-Rain’s Point of View-
Naglalakad ako sa square nang lumapit sa akin si Chesa, nagtaka ako ng ilahad niya ang kamay at nag-abot sa akin ng isang purple na envelop. Nasa likod niya ang kanyang squad at parehong naghihintay ng aking tugon.“Para saan ito?” tanong ko at pinalipat lipat ang tingin sa sobre at kay Chesa.“Birthday ko, dumalo ka sa party ko mamaya.”“Huh? Pero hindi naman ako kasama sa circle mo.”Seryoso ba siya? Hindi naman kami close para imbitahan niya ako sa birthday party niya. Sure, we’re blockmate’s pero hanggang doon na lang iyon, hindi nga kami nagpapansinan sa room kahit pa minsan ay nakakatabi ko siya sa upuan.“You don’t have to, but, you are still invited and I don’t take no for an answer.” Nginitian niya ako. “Here… Kunin mo na, nangangalay na ang kamay ko.”Hindi ko alam kung anong trip ng babaeng to. Hindi naman kami in badterms pero hindi rin naman kami in good terms para mapasama ako sa list of her guest. Pero sige na nga, wala rin naman akong gagawin mamaya kaya ito na ang chance ko na magliwaliw. Baka naman gusto niya lang imbitahan ang lahat ng kaklase niya.Tinanggap ko na ang sobre. “Thanks, ahmp… Hindi ako sigurado kung kaya kong bilhin, pero ano ba ang gusto mong regalo?” Lakas loob ko pang tanong.Jusko! Para namang may pera akong pambili, paubos na nga ang allowance ko sa buwan na ito.“Ah-no, I don’t need gifts. Pumunta ka lang sa party ko, okay na ‘ko.”Nakahinga naman ako nang maluwag sa isinagot niya. Buti na lang talaga.“S-sige.”“Chesa, invited pala si Rain?” Pareho kami ni Chesa na lumingon sa lalaking lumapit, kasama nito ang tatlo pang matatangkad na lalaki. “D*mn! Parang ayaw ko na tuloy dumalo mamaya, knowing na dadalo rin pala si payatot.”Napairap ako sa kawalan. This guy! Ughhh!“Duh! Edi h’wag. Wala ka rin namang ibang gagawin mamaya kundi ang pakipag-make out sa mga bisita ko,” pang-aalaska naman ni Chesa sa lalaki.Tumawa lang si Harve. Pinaningkitan ko siya ng mata, bakit ba lagi nalang sumusulpot sa harap ko ang lalaking ito? Bw*sit ako sa mukha niya kahit pa siya ang kinikilalang pinakagwapo sa batch namin. Wala naman kasi siyang ibang ginawa kundi ang asarin ako at ipamukha sa akin na lubog sa utang ang pamilya ko at utang na loob namin ang lahat sa pamilya niya. Nakakabanas ang mga ganyang lalake, wala nga akong naririnig sa magulang niya, pero ang isang ito? Kung makapanglait at alipustahin ako ay parang sa kanya kami nagkautang at hindi sa magulang niya.“Hoy, Rain." Inirapan ko siya. "Kung dadalo ka mamaya pwede bang magpaganda ka naman? Magsuot ka ng magagandang damit—opps! Wala na nga pala kayong pera kaya hindi ka na makakabili ng magagandang damit.” Tumawa na naman siya. There he goes again, insulting me infront of many people. Angh sarap niya talagang ipalapa sa mga leon.“Hala, you can borrow some of my clothes kung wala kang magagamit mamaya sa party.” Mukhang sincere naman si Chesa sa sinabi pero itong bw*sit na lalaki sa harap ko, panay lang ang tawa. Tang*na niya talaga! Mautot sana siya nang maranasan naman nitong mapahiya. Kabw*sit.“Nah…" Napailing ako, "hindi na kailangan. Kahit naman nalugi ang negosyo ng pamilya namin at nabaon sa utang…” Diniin ko pa talaga ang salitang ‘utang’. “Marami naman akong naitabing party dress na designed mismo ni mama.”“Wow! I didn’t know na designer ang mama mo,” aliw na sabi ni Chesa.“Yes, designer pero nasa heaven na!” singit ni Harve sabay tawa ng malakas. Nagtangis ang bagang ko sa narinig, napaka childish niya talaga kahit kailan. Hindi man lang siya maging sensitive sa mararamdaman ng ibang tao. Basta makapag insulto lang, buo na ata ang araw niya. Wala na talaga siyang ibang ginawa kundi ang sirain lagi ang araw ko.Nakita kong siniko si Harve ng isa sa mga kasama niya. Pinatitigil marahil sa pagtawa ngunit hindi pa rin talaga huminto ang sira-ulo, para siyang si Satanas na pinagtatawanan ang pagiging miserable ko.Nakakatawa ba na nawalan na ako ng ina? Na mula sa itaas ay humagalpak kami paibaba dahil sa mga utang naming hindi namin nagawang bayaran?“Dude, stop and shut your mouth,” sita pa ng isang kasama ni Harve. Ang kaso ay napuno na ako, kaya bago pa man siya tumigil sa pagtawa, sinipa ko na siya ng malakas sa pagitan ng kanyang hita. Napa-igik siya at parang poste ng ilaw na tumumba sa lupa hawak hawak ang nasaktan nitong testicles.“F*ck! Y-you stupid woman…”“Oh, my gosh! That must hurt so much.” Nakatakip ang bibig na bulalas ni Chesa.“F*ck you ka rin!” I show him my middle finger. “Sana tuluyan ng nabasag iyang itl*g mo at maging baog ka, nang hindi na dumami ang lahi mong g*go ka!” I scream out of my lungs and then march out of the square. P*tang*na niya! Bw*sit siya! Punong-puno na ako sa pambubw*sit niya sa akin, wala naman siyang napapala. ~~~“Come on, Rain! Isa lang naman, h’wag kang kill joy.” Napakaingay ng paligid. Sumasabay sa malakas na musika ang pagpitik ng puso ko. Hindi ko na halos marinig ang sinasabi sa akin ni Mia kaya inilapit ko ang mukha ko sa kanya. “Ang sabi ko uminom ka, here…”Wala akong nagawa ng sapilitan niyang kunin ang kamay ko at pinahawak sa akin ang pulang plastic cup. Tinitigan ko lamang ang laman niyon at napaisip kung gagawin ko ba ang gusto ng mga kasama ko. Nasa living area kami ng mga blockmates kong inimbita rin ni Chesa, kasama rin namin ang ilang lalaki na kaibigan ng celebrant.“Hey! Tititigan mo lang ba ‘yan?”“Come on, drink it!”“Drink!! Drink!! Drink!!” They all chanted.I felt pressured. Gumala ang tingin ko sa paligid. Ano na ang gagawin ko? Dapat talaga hindi na ako dumalo sa party na ito. Parang nagsisi tuloy akong pumunta sa party na ito. P*tang*na kasi ang Harve na iyon, napasubo ako nang dahil sa kanya. Ayaw ko namang ipakita sa kanya na natalo niya ako dahil sa mga mapanglait niyang salita. And speaking of the devil. I spotted him in the corner of the living room, kissing who knows who. Hindi rin lang talaga nakakabw*sit ang lalaki, playboy din ito at iyon ang mas nagpapakulo ng dugo ko. Marami naman pala siyang babae, bakit kailangan pa niya akong pansinin sa school para lang laitin at kutyain. Sa inis ko sa nakikitang make- out session ni Harve sa mismong harap ko, walang pagdadalawang isip kong tinungga ang laman ng plastic cup.Nagkagulo ang lahat, may mga naghiyawan pa dahil naubos ko agad ang laman ng plastic cup sa isang inuman lang. Literal na shot puno ang pinagawa sa akin. Nag-abot pang muli sa akin ng alak si Mia, at inubos ko rin agad iyon, in an instant. Naghiyawan ulit sila at kahit ako ay natutuwa na sa nakukuhang atensyon mula sa maraming tao, nakailang baso pa ako bago ako nagpaalam sa kanila na pupunta lang ng restroom.After peeing, doon ko lang naramdaman ang sobrang pagkahilo, iba rin ang pakiramdam ko, I felt really hot. Pakiramdam ko’y sinisilaban ang katawan ko sa sobrang init. Gosh! I need to do something. Parang mababaliw ako sa iritasyon na nararamdaman ko. I felt like I am in needy in something.I was planning to go to the kitchen, para sana uminom ng malamig na tubig or whatever, but my attention was caught by a very sexy back of a man. Paakyat ito ng second floor ng bahay. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin, marahil nababaliw na ako dahil kusa nalang gumalaw ang mga paa ko at sinundan ang lalaki sa pangalawang palapag. At kahit pasuray-suray ako, naabutan ko siya sa labas ng pinto ng ika’t-long silid mula sa hagdan na siyang kinatatayuan ko.Hindi na ako nag-isip pa, nilapitan ko siya at basta na lamang hinatak paharap at marahas na hinalikan sa kanyang labi. Something is pushing me to do this, to taste his lips and to make him mine tonight. I don’t know… Siguro dala lang ito nang kalasingan ko, pero hindi ko mapigilan ang sarili ko.The man, of course, he’s shocked because of my sudden move. Pero hindi naman niya ako tinulak. Segundo lang din ang lumipas at sinabayan na niya ang paggalaw ng aking labi, and it felt really good. Ang sarap niyang humalik, pakiramdam ko’y hinihigop niya ang kaluluwa ko sa bawat pagsipsip at paggalugad nito sa loob ng aking bibig. Humahaplos na rin ang kanyang maiinit na mga palad sa kung saang parte ng aking katawan. Nang mapadpad ang kamay nito sa aking pag-upo ay gigil na gigil niya itong pinisil bago ipinasok sa ilalim ng aking skirt ang mapagpala niyang kamay.“Aghhh!” I breathed heavily. Ang basa at maiinit niyang halik ay gumapang sa aking pisngi pababa sa aking panga, pababa sa aking leeg. Ramdam ko ang pag iinit ng aking katawan sa ginawa niyang pagdila sa aking leeg. At ang isang kamay nito ay nakapasok na sa loob ng aking panty at nilantakan ang isa sa matambok kong pang upo.“Tang*na mo Rain… Is this your way of revenge.” Napakunot ako ng aking noo. Hindi ko maintindihan ang ibig niyang sabihin. Familiar rin sa akin ang kanyang boses ngunit dahil sa mumunting luha sa aking mga mata ay hindi ko gaanong makilala ang mukha niya. Dim rin dito sa second floor at lango pa rin ako sa espiritu ng alak.“Don’t stop, please.” Naramdaman ko ang malalim niyang paghinga dahil sa sinabi ko. Muli niyang sinugod ang aking labi at nilamukos ang aking pang-upo, nang magsawa ay huminto siya sa paghalik sa aking labi at ang korona ng aking dibdib naman ang pinagdiskitahan, bumakat ang laway nito sa manipis na silkgreen backless dress na aking suot.“I’m hard.” Kinuha niya ang kamay ko at dinala sa pagitan ng kanyang hita. I chuckled and massage his hard lenght lightly. “F*ck! Rain, I want you. I want you to be mine tonight. Will you let me ravish you tonight? If you say no, I still have my way."I chuckled again. “Para saan pa at nagtatanong ka? I did let you kiss and touch me, right?”“It’ll be more enjoyable and memorable if both parties agreed.”“Tama na ang daldal… What I want is for you to f*ck me, Mr." Isang beses ko pang narinig ang pagmumura niya bago niya ako tuluyang hinila patungo sa loob ng silid at doon namin pinagpatuloy ang sinimulan.I’ll admit, his so good. So good that I didn't regret giving up my virginity to him.- Harve’s Point of View- I woke up with a smile on my lips. Sino ba naman ang hindi mapapangiti kung tila isang panaginip ang nangyari sa akin nang nagdaang gabi. Of course, I remember every details from last night with her. Every f*cking single details. Kahit ang mga ungol niya na musika sa aking pandinig ay hindi pa rin makalimutan ng aking tainga, ang lewd niyang facial expression sa tuwing na tutumbok ko ang sentro niya, higit pa roon masaya akong malaman na ako ang nakauna sa kanya. Gusto ko pa mang balikan ang pagpupulo’t-gata namin sa nagdaang gabi, naisip ko ng bumangon upang masilayan ang mukha ng nakasamang babae. Ini-unat ko ang aking kamay hanggang sa bahagi ng kama kung saan siya nakahiga at nakangiting dinama ang kanyang katawan. Mabilis na nawala ang aking ngiti nang sa halip na si Rain ay isang comforter ang aking nakapa sa kabilang bahagi ng kama. Agad akong nagmulat ng mga mata at napatingin agad sa gawi niya. She's not really there. Napabalikwas ako ng bangon
-Rain’s Point of View- Nakaupo ako sa nakasarang toilet bowl. Ang tingin at konsentrasyon ko ay nasa PT na hawak. Pangatlong subok ko na sa haping ito at pareho lang lahat ang resulta. Positive. Positive lahat ang lumabas sa PT. Hindi ko na napigilan ang mga luhang gustong kumawala sa aking mga mata. Sunod-sunod ang pag-agos ng mga luha sa aking mga mata. Kahit paulit ulit kong gawin iyon ay iisa pa din ang resulta. “Buntis nga talaga ako,” humagulgol na ako ng tuluyan. Ano na lang ang gagawin ko ngayon? Nag-aaral pa lang ako. Ano ang sasabihin ko kay daddy kapag nakarating sa kanya ang balita? He’ll be disappointed in me, that’s for sure. Lagi niyang sinasabi sa akin na mag aaral akong mabuti na siya namang ginagawa ko. Kaya lang, dahil sa katangahan ko, nangyayari ngayon sa akin ito. I can't believe it. Dahil sa pagpapabaya ko, masisira ang pangarap ni daddy na makapagtapos ako ng kolehiyo, masisira ang kinabukasan ko. Higit sa lahat bakit sa dinamirami ng lalaki sa party na iyo
-Harve’s Point of View- “What are you planning to do with your life!” Galit na sigaw ni daddy at pinagbabato sa akin ang kung ano mang mahawakan niya. “You’re the CEO of our company, but you’re acting like your not. Tama bang gawin mong motel ang opisina mo, Harve?” Tinatamad na nagkamot ako ng ulo. “Sino na namang matabil ang dila ang nagsumbong sa 'yo?” “At pinapalabas mo pang kasalanan ng impormante ko? Seriously! Kailan ka ba magtatanda at titino? Dinudungisan mo ang magandang pangalan ng pamilya natin na pilit kong itinayo.” Binato na naman niya ako, this time ang box nang mamahalin niyang fountain pen. “Tsk! Iyan lang ba ang mahalaga sa inyo?” “Lang? Huwag mong nila-lang ang magandang pangalan na mayroon ang pamilya natin. I worked my ass out 24/7 to build our name, at nilalang mo lang? Palibhasa ay na i-spoiled ka masyado ng mommy mo at nakukuha mo ang lahat ng kahit na anong gustuhin mo sa isang pitik lang ng daliri. Kaya hindi mo magawang pahalagahan ang pinaghirapan kon
-Rain's point of view - "Ma'am Raine, saan po natin ilalagay ang mga bagong dating nating stocks?"Napalingon ako kay Rhea; isa sa mga matagal ko ng empleyada dito sa botique. We are all busy at kanya kanya muna kami ng mga duties. Marami kasing dumating na bago naming stocks, bukod pa sa mga disenyong pinatahi ko. Yes, gaya ng mommy ko, nakahiligan ko na ding magdisenyo ng mga damit. Tila iyon ang iniwan niyang pamana sa akin. And I always miss her, lalo na kapag nagdidisenyo ako. "Sa tingin niyo?" Tumingin ako kay Rhea at kay Hera. I always asked for their suggestions para sa ikagaganda ng botique. I treat them as a family. "Will it be okay kung ililipat natin ang mga damit na nasa malapit sa counter at doon natin ilagay ang mga new stocks? Para mas madali nilang mapapansin? Or do you have any suggestions?""Huwag na lang po doon, ma'am Rain." Agad na sagot ni Hera at tumingin sa paligid, naghahanap ng puwesto para sa mga bagong stocks. "Kung i-usog na lang po natin ng konti ang
-Harve's point of view-Nakaupo ako sa gilid at nakatitig sa kanilang tatlo. Kausap nito ang babaeng kasama ng kambal kanina. Tila binibilinan nito iyon. Gusto ko silang lapitan at tanungin kung sino ang ama nila. Pero natatakot ako, natatakot akong malaman na may nagmamay ari na sa babaeng matagal ko ng minamahal.After all these years, kaya ako nagkakaganito ay dahil hinihintay ko siyang bumalik. At ngayong nagkita na kaming muli--- hindi ko hahayaang makawala pa siya. Hindi din ako nakapigil, lumapit ako sa kanila. Gusto kong malaman ang kanina pa bumabagabag sa aking isipan. "Hi," nakangiting bati ko at lumuhod sa dalawang bata. "I'm your tito Harve." "Tito? Pero sabi ni mommy, si Lolo Daddy lang ang family namin, and Tita Mara, and Tita Chloe, too. Hindi ka naman niya po nabanggit sa amin." The boy in the left said. Bibong bibo ang pananalita nito, while the other one is silent. Tumingin ako kay Rain na nakatayo at nakahawak sa balikat ng bata. " Baka nakalimutan lang ng mom
-Rain's point of view- "Wow! This is ridiculous!" Napairap ako sa kawalan. Sino ba naman ang hindi kung sa araw-araw na ginawa ng Diyos, e, may nangungulit at nang-iinis sa akin. Okay na 'yong limang taon na tahimik ang buhay ko. Nahanap ko ang katahimikan sa limang taon na' yon. But now, jusko! Parang sasabog ang ulo ko sa inis. Parang pinagbagsakan ako ng langit at lupa. At mas okay pa noon na binubully niya ako. Doon sanay na sanay ako, hindi tulad ngayon na may pabulaklak pa ang loko na parang nanliligaw. Sa apat na araw niyang pabalik-balik dito sa botique ay may dala itong kung ano-anong panuhol. Napapadyak ako ng aking mga paa. "Bakit ba ayaw niya akong tantanan?" Kinakausap ko na ang sarili ko halos hindi kona maihakbang ang aking mga paa palapit sa botique. Paano ba naman... nakatayo na naman si Harve sa may pinto ng botique at halatang hinihintay ako. Todo ngiti ito habang nakahawak ng bungkos ng pula at puting rosas. May pizza pa itong dala sa kabilang kamay. Kahit araw
-Harve's point of view-Malakas na tawa ang isinagot nito sa isinigaw ko. Para akong sinaksak ng ilang milyong kutsilyo sa reaksiyon niya.I mean every word I said. Lalo na ang inaalok kong kasal sa kanya. Kung hindi siya umalis noon ay kaya kong panagutan ang nangyari sa amin. Ngayon pa kayang alam ko na may anak na kaming dalawa--- hinding hindi ako papayag na hindi ko siya pakasalan."Nice joke, save it to others, Harve, total babaero ka naman." tumatawa pa ding saad niya at tuluyan na itong lumabas ng botique. Hinabol ko siya. I have to do something. Nang maabutan ko siya ay binuhat ko ito na parang sako. She didn't expect that. "Ibaba mo ako!" Sigaw nito at pinaghahampas ang aking likuran. "Bitawan mo ako, Harve! Bita--- aaahhh!" Ang lakas ng sigaw niya. Akala niya ay bibitawan ko na siya bigla. Narindi na kasi ako kakasigaw niya kaya ginawa ko iyon. "Stop screaming and moving, Rain. Walang panama ang lakas mo sa lakas ko. Isa pang galaw at sigaw mo... bibitawan talaga kita.
-Rain’s point of view-Simula ng tanggihan ko siya, walang araw na hindi siya nagpupunta dito gaya ng ginagawa niya. Akala ko naman, pagkatapos ko siyang tanggihan ay titigil na ito. Mas lumalala lang pala ang pangungulit niya.In everyday basis, kung anu-anong pakulo ang ginagawa niya. At ngayon, hindi ko na talaga makayanan. Nang una, pinuno niya ng bulaklak ang botique. Pangalawa, that same day--- nagpadala siya ng ilang kartong chocolates. Pangatlo, kinabukasan niya---- nag organisa ito ng parang fiesta sa harapan ng botique. May mga kabataang tumugtog ng drum and lires tapos may mga sumasayaw din. Jusko! Hindi ko kinakaya. At ngayon, ito na naman. He's buying all our clothes in my botique. Siyempre, ayaw kong pumayag sa ginagawa niya. Bakit? Maisusuot ba niya ang mga damit na bibilhin niya dito?Geez! Harve is getting in to my nerves. Asan ba kasi mga magulang nito at ng matalian siya. Sumasakit na talaga ang ulo ko sa kanya. Bakit hindi na lang kasi ito maglaho sa paningin ko
HARVE HINDI ko alam kung ano pa ba dapat ang gagawin ko. lalo na sa mga nalaman. Kahit anong kalma anv gawin ko y nananaig ang galit. That assh*le is trully a f*cking bastard. Kung pwede lang na ako na mismo ang kumitil ng buhay niya ay ginawa ko na. But I am not God, to get his f*cking useless life. "F*ck, f*ck, f*ck!" sunod-sunod kong mura ng ibigay ni Carlo sa akin ang envelope na naglalaman kung sino nga ba ang kalaban ko. "Al these years...." "May nasagap din ako mula sa mga source ko, na nagbooked daw siya ng plane tickets." Napatingin ako sa kausap dahil sa sinabi niya. "And they are leaving the country in about a week or two." "They?" kunot-noong tanong ko. "Yes, he's with your wife. And he changed the identity of your wife. Gumamit siya ng ibang pangalan para makaalis sila ng bansa," he explained. Napakuyom ako ng aking kamao sa galit. He's taking away Rain from us. I blow a loud breathe to calm myself down at para na din makapag isip ako nang tama. "What should
-Rain's point of view- STARING at Jeronel, I know that he really changed. Ang dating maamo nitong mukha ay napalitan na ng seryoso at nakakatakot na awra. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang mararamdaman ko dahil sa nakikita. Jeronel changed and it hurts me. Hindi dapat niya hinahayaan ang sariling mabulag ng pagmamahal niya para sa akin.Akala ko ay tanggap na niya iyon---na hanggang kapatid at kaibigan lang ang kaya kong ibigay sa kanya... nagkamali pala ako. He has his plans on getting what he wants. Lalo na ang makuha ako. Sobrang nagtiwala ako sa kanya, to the point na iniiwan ko pa sa kanya ang mga bata at inilapit ko din siya kay tatay.And knowing na lahat pala ng mga nangyari ay naka-ayon sa plano niya, pati ang pagkakakilala naming dalawa. He planned all of that.Naalala ko ang araw na nagkakilala kami. It was a very traumatic one for me. And yeah, lingid din sa kaalaman ko na kilala niya pala ako at nag aral kami sa iisang paaralan way back in high school. And I was r
NAPAKABIGAT ng pakiramdam ko ngayong araw. I don't know why, but I feel odd. Hindi ko mapangalanan ang kabang nadarama. Kaba na may takot. I never felt like this before. Ngayon lang."Hey, are you okay?" I was back on my own reverie when Jordan asked me. Agad akong umiling. "I'm feeling a bit weird and I don't know why." sagot ko."Weird?" He chuckled. Akala siguro nito ay nagbibiro ako. "You never felt that not until just now." Sinamaan ko siya ng tingin na ikinatigil nito sa pagtawa at agad na tumikhim."So, ahmm... how weird?" he asked, making his self serious. Kahit na alam kong natatawa ito sa loob loob niya.I sighed."I don't know, I can't name it. Feeling ko parang may hindi magandang mangyayari." Napatayo ako sa aking kinauupuan at naglakad papunta sa glass panel. Pinakatitigan ko ang mga naglalakihan at nagtatayugang mga gusali sa aking harapan. "What do you mean by that?" Naging seryoso na ang boses nito.Nagkibit balikat ako, "hindi ko din alam, Jordan. Hindi ko maintin
Muli akong napapikit dahil sa kadiliman ng paligid. Hindi ko alam kung bakit nakapatay ang ilaw. Hindi ko naman iyon pinatay kanina."Brownout ba?" nakapikit pa ring tanong ko sa aking sarili. "Ha---" napatigil ako sa pagtawag sana kay Harve nang maalala kong hindi pwedeng mawalan ng kuryente ang hospital na kinaroroonan ni tatay. Dahan-dahan akong nagmulat at ibinaba ang paa sa matigas na kamang kinahihigaan ko. Sa kama palang ay nagtataka na ako. Wala namang matigas na higaan sa hospital dahil isa itong private room.Nag umpisa na akong kabahan dahil sa mga pumapasok na masamang senaryo sa aking isipan. Dahan dahan akong naglalakad habang kinakapa ang paligid. Nagbabakasakaling makapa ko ang switch ng ilaw.And I was scared, when I accidentally kicked something on the floor. At mas lalo akong natakot nang onti-onting nagfa-flashback ang lahat sa aking isipan. The man with that stinky handkerchief. Agad akong napaatras kahit na sobrang dilim pa ang paligid. At iisa lang ang gusto ko
-Rain's point of view-Mabilis na lumipas ang mga araw. At sa mga araw na dumadaan ay malapit na akong mawalan ng pag asa. Malapit ng manalo ang pagsuko sa aking sistema dahil sa araw araw na binigay ng Diyos--- nagiging komplikado ang lagay ng aking ama.Tinatanggihan na nito ang mga gamot na dapat ay pinasok sa katawan niya. Ayaw na rin nitong magpadialysis. Pinaparamdam nito sa akin na ginagawa niya lang na lumaban dahil sa akin, kahit na suko na ang katawan nito. Ang pinakamasakit sa akin ay ang marinig mula sa bibig ni tatay na napapagod na siya at gusto na niyang makasama ang nanay. That pains me a lot. Tila sinasaksak nang paulit-ulit ang puso ko. Ang sakit isipin na gusto ng magpahinga ni tatay at ako lang ang pumipigil sa kagustuhan nitong makasama ang nanay.I'm scared.Takot akong maiwanang muli. Takot akong maranasan ang mawalan ng taong importante sa puso ko. Takong akong maranasang muli ang sakit nang mawalan ng minamahal.Nang mawala si nanay ay gumuho na ang kalaha
-Harve's point of view-Pabagsak akong umupo sa sofa ng bahay. Nakakabingi ang katahimikan ng bahay. Dad and I, had an argument again and again. Nakakasawa at nakakapagod ang magpaliwanag sa kanila ni mom. Kahit anong paliwanag ang gawin mo--- maniniwala lang sila sa gusto nilang paniwalaan. Even if all the evidence are infront of them. I sighed a multiply times. I need air to breathe. Hanggang kailan ba sila magbubulagbulagan?Matatanda na sila and yet, they are acting lang teenagers or a kid that are hard to please. Sasabog na ata utak ko sa kakaisip ng kung ano ang dapat kong gawin sa mga magulang ko.Hindi nila makuha ang gusto kong iparating kahit na paulit-ulit kong ipoint out sa kanila.And for now... I wanted peace of mind. Malayo sa kanila at malayo sa mapanghusga nilang mga mata. Malungkot ako napangiti. Until now, ganoon pa din ang ugali nila. Sala sa lamig at sala sa init. Mabango ka kapag nagawa mo ng tama ang pinapagawa nila. At stupido ka kapag hindi. Just like tha
Lalapitan ko sana si tatay ng bigla itong magpaalam na may sasaglitin lang sa kumpare nito. Ang bilis niyang magtsinelas. Pinipigilan ko siya dahil may pag-uusapan kami, pero saglit lang daw at nagmamadali ng umalis.Umiiwas si tatay sa akin simula pa kaninang pagdating namin. I'm sure of it. Ayaw niyang magkasarilinan kaming dalawa. Alam ko na alam nito ang pag-uusapan namin kaya ganoon nalang siya umakto."Why is it hard for you to tell me, tatay?" tanong ko sa papalayong pigura niya. "Hindi ko pa kayang sundan niyo si mama. Hindi ko pa kaya. Gagawin ko ang lahat para manatili kayo sa tabi namin..." nangangakong bigkas ko at tumingin sa kisame para pigilan ang luhang gustong kumawala sa aking mga mata.I am frustrated by the way tatay confirmed everything. Mas nangingibabaw na ang katotohanang may sakit nga ito, ayaw lang tanggapin ng puso ko at lalong ayaw kong maniwala.Alam niyang nalaman ko na ang lahat. Base on his moves--- halatang sinadya nitong ipagsabi ang karamdaman. I kno
-Rain's point of view-Nakatanaw ako sa papalubog na araw sa kalangitan. Hindi ko mai-paliwanag ang nadarama ko. Harve is lying. Hindi ko alam kung ano ang dahilan nito para magsinungaling sa akin.Hindi niya kami ihahatid dito kina tatay ng ganoon-ganoon na lang. He has his reasons, yes, but I know something is off. Lalo na nang marinig ko siyang kausap si Jordan sa phone niya. And Harve is talking about some kind of evidence and proof."Something is not right..." mahinang bigkas ko at napaisip.I know Harve, when he's lying. Kaninang umaga--- sigurado akong nagsisinungaling siya. Malito ang kanyang mga mata at hindi makatitig ng diretso. Iniiwasan din nitong magkasarilinan kami. Hindi rin alam ni Harve na nakausap ko si tatay kahapon. Wala naman itong nabanggit tungkol sa pabor na sinasabi niya. Yun pa lang ay nagsisinungaling na siya. I tried searching for his phone. Tinignan ko kung anong mahahanap ko. But I found nothing, but sweet messages for me. Walang kalaman laman ang p
-Harve's point of view-Napakunot ang aking noo sa gustong tumbukin ni Jordan."Why didn't you tell me?" sermon nito. Nasa presinto kami at magkaharap na nakaupo. Siya ang tinawagan ko para puntahan si Rain sa sinabing hospital. "Gago!" mura ko, kung katabi ko lang siguro ito at nabatukan ko na siya. "Ano naman ang tingin mo sa akin? Adik? Baka gusto mong iplastic din kita at gawing pulbura?""Eto naman, hindi mabiro. Pero seryoso--- kaibigan mo ako at pwede mong sabihin sa akin ang lahat. Hindi kita huhusgahan." Sinamaan ko siya ng tingin. "Those are not mine. Remember, galling ako ng condo mo. And you know me too well, Jordan. Someone framed me up. Sigurado ako dun." "Actually, yan din ang iniisip ko kanina pa. Base na din sa biglang tawag na natanggap mo--- tapos wala naman pala doon ang asawa mo at nasa bahay niyo. I think alam ng nag frame up sa 'yo ang lahat ng kilos mo.""And to think na sinabi sa akin ng mga pulis na may nagtip sa kanila tungkol sa akin. And to the fact n