Chapter 2 [She's Gone]

- Harve’s Point of View-

I woke up with a smile on my lips. Sino ba naman ang hindi mapapangiti kung tila isang panaginip ang nangyari sa akin nang nagdaang gabi. Of course, I remember every details from last night with her. Every f*cking single details. Kahit ang mga ungol niya na musika sa aking pandinig ay hindi pa rin makalimutan ng aking tainga, ang lewd niyang facial expression sa tuwing na tutumbok ko ang sentro niya, higit pa roon masaya akong malaman na ako ang nakauna sa kanya.

Gusto ko pa mang balikan ang pagpupulo’t-gata namin sa nagdaang gabi, naisip ko ng bumangon upang masilayan ang mukha ng nakasamang babae. Ini-unat ko ang aking kamay hanggang sa bahagi ng kama kung saan siya nakahiga at nakangiting dinama ang kanyang katawan. Mabilis na nawala ang aking ngiti nang sa halip na si Rain ay isang comforter ang aking nakapa sa kabilang bahagi ng kama.

Agad akong nagmulat ng mga mata at napatingin agad sa gawi niya. She's not really there. Napabalikwas ako ng bangon upang ilibot ang aking paningin sa paligid, at dumako ang aking mga mata sa sahig kung saan nagkalat ang mga pinaghubaran ko kagabi. Hinanap ko ang mga damit ni Rain, laking dismaya ko nang hindi ko iyon makita sa sahig.

I sarcastically laughed out loud. “F*ck this life! F*ck it!” angil ko’t sinabunutan ang aking buhok. "Did she seriously threated me like a minuteman? A one night stand? Pagkatapos ng nangyari sa amin ay aasta na lang siyang walang nangyari? Tang'na!” Bumukas ang pinto ng silid ngunit hindi ako nag-abalang mag- angat ng ulo.

“Tanghali na, natutulog ka pa rin?”

“Not now, Jordan. Masakit ang ulo,” taboy ko sa kaibigan. wala ako sa mood makipagbolahan sa kanya ngayon.

“Dude, ganun ka rami ang nainom mo kagabi.” Tuluyan itong pumasok sa silid, kahit na hindi ko naman siya pinahintulutan, naupo pa ito sa single sofa malapit sa bintana na para bang prinsipe. “I heard Chesa’s friend drug your crush. What’s her name again? Rain? Right. Nakasalubong ko siya kanina, parang pinagsakluban ng langit at lupa ang kanyang hitsura. I wonder, who bedded her, mukhang hindi nagustuhan ang performance—”

“I am.”

“Huh? You mean… Wait, seriously? You had s*x with her?” Wala sa sarili akong tumango. “Eh, bakit parang nadelobyo ang mukha mo? Hindi ba’t matagal mo na siyang gusto? And now, sobra sobra pa ang binigay sa'yo”

“Ikaw na mismo ang nagsabi, she was druged. At kung alam ko lang, hindi sana ako papayag sa gusto niya. F*ck! No wonder she runs away as soon as she woke up.” Sinabunutan kong muli ang sarili. Bakit nga ba hindi ko nahalata na wala siya sa tamang huwisyo kagabi? Bakit nagpadala ako sa bugso ng aking damdamin? Bakit ko hinayaan na tangayin ako ng makamundong pagnanasa? D*mn this f*cking life! What will happen next? Will she talk to me? Tang'na talaga!

“What’s your plan, Harve?”

“I don’t know. I need to talk to her to clear things. D*mn it! This is f*ckup!” Pakiramdam ko sasabog ang ulo ko. I need to talk to her as soon as possible, I need to tell her that I’m willing to take full responsibility for what happened to both of us.

“Dude, did you even use protection?” Jordan asked.

“What?” Napakunot ang noo ko sa tanong niya. Naglumikot sa sahig ang mga mata ni Jordan, tila ba may hinahanap siya na kung ano. “Sorry, I was preoccupied with so many thoughts.”

“Condom, dude. Condom. I was asking if you two used protection.”

Napakurap-kurap ako. Pilit kong inalala ang nangyari kagabi. Gumamit ba kami? F*ck! Hindi ko matandaan. Ang natatandaan ko lang ay ang masarap sa taingang ungol nito at ang malambot nitong labi at balat. Dahil sa frustration, agad akong tumayo kahit na wala akong kahit na anong saplot sa katawan. Naghanap ako ng gamit ng condom sa lapag or even under the comforter, pero wala akong makita kahit isa. Napamura na naman ako. “F*ck! I think I was too excited to even consider using those plastic. Ah, d*mn it!”

“Dude! Paano kung mabuntis mo si Rain? How many times did you two to have s*x?" He asked, worriedly.

“I- I’m not sure… a lot?”

“Oh sh*t… How about withdrawal, dude?” Umiling ako. “G*go? Pinut*k mo lahat sa loob? Wow, Harve Valentino! Baog ka kung hindi mo pa siya mabuntis sa lagay na ‘yan.”

“D*mn! I really need to talk to her.” Pinulot ko lahat ng gamit ko sa lapag at mabilis na nagbihis. “I need to go. Hahanapin ko si Rain, mauna ka na sa school at sabihan mo agad ako kung nakita mo siya sa campus. Tell her to wait for me.”

“Okay, dude! Goodluck! Ako na ang bahalang magpaalam kina Chesa.” Tinanguan ko si Jordan.

Hindi na ako nagsayang pa ng oras. Agad akong lumabas ng silid at patakbong bumaba ng hagdanan. Now, saan ko siya unang hahanapi? Pagkatapos nilang ipambayad sa amin ang kanilang bahay at ibang ari-arian, ang alam ko ay umuwi na sila ng kanyang ama sa probinsya at doon na maninirahan. Kaya laking tuwa ko ng makita ko ulit siya sa university ngayong taon. Ang masaklap ay hindi ko man lang nalaman kung saan siya nakatira ngayon o kung kasama ba niya ang Daddy niya dito sa Maynila.

~~~

“I’m sorry, Harve. Hindi na talaga pumapasok sa mga klase namin si Rain. Ilang units na ang binagsak niya, at walang may alam kung bakit. Basta nag-AWOL na lang siya bigla,” malungkot na balita ni Chesa sa akin.

Nakakaintindi akong tumango. “I see. Thanks! And please, if ever na makita mo siya o kung may makuha kang balita, please inform me.”

“Sure!”

Umalis na ako sa harap ng classroom kung saan naka-schedule ang klase ni Rain ngayon. Magtatatlong linggo ko na siyang hinahanap at sinusundan ang mga klase niyang hindi naman niya pinapasukan. Nabalitaan ko na tuluyan na siyang babagsak kung hindi pa siya papasok sa mga klase niya sa loob ng isang linggo. And I’m worried. Hindi ko rin siya ma-contact sa number na nakuha ko sa information desk. Wala ding maibigay na impormasyon ang mga blockmates niya kung saan siya nakatira. I tried asking for her address, but sadly ang lumang address ng bahay pala nila ang nilagay niya, na ngayon ay pag-aari na namin.

Honestly, hindi ko na alam ang gagawin ko. Ang gusto ko lang naman ay makausap siya nang maayos. Gusto kong malaman kung ano na ang kondisyon niya, kung nakabuo ba kami o kung pinagsisihan ba niya ang nangyari sa amin. F*ck! Bakit ba kailangan na intindihin ko pa iyon, sigurado naman akong pinagsisisihan niya ang nangyari. Hindi naman siya magtatago sa akin ng ganito kung hindi.

Para na akong mababaliw sa kakahanap sa kanya. Kahit ang mga magulang ko ay wala ring ideya sa kung saan nakatira sa probinsya ang daddy ni Rain. Nagbabakasakali akong alam nito kung saan nag-i-stay si Rain dito sa Maynila.

“Harve!” Napahinto ako sa paglalakad at nilingon ang hallway kung saan nagmula ang tinig. It was Jordan at may hatak hatak siyang blond at magandang babae.

“Who’s she? At bakit hatak hatak mo siya?”

“Tang*na mo Jordan, bitaw sabi!” angil ng babae at nagpupumiglas ngunit ayaw naman siyang pakawalan ng kaibigan ko.

“Her name is Chloe, and I heard she’s your girl’s cousin.” Pagpapakilala nito.

Nagpapalit-palit ang tingin ni Chloe sa amin ni Jordan. Para bang napakasama ng narinig niya mula sa bibig ng kaibigan ko. “Your girl, huh? Hindi ba’t ikaw si Harve the halimaw? Iyong lalaking childish at walang ibang ginawa kundi ang i-bully nang ibully ang pinsan kong si Rain?”

“Do you know where is she?” Binalewala ko ang sinabi niya dahil totoo iyon. And knowing na may alyas akong agnoon sa kanila--- disappoint me, although kasalanan ko naman iyon.

“I’m sorry, pero hindi.”

“Pero pinsan mo si Rain,” singit pa ni Jordan.

“So? Kapag magpinsan--- dapat pala alam ko kung saang lupalop ng mundo naroon si Rain? Ganoon ba iyon?" sarkastikong tanong niya. "And excuse me… hindi kami close. Kaya kahit pigain niyo ako, wala kayong mapapala. Gets?”

“But Kim saw you talking to her a day before the party,” segunda pa ni Jordan. Ako naman ay nakikinig lang sa palitan nila ng salita. Ang importante lang naman sa akin ay malaman ko kung nasaan si Rain sa mga panahong ito.

“And? Porket hindi kami close ay bawal ng mag-usap?”

Hindi nakatugon si Jordan, napabuntong-hininga na lang ako.

Makikita ko pa ba si Rain? Paano kung tuluyan na naman siyang mawala sa buhay ko katulad ng nangyari noon? And I don’t want that to happen. I want to see her. I badly want to talk to her and tell her what I really feel. Na kaya ko lang naman siya inaasar at binubully ay para magpapansin sa kanya. She never noticed me, at wala na akong ibang naisip na paraan para salubungin niya ang tingin ko kundi ang inisin at insultuhin siya.

“Pasensya na boys, kung ano man ang utang ng pinsan ko sa inyo ay labas na ako roon. Hindi kami close at hindi kami ganun ka dalas mag-usap, ‘di ko rin alam kung nasaan na ang babaeng iyon ngayon.”

Nakakaintindi akong tumango. “I understand. Pasensya na sa abala, pero kung sakaling may malaman ka, please inform me Chloe, kailangan ko lang talagang makausap ang pinsan mo.”

“Okay…”