"EVREN!” tawag ni Isabella sa kasintahan matapos niyang maligo. Nais ni Evren na makasama siya bago ito bumabalik sa trabaho, alam niya na matatagalan muli ito bago maka-uwi. Pumayag na rin naman siya, dahil hindi naman niya kayang tumanggi sa kasintahan. Mahal na mahal niya si Evren, alam din ng kanyang magulang ang kanilang relasyon dahil sa bahay nila mismo nanligaw ang binata. Nakita nang mga magulang ni Isabella ang sinseridad ni Evren kaya mabilis na napapayag nito ang kanyang mga magulang na manligaw sa dalaga.
“Mahal, narito lang ako!” nang marinig ni Isabella ang tinig ng kasintahan ay agad siyang lumabas ng banyo.
Paglabas pa lang niya ng pinto ay agad na naamoy ni evren ang bango na nagmumula sa kanyang kasintahan. Kaya lumapit siya rito at niyakap ang dalaga.
“Ang bango mo naman, payakap nga ako!" Aniya ng yakapin ng binata si Isabella.
"Evren, ano ka ba naman, maligo ka na rin, ang lagkit nang katawan mo." wika niya kay Evren habang itinutulak patungo ng banyo.
"Okay, bibilisan ko na lang, baka mamiss mo ako," aniya sabay kindat kay Isabella.
"Ang kapal talaga nang mukha mo," sabay tawa ng dalaga. "bilisan mo na at gusto ko nang matulog." Wika ni Isabella habang inaayos ang kanilang tutulugan.
Si Evren naman, habang nasa banyo ay pakanta-kanta habang naliligo. Ito ang unang gabi nila na magkasamang matutulog, alam niya na hindi nila dapat gawin ang matulog nang magkasama. ngunit mami-miss talaga niya ang kasintahan.
"Bahala na bukas, ako na lang ang magpapaliwag sa magulang ni Isabella." aniya, at ipinagpatuloy na ang kanyang pagligo.
Matapos niyang maligo, nagtapis lang siya nang tuwalya sa kanyang baywang at lumabas na nang banyo. Nakita niyang agad na napatingin sa kanya si Isabella. napangiti na lang si Evren at lumapit na sa kanilang higaan.
"Ang bango naman, halika ka dito sa tabi ko!" wika ni Isabella Kay Evren. Agad na tumalima ang binata at lumapit sa dalaga. Mula sa likod, niyakap ni Evren si Isabella sa baywang, habang si Isabella naman ay itinigil ang pagbabasa ng libro na kaniyang hawak.
Habang yakap ni Evren si Isabella, hindi niya matiis na amuyin ito sa batok patungo sa leeg.
Dahil sa ginagawa ni Evren, Ramdam ni Isabella ang mainit na hininga ng binata sa kanyang balat. "Evren, ano ba ang ginagawa mo, nakikiliti ako," wika niya sa binata. ngunit ang totoo, tila may libu-libong kuryente na dumadaloy sa kanyang buong katawan. Dahil patuloy pa rin na ginagawa ni evren ang pagbibigay ng munting halik sa batok nang dalaga patungo sa kanyang leeg, binitawan na ni Isabella ang libro na kanyang hawak at saka pumaibabaw kay Evren.
Pagharap ni Isabella ay agad na inilapat ni Evren ang mga labi sa dalaga na siya namang tinugon nito. mula sa mga munting halik ay unti-unting naging mapusok.
"Mahal na Mahal kita, Isabella." wika ni Evren sa dalaga.
"I love you too, Evren." sagot ni Isabella sa kasintahan.
At muling hinalikan ni Evren si Isabella, habang ang mga kamay ni Evren ay nakahawak sa pisngi ng dalaga.
Alam nila na kapag inumpisahan na nila, mahirap nang pigilan pa, lalo na at nadadarang na sila sa init nang bawat isa.
Sa labas nang pinto nang silid ni Evren at Isabella, may taong nagngingitngit sa galit at selos. kuyom ang mga kamay na umalis ito at naglakad palayo sa lugar kung saan, ang dalawang tao na malapit sa kanya, ay kaniya nang kinamumuhian.
KINABUKASAN, maagang umuwi ang magkasintahan, pagdating sa bahay nila Isabella. Agad silang sinalubong nang mga magulang ng dalaga. Alam ni Evren na sobrang nag-alala ang mga ito kaya nagpaliwanag kaagad si Evren. Sinabi niya na galing sila sa bahay nang kaibigan, nagkaroon ng inuman kaya hindi na sila pina-uwi. Naintindihan naman nang magulang ni Isabella ngunit sinabihan sila na hindi na dapat iyon maulit. Matapos nuon ay nagpaalam na si Evren sa magulang nang kasintahan at umuwi na sa kanila.
Pagdating ni Evren sa kanilang bahay, nakita niya ang kanyang ina na nagluluto ng almusal. kaya lumapit siya rito at niyakap ang ina.
"Magandang umaga, Inay!" bati niya rito.
"Mukhang maganda ang naging araw mo kahapon, Anak. kumusta naman kayo ni Isabella. bakit ngayon lang kayo umuwi?" tanong nang kanyang ina habang hinahalo ang nilulutong Sinangag.
"Napasubo lang po nang inom sa bahay ng kaibigan, hindi na kasi kami pina-uwi dahil gabi na, kaya doon na kami pinatulog." Pagsisinungaling niya sa ina, alam niya na mali ang magsinungaling ngunit kinailangan niyang gawin iyon para sa kanilang dalawa ni Isabella. “kailangan muna naming pag-usapan kung ano ang dapat sabihin sa kaniyang pamilya bago kami magtapat sa kanila.”
Now that their status change. Tama, isang gabi na magkasama sila ni Isabella, at magdamag nilang pinagsaluhan ang bawat isa, at masaya si Evren na siya ang unang lalaki sa buhay ng dalaga.
HINDI mapigilan ni Evren ang dinidikta nang parting iyon nang kaniyang katawan, dahil sa kadahilanang ayaw niyang magalit sa kaniyan ang kasintahan. ngunit hindi na niya pinigilan pa ng si Isabella na mismo ang humalik sa kaniya.
“Bahala na!”
He growled and then leaned in to suck Isabella’s nipple inside his mouth. he heard her whimper in pleasure. Dahil sa narinig lalo pang lumakas ang loob niya na gawin ang nais sa kasintahan. hinawakan niya ang isang dibdib nito at marahang minasahe iyon. kumiwal ang katawan nang dalaga sa ginawa niya. Napasabunot si Isabella sa buhok ni Evren nang gumapang ang kamay nito patungo sa kaniyang pagkababae. He snaked one finger inside her panties and he groaned when he felt how wet she was for him. napalunok siya nang maramdamang dumapo ang kamay nito sa naninigas na pagkalalaki niya at pinisil ito.
“S**t! he cursed then swirled his finger around her Clitoris. “Ahh!” Isabella moaned and rubbed her core againts his errect manhood. Evren pulled Isabella closer to him then he rolled her over unto bed. Siya naman ang nakakubabaw sa dalaga. Hinawakan niya ang waistband ng panty na suot nito at dahan-dahang pinadausdos iyon pababa hanggang sa tuluyang mahubad. He dropped the panties on the side of the bed while intently staring at Isabella. She was staring back at him. Lust and some emotion he could’nt name were visible in her eyes. He could still back down but he didn’t want to. Tinawid niya ang pagitan ng mga labi nila at siniil ng mainit na halik ang labi ng kasintahan. yumakap ito ng mahigpit sa kaniya at buong pusong tinugon ang halik niya. he could fell her breast pressed againts his chest and it was making his body burn. it was adding up the lust already building inside him.Pinakawalan niya ang labi ni Isabella at bumaba ang mga labi niya sa leeg nito. He trailed kisses as his lips travelled to her taut nipple. Nang makarating siya sa mala kulay rosas nitong u***g, ipinasok niya iyon sa bibig at nilaro gamit ang dila.
Hindi siya nagtagal sa mayayaman nitong dibdib, bumaba ang labi niya patungo sa tiyan nito… pababa sa puson… pababa… “Evren… anong ginagawa mo riyan? she asked nearly breathless. Napapikit siya nang marating ang destinasyon. He inhaled the sweet scent of Isabella’s womanhood and pressed his lips againts her mound. He was very excited to taste her. Slowly, he snaked his tongue inside her wet mound to taste her. “Ahhh! Evren…” Isabella moaned and fisted a handfull of his hair when his tongue touched his clit. Nag angat siya ng tingin sa dalaga na nakaawang ang mga labi at bakas sa mukha nito na nasarapan sa simpleng ginawa niya. “I want to taste you, Isabella.” she nodded, her eyes were glazed with lust. “Lick me, Evren. Please?” she begged and it made his cock throb. He smiled at her befoe delving in to taste her. A long moan came out from her lips as he expertly continued to lap, lick, nip her pinkish clitoris. panay naman ang ungol ni Isabella habang kinakain niya ang pagkababae nito. Sa bawat ungol na naririnig niya mas pabilis pa nang pabilis ang galaw nang dila niya. “Ohhh…God!” sigaw ni Isabella habang kumikiwal ang katawan nito at sinasalubong ang bawat paggalaw nang dila niya sa pagkababae nito. “Ahhhh! ahhhh! Evren— Oh God!” malakas ang bawat ungol na lumalabas sa bibig ni Isabella. he kept on licking and eating her clit and when he felt her vagina muscle tightening, he quickly undid his belt and waited for Isabella to cum. mas binilisan pa niya ang paggalaw ng dila sa pagkababae nito. Napuno ng mahahaba at malalakas na ungol ang silid na iyon at nang labasan si Isabella, mabilis siyang lumuhod sa gitna ng hita nito, ibinaba niya ang pantalon at Boxer na suot pagkatapos ay mabilis na ipinasok ang pagkalalaki niya sa pagkababae nito. Narinig niya na umigik si Isabella. He stared at her face contorted in pain. He leaned in to Isabella, his face was inch away from hers. Her breast and his chest were pressed against to each other. Isabella encircled her arms around his neck then looked at him, “Evren, i want you to screw me hard and rough.” A smirk made its way to his lips then he started moving, slowly at first, and a minute later his pace changed. He seized Isabella’s hands then pinned them on the bed, over her head. habang lumalabas- pasok ang pagkalalaki niya sa basang pagkababae nito. “Ohhh! Evren!” Isabella moaned “Sige pa! Don’t stop! Harder!” Parang nagdedeliryo sa sarap na nararamdaman ng dalaga. panay ang pilig ng ulo nito sa iba’t ibang direksyon habang umuungol. He pulled out his Shaft up to it’s tip then surged it inside again, making Isabella gasp and moan loudly. As he moved in and out of her, he could feel how tight she was and it feels f*****g good! Mas binilisan pa niya ang paglabas-pasok hanggang sa maramdaman niyang nanginginig ang hita ng dalaga, senyales na malapit na itong labasan. “Bilisan mo pa!” sigaw nito na buong puso niyang sinunod. Sinalubong ni Isabella ang bawat galaw at nang labasan ito ay isang mahabang ungol ang lumabas sa bibig nito kasabay ang pagbaon ng may kahabaan nitong kuko sa kaniyang likod. When he felt her climax, he let himself climax too, Evren felt his strength had left his body after he orgasmed. His exhausted body dropped on the bed beside Isabella. Matapos nang gabing iyon, inaya niya si Isabella kinabukasan na magpakasal. Nang araw na iyon sekreto silang nagpakasal sa huwes, ang plano ni Evren ay mag-iipon muna siya bago sila magpakasal, ngunit dahil may nangyari na sa kanila ng gabing iyon pinakasalan niya ito at nangako na hindi niya ito pababayaan at tapat na mamahalin ito ng buong puso."EVREN, hijo!" sigaw nang kanyang ina. "Ano ba ang nangyayari sa iyong bata ka, ang mabuti pa maligo ka na at nang tayo ay makakain na ng almusal.
"Opo," sagot niya sa ina. Dahil naligo na si Evren sa Motel bago sila umalis doon. nagbihis na lamang siya nang bagong damit at lumapit na siya sa hapag-kainan. Habang kumakain silang mag-ina at masayang nagkukwentuhan. naalala niya ang kanyang matalik na kaibigan. kaya tinanong niya ang kanyang ina.
"Inay, napunta po ba si Andrew dito?" Tanong niya sa kanyang ina.
"kahapon, nakita ko s'ya, nagpaalam pa nga siya sa akin bago sumakay nang bus." saad nito sa kanyang anak, habang sumasandok nang pagkain.
"Sumakay, saan daw po siya pupunta?" tanong niyang muli sa ina, "hindi naman sinabi sa akin, Anak." anito sa kanya.
"Baka may pupuntahan s'ya, sa susunod na linggo pa ang balik namin, binigyan kami ni Boss Martinez ng dalawang linggo para magpahinga, dahil siguradong sasabak na kami nang husto sa trabaho pagbalik namin. At saka inay, kina-usap ako ni Boss, ang sabi niya ako na ang mamamahala sa buong pabrika," masayang pagbabalita niya sa ina, nakita naman niyang ngumiti ito.
"Masaya ako para sa iyo, anak. nagbunga na ang lahat nang paghihirap mo," at niyakap nito si Evren. "Salamat, Inay. Lahat nang ito'y para sa iyo. Ginawa ko ang lahat at nagsikap upang matupad ang mga nais ko, para sa iyo at sa magiging kinabukasan namin ni Isabella. Magkaroon lamang po ako nang sapat na ipon, pakakasalan ko na siya sa simbahan." wika niya sa kanyang ina.
"Tama iyan, nasa tamang edad na kayo at dapat damihan niyo ang paggawa nang anak, gusto ko bago ako mawala sa mundo, nais kong makita at maalagan man lang ang mga apo ko!" anito, habang akmang susubo ng pagkain.
"Inay, huwag kang magsalita ng ganiyan, aabutin mo pa ang magiging anak nang mga apo n'yo." wika ni Evren sa kanyang ina.
"Anak hindi natin masasabi ang panahon, tanggap ko na balang- araw mawawala rin ako sa mundo, matanda na ako, anak. Nasa tamang Edad ka na, at may maayos na trabaho. Tandaan mo anak walang permanente sa mundong ito, kaya gawin mo ang lahat nang makakabuti, at alam ko na galit ka pa din sa iyong ama, ngunit sana balang araw mapatawad mo siya." Seryosong wika nang kaniyang ina.
Hindi na kumibo si Evren sa mga sinabi nang ina. Matapos nilang kumain, tumulong na lamang siya sa paglilinis nang kanilang bahay. Nang matapos niyang gawin ang lahat nang iyon, nagpaalam siya sa kaniyang ina na lalabas muna upang makipagkita kay Andrew, ngunit pagdating niya sa bahay nang kaibigan ay wala pa rin ito doon.
"Nasaan po siya, hindi po ba niya sinabi kung saan siya pupunta?" tanong ni Evren sa ina ng kanyang kaibigan, "pasensya na, hijo. basta na lang niya binitbit ang kanyang mga gamit at umalis na lang basta," saad nito kay Evren, "Ganoon po ba, aalis na po ako. kapag may balita na po kayo kung nasaan siya, maaari po ba ninyo akong balitaan?" aniya at tumango lamang ito bilang sagot.
kaya umalis na si Evren, ngunit nagtataka pa rin siya, walang lakad si Andrew na hindi niya alam, ngayon lang ito umalis nang hindi siya kasama. Tatanungin ko na lang siya kapag nagkita na kami sa trabaho. kaya bumalik na lamang siya sa kanilang bahay.
NAKARATING si Andrew sa laguna, naisip niya na bumalik na lamang sa trabaho upang doon na lang siya magpahinga. Hindi niya magawang magpahinga sa kanilang bahay dahil sa ingay ng kanyang ina, lagi itong galit, kahit wala naman siyang ginagawa. Marahil ganoon talaga kapag hindi ka tunay na anak, "Kahit ginagawa mo naman ang lahat, hindi pa rin sapat." Wika ni Andrew sa sarili. Pagkarating ni Andrew sa kanyang trabaho, agad siyang pumasok sa kanyang silid at inihiga ang kanyang likod. “Ahh! ang sarap talagang ilapat ang likod sa higaan.” wika niya habang hinuhubad ang sapatos gamit din ang kaniyang mga paa. Matapos niyang mahubad ay umayos siya nang higa at pinag krus ang mga braso sa likod nang kanyang ulo at ginawang unan. Mas gusto pa ni Andrew na naroon na lamang siya, ayaw niyang umuwi sa kanila sa sampaloc, dahil hindi na siya komportable, lalo na noong mamatay ang kanyang ama-amahan. Kaya na obliga na siya na suportahan ang pag-aaral nang kanyang mga itinur
"Mahal ko, aalis na ako bukas." Wika ni Evren habang naglalakad na sila pauwi. "Matatagalan na naman bago ako muling maka-uwi. Ngayon na ako na ang mamamahala nang pabrika, siguradong mas maraming trabaho ang maaatang sa akin." Ani Evren sa kasintahan. Tumigil si Isabella sa paglalakad at tumingin ito kay Evren, at saka hinawakan nito ang kamay nang binata. "Narito lang naman ako, maghihitay, huwag mo lang tatagalan dahil baka mainip ako." At pagak silang natawa at niyakap ang isa't isa. "Konting paghihintay na lang mahal ko. kapag naka-ipon na ako, magpapakasal na tayo sa simbahan. At maaari na tayong magtapat sa kanila. Maari na nating sabihin sa kanila na kasal na tayo kapag mayroon na akong maipagmamalaki sa kanila. Gusto kong maibigay sa iyo ang pinapangarap ng magulang mong kasal." Ani Evren habang mahigpit na nakayakap sa kasintahan. Dahil sa sinabi nang kasintahan, bahagyang inilayo ni Isabella ang sarili kay Evren. "Evren, hindi ko naman kailangan nang marangy
"ANO! paanong nangyari?" Tanong ni Evren sa kausap sa kabilang linya. "Hindi namin alam, nakita na lang siyang patay sa loob nang kaniyang opisina. Narito na ang mga pulis, para imbestigahan kung ano ang tunay na nangyari." Paliwanang nito sa kaniya. "tigil ang operasyon nang pabrika ngayon dahil sa nangyari. Kaya diyan ka na muna tatawagan na lang kita kapag may mga impormasyon nang nakuha ang mga pulis." anito, Tumango lang si Evren at tinapos na ang tawag. Dahil doon napa-upo na lamang siya. Ilang saglit pa ay nakarinig siya nang marahang pagkatok sa kanilang pintuan. Kaya lumapit siya sa pinto upang pagbuksan ang kumakatok. "Andrew!" Aniya, sa kaibigan, at inaya niya itong pumasok muna sa kanilang bahay. Nang makapasok ito ay ibinalita niya ang nangyari sa pabrika, at katulad niya, nagulat din ito. "Paano yan, paano na ang operasyon nang pabrika.?" Tanong ni Andrew kay Evren. "Tigil muna hanggang sa matapos ang imbestigasyon nang
"ANAK, handa na ba ang pagkain, nagugutom na ako," tanong nang kanyang ina ngunit nakita niyang tila may kausap si Evren kaya nilapitan niya ito, hindi inaasahan nang ina ni evren ang nakita. Ngunit sa halip na magalit ay masaya pa niya itong pinapasok na ikinagalit naman ni Evren. "Inay, ano ito, bakit mo siya pinapasok?" Aniya sa kanyang ina. "Evren, anak. Paki-usap hayaan mo muna kami ng iyong ama na mag-usap." Seryosong aniya nang kanyang ina sa kanya. Kaya lumabas si Evren at naglakad-lakad na muna. Hanggang dalhin siya nang kanyang mga paa sa bahay sa tapat ng isang gate. Kaya naupo muna siya at nakayukong nag-isip. Ilang saglit lang ay may tumabi sa kanya at yumakap. "May nangyari ba?" tanong ni Isabella sa kaniya. "Dumating si itay, gusto ni inay na mag-usap muna sila. Ayoko sana siyang patuluyin sa bahay kanina, kaya lang nirespeto ko na lang ang gusto ni inay" saad ni Evren. "Tama naman ang nanay mo, hayaan mo muna,
"Ikaw ba ang kamag-anak ni nanay?" Tanong nang isang doktor kay isabella. "Opo, biyenan ko po siya, asawa ko po ang anak niya, bakit po?" Aniya ni Isabella. "Ako ang doktor na laging sumusuri sa kaniya. Nais ko lang ipaalam na may malubhang sakit si nanay at hindi na ito kaya pang lunasan pa, dahil hindi ito kaagad nagamot, Sorry to say this pero, hindi na magtatagal pa si Mrs. Morales." Saad ng doktor, napatutop na lang si Isabella sa nalaman. "Pero malakas pa siya, paanong hindi na siya magtatagal?" Tanong niya. "Well, choice ni nanay na hindi magpa-chemotheraphy." anito, "magastos daw ito at ayaw na raw niyang makadagdag pa sa problema nang kaniyang anak. Nuong nakaraan lang ay hinimatay siya kaya dinala siya ng anak niya," paliwanag ng doktor kay Isabella. "Mariin niyang sinabi na huwag sasabihin sa kaniyang anak ang tunay niyang kalagayan." saad pa ng doktor. "May taning na ang buhay ni nanay, dahil hindi naagapan ang pagkalat nang cancer cells sa kanyang k
"INAY ester!" wika ni Isabella ng Marating niya ang ospital. "Ano po ang ginagawa ninyo rito, ang buong akala ko ay umuwi na kayo sa bahay kaya 'di ako nag-alala. Saan po ba kayo nanggaling at nakarating kayo sa lugar na ito?" Nag-aalalang tanog ni Isabella sa matanda. Nanatili lamang itong tahimik, kaya hindi na ito kinulit pa nang dalaga. Hindi nagtagal, nai-uwi rin ni Isabella si aling Ester ng araw na iyon, kaya ng makarating sila sa bahay nito, muli itong tinanong nang dalaga. "Inay Ester, alam ko po na nag-aalala kayo kay Evren, pero hindi na kayo dapat pang mag-alala, dahil ginagawa ko po ang lahat para sa kaniya. Mayroon na tayong abugado na maaring makatulong sa atin. Magtiwala kayo, makakalaya din si Evren at mapapatunayan na wala siyang kasalanan." Aniya ni Isabella habang hawak ang kamay ng matanda, ngumiti lang ito at yumakap sa kaniya. "Salamat, hija. wala na akong ibang tao na maaaring asahan bukod sa iyo. Napakaswerte talaga ni Evren da
HALOS dalawang linggo nang nakakulong si Evren, madalas din siyang dalawin ni Isabella. Kaya kahit paano ay hindi siya ganoon nalulungkot. Isang araw, muling dumalaw ang kaniyang kasintahan. Ngunit malungkot ito ng sila'y magkita. Namamaga ang mga mata ni Isabella na tila kaga-galing lang sa pag-iyak. Kaya nag-aalala nagmadali siyang lumapit dito at niyakap ito. “Anong nangyari?” tanong niya rito, “sabihin mo, may problema ba?" Nag-aalalang tanong ni Evren habang nakatingin sa mga mata ng kasintahan. "E-evren," wika nito at tila nagbabanta na naman bumagsak ang mga luha sa mata. "S-si Inay E-ester, evren..." Anito, na tuluyan ng dumaloy sa pisngi ang mga luha. "Hindi kita maintindihan, Isabella. Linawin mo anong nangyari kay inay?" Kinakabahan na si Evren dahil sa nagiging reaksyon ng kaniyang kasintahan. "Wala na siya Evren, wala na si Inay Ester, kaninang umaga pumunta ako sa bahay niyo, ipagluluto ko sana s'ya, pagpasok ko sa bahay n'yo 'di ko s
ARAW-ARAW na tinuturuan ni Ronald si Evren, simula sa pagsusulat at maayos na pagbabasa, buong araw nila itong ginagawa kahit na mayroon silang ginagawa sa loob ng kulungan, patuloy pa din siyang tinuturuan ng matanda. mathematics, history, at iba pang maaring maituro sa binata. Dahil determinado si Evren na matuto, nakikinig siya ng maigi sa mga itinuturo sa kaniya ni Ronaldo, kaya isang linggo pa lang ay hasa na siya sa pagbabasa ng tagalog at ingles. tuwing dumadalaw ang matalik na kaibigan ni Ronaldo sa kaniya, nagpapadala siya ng iba't ibang libro na maaring ituro at ipabasa kay Evren. marami pa itong bagay na itinuro rito, Habang nakahiga, at bago matulog, binabasa ni Evren ang mga libro na ipinahiram sa kaniya ng matanda. Isinasaulo niya ang lahat ng mga ito, at kinabukasan, tinatanong siya ni Ronaldo ukol sa libro na kaniyang nabasa. "Magaling, Evren." Masayang wika ni Ronaldo sa kaniya. Abala pa sila sa pag-aaral ng tawagin siya ng isang pulis, "Del
“Ano ba ang pag-uusapan natin?” tanong ni Andrew sa dalawang matanda.“About the business,” sagot ni Juanito sa anak. “We decided to merge th two Company, sa ganoon ay magiging mas malakas ito, sigurado na wala nang tatalo kapag pinagsama ang Del Fierro at Lopez.” Masayang pagbabalita ni Juanito sa dalawa.“Pero Papa, sigurado na ba kayong dalawa sa desisyon niyo?” tanong ni Andrew.“Oo nga, siguradong magiging malaking usapin ito lalo na sa mga board of directors.” Dagdag ni Calvin. Alam nilang magkapatid na malaking katanungan ito lalo na sa mga empleyado nang dalawang kumpaniya.“Andrew, Calvin. Kayong dalawa ang magiging tagapamahala ng lahat. Oo nga at pagsasamahin natin ang dalawang kumpaniya, pero hindi iyon nangangahulugan na isa lang ang mamamahala.” Ani Ronaldo, matapos humigop ng kape mula sa tasa.“Ilang araw na rin namin pinag-uusapan at maiging pinag isipan ang lahat ni Ronaldo, matanda na kami at gusto na naming mag-enjoy sa buhay.” Wika ulit ni Juanito kasunod
“Pupunta ba talaga si Del fierro at Lopez?” tanong ni Nyx nang mapansin ang magkapatid na lang ang wala sa grupo.“Ang sabi ni Calvin, magsasabay na silang magkapatid sa pagpunta rito.” Sagot ni Ricardo.Ilang saglit pa ay nakita na nilang papasok ang magkapatid kasunod si Mark at Maynard.“Wow, para kayong nag-usap a! sabay pa talaga kayong apat na dumating!” ani Nyx na may pagkairita sa tinig.“Nyx the Grumpy, hindi ka ba naka score sa Girlfriend mo kaya ka ganiyan?” birong wika ni Ben sa kaibigan.“Shut up, Ben!” inis na sambit ni Nyx. “Tumigil na kayo, ang importante narito na kami atleast hindi kami nahuli.” Ani Mark ng makaupo.“Anong hindi nahuli? Huli kayong pumasok ni Gutierrez kaya sagot niyo lahat ang iinumin natin ngayon.” Nakangising wika ni Ricardo sa kaibigan.“Iyon lang ba, walang problema kung gusto niyo dagdagan niyo pa,” natatawang sagot ni Mark.Agad na naghiyawan ang grupo matapos nang sinabi ni Mark, kaya naman um-order sila ng isang expensive na whiskey. “Ngay
“Calvin, sa tingin mo ba na ito na ang tamang oras ka kausapin ang anak mo?” nag-aalangan na tanong nito sa kapatid.“Kuya, ikaw na ang nagsabi hindi matatapos ang problema kung hindi pag-uusapan.” Sagot naman ni Calvin. Kaya muli itong kumatok.“Anak, papasok na ako.” Pagbukas niya nang pinto nakita niya si Reece na abala sa pagpipinta. “bakit hindi ka sumasagot? Kanina pa kita tinatawag,” aniya sa anak,“Sorry dad, wala lang po akong gana kumain,” sagot nito habang nananatili ang atensyon sa ginagawa.“Reece, tell me, is it about your tito Andrew?” Malakas na napabuntong hininga si Reece nang mabanggit nang ama ang pangalan na ayaw na niyang marinig kahit kailan.“Dad, bakit ba siya narito? Alam ko na kailangan ko siyang respetuhin, pero hindi ko maiwasan na magalit sa kaniya.” Anito, na kaagad na binitawan ang paint brush at pallet na hawak.Naglakad ito at naupo sa gilid nang kama, “Dad, ang totoo, ayoko siyang Makita. Galit ako sa kaniya lalo na kapag naiisip ko ang mga masas
Maagang nagising si Calvin dahil sa pagtawag nang kapatid na si Andrew.“Calvin, may gagawin ka ba mamaya?” seryosong wika ng nasa kabilang linya.“Oo, may mga appointment ako ngayong araw. And by the way good morning!” natatawang wika naman ni Calvin sa kausap. Pagak na natawa naman ang nasa kabilang linya. “Sorry for waking you up this early.” Hingi naman nito nang paumanhin. “Nah! Kailangan ko rin naman gumising nang maaga, nakatoka akong magluto ngayon, kailangan kong ipagluto nang almusal ang pamilya ko. Maaga ang pasok ni Reece ngayon dahil may Exam sila, at ayoko naman abalahin ang asawa ko dahil puyat siya sa pag-aasikaso kay Anikha.” Paliwanag nito habang nakatingin sa salamin sa loob ng banyo.“Okay, ayos lang ban a magkita tayo mamaya, dinner?” “Kuya, magpunta ka na lang dito, magpapaluto ako kay manang isama mo si Itay, total Saturday bukas, mag-bonding tayo.” Aya naman nito na saglit namang ikinatigil nang nasa kabilang linya.“Still there, kuya?” “Yeah, sige.” Sagot
“Mukhang nagkakatuwaan kayong magkapatid,” wika nang bagong pasok sa pintuan.“Isabella!” masayang pagbati ni Calvin at Andrew rito.“Mahal ko!, mabuti naman at naisipan mo nang dalawin ang mokong na ito. Kanina pa nagtatanong ito kung kailan ka dadalaw sa kaniya.” Pagsusumbong nito sa asawa.“Ano ba naman iyan, tol! Para kang bata kung magsumbong sa asawa mo!” natatawang biro ni Andrew sa kapatid.Agad na lumapit si Calvin kay Isabella at yumakap rito. “Sa kaniya lang naman ako ganito,” nakalabing wika naman nito.“Tumigil na nga kayong dalawa.” Natatawang awat naman ni Isabella. “nakakatuwa lang na nagbalik na kayo sa dati, masaya ako para sa inyong dalawa.”“Mabuti naman at napadalaw ka, iniisip ko tuloy na baka ayaw mo na akong makita, dahil sa mga nagawa kong pagkakasala sa inyong mag ina.” Malungkot ang mukhang wika ni Andrew, habang nakayuko ang ulo.Nagkatinginan ang mag-asawa kaya naman lumapit si Isabella at nagsalita, “Nagawa kang patawarin nang asawa ko, dapat ganoon rin a
Abala si Juanito sa pagbabasa nang makatanggap siya ng tawag mula sa isang ospital. Agad na nagmadali sa pagbibihis si Juanito. Mabilis siyang sumakay nang kaniyang sasakyan at agad na sinabi sa kaniyang driver kung saan ospital. Hindi nagtagal nakarating siya kaagad kung saan ospital dinala ang anak. Kinakabahang nagtanong siya sa isang nurse na kaagad naman nitong sinagot. Mabilis ang mga hakbang na nagtungo siya sa operating room. Papalapit na siya nang makita niya ang isang pamilyar na tao, “Calvin, anak, anong ginagawa mo rito?” tanong nito. “Tay, ikaw, anong ginagawa mo rito?” balik tanong nito sa ama. “Tumawag sa akin ang ospital na 'to, ang sabi narito ang anak kong si Andrew.” sagot nito. Agad na bumakas ang pagtataka at pagkagulat sa mukha ni Calvin sa sinabi ng ama. “What? Anak mo si Andrew?” Tila nagkagulatan pa ang mag-ama sa nalaman kaya naman humarap si Juanito sa anak. “Anak, sabihin mo sa akin ang mga nangyari, makik
CHAPTER Sixty-Six“Mahal, may appointment ako ngayon kay Doktora magpapahatid na lang ako kay Manong Reynante” wika ni Isabella sa asawa habang kumakain ng agahan.“Okay, ibilin mo na lang kay Manang si Anikha. Baka gabihin na rin ako nng uwi mamaya Dahil may mga meetings na kailangan kong puntahan.” sagot naman ni Calvin sa asawa.Kaya naman nng matapos ang mag-anak na mag-agahan, agad silang nag-asikaso. Bago umalis si Isabella binilinan niya ang anak na si Reece na umuwi nang maaga.“Opo, may mga projects akong tatapusin sa studio ni Dad mamaya.” anito, habang inilalagay ang ibang gamit sa bag.“Maiingat ka,” bilin ni Isabella sa anak “ikaw rin po,” nakangiting sagot naman nito sa ina.Nakasakay na nang sasakyan si Isabella at medyo malayo na sila nang mapansin niyang biglang nag-iba ang direksyon na tinatahak nila.“Manong Reynante, bakit dito tayo dumaan?” nagtatakang tanong ni Isabella sa kaniyang driver.“Pasensya na po, Mam.” napapakamot ng batok na sagot nito. “ito po kasi a
Nang maka-uwi si Juanito sa kaniyang tahanan, masaya ito mahabang mahinang sumisipol. Iyon ang nakita ni Andrew sa ama habang minamasdan ito papasok. “Look who’s happy! Is it about the business?” tanong nito.“Well, more than that!” masayang sagot nito saka ito umupo sa sofa.“Bakit nanalo ka ba sa lotto?” pabirong wika ni Andrew sa ama.Mas lalong lumapad ang ngiti ni Juanito, nais man niyang sabihin kaagad dito ang nangyari sa muli nilang pagkikita nang anak na si Evren, ngunit nanatili na lamang siyang nakangiti at minabuti na huwag na lang munang sagutin ang tanong nang anak.“Dad, I’m curious like a cat, why don’t you tell me?” ani Andrew.Alam ni Juanito na hindi titigil ang anak sa pagtatanong kaya naman sinagot niya ito, “Andrew, sasagutin ko ang tanong mo na iyan sa takdang oras, sa ngayon. Masaya ako at wala nang sasaya pa sa arawna ito.” nakangiting wika ni Juanito.Tumayo ito at nagtungo sa sarili nitong silid.Naiwan naman sa salas si Andrew habang nagtataka sa ikinikilo
Ang usapan nila na dapat ay sa negosyo, naging isang masayang kuwentuhan sa mag-ama. “I’m sure Ronaldo will be surprise, when he will find out that you are my son.” Wika ni Juanito sa anak, matapos humigop ng kape mula sa tasa.“About that, I’m planning to tell him, what if, sumama ka lang sa akin para magkasama natin sabihin sa kaniya.” mungkahi nito sa ama.“Mabuti pa nga,” sagot naman nito. Saka nito tinapos ang pagkakape at tumayo na mula sa pagkaka-upo. “Nais ko rin maka-usap ang iyong tito tungkol sa iyong ina, gusto kong magpaliwag.” Anito, na seryoso ang mukha. Agad naman tumayo si Calvin, at sinundan ang ama.Nagkasundo sila na duon na lang magkita dahil may mga dala silang sariling sasakyan.Abala si Ronaldo sa pag-aalaga ng kaniyang apo nang makarinig ng sasakyan sa labas. “Nagsabi ba sa ‘yo si Calvin na uuwi siya nang maaga?” Tanong nito kay Isabella na abala ring nag-aasikaso sa kusina. “Hindi po, Tito.” Sagot nito.Kaya naman nagtungo siya sa pinto upang salubungin i