Chapter Five

Maaga akong naglakad papuntang university, sawang sawa nakong makinig sa walang katapusang sermon ng tita ko, tinalo niya pa ang pari sa sobrang haba ng sermon.

Habang papalapit ako sa school mas dumadami ang estudyante at napapansin ko na nakatitig silang lahat sakin, as in silang lahat talaga, may mga nagbubulungan pa.

Bigla naman akong nagtaka. May dumi ba sa mukha ko? Di naman ako sikat sa university kaya nakakapanibago talaga.

"Yums!" hinihingal na lumapit sakin si Zel.

"Bakit parang ang weird ng mga tao ngayon, kung makatitig sila sakin para akong artistang may issue." bulong kong sabi kay Zel.

She's Zelenaire Sphire Serquencio my one and only bestfriend. Siya ang palaging updated sa mga issue—kagaya nalang ngayon at palagi niya itong chinichika sa akin.

I don't scroll often on social media kaya wala akong alam sa mga nangyayari while she's the latter, her life revolves around social media, she often posts selfies, updates, and such.

Maganda din naman siya. She have that small face, round eyes and pale white skin. There are some boys who are after her pero ang sabi lang niya sakin pag tinatanong ko ito ay 'di ako magkakajowa kung wala kang jowa', well mukhang matagal pa siyang magkakajowa.

"Oh my god! Don't tell me di mo pa nakita ang kumakalat na issue tungkol sayo!" napakunot ang aking noo dahil sa kanyang sinabi.

Issue? Kailan pako nagkaissue eh nanahimik lang naman ako dito.

"What do you mean?" I asked, still confused. Kinakabahan na ko dito.

Agad niya naman akong hinila sa garden ng university. This university has its own botanical garden kung saan palagi akong namamalagi kapag gusto ko ng katahimikan dahil wala namang masyadong taong pumupunta dito.

"Bat mo ko dinala dito?" hinihingal kong sabi. Bigla na lang siyang nagtatakbo habang hila-hila ako dito.

"Haven't you check your social media? My god! Ako ang nastrestress sa pagiging anti-social mo!" ginulo nya ang kanyang buhok tipong ang laki-laki ng problema nya.

"Just go straight to the point Zel." napaikot nalang ako saking mata at tamad na nagsquat sa damuhan.

"So here's the catch..." binitin nya pa ang kanyang sasabihin kaya inirapan ko sya.

She kept on pacing back and forth. Ako ang nahihilo sakanya.

"There's a picture na kumakalat ngayon sa social media."

"Then? Anong meron sa picture? Bat nasali ako sa isyung to?" irita kong sabi kanina nya pa ako binibitin.

"It's a picture of you and Xionus." napakunot ang noo ko.

What?

"How do you know Xionus?" nagtataka kong tanong, Zel and I are not classmates pero kilala nya si Xionus. Ako nga, kahapon lang nalaman na Xionus pala ang pangalan nya.

"Sinong di makakakilala sakanya? Sikat sya sa campus."

My mouth forme an "O" shape in shock. Ngayon ko lang din nalaman na sikat siya kaya pala hinahabol siya ni Avianna.

"Is it true Yums?" seryoso nyang tanong sakin. Napakunot ang noo ko.

"Ang alin?" nagtataka kong tanong.

"That you both kissed." nanlalaki ang mata kong napatingin sakanya.

"How did you know?!" gulat kong tanong.

Is it about the kiss in the middle of our classroom? I thought kami lang dalawa ni Xionus ang may alam kasi mabilis lang naman nangyari yun at focused ang mga kaklase namin sa kanya-kanya nilang gawa.

"C-can you let me see the picture?" nauutal kong sabi.

Agad nya namang kinuha ang kanyang cellphone at agad nagsaswipe, ilang minuto ang lumipas binigay nya sakin ang cellphone na nagpakita ng picture namin ni Xionus noong nasa abandonadong building kami.

Napahinga naman ako ng maluwag, akala ko yung sa classroom ito pero iba pala—dun sa abandonadong building. Kitang kita kaming dalawa ni Xionus at sa angle na to parang naghahalikan talaga kami. Akala ko ba walang napapadpad na tao sa abandonadong building nato?

"No, we didn't kiss," naiiling kong sabi.

Kung sa classroom sana na pic ang nakuha nila, mas aaminin ko pang nagkahalikan kami.

Maigi akong tinitigan ni Zel, naniningkit pa ang kanyang mga mata.

"I'm saying the truth, Zel. I'm not a liar." I once again rolled my eyes.

Di ko na mabilang kung ilang irap at pagpapaikot ng mata ang nagawa ko ngayon.

"Really?"

"Really." 

Ilang minuto pa kaming nagsukatan ng tingin pero siya ang unang nag iwas.

"Okay! Pumunta na tayo sa kanya-kanyang klase." I said as I stretched out my arms. Agad naman nya akong tinulungang makatayo.

Kasalukuyan akong naglalakad sa hallway ng building. Si Zel ay pumunta na sa building nya, di kami magkapareha ng building na siyang kinatatakutan ko baka kasi may biglang mansabunot sakin dito.

Marunong akong mag self defense, I know some martial arts pero di ko kayang gamitin ito laban sa kanila. I need to control myself kasi pag nanggulo ako dito baka makick out ako ng university at sayang ang scholarship ko.

Kaya mas mabuting balewalain ko muna ito. That goon really did a good job para paguluhin ang buhay ko. I really really really hate him!

I didn't know sikat pala si Xionus. Maybe because of his looks? Kasi kung sa attitude niya—malabo, sobrang labo.

Kinakabahan ako. Baka may gagawin sakin ang fans ni goon to think na kahit transferee sya, sikat kaagad sya sa campus. I really need to mind my surroundings.

Akmang papasok ako sa classroom nang may nahulog na balde saking ulo. Baldeng puno ng harina. Napakuyom nalang ako sa inis. Gusto kong sigawan ang kung sinong hudas ang gumawa nito sa akin pero kinalma ko ang sarili ko.

Tawang tawa naman ang lahat dahil sa sinapit ko. Tiningnan ko silang lahat nagbabakasakali na makita kung sino ang may pakana pero wala, lahat sila tumatawa, naging laughing stock lang ako.

My anxiety creeps up as I heard and saw them laughing. The time warps in as if I'm in my own world. I hate their stares, I can hear them murmuring in my mind. I look at them, their faces seem to have deteriorated.

They didn't stop. My social anxiety starts getting worst.

Nagsimulang manginig ang aking kamay at tila ba nakapako ang aking sapatos sa sahig—di ako makagalaw.

Napapikit ako nang mariin, I tried to calm down myself and not think about people.

Bahagya akong napatalon nang biglang may tumapik sa balikat ko.

"You okay?" Trevor asked. Napalunok muna ako bago tumango.

I can't reply to him. Nanunuyo ang lalamunan ko at kahit anong paglunok ko, di pa rin ito gumagana.

"You should go to the restroom." I nodded once again. Para akong bata na pag tango lang ang alam.

Agad akong tumalikod sa kanya at nagtungo sa restroom, tinawanan pa ako ng mga babae dun pagdating ko, pero di ko na ito pinansin pa. Para akong multo sa puti ng mukha ko, nagulat nalang din ako pagharap ko sa salamin.

The run from the classroom to the restroom seems to calm down my nerves dahil di na nanginginig yung kamay ko.

Napabuntong hininga nalang ako. Wala pa naman akong dalang pampalit na damit, sana nanghiram nalang ako kanina ng damit kay Zel. Di ko naman kasi akalain na aabot sa ganito ang sitwasyon.

Ginalugad ko ang aking bag nagbabakasakaling may makitang wet wipes o tissue pero wala talaga. Napasuklay nalang ako saking buhok sa inis dahilan para mahulog ang harina sa sahig.

Sinubukan kong tawagan si Zel pero di siya sumasagot, nagsisimula na ang klase malamang.

"AAARGH!"

Napaupo nalang ako at napasabunot nalang saking buhok. Di ko na alam ang gagawin ko. Alangan naman lumabas ako dito mahuhuli ako ng officers na kasulukuyang nagroronda, naghahanap ng mga estudyanteng nagkacutting.

Napalingon ako sa pintuan. I felt a shiver in my spine nang biglang may kumatok dito.

"Sino yan?" tanong ko pero wala namang sumagot.

Napatayo ako, nagpabalik-balik sa paglalakad. Nagdadalawang isip kung bubuksan ko ba o hindi. Baka nangrerape ang nasa likod nyan o di kaya ay bubuhusan na naman ako ng kung ano-ano.

Napaparanoid na ako.

You can't blame me, kahit sabihing isang beses pa lang naman yun, nakakatrauma talaga.

Sa huli binuksan ko naman ang pintuan. May nakita akong plastic na nakaantabay sa handle ng pintuan.

"Sino ang nagbigay nito?" tanong ko sa sarili ko habang kinukuha ang plastic.

I checked it. Wet wipes, tissue and t-shirt? Isang tingin ko lang sa t-shirt alam kong panglalaki ito dahil sa size nito. Inamoy ko ito, it had a familiar scent pero di ko maalala kung saan o kanino ko naamoy.

Chineck ko din kung may note pero wala. Nagpalinga-linga ako sa labas nagbabakasaling nandun pa ang nagbigay at pasalamatan siya sa kabutihan niya, pero wala.

Agad akong nagbihis at nilinis ang aking sarili, napakalaki ng t-shirt sa akin kaya I just tucked it in my skirt.

"Pwede na siguro to." I checked myself in front of the mirror once again, para masiguradong wala nang harina.

After that nagpunta nako sa klase at napagalitan na naman dahil late ako. I tried my best para makinig ng lectures ng prof pero lumilipad talaga ang isip ko. Lalo na't may isang tao na mas lalong nagpagulo sa isip ko.

I'm trying to solve the mystery of that good guy na tumulong sa akin.

Who saved me? Anong rason para iligtas nya ako? Who are you my angel?

That question still lingers in my head.

––

Klareynah