it. Why is she so desperate for that goon? She's a goddess, she shouldn't settle for less!
"Why do you need to know? You don't have the right to—"
"—Ahh!" hiyaw ko nang kagatin ako ng hamster na hawak ko, agad kong tinakpan ang bibig ko na may nanlalaking mata.
Nakalimutan ko na dala-dala ko pala to! Napapikit nalang ako sa inis.
"Wait here. I'm gonna check that out." narinig kong sabi ni goon.
I heard that his footsteps is going to my direction kaya agad akong tumakbo sa di mawaring direksyon. He mustn't know that it was me or else it's gonna be the death of me.
Hinihingal nako sa pagtakbo kaya napahilig nalang ako sa pader habang habol ang hininga ko. Chineck ko pa ang likod ko kung nasundan nya ko pero buti nalang wala.
Akmang aalis nako dun nang may kamay na biglaang tumukod sa pader na nasa gilid ko dahilan para magulat muli ako at mapahawak sa dibdib ko.
"Umm, excuse me, nagmamadali kasi ako, can you please move your arm?" nagmamadali kong sabi.
"Really?" tanong ng isang napakapamilyar na boses at agad akong nag-angat ng tingin.
In my horror, I saw goon.
Napalunok ako. Akmang tatakbo ako sa kabilang side nang hinampas na naman nya ang isa nyang kamay sa pader, making me shiver in shock.
Nakakulong na ako ngayon at wala nang lusot, pinagpapawisan na ang kamay kong nakahawak sa hamster.
"Are you done eavesdropping us?" tanong nya sa isang seryoso na tuno.
"O-obviously," I made my voice braver but I didn't succeed kasi bigla akong nautal.
I can't look at him in the eyes. Parang ramdam ko yung init nang titig niya, he's boring holes onto my goddamn body. Damn, ano ba tong gulong napasukan ko.
"Damn!" napapikit ako sa biglaan nyang pagsigaw. Napasuklay sya sa kanyang buhok dahil sa inis. Bahagya pa akong natulala sa kagwapohan niya but I immediately snap out of reality.
"I'm sorry goon di na mauulit." Nakayuko kong sabi.
"What?!" inis nyang tanong.
"I said I'm so—"
"—What did you call me?!" napahawak ako sa aking bibig.
Dun ko lang napagtanto na tinawag ko pala syang goon! Dapat ko na talagang lagyan ng preno ang bibig ko!
"G-goon." Kinakabahan nako. Natapakan ko ata ang buntot ng leon.
"How dare you call me a goon," Inilapit nya ang kanyang mukha. Napalunok nalang ako habang nakatitig sa kanyang mga mata.
"I-I don't know your n-name." nauutal kong sagot.
Inilapit nya pa ang kanyang mukha, I moved my head backwards until it hit the wall. Wala na akong kawala. It's only one inch away from my face! Kahit sinong taong makakita samin ay aakalaing naghahalikan kami!
"But that doesn't mean you will call me a goon, ang gwapo ko para lang maging isang goon."
Di nako nagsalita dahil pakiramdam ko konting galaw ko lang ay maghahalikan na kami. He stole my first kiss and that doesn't mean na pwede din nyang kunin ang second kiss ko, nakakadalawa na sya ngayong araw na to kung ganon.
Nang mapagtanto nyang wala akong balak sumagot, inilayo na nya ang kanyang mukha sa akin. Napahinga naman ako ng maluwag, parang nawawalan ako ng hangin kapag nakikipagtitigan sa isang leon na goon.
I want to scoff in front of his face pero sa sitwasyon na ito alam kong mas may benefit siya. I'm dumb if I would fight him head-on knowing that my odds are weak.
"Xionus."
"What?"
"My name is Xionus Zheix Montenegro. Put that inside your small brain," he said as he turned his back against me tsaka naglakad papalayo
Parang may kung anong sumibol sa aking puso nang malaman ang pangalan nya. What is that? I don't really know. At sa isang iglap nakalimutan ko na nagugutom pala ako.
––
Klareynah
Kaugnay na kabanata
Run Away from the Labyrinth Chapter Five
Maaga akong naglakad papuntang university, sawang sawa nakong makinig sa walang katapusang sermon ng tita ko, tinalo niya pa ang pari sa sobrang haba ng sermon.Habang papalapit ako sa school mas dumadami ang estudyante at napapansin ko na nakatitig silang lahat sakin, as in silang lahat talaga, may mga nagbubulungan pa.Bigla naman akong nagtaka. May dumi ba sa mukha ko? Di naman ako sikat sa university kaya nakakapanibago talaga."Yums!" hinihingal na lumapit sakin si Zel."Bakit parang ang weird ng mga tao ngayon, kung makatitig sila sakin para akong artistang may issue." bulong kong sabi kay Zel.She's Zelenaire Sphire Serquencio my one and only bestfriend. Siya ang palaging updated sa mga issue—kagaya nalang ngayon at palagi niya itong chinichika sa akin.I don't scroll often on social media kaya wala akong alam sa mga nangyayari while she's the latter, her life revolves around social media, she often posts selfies, updates, and such.Maganda din naman siya. She have that small f
Huling Na-update : 2023-11-28Run Away from the Labyrinth Chapter Six
It's already lunch time and half of the day pero pagod na pagod na ako. All the time naprapraning na ako at ni isang lecture ng prof walang pumasok sa isip ko.But as time pass by wala namang nangpraprank maliban kaninang umaga at wala namang nangthrethreat ng buhay ko, maliban nalang sa death glares ng mga fan girls ni goon kuno.Napabuntong hininga lang ako habang nakapalumbabang nakatitig sa pagkaing nasa harap ko."It's the 100th time you sighed, Yums," sabi ni Zel sabay paikot ng kanyang mata.Magkasama kami ngayon sa cafeteria dahil maaga silang pinalabas ng prof nila, first time ata na maagang nagpadismis ang prof nila."You're just exaggerating," walang gana kong sabi."Why don't you just eat your food, pinaghihintay mo ang grasya, baka takbuhan ka." Napatingin ako sa kanya."Di naman ako ganun ka sutil na bata para parusahan ako ng ganito." Tukoy ko sa mga nangyayari, parang sumpa ang mga nagdaang araw at isa lang ang nakikita kong dahilan kung bakit, si Xionus.Simula nung m
Huling Na-update : 2023-11-28Run Away from the Labyrinth Chapter Seven
Sa wakas weekend na din. It's been a hell week, a literal hell for me. Ilang araw na pero di pa din humuhupa ang nasabing issue. Araw-araw ata akong natutuliro, baka may harina na naman, baka may balde na nang tubig ang mahulog sa taas, baka batuhin ako ng itlog, ganyan ang mga iniisip ko. Sasabog na ata ang utak ko kakaisip kung kailan pa huhupa ang isyung ito. Ilang araw na ding hindi ko nakikita si Xionus. Simula nung nagleak ang picture naming dalawa, di ko na siya nakitang muli, nawala na lang siya na parang bula. Panalangin ko na sana di na siya bumalik pa para hindi na magulo ang buhay ko. Nagtratrabaho ako ngayon sa coffee shop para naman magkaroon ako ng kahit kakaunting ipon para sa sarili ko. I can't just depend on the money my tito gave me, kailangan ko ding magsumikap para maghanap ng sariling pera. Ilang minuto nalang matatapos na ang shift ko. Di naman nagkulang sa binigay na pera si tito pero plano kong maging independent. Ulilang bata nako at kapag mawawala ang s
Huling Na-update : 2023-11-28Run Away from the Labyrinth Chapter Eight
Nakarating na kami sa amusement park at agad namang nagningning ang mata ko, like it's my first time being here. Amusement parks really excites me, I don't know why. Para nakong bata kung makangiti, but I'm still a teenager wala namang masama dun.I could also see the gigantic rides, the ferocious scream of the crowd riding those rides, the cries of a child as he beg his mother, the happy smiles of a family.Despite the crowd, I can't feel an ounce of anxiety inside me. It's as if I'm floating with the amount of joy I felt inside my heart.May nakita akong stall na may stuff toy na unicorn. Unicorn, my favorite! Para akong bata nagtalon-talon nang makita ito.And with pleading eyes, I asked him."Could you get that unicorn stuffed toy?""Sure," he agreed and smiled.Ginulo muna niya ang aking buhok bago siya nagsimulang pumwesto para matira niya yung mga lobo. In order to get a price dapat makaputok ka ng tatlong lobo with the use of five darts.Napapalakpak ako nang kauna-unahan niya
Huling Na-update : 2023-12-04Run Away from the Labyrinth Chapter Nine
Weekends have come to an end.Gustuhin ko mang matulog nang matulog, hindi pwede dahil kailangan ko nang pumasok sa university.Kaya matamlay akong naglalakad ngayon papuntang campus. Kung pwede lang lumiban nang kahit isang araw, kaso mapapagalitan ako ni tito at masesermonan ni tita at baka ito ang magiging dahilan para palayasin nila ako sa kanilang puder.Napabuntong hininga nalang ako.Pagkapasok ko sa gate, my body move on its own and hide behind the wall when I saw Khael walking. Di ko alam bakit pero nahihiya ako sa kanya.Naalala ko na naman ang nangyari at pinamulahan ng mukha. Bakit ba kasi kada mahihimatay ako siya yung makakasagip sakin?Ilang beses siyang nagpalinga-linga na parang may hinahanap. Ako ba ang hinahanap nya? Di naman siguro.Naglakad ako papalapit, ginawa ko pang pantapik ang bag ko."Yumi!" Bahagya akong napatalon nang tawagin niya ang pangalan ko.Napapikit nalang ako sabay nakangiting bumaling sakanya. I know my smile is so fake but I don't care anymore.
Huling Na-update : 2023-12-04Run Away from the Labyrinth Chapter Ten
Days had passed na walang masyadong nangyari.Just regular classes, Part time job, lunch with Khael and Zel—and as time pass by napansin ko ang awkward atmosphere na pumapaloob sa kanilang dalawa.There fights are so petty. Kahit piso pag aawayan nila, ganun sila kalala at wala na akong ibang magawa kundi ang mapasapo sa aking noo.I don't know what happen to the both of them. Zel didn't tell me what happened that time, ang sabi lang niya ay 'I will tell you at the right time,' at malay ko ba kung kailan yung right time na yun.For the past few days, Xionus is unexpectedly quiet to the point that it's giving me goosebumps.But I should be happy dahil sa wakas tumahimik na din ang nagsimula ng salot sa buhay ko. But half of me is afraid, baka may plinaplanong siyang ambush, knowing that he's a goon.This day is also a normal day. Some subjects have exams but I just ace it like a piece of cake.Naglalakad ako ngayon sa hallway dala-dala ang sangkatutak na libro, pinahatid kasi ng prof n
Huling Na-update : 2023-12-04Run Away from the Labyrinth Chapter Eleven
Nakatulala akong naglalakad papunta sa classroom. My mind was still on the clouds and I felt so light like a feather dancing with the wind. Gusto ko nalang matulog nang napakahaba, yung sa sobrang haba, ayoko nang magising pa. Life is full of sacrifices and choices. In every move, you choose and sacrifice the latter. You cannot be successful without sacrificing the one that really has a big part in your heart, that part would just be a burden and hinder. But the thing is, di ko alam kung anong isasakripisyo ko o kung kailangan ba talagang magsakripisyo. I can't help but sigh. I don't really know what to do about this. I hate this. I hate choosing from the choices as if I'm discarding those things I didn't choose. To follow what Xionus said about distancing myself to Khael or to decline his warning and be with Khael at masasaktan si Zel. If I would choose the latter masasaktan ang best friend ko but if I choose the former masasaktan si Khael. But I don't want to hurt Khael because
Huling Na-update : 2023-12-11Run Away from the Labyrinth Chapter Twelve
I look at the sky. It seems gloomy kaya nagmadali akong pumunta sa bahay. Nagulat ako nang bumungad sa akin ang mga gamit ko sa labas ng bahay. "Ano pong nangyari bakit nasa labas yung mga gamit ko?" tanong ko kay tita nang makita siya sa labas na nakahawak sa may bewang niya. "Oh, nandito ka na pala. Kunin mo na tong mga gamit mo kung ayaw mong sunugin ko ito!" tita shouted. Tumulong na din siya sa pagkuha ng gamit ko habang si tito ay nakatayo lang. "T-Tita, t-tito, what happened? Bakit nasa labas ang g-gamit ko?" nauutal kong tanong. "You really disappointed me, Yumi. For all the years na nanatili ka sa puder namin, why now? Pinalaki naman kita ng maayos,. Saan ako—kami nagkulang?" "W-what are you talking about t-tito?" Ginawa ko ang lahat para pigilan ang pagtulo ng luha ko at panginginig ng boses ko. Wala naman akong ginawang mali!—gustong-gusto ko itong isigaw. "Oh, Yumi! Ako na ang naghanda ng gamit mo sa labas, you should be thankful! May pambayad ka naman siguro para s
Huling Na-update : 2023-12-11
Pinakabagong kabanata
Run Away from the Labyrinth Chapter Twenty Three
"Hmm." I heard a grunt beside me when I move.Ramdam ko ang paghipit ng yakap nya sakin na para akong unan. I slowly opened my eyes and saw the most gorgeous guy in the earth silently sleeping beside me.How could he sleep like an angel but talk and act like a devil? If being handsome is a sin, then he will plead guilty.I can't stop myself as I traced his face, from his forehead to the tip of his nose until his lips. Agad pumasok sa isip ko ang ginawa naming halikan.I can still feel the softness of his lips, I can't help but to touch and bite my lower lip when I remember that scene."Are you done staring?" Bigla siyang nagmulat."W-What? I-I'm not s-staring." Nauutal kong saad r
Run Away from the Labyrinth Chapter Twenty Two
A deafening silence filled the room when we heard a knock on the door. Pareho naming habol ang aming hininga habang nakatitig sa mata ng isa't isa.And that me back into reality. I could feel the heat rushing to my face. I hurriedly cover it.Oh my god. What did I just do?"You okay?" He asked.Parang wala lang sa kanya yung nangyari pero para sa akin isang malaking katangahan ito.Naging marupok ba naman ako."I-I'll get the door." I hurriedly get out of his sight.Napahawak nalang ako sa dibdib habang hinihingal. Ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng aking puso na para bang nagkarerahan sa loob ko. My stomach also felt tickli
Run Away from the Labyrinth Chapter Twenty One
"Welcome home," mahina niyang saad na nakapagpatigil sa akin.I couldn't utter a word. I didn't expect him to say that so I was astounded. I could see him blushing but he looked away and headed inside first.Wala sa sarili akong pumasok sa loob. Did he actually say that? Sinong demonyo ang pumasok sa kanya?I saw him going to the kitchen. Magluluto ba siya? Diba trabaho ko yun?Binalewala ko muna ito at agad nagtungo sa kwarto ko para magbihis. Napadapo ang tingin ko sa isang papel ba nakalagay sa ibabaw ng lamesa ko.I don't remember putting a single piece of paper here kaya nagtataka ako. As my curiosity aroused, I opened it.Nabitawan ko ito nang may tumulong likido na nanggagaling sa papel. A red ink. My body was overwhelmed with fear, I totally gasped and immediately stand back.'Roses are red,Violets are blue,Get ready to bleed,I will terminate thee'Agad nagtindigan ang balahibo nang mabasa ko ang nakasulat dito. Muntik pa akong matumba buti nalang at nasalo ako ng upuan na
Run Away from the Labyrinth Chapter Twenty
Unti-unting nagmulat ang aking mga mata at sumalubong sa akin ang isang puting kisame. Dahan-dahan akong bumangon pero agad akong pinigilan ni Khael."Yumi! Don't be so hasty, baka mabinat ka." Pero matigas ang ulo ko kaya umupo pa din ako.Napahawak ako sa ulo ko."Where are we?" I asked with my croaked voice."In the clinic," sabi niya.I sighed."You should take care of yourself, I already told you. Are you okay now? I can take you home if you want. What do you want? Tell me."I was bombarded with his sermon. He's freaking out."Calm down, okay. I'm fine geez," sabi ko.He's very worried about me, I could see it. I could feel it. But then, I just found myself looking for someone—someone that's not him."You're looking for him?" He stared at me. I couldn't look at him in the eyes, getting guilty.I'm pretty sure he's the one who carries me."He's not here." He sighed. "Bakit
Run Away from the Labyrinth Chapter Sixteen
"Yums!" Napahinto ako nang may tumawag sakin. Tinig palang alam ko na kung sino. Napabuntong hininga nalang ako bago ko siya hinarap. She approached me like nothing happened. I'm still worried na baka galit siya sa akin. "Saan ka ba nagsusuot, ngayon pa lang kita nakita ulit," sabi niya pa. "Are you okay?" pagtatanong ko. Bahagya siyang natigilan pero agad siyang nakarecover at bigla nalang akong hinampas sa braso. "Ano ka ba? Syempre oo naman no! Bakit naman ako hindi magiging okay?" Di ako tumugon. I can really feel that something is strange, eventhough she have that dynamic energy. Nanatili akong nakatutok sa kanya habang siya ay may ibang sinasabi at di ko na ito nabigyan ng pansin. "Yums? Nakikinig ka ba?" "Huh?" She frowned. "Ang sabi ko may bago akong crush!" "Sino?" kunwari interesado kong tanong. She often changes her crush everytime na nakakakita siya ng gwapo. "A guy from s
Run Away from the Labyrinth Chapter Fifteen
"Yumi!" Napaikot nalang ako sa aking mata nang tawagin ulit ako ni Xionus. Di ko na mabilang kung pang-ilang beses na ito, kanina pa siya utos nang utos! "Ano?" bored kong sagot. Nandito ako sa sala, nakaupo sa sofa habang nanonood ng favorite kong cartoon, we bare bears. Kakatapos ko lang linisin ang buong condo. Weekend ngayon kaya nandito lang ako nakatambay sa condo. Gustuhin ko mang magpart-time job pero pilit niya kong pinagbabawalan. Para siyang magulang ko kung makapagbawal. "You cook, nagugutom ako." Tamad akong tumayo. Wala na akong ibang pagpipilian kundi ang sumunod sa utos ng mahal na prinsipe. "Nga pala, matanong ko lang, anong meron sa inyo ni Khael?" kuryoso kong tanong. Di ko pa rin kasi nakakalimutan ang ginawa nilang away sa gitna ng field. He just stared at me for moment, tsaka tinalikuran ako at pumasok sa kanyang kwarto. Nakanganga akong nakatitig sa pinto niya. Did he just ignore me? Did he close the
Run Away from the Labyrinth Chapter Fourteen
Bigla silang napatayo at sabay sabing, "Master". Habang ako ay naguguluhan silang tinitigan. Bakit master ang tawag nila kay Xionus? Diyos ba nila si Xionus? Xionus just look at them casually. At wala naman silang ibang magagawa kundi ang kamutin ang kanilang mga ulo at pilyong ngumiti. "N-narinig mo ba master?" Binatukan siya nung kulot na buhok na katabi niya. "Minsan talaga, maluwag ang turnilyo mo!" sabi pa niya. Tumikhim naman si Xionus para tumahimik na sila. Agad niya akong hinila papasok sa loob and I can't help but to gasp nang muntikan na akong madapa. My mouth left hanging because of the anticipation, sinong hindi hahanga, Xionus really can't stop suprising me, bakit may kwarto silang ganito sa campus? They're the privileged ones. "Where's the food?" Agad naman nilang kinuha ang pagkain sa kitchen, this room is like a condo, kumpleto ang lahat ng gamit. Inilapag agad nila ang pagkain sa dining
Run Away from the Labyrinth Chapter Nineteen
"Yumi." I don't know what to do anymore. "Yumi, hoy!" Gusto ko nang umiyak nafrufrustrate na ako. "Yumi!" "Aray!" Nagulat nalang ako ng pitikin nIya ang noo ko. "Ano bang problema mo? Bakit ka namimitik?" inis kong sabi. "Kanina pa kita tinatawag, duh? Nasa parallel space ka siszt?" Nagpaikot nalang ako ng mata dahil sa sinabi ni Zel. "Oh, puyat pa para ka nang panda." Pagpuna niya sa eyebags ko, wala naman akong ibang magawa kundi ang magbuntong-hininga nalang. "Can I stay at your place, baka nakakaabala na ako kay Khael pag patuloy akong magstay sa lugar niya." Bahagya siyang natigilan sa sinabi at maya-maya ay ngumiti siya ng peke. Alam kong peke ang binibigay niyang ngiti dahil sa ilang taon naming pagsasama kilalang-kilala ko na siya. I shouldn't have said that pero di ko na mababawi pa ito. "Wag kang dirty minded. Wala kaming ginagawang masama." She laughed t
Run Away from the Labyrinth Chapter Eighteen
Nagulat nalang ako nang makita ang sarili ko na nasa loob na ng condo ni Khael. Nag-aalangan akong tumingin sa kanya."I can go back to Xionus—""No, dito ka lang baka saktan ka niya ulit," he cutted me off.Nagtataka ko siyang tiningnan pero wala siyang kibo at napaiwas ako nang akmang hahawakan niya ang aking mga labi."Blood." He then wiped off the blood on my lips, di ko man lang napansin na dumudugo na pala ang labi ko.I don't how to pay off his kindness, his feelings."Come here." Nahihiya akong lumapit sa kanya at pinaupo niya ako sa sofa, di pa rin nawala sa isipan ko ang ginawa kong pag-iyak kanina.Mas lalo akong umiyak nang makita siya. Napatingin naman ako sa damit niya at nakita ko ang basa sa kanyang damit."I-I'm sorry. Mukhang nadumihan ko pa yung damit mo." Napatingin naman siya sa damit niya at ngumiti. His smile is so warm."It's fine. Basta sa susunod pahiram din ako ng balikat mo p
