Hindi ko minulat ang aking mga mata at pinandigan na tulog pa ako. Biglang tumahimik sa paligid at sa ilang saglit narinig ko ang bagsak ng pinto. Gumalaw ako paharap sa kanan at napa-iyak.
“Michaela,” Napaupo ako ng marinig ang boses ni Rica. “Kung ikaw nga ba talaga si Michaela. Isa din ba ako sa mga taong pinapa-ikot mo, Diane?”
Napaluha ako sa sinabi niya. “Hindi totoo yan. Ako talaga si Michaela.”
“Marami nakitang larawan ni Sir James na nasa sa mga gamit mo sa bahay bakasyunan ni Sir Rafael.” malungkot nitong pahayag.
“Anong ibig mong sabihin? Wala akong—”
Nilagay ni Rica ang kanyang cellphone sa higaan at lumabas ng silid. Kinuha ko ito at tumambad
“Hindi ako nagsisinungaling, at lalong hindi akong nagpapanggap,” giit ko kay Rafael at tumayo ako sa isang sulok at tinitigan siya. “Hindi ako takot sayo.”He grasped my hand and locked his gaze. “Look at me! You will pay for all the madness you did to my brother!”“Wala akong kasalanan at kailanman hindi ako makokonsesya!” sigaw ko sa kanya. Sa isang iglap niyakap niya akong mahigpit at narinig ko ang hininga niya sa aking tenga. Nanginig ang aking paa at hindi ako makagalaw.“Ipagpalagay na natin na totoo ang sinabi mo pero may nangyari pa rin sa inyo ng kuya ko,” bulong nito at binitiwan ako dahilan upang matumba ako sa sahig. Tuloy tuloy lumabas ng silid si Rafael at hindi lumingon. Kahit anong pagkukumbinsi ko sa kanyang wala pa rin. Mukhang sar
Tahimik akong lumabas ng silid at napasandal sa pader. Things are getting complicated now. I never knew these things happened between us. In the first place, Rafael and I did not do anything.Biglang bumukas ang pinto at tinitigan ako ni Monica. “Are you happy now? We are over!” she screamed and pushed me. Napapikit ako at naghintay ng pananakit niya pero ilang sandali ng nakalipas wala akong sakit na naramdaman.“Go back to your room,” Rafael ordered, walking away.Huminga ako ng maluwag hanggang makita ko silang palayo dito sa kubo.“Anong nangyari?” biglang litaw ni Rica na may tanong sa kanyang mga mata.“Hindi ko alam,” gulong gulo kong sabi.
Hindi kumibo si Rafael, bagkus hinila niya ako papasok sa kubo. Binitawan niya ako pagpasok namin sa loob. Ang mga mata niya ay nakatuon lamang sakin at para ba akong hinubaran sa kanyang mga titig. Napapitlag ako sa aking iniisip at pumunta na lang sa kusina upang uminom. Nanginginig kong tinungga ang tubig at unti-unting rumehistro sa aking isipan ang aking nagawa. Mga pagkakataon na hindi ko mawaksi at ma-ipagkaila sa aking sarili.“Can we talk?” Nagulat ako sa pagsasalita ni Rafael.“Para saan pa?” Pilit kong tinatago ang aking pag-alarma sa presensya niya. Lumapit siya sa akin at mabilis naman akong naglakad pabalik sa sala. “Wala tayong dapat pag-usapan,”“Meron. Bakit hindi mo na lang aminin ang nagawa mo sa kuya ko para matapos na ang kahibangan ko.” Nagu
Hindi ako makakilos sa aking kinatatayuan matapos marinig ang boses ni Rafael. Kanina pa ba siya sa may pintuan. Lumapit siya sa amin at tiningnan si Rica.“Diane, labas muna ko.” sabi ni Rica at nagmadaling siyang lumabas.“Nagugutom po ba kayo Sir?” pormal kong sabi upang maiwasan ko ang kanyang tanong.“No,” usal nito at naglakad sa sala at umupo.“May kailangan po ba kayo?”“Oo,” Mabilis na sagot nito at tinitigan ang aking mga mata.“Ano po ang maipaglilingkod ko?” tanong ko ng direkta sa kanya na walang kurap kahit na sobrang bilis ng tibok ng aking puso. Animo’y may mga dag
Nakatitig lamang ako sa rearview mirror at umaasang babalik si Rafael. Ilang oras na ang nakakalipas matapos siyang mag-walk out. Sa isang iglap may biglang isang lalaking papalapit sa akin. Akala ko hindi na niya ako babalikan. Mabilis akong bumaba sa sasakyan at tumakbo papunta sa kanya. Nadismaya akong makita na hindi si Rafael ito bagkus si Matt.“Ano na naman ginawa mo sa kanya?” tanong nito.“Wala akong ginawa sa kanya. Sinabi ko lamang ang totoo.” giit ko. Umiling lamang ito at binuksan ang driver seat. “Sumakay ka na. You should be thankful that Rafael did not force you to surrender at the police station.” dagdag nito at pinaandar na ang sasakyan. Tumahimik lamang ako sa aming buong byahe. Makalipas ang kalahating oras huminga ako ng malalim at humarap kay Matt.“Pwede bang iuwi mo na ako sa amin?”“Hindi!” matigas niyang sabi at pinabilis niya pa ang pagmamaneho.“Wala naman talaga akong kasalanan. Bakit ba ayaw niyong maniwala?” sigaw ko habang nagsimulang tumulo muli ang ak
Tumahimik na lamang si Rica at pinagpatuloy akong pakainin. Sa dami ng pinagdaanan ko dito sa islang ito bakit ba akong patuloy na nahuhulog kay Rafael. Umiling ako nang susubuan akong muli ni Rica.“Busog na ko,”“Ano ka ba, nakakadalawang kutsara ka pa lamang. Kailangan mong magpakalakas,” sagot nito at pinilit pa akong pakainin. Wala akong magawa at pinagpatuloy na lamang ang pagkain ng biglang nagbukas ang pinto ng silid. Humahangos pumasok si Matt at iniabot sa akin ang isang sulat na nakabalot sa makukulay na papel na may hugis rosas. Hindi siya nagsalita at lumabas na nang silid bago pa akong magtanong sa kanya. “Ano yan?” usisa ni Rica.“Hindi ko rin alam,” sagot ko at akmang bubuksan ito ng hablutin ni Rica sa kamay ko. “Akin na yan,” giit ko.“Ako nang magbabasa! Mahirap na baka lalo kang magkasakit pagbinasa mo ito,” pagprotesta niya at sinimulan basahin. “Omg!” kilig na kilig niyang sabi.“Anong naka sulat?” curious kong tanong sa kanya.“Maligayang kaarawan,” basa nito.“
Ilang oras lamang ang byahe namin ng huminto kami sa pamilyar na mga kubo at magagandang mga halaman sa paligid. Sa wakas na tapos na rin ang pag-aayos dito. "Diane, ano sa tingin mo?" Tanong ni Rica pagbukas ng sasakyan. "Ang ganda. Bakit tayo nandito?" "Hindi ko rin alam." Bumaba na rin si Matt pero walang imik. Nauna siyang maglakad sa amin at sumunod kami sa kanya. Biglang tumibok ang aking puso ng malakas habang papalapit kami sa mesa na punong-puno ng petals ng rosas. "Enjoy your day," saad ni Matt at hinila palayo si Rica. "Saglit sinong hihintayin ko dito?" sigaw ko. Hindi na sumagot si Matt at tuluyan na silang bumalik sa sasakyan. Hinila ko na lamang ang upuan at tinitigan ang mga bulaklak sa mesa. Ilang minuto pa lang ako ng nakaupo ng biglang may tumunog na musika. Natawa ako na awit ito ng pagbati sa aking kaarawan. Kahit hindi ko tunay na kaarawan na appreciate ko ang effort ni Matt at Rica dito."Okay na! Lumabas na kayo." Natatawa kong sabi pero nagulantang ako si
Mabilis akong pumasok sa kabilang kwarto at hindi mapakali. Sinara ko ang pinto at humiga sa malambot na kama. Biglang bumuhos ang malakas na ulan at tumayo ako upang isara ang bintana. Nanginig ako sa lamig matapos mabasa ang aking ulo dahil sa lakas ng hangin. Mabilis kong kinandado ang bintana at naghanap na maaaring pamalit na damit. Walang akong ibang mahagilap kung hindi isang mahabang t-shirt lamang na may logo sa likod. Hindi ko na ito masyadong pinansin at humiga na lang muli sa malambot na kama. Ilang oras pa lang akong nakakahiga dinalaw na ako ng antok ngunit biglang may boteng nabasag mula sa labas ng silid. Nagmadali ako lumabas at nag-alala na baka nadisgrasya na si Rafael. Pero bumungad sa aking ang pilyong niyang ngiti."You can't sleep….." He hissed and walked slowly to grab my hand. I moved backward and shut the door. Hanggang ngayon umiinom pa rin siya. Gaano ba kataas ang tolerance niya sa alak? Nasapo ko na lamang ang aking noo sa inis. Habang patuloy pa rin ang
Michaela's Point of View Hindi ako makakilos nang marinig ang sinabi ng aking anak at biglang yumakap kay Rafael. Halatang nagulat siya sa narinig at nalito. Mabilis ko hinila si Raffy at pinapasok sa loob ng bahay. Akmang susundan ko ang bata ng tinawag ako ni Rafael. Pilit ako nakikiusap sa kanya na hayaan na niya si ate Diane pero mukhang mabibigo ako. Huminga ako ng malalim at lumuhod sa harap niya upang makiusap pero hinila niya ako patayo. Bago pa niya ako mayakap biglang dumating si Matt at si ate Diane ay yumuko sa harap niya. "Kung anong magiging hatol sa akin tatanggapin ko, Rafael. Marami akong naging kasalanan kay Michaela… at kinausap ko na siya tungkol dito." Sabi ni ate Diane sa pagitan ng mga hikbi niya. Sinalubong niya ang mga matatalim na tingin ni Rafael. "Minahal ko rin nang sobra si James. Patawad kong naging mahina ako at nahulog sa patibong ni Mackenzie." Hindi kumibo si Rafael pero hinawakan siya sa braso ni Matt. "What are you doing here?" Naiirita na sabi
Rafael's Point of ViewPatuloy ako sa pagtakbo at hindi alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Matapos kong marinig ang mga salitang iyon kay Matt para akong nabunutan ng tinik. Napahinto lang ako ng maalala ang bata, bumigat na naman ang kalooban ko. Tinanaw ko ang villa. Bakit nga ba siya nandito? Sino ba talaga ang batang iyon? Mabagal akong naglakad palapit at tumapat sa gate. Tinanaw ko ang bintana. May mga nagtatawanan sa taas at may boses lalaki rin. Hindi nga ako trinaydor ni Matt pero hindi pa rin maikakaila na may anak na siya. Nahilamos ko ang palad ko sa mukha ko at tumalikod."Sino po kayo?" Napalingon ako sa matinis na boses ng batang lalaki. Nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko. Nagimbal ako ng makita ang mga mata niya na hugis oval at ang perpektong hugis ng mukha niya. Para kong nakikita ang sarili ko noong bata pa ko. Lumunok ako ng ilang ulit at hindi ko mahanap ang tamang salita. Nananaginip ba ko? Kumurap ako ng ilang ulit at ginaya naman ako ng bata. Lumapit
Rafael's Point of ViewFive years have passed, but the pain in my chest keeps nagging me to find her—the woman who stole my heart. I planned my revenge until I succeeded in abducting her, but in turn out, I fell for her. Sino ka nga ba talaga Michaela Clementon? Hindi ako makapaniwala na totoo lahat ng sinabi niya. Matapos ng may mangyari sa amin five years ago doon ako kinutuban na hindi nga talaga siya si Diane pero wala pa rin akong lakas ng loob harapin ang katotohanan. Pinili kong tumakas pero hanggang ngayon hinahabol pa rin ako ng katotohanan. Nakatanggap ako ng mensahe sa isang business partner ko sa Pilipinas na nahuli na raw si Mackenzie Cruz at kailangan kong umuwi upang sampahan siya ng kaso pagpatay sa kuya ko. Sa wakas makakamit ko na rin ang tagumpay ngunit nagimbal akong makita ang larawan na kasama niya si Diane. She is not the woman I love. The Diane in the picture has long blonde hair with a spoiled brat aura, and the woman I know has an innocent look with gleaming
Yumuko ako at nagmamakaawa kay Macky at ate Diane. "Please, huwag niyong idamay ang anak ko." Pakiusap ko sa kanila. Ngumisi si Macky at tinitigan si Raffy. Akmang lalapitan niya ito ng biglang kinagat ni Raffy ang lalaking may hawak sa kanya at nabitawan siya. Mabilis siyang tumakbo pero si Macky hinila niya ang baril sa tagiliran ng lalaking kasama niya. Hindi na ko nagdalawang isip pa at sinipa sa maselang bahagi ang lalaki may hawak sakin at tumakbo kay Raffy. Kasabay noon ang lakas ng putok ng baril at unti-unting lumabo ang aking paningin. "M-Mommy!" Umalingawngaw ang iyak ni Raffy sa garden at mabilis na dumating ang mga magulang ko. Bago ko pa makita ang buong pangyayari tuluyan nang bumigat ang talukap ng mga mata ko. I can give all for my little angel, even my life; I can surrender it for his safety. —Mabigat ang katawan ko ng magising ako. Lahat sa paligid ay puro puti at naramdaman ang maliit na ulo na nakadagan sa tiyan ko. Pagyuko ko si Raffy pala ang natutulog sa ta
Hindi ako makatingin ng diretso kay ate Diane. Mula ng pagdating niya kagabi hindi na siya umalis. Buti na lang mahaba ang pasensya ni mama at hindi siya pinapatulan pero si papa mukhang punung-puno na."Ano ba talagang ipinunta mo rito?" tanong niya kay ate Diane habang tahimik kaming nag-aagahan sa dining room. "Bakit Pa, bawal na akong pumunta sa inyo?" Tumawa siya na ikinagulat ni Raffy at yumakap sakin. Tinaasan siya ng kilay ni Diane. "Hello little kid, you must be Raffy. Alam mo bang kamukhang-kamukha mo ang mga Jones?" Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya pero mas lalo akong nagulat ng makita siyang naluluha na para bang may dinaramdam. "Alis na po ako." Biglang sabi niya at diretsong lumabas ng pinto. "Mukha may problema siya, hon." Sabi ni mama kay papa. Tumikhim lang si papa at umiling. Bumuntong hininga ako habang pinagmasdan si Raffy. Wala ngang duda na kamukha niya si Rafael. "Hayaan na lang natin siya. May tumawag sakin kanina. Naghiwalay na daw sila ng boyfriend n
Hindi ko ubod akalain na magiging ganito kasaya ang buhay ko. Nakangiti ang mama at papa ko habang nagtatago sa likod ng puno. Akala ko noon hindi na muli silang magkakaayos pero heto ngayon, masaya na muli kami bilang isang buong pamilya. Ngumiti ako hanggang nakita ko ang batang bersyon ni Rafael. Kahit wala na akong narinig tungkol sa kanya umaasa pa rin akong balang araw makikita niya ang anak namin."Granny, I can see you," Matunog na tawa ang binitawan ng aking anak na si Raffaello. Umiling ako. Kung gaano kasungit si Rafael ganon naman ang kabaligtaran ng anak namin. Masayahin siya pero sobrang pilyo. "Mommy! I caught lolo and lola," Masaya niyang sabi habang tumatakbo papunta sakin. Ngumiti ako at niyakap siya."Are you hungry?" Tumango siya. "I want fried chicken!" sigaw niya habang lumulundag."Nakakapagod nang makipaglaro sa apo natin ngayon," bulong ng papa ko sa mama ko pero rinig namin ang mga reklamo niya."Lolo!" maktol sabi ni Raffaello. "Raffy, don't shout to your
Halos dalawang linggo akong nananatili sa ospital dahil na rin sa request ni mama. Minsan natatawag ko pa rin siyang Ginang Letisha at nakikita ko ang lungkot sa mga mata niya. Dapat kasi pinilit ko na lang na operahan na lang ang braso ko at taihan para magaling na agad. "Ang lalim ng iniisip mo." Bulong ni Rica sakin. Lumingon ako sa kanya at ngumiti. Huminga ako ng malalim at pinagmasdan siya."Ano sa tingin mo?" Nagkibit balikat siya at kinuha ang bag sa kama."Sa tingin ko. Magpagaling ka muna bago mag-isip ng kung ano-ano. Tignan mo nga may sling pa rin ang braso mo. Kailangan mo pa daw magpahinga pero bakit ganun?" Kumunot ang noo ko sa biglang pagtataka niya."Anong ibig mong sabihin?" Lumapit siya sakin at tinignan ang braso ko."Di ba naka schedule ka para maoperahan. Bakit iniba nila kahapon? Bilin pa ng doktor na dapat hayaan na lang daw maghilom tapos dapat puro gulay at prutas na lang ang kainin mo. Pati mga gamot mo tinanggal." Lalo akong napaisip sa sinabi niya. Bago
Bumigat ang pakiramdam ko at hindi makatingin kay ate Diane. Ang mga tingin niya ay makahulugan at nanonoot parang may alam siya na napakahalaga. "Bakit hindi ka makasagot?" Taas kilay na sabi niya. "Alam mo bang na-kidnap ako?" Tanong ko. Nawala ang ngiti niya sa labi at tumingin sa malayo. "Bakit ikaw naman ngayon ang hindi makasagot?" Umiling siya at lumapit sakin. "Sa huling balita ko tungkol sayo, nag-enjoy ka naman dito." Tumawa siya ng malakas. Biglang kumabog ng malakas ang puso ko at ramdam ko ang pagpapawis ng kamay ko. "What?" Sita niya ng hindi ako makasagot. "Michaela, thank you." Dagdag niya at tuluyan ng naglakad papunta sa kotse nila. Nakatitig lang ako sa kanila at pinaandar na nila ang kotse. Ilang pulgada palang ang layo nila sakin ng biglang may dumating na mga pulis at hinarang sila. "Diane at Mildred Clementon, iniimbitahan namin kayo sa prisinto. May karapatan kayong manahimik at kumuha ng inyong abogado. Lahat ng sasabihin niyo ay maaaring gamitin laban sa
Tahimik lang ako nakamasid sa bintana habang tahimik na nagmamaneho si Lance. Nadaanan namin ang karatula ng villa Letisha at hindi ko mapigilan maluha. Hindi man lang ba ako magpapaalam kay Rica at Ginang Letisha?"Lance," Tumingin sa rearview mirror si Lance. "Pwede ba muna akong magpaalam sa kaibigan kong si Rica." Huminga siya ng malalim at hininto sa gilid ng kalsada ang sasakyan. Lumingon siya sakin."Saan ba siya nakatira? Akala ko bang magkasama kayo sa bahay na yun? Bakit lalaki ang kasama mo roon?" Salubong ang kilay niyang nakatingin sakin. Ngayon ko lang napansin ang gamit niya sa passenger seat. "Mamaya ko na sasagutin ang mga tanong mo. Huwag mong sabihin sakin matapos mo akong makausap kahapon agad ka nang nag-book ng flight pabalik dito sa Pilipinas?""Hindi pa ba obvious. Kausap pa lang kita kahapon agad na akong nag-book ng flight. Lalo na delikado ang buhay mo." Binulong niya lang ang huli niyang sinabi pero malinaw ko pa rin itong naintindihan."Anong alam mo?" t