-Harve's point of view-"Oh, d*mn! Look who's here." Jordan cheered and even clapped his hand. "F*ck you." I cursed at him but, he just laugh at me. "Buti hindi ka hinarang ng security at hindi pinaoasok?" "Why the hell will that security stop me? CEO ako ng kompanya---" he stop and correct me. "May I correct you, Mr Valentino. You are the ex CEO of you own company." Pinagdiinan pa nito ang salitang ex. "Hindi mo ba nabalitaan na pati pagpasok mo dito sa kompanya ay prohibited na din? At ang akala ko... alam mo na kaya hindi ka nanggugulo at naghahasik ng lagim dito sa akin these past few days." "Who the hell did..." hindi ko na tinapos ang sasabihin ko dahil alam na alam ko na kung sino ang gumawa. "But the guard let me in without questioning me. So, I guess that doesn't matter for now." Nagkibit balikat na lang ako. "Baka bago ang security personel na iyon. If Tito knows about you being here at nakalagpas ka ng entrance. Naku, kawawang security--- masesermonan mga 'yan, for su
-Rain's point of view-Mas pinili kong huwag munang pumasok ngayong araw. Naglalambing kasi ang dalawa na ipagluto ko sila ng paborito nilang pagkain at mamasyal sa mall. Hindi ko sila matanggihan dahil alam kong ang dami ko ng atraso sa kanila. Masyado akong naging busy sa botique."Mommy..." tawag ni Eros sa akin. Maliban sa akin ay si Dad lang ang nakaka-identify kung sino ang sino sa kanilang dalawa. Madalas nga nilang lokohin ang mga kasamahan ko sa botique. They are both identical in any way. Even when they speak, hindi mo malalaman kung sino si Eros at Nero sa kanilang dalawa. "Someone po is knocking at the door." Napalingon ako sa kanya at pinakinggan ang sinasabi nitong kumakatok.Tama ito, masyado lang sigurong okupado ang utak ko kaya hindi ko narinig. Maliit lang naman kasi ang bahay na inookupahan naming tatlo. Chloe offered us her condo, but I refused. Ayoko namang makipagsiksikan pa kami ng mga anak ko doon. And actually, we've been here, renting this place for almost
-Rain's point of view-AGREEMENTAfter what happened between me and Harve, minabuti kong umiwas sa kanya. Kung pwede lang sanang palayasin ko na siya agad agad, ginawa ko na. But I can't. Ayaw ng kambal na paalisin ito dahil maglalaro pa daw sila. Ayokong namang sumama ang loob ng mga anak ko sa akin. Iniisip ko na lang na konting oras lang naman ang ilalagi niya sa bahay namin kaya titiisin ko na lang siya. And I have to do something. Kailangan ko siyang kausapin at mapapayag na huwag na siyang pupunta dito sa bahay at magpapakita sa akin. If I had to threaten him, then I will. Basta lubayan niya lang kami. Tahimik na buhay ang gusto ko sa sarili at mga anak ko. Tama na ang mga taong nakapalibot sa amin. And that kiss... It has no meaning. Walang walang kahulugan iyon, nadala lang ako. _No meaning nga lang ba? Nagustuhan mo din ang halik na ginawad niya sa 'yo. You feel something, Rain. Don't deny it._Napailing iling ako. Nakikipagtalo na naman ako sa aking isipan. Yeah, I had to
-Harve's point of view-Masaya ako ngayon at alam kong walang makakapigil sa kasiyahang nadarama ko. Ikaw ba naman ang makatanggap ng pagpayag mula sa babaeng matagal mo ng tinatangi. Kahit na sabihin kong agreement lang ang namamagitan sa aming dalawa, ayos na sa akin iyon. I will take all the risk. At sisiguraduhin kong babalik ang pagmamahal na mayroon ako para sa kanya. "Oh, here comes the ex- CEO na problemado. What brought you here, again, dude?" Tanong ni Jordan at saglit akong tinignan habang busy ito sa pagpirma ng dokumento sa kanyang harapan. "Wala lang..." I answered, shrugging with a wide smile in my face. "Aba!" Ibinaba nito ang hawak nitong ballpen at tumitig sa akin. Masaya ako ngayon kaya walang makakapigil sa pagngiti ko. "Sarap ng ngiti natin, ah. Anong mayroon?"Nagsalin ako ng alak sa baso at uminom muna bago sumagot. "She will be my wife, soon..." "That's good news, dude! I told you, it will work." He said happily."Yeah, I hate to thank you but--- you deserv
-Rain's point of view- "Saan ba kasi tayo pupunta?" Yamot na yamot na tanong ko kay Harve habang hila-hila nito ang kamay ko papunta sa kung saan. Ayaw ko pa man din ng ganito na hindi ko alam kung saang lupalop ang lakad ng lalakeng ito. Napatingin ako sa kamay naming magkahawak. Naramdaman ko na naman ang bolta-boltaheng kuryente na dumadaloy sa daliri ko papunta sa buo kong katawan. Curious ako sa nararamdaman kong ito. I tried pulling my hands, kaso ayaw nitong bitawan ang kamay ko, bagkus ay mas hinigpitan nito iyon. "Bitawan mo na ako, Harve. Kaya kong maglakad mag isa." "No, I won't let go of your hand. At dahil fiance na kita simula kahapon--- I have all the right to hold you." he said, confidently. Napakunot ang noo ko at napaisip sa kanyang sinabi. Kailan ko ba siya binigyan ng karapatang hawakan ako? Aba! Sinuswerte na ata ang lalakeng ito. May right, right pa itong nalalaman! "At sinong maysabi na may karapatan ka? Baka nakakalimutan mong kasunduan lang ang lahat ng it
-Rain's point of view-Hindi ko alam kung ano dapat ang sasabihin ko. Nasa harapan ko ba naman ang playboy na Harve while holding a diamond ring on his hand. At ang nakapagpatalon pa ng puso ko ay ang pagluhod niya."This is not the proposal I wanted to do with you, Babi. Gusto ko 'yong masosorpresa ka talaga at pagpapaguran ko. This is not what I planned. I am just too excited to propose..." he gulped in nervousness. "R-rain Meneses..." nauutal na tawag nito sa pangalan ko. I stayed where I was. Hindi ko maigalaw ang katawan ko sa pagkabigla. "Will you m-marry me?"I feel suffocated. My heart beats erratically. Para akong hihimatayin.I heard someone shouted "say yes" but I am too focused on staring at him. Wala naman na sa usapan namin ang ganito. Kinapa ko ang dibdib ko, still, ang lakas pa rin ng kabog nito."It's just a play, Rain. Kailangan niyang gawin iyan for formality para may maipakita ito sa magulang niya."Huminga ako nang malalim and faked a smile o peke nga ba. Hindi ko
-Harve's point of view- Kinakabahan akong nagmamaneho papunta sa kung saan gustong makipagkita ni Rain sa akin. And what she said really makes me nervous. Literally nervous. Kulang na lang talaga ay mamutla ako sa nerbiyos. "Ano ba naman kasi ang naisipan mo at ngayon mo pa talaga gustong magsalita sa kambal. Rain naman, e. Sinabi ko naman sa 'yo na ihahanda ko muna ang sarili ko. Tapos, ito ang gagawin mo? Setting me up." Napasabunot ako sa sarili kong buhokHindi pa ako handa. Rain never fails to make me nervous. Alam nito kung paano gumanti sa mga kalokohang ginagawa ko. She's really a smart girl back then and up, until now. Kaya nga nakuha agad nito ang puso ko. Hindi ko tuloy maiwasang maalala ang pinag usapan namin nang nagdaang gabi. Sabayan pa ng biglaang pagpo-propose ko sa mall. T*ng'na! Akala ko nang mga oras na iyon ay mapapahiya ako at tatanggi siya. And I was really wrong. Hindi ko lubos maisip na ngingiti pa siya sa akin sabay sabing "yes". Nagdiwang talaga ang puso k
-Harve's point of view-Hindi ako makapaniwala sa nalaman ko. After that revelation--- nakiusap ako kay Rain na makikitulog ako sa kanila or sila ang matutulog sa condo ko.And he choose the latter for some reasons nga daw na hindi ko na tinanong pa. Choosy pa ba ako? Ngayon pa bang nagiging maayos na ang lahat sa pagitan namin? Nah... susunggaban ko lahat ng pagkakataon. And I have this feeling na unti-unti na akong nakakapasok sa buhay niya kahit na madalas itong magsuplada at hindi namamansin. Okay na sa akin ang ganoon. I deserve it for being a jerk years ago. So, kailangan kong bumawi. Hindi lang sa kanya kung hindi pati sa kambal. And I am proud of her for being strong and independent. "Hindi mo naman kami kailangang lutuan ng makakain. We can just order." "Gusto ko kayong ipagluto." "Pihikan ang mga bata, baka hindi nila kainin ang niluto mo. You'll be disappointed." Pagdidiscourage niya sa akin. "I may not be a good chef but atleast I know how to cook. At sisiguruhin kon
HARVE HINDI ko alam kung ano pa ba dapat ang gagawin ko. lalo na sa mga nalaman. Kahit anong kalma anv gawin ko y nananaig ang galit. That assh*le is trully a f*cking bastard. Kung pwede lang na ako na mismo ang kumitil ng buhay niya ay ginawa ko na. But I am not God, to get his f*cking useless life. "F*ck, f*ck, f*ck!" sunod-sunod kong mura ng ibigay ni Carlo sa akin ang envelope na naglalaman kung sino nga ba ang kalaban ko. "Al these years...." "May nasagap din ako mula sa mga source ko, na nagbooked daw siya ng plane tickets." Napatingin ako sa kausap dahil sa sinabi niya. "And they are leaving the country in about a week or two." "They?" kunot-noong tanong ko. "Yes, he's with your wife. And he changed the identity of your wife. Gumamit siya ng ibang pangalan para makaalis sila ng bansa," he explained. Napakuyom ako ng aking kamao sa galit. He's taking away Rain from us. I blow a loud breathe to calm myself down at para na din makapag isip ako nang tama. "What should
-Rain's point of view- STARING at Jeronel, I know that he really changed. Ang dating maamo nitong mukha ay napalitan na ng seryoso at nakakatakot na awra. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang mararamdaman ko dahil sa nakikita. Jeronel changed and it hurts me. Hindi dapat niya hinahayaan ang sariling mabulag ng pagmamahal niya para sa akin.Akala ko ay tanggap na niya iyon---na hanggang kapatid at kaibigan lang ang kaya kong ibigay sa kanya... nagkamali pala ako. He has his plans on getting what he wants. Lalo na ang makuha ako. Sobrang nagtiwala ako sa kanya, to the point na iniiwan ko pa sa kanya ang mga bata at inilapit ko din siya kay tatay.And knowing na lahat pala ng mga nangyari ay naka-ayon sa plano niya, pati ang pagkakakilala naming dalawa. He planned all of that.Naalala ko ang araw na nagkakilala kami. It was a very traumatic one for me. And yeah, lingid din sa kaalaman ko na kilala niya pala ako at nag aral kami sa iisang paaralan way back in high school. And I was r
NAPAKABIGAT ng pakiramdam ko ngayong araw. I don't know why, but I feel odd. Hindi ko mapangalanan ang kabang nadarama. Kaba na may takot. I never felt like this before. Ngayon lang."Hey, are you okay?" I was back on my own reverie when Jordan asked me. Agad akong umiling. "I'm feeling a bit weird and I don't know why." sagot ko."Weird?" He chuckled. Akala siguro nito ay nagbibiro ako. "You never felt that not until just now." Sinamaan ko siya ng tingin na ikinatigil nito sa pagtawa at agad na tumikhim."So, ahmm... how weird?" he asked, making his self serious. Kahit na alam kong natatawa ito sa loob loob niya.I sighed."I don't know, I can't name it. Feeling ko parang may hindi magandang mangyayari." Napatayo ako sa aking kinauupuan at naglakad papunta sa glass panel. Pinakatitigan ko ang mga naglalakihan at nagtatayugang mga gusali sa aking harapan. "What do you mean by that?" Naging seryoso na ang boses nito.Nagkibit balikat ako, "hindi ko din alam, Jordan. Hindi ko maintin
Muli akong napapikit dahil sa kadiliman ng paligid. Hindi ko alam kung bakit nakapatay ang ilaw. Hindi ko naman iyon pinatay kanina."Brownout ba?" nakapikit pa ring tanong ko sa aking sarili. "Ha---" napatigil ako sa pagtawag sana kay Harve nang maalala kong hindi pwedeng mawalan ng kuryente ang hospital na kinaroroonan ni tatay. Dahan-dahan akong nagmulat at ibinaba ang paa sa matigas na kamang kinahihigaan ko. Sa kama palang ay nagtataka na ako. Wala namang matigas na higaan sa hospital dahil isa itong private room.Nag umpisa na akong kabahan dahil sa mga pumapasok na masamang senaryo sa aking isipan. Dahan dahan akong naglalakad habang kinakapa ang paligid. Nagbabakasakaling makapa ko ang switch ng ilaw.And I was scared, when I accidentally kicked something on the floor. At mas lalo akong natakot nang onti-onting nagfa-flashback ang lahat sa aking isipan. The man with that stinky handkerchief. Agad akong napaatras kahit na sobrang dilim pa ang paligid. At iisa lang ang gusto ko
-Rain's point of view-Mabilis na lumipas ang mga araw. At sa mga araw na dumadaan ay malapit na akong mawalan ng pag asa. Malapit ng manalo ang pagsuko sa aking sistema dahil sa araw araw na binigay ng Diyos--- nagiging komplikado ang lagay ng aking ama.Tinatanggihan na nito ang mga gamot na dapat ay pinasok sa katawan niya. Ayaw na rin nitong magpadialysis. Pinaparamdam nito sa akin na ginagawa niya lang na lumaban dahil sa akin, kahit na suko na ang katawan nito. Ang pinakamasakit sa akin ay ang marinig mula sa bibig ni tatay na napapagod na siya at gusto na niyang makasama ang nanay. That pains me a lot. Tila sinasaksak nang paulit-ulit ang puso ko. Ang sakit isipin na gusto ng magpahinga ni tatay at ako lang ang pumipigil sa kagustuhan nitong makasama ang nanay.I'm scared.Takot akong maiwanang muli. Takot akong maranasan ang mawalan ng taong importante sa puso ko. Takong akong maranasang muli ang sakit nang mawalan ng minamahal.Nang mawala si nanay ay gumuho na ang kalaha
-Harve's point of view-Pabagsak akong umupo sa sofa ng bahay. Nakakabingi ang katahimikan ng bahay. Dad and I, had an argument again and again. Nakakasawa at nakakapagod ang magpaliwanag sa kanila ni mom. Kahit anong paliwanag ang gawin mo--- maniniwala lang sila sa gusto nilang paniwalaan. Even if all the evidence are infront of them. I sighed a multiply times. I need air to breathe. Hanggang kailan ba sila magbubulagbulagan?Matatanda na sila and yet, they are acting lang teenagers or a kid that are hard to please. Sasabog na ata utak ko sa kakaisip ng kung ano ang dapat kong gawin sa mga magulang ko.Hindi nila makuha ang gusto kong iparating kahit na paulit-ulit kong ipoint out sa kanila.And for now... I wanted peace of mind. Malayo sa kanila at malayo sa mapanghusga nilang mga mata. Malungkot ako napangiti. Until now, ganoon pa din ang ugali nila. Sala sa lamig at sala sa init. Mabango ka kapag nagawa mo ng tama ang pinapagawa nila. At stupido ka kapag hindi. Just like tha
Lalapitan ko sana si tatay ng bigla itong magpaalam na may sasaglitin lang sa kumpare nito. Ang bilis niyang magtsinelas. Pinipigilan ko siya dahil may pag-uusapan kami, pero saglit lang daw at nagmamadali ng umalis.Umiiwas si tatay sa akin simula pa kaninang pagdating namin. I'm sure of it. Ayaw niyang magkasarilinan kaming dalawa. Alam ko na alam nito ang pag-uusapan namin kaya ganoon nalang siya umakto."Why is it hard for you to tell me, tatay?" tanong ko sa papalayong pigura niya. "Hindi ko pa kayang sundan niyo si mama. Hindi ko pa kaya. Gagawin ko ang lahat para manatili kayo sa tabi namin..." nangangakong bigkas ko at tumingin sa kisame para pigilan ang luhang gustong kumawala sa aking mga mata.I am frustrated by the way tatay confirmed everything. Mas nangingibabaw na ang katotohanang may sakit nga ito, ayaw lang tanggapin ng puso ko at lalong ayaw kong maniwala.Alam niyang nalaman ko na ang lahat. Base on his moves--- halatang sinadya nitong ipagsabi ang karamdaman. I kno
-Rain's point of view-Nakatanaw ako sa papalubog na araw sa kalangitan. Hindi ko mai-paliwanag ang nadarama ko. Harve is lying. Hindi ko alam kung ano ang dahilan nito para magsinungaling sa akin.Hindi niya kami ihahatid dito kina tatay ng ganoon-ganoon na lang. He has his reasons, yes, but I know something is off. Lalo na nang marinig ko siyang kausap si Jordan sa phone niya. And Harve is talking about some kind of evidence and proof."Something is not right..." mahinang bigkas ko at napaisip.I know Harve, when he's lying. Kaninang umaga--- sigurado akong nagsisinungaling siya. Malito ang kanyang mga mata at hindi makatitig ng diretso. Iniiwasan din nitong magkasarilinan kami. Hindi rin alam ni Harve na nakausap ko si tatay kahapon. Wala naman itong nabanggit tungkol sa pabor na sinasabi niya. Yun pa lang ay nagsisinungaling na siya. I tried searching for his phone. Tinignan ko kung anong mahahanap ko. But I found nothing, but sweet messages for me. Walang kalaman laman ang p
-Harve's point of view-Napakunot ang aking noo sa gustong tumbukin ni Jordan."Why didn't you tell me?" sermon nito. Nasa presinto kami at magkaharap na nakaupo. Siya ang tinawagan ko para puntahan si Rain sa sinabing hospital. "Gago!" mura ko, kung katabi ko lang siguro ito at nabatukan ko na siya. "Ano naman ang tingin mo sa akin? Adik? Baka gusto mong iplastic din kita at gawing pulbura?""Eto naman, hindi mabiro. Pero seryoso--- kaibigan mo ako at pwede mong sabihin sa akin ang lahat. Hindi kita huhusgahan." Sinamaan ko siya ng tingin. "Those are not mine. Remember, galling ako ng condo mo. And you know me too well, Jordan. Someone framed me up. Sigurado ako dun." "Actually, yan din ang iniisip ko kanina pa. Base na din sa biglang tawag na natanggap mo--- tapos wala naman pala doon ang asawa mo at nasa bahay niyo. I think alam ng nag frame up sa 'yo ang lahat ng kilos mo.""And to think na sinabi sa akin ng mga pulis na may nagtip sa kanila tungkol sa akin. And to the fact n