Chantria“What did dad tell you?” tanong ni Gab habang naglalakad kami papunta sa gate nila.I don’t even know why we have to walk when they have a car. Pero hindi na lang ako umangal. Ayoko namang maging demanding. Hindi porke may gusto siya sa ‘kin ay aabusuhin ko na. I’m not like that.“Nothing to worry about.”Saglit siyang tumahimik bago nagtanong ulit. “He didn’t threaten you, right?”“No. Why would he?”“I mean, he didn’t tell you to leave me alone, right? He didn’t say anything harsh or anything?”Mahina akong natawa bago siya hinarap. “No, he didn’t. Gaya ng sabi ko, wala kang dapat ipag-alala. And I don’t think your dad’s that type of person. I think he’s great. Hindi niya lang talaga minsan alam kung paano ipapakita ‘yong totoong siya sa ibang tao.”Natutop niya ang bibig niya. “I know that. I’m just worried you’ll ignore me in school after this.”Muli akong natawa. “Even if he asks me to leave you, I won’t do that. I won’t leave you alone.” Tumalikod na ako at saka naglaka
ChantriaNakatulala ako habang naglalakad sa hallway. Sa totoo lang, magmula kanina habang nag-aagahan hanggang ngayon, nakatulala lang ako. Hindi pa rin ma-absorb ng utak ko ang sinabi ni Aling Tryna sa ‘kin kanina.Hindi na niya nabanggit kay Iwatani kung ano ang napag-usapan namin dahil mukhang napansin niya ang pagbabago sa itsura ko.Well, I was so surprised. Hindi ko inaasahan na sa dinamirami ng babae sa mundo, si Carleigh pa. Sa dinamirami ng magiging karibal ko kay Iwatani, ang kakambal ko pa.At ang pinakamasakit sa lahat, sa dinamirami ng magiging kakumpitensiya ko ay ‘yong tao pang wala na sa mundong ‘to. And honestly, I don’t know what to do and what to feel.Parang kailan lang ay handa na akong kalimutan si Iwatani at mag-move on na dahil alam kong wala na akong pag-asa sa kaniya. Dahil may mahal na siyang iba. Pero nang malaman ko kung sino ‘yon, hindi ko na alam. Parang mas lalo akong nawalan ng pag-asa.“Hey.”Napatingin ako kay Louella na nilapitan ako. Kasalukuyan a
ChantriaEverything went back to normal. At tama nga si Iwatani, I am indeed so comfortable around him. Parang walang nangyari. My heart still races sometimes when I’m with him, though. Pero napapaisip pa rin ako minsan.I am still convinced that I like him since I really do. But love? I don’t know. I’ve never been in love before. Hindi ko alam kung ano ang pinagkaiba ng dalawang ‘yon dahil hindi ko pa naman nararanasan.But instead of worrying about it now, naisip kong hayaan na lang. In time, alam kong malalaman ko rin ang sagot. Hindi rin naman ako nagmamadali para sa sagot. Alam kong malalaman ko ‘yon kung handa na ako at ang taong mamahalin ko.“Are you ready?” tanong ni Gab habang nakalahad ang palad sa harap ko.“Not really.”Mahina siyang natawa nang abutin ko ang kamay niya. “Just follow my lead.”Nagsimula kaming sumayaw nang marinig namin ang tugtog. Gaya ng sabi ng instructor namin na siyang kaklase lang din namin, sumayaw kami habang nakatingin sa mga mata ng isa’t isa.P
Chantria“Are you okay?” bulong sa ‘kin ni Gab habang sumasayaw. Hindi pa rin ako makatingin sa kaniya matapos ang mga nalaman ko. It’s been awkward on my side for a while, pero wala pa rin akong lakas ng loob na i-open ang napag-usapan namin ni Iwatani.As Iwatani said, ayaw ipaalam sa ‘kin ni Gab ang nangyari, which is so confusing dahil hindi naman niya kailangang itago ‘yon. At mas lalong hindi niya kailangang gawin ‘yon. I know now that he likes me, but it still isn’t right.“Did I do something wrong?”Umiling ako. “No. No. It’s not that.”“Then, what is it? Kanina mo pa ako hindi pinapansin. I greeted you a while ago but you just looked away. If I didn’t do something wrong, what is it?”Huminga ako nang malalim. “Don’t mind me. Wala lang ako sa mood.”He looked at me. Para bang tinitingnan niya kung nagsasabi ako ng totoo o hindi. And I think he caught on. “You’re lying. Why are you lying?”“I am not, okay?” Bumitiw ako sa pagkakahawak niya at umatras. “I’ll just go get some wa
ChantriaNapahikab ako habang naglo-lock ng pinto. Late kami nakatulog nina Lorreine at Louella kagabi dahil magdamag kaming magkaka-video call. Oo nga at maaga kaming nag-uwian kagabi pero ewan ko ba sa trip nila at bigla na lang tumawag.That’s when I told them about Gab and Iwatani. I told them about how I feel at sinabi ko rin sa kanila na mag-mo-move on na ako kay Iwatani. Lorreine had the same reaction as Louella. Hindi rin niya maintindihan kung bakit kailangan kong mag-move on when in fact, may pag-asa naman ako lalo pa at kami ang laging magkasama.But like what I told Louella, giving up is just the right thing to do. At isa pa, I don’t think it’s a bad idea. Para ngang wala lang sa ‘kin na i-give up ang feelings ko kay Iwatani. Siguro dahil na rin sa nalaman ko kung sino ang taong gusto niya.It really gets confusing here. Dahil sa totoo lang, I can’t help but notice Gab too. Noong una, wala lang sa ‘kin noong nalaman kong gusto niya rin ako. Not entirely wala lang pero para
ChantriaKasalanan ‘to ni Eric. Okay na kami kahapon ni Gab. Hindi na kami nagkakailangan. Pero dahil sa ginawa niya ay hindi na naman kami makapag-practice nang maayos. Natatapakan ko na naman ang paa niya dahil hindi ako makapag-focus.Idagdag pa ang patuloy na kantiyawan ng mga kaklase ko. Mas lalo tuloy kaming nagkailangang dalawa. But despite that, nagagawa niya pang tumawa na para bang wala siyang ginawa. I really wanted to smack him. Kahit isa lang. ‘Yong malakas.“I’m really sorry about Eric,” ani Gab habang nakatingin sa malayo. “He’s an idiot.”“Idiot talaga,” pagsang-ayon ko. “Pero hindi mo kailangang mag-sorry. Kung may dapat mang mag-sorry siya ‘yon. Hindi ko nga lang sigurado kung mapapatawad ko siya.”Mahina siyang natawa. “You don’t have to listen to him, you know. Sinabi niya lang ‘yon dahil alam niyang magte-tres ako para manalo kami. Gusto niya lang talagang mang-asar.”“Nah. It’s fine. Pumayag na ako. Ayoko namang umatras na lang.”“Really? You don’t have to do tha
ChantriaNagpaalam ako na pupunta lang ng CR nang makuha ko ang shirt ni Iwatani. Kulay itim iyon at medyo malaki sa ‘kin. Nag-tuck in na lang ako para hindi masyadong magmukhang malaki.Paglabas ko ng cubicle ay nakita ko sina Lorreine at Louella kasama ang ilan pa naming mga kaklase. Nag-re-retouch na ang ilan sa kanila kahit na pauwi na rin naman daw sila. Nag-stay na lang din muna ako at naghilamos ng mukha.“Okay ka lang?” tanong ni Louella. “Ang laki ng stain sa damit mo kanina. Sa tingin mo matatanggal pa ‘yan?”Nagkibit-balikat ako. “Siguro. Iced tea lang naman ang tumapon.”Nilagay ko sa isang plastic ang nadumihan kong damit. Maliit lang ang dala kong bag kaya hindi ko malalagay ‘yon sa loob. Pauwi na rin naman kami kaya bibitbitin ko na lang ‘to.“May relasyon ba kayo ni Iwatani?” Napatingin ako kay Rizelle dahil sa naging tanong niya. “Huwag ka ma-offend o kung ano, ah? Curious lang din kasi kami.”Napatingin ako sa mga kaklase na naghihintay rin ng sagot. Miski si Makino
ChantriaKasama ko si Iwatani sa palengke para sa lulutuin namin sa picnic. Hindi ko alam kung paano umabot sa iba naming mga kaklase pero makakasama na namin sina Gab at ang mga kaibigan niya sa plano namin.I'm not sure who told them kahit na alam kong may kinalaman si Lorreine. Ayoko na lang mag-talk dahil pumayag naman sina Louella at Iwatani. Isa pa, hindi naman siya exclusive sa 'ming magkakaibigan. Iyong overnight lang ang exclusive dahil hindi na talaga ako papayag kung may sasama pa pati roon. That is supposed to be our bonding. "Are you okay?" tanong niya. "Humawak ka na lang sa 'kin dahil medyo masikip. Baka magkahiwalay tayo.""I'm not a baby, you know." Mahina lang siyang natawa dahil humawak pa rin ako sa braso niya para hindi ako maligaw.I am not familiar with the place. At gaya ng sabi niya, masikip at sobrang dami ng tao. It's Saturday. That's why I think there's a lot of people. Ngayon lang ang pagkakataon namin para makapamalengke dahil mamaya na ang picnic namin
ChantriaDahan-dahan kong dinilat ang mga mata ko pero agad rin napapikit dahil sa sakit ng ulo ko. Pero nang bumalik sa ‘kin ang lahat ng nangyari ay mabilis akong bumangon mula sa kama ko. Hindi ko na ininda pa ang kumikirot kong sentido dahil isa lang ang gusto kong makita ngayon.“Carleigh!” bulalas ko nang makarating ako sa sala ng bahay namin ni Chanel. Sabay na napalingon sa ‘kin sina Chanel at Iwatani na naglalaro ng xbox. Agad na hininto ni Iwatani ang nilalaro nila para kausapin ako.“She’s in the kitchen,” sagot ni Chanel. “She said she wanted to cook for you.”Hindi ko na tinapos ang sinasabi niya at kumaripas na ng takbo sa kusina. There I saw her back turned on me. Naghahalo siya ng kung ano sa kawali. Muli na namang tumulo ang luha ko sa mga mata. I can’t believe that she’s really here. Hindi panaginip ang lahat. Nandito nga siya sa harap ko.“Carleigh…”Napaharap siya saglit, gulat sa biglaan kong pagsasalita. “Chantria, you’re awake. Okay na ba ang pakiramdam mo? Na
Chantria “Woah! Woah! Calm down, princess,” ani Lance habang nakataas ang dalawang kamay sa ere. “Ang sabi mo kaibigan mo si Iwatani. You lied to me!” “Hindi ako nagsinungaling, binibini. Best friend ko si Iwatani.” “Kung kaibigan mo siya, bakit mo kasama ang isang ‘to?” Tinutok ko ang baril kay Gab na kalmado lang na nakatayo malapit sa isang sasakyan. Nakasandal pa siya roon habang nakatitig sa ‘kin na para bang hindi siya natatakot sa hawak ko. “Si Isaac? Bakit? Hindi ko siya best friend pero kaibigan ko rin siya. Kilala mo ba siya?” “Hindi ko lang siya kilala. Kilalang-kilala ko siya.” Napatingin siya sa kaibigan niya nang nagtatanong kaya sumagot si Gab. “Siya si Chantria, Lance. O mas kilala mo bilang si Seanne.” Nalaglag ang panga ni Lance at tila naestatwa sa kinatatayuan niya. “Ito ‘yong babaeng kinababaliwan mo? Hindi ko inaasahang ganito pala ang tipo mo.” Sinubukan kong huwag magpaapekto sa sinabi ni Lance. Baka nagsisinungaling siya. Hindi. Tiyak na nagsisinungali
Chantria Matapos ang mahabang araw ko sa trabaho ay dumeretso ako sa bahay namin ni Chanel. And yes, we’re still living together. Iyon nga lang, madalang kaming magkita bukod sa umaga bago pumasok. Pero nagulat ako dahil ang aga niyang nakauwi ngayon. “You’re early,” bungad ko. Sumalampak din ako sa sofa at dumukot ng kinakain niyang chichirya. “Para bago naman. I need a break.” Saglit kaming natahimik habang nanonood sa TV nang bigla siyang magsalita. “I heard the one who killed Carleigh is caught.” Mahina ang boses niya, sapat lang para marinig ko. “I don’t know yet. Pero ayon kay Lorreine, may kinalaman ‘yong lalaking nahuli nila sa nangyari. Hindi ko alam kung siya na ba ‘yong pumatay o may iba pa.” “Bakit parang nagdadalawang isip ka pa? This is what we’ve been waiting for, right? Ang mahanap ang killer.” “Hindi ko alam. I don’t think I can face him yet.” Pinatay niya ang TV bago ako hinarap. “Let me ask you something. Ano bang gusto mong gawin? Anong paghihiganti ba ang p
Chantria Binaba ko ang cap na suot ko para itago ang mukha ko kahit papaano. In-adjust ko rin ang pekeng salamin ko para makita nang maayos ang dinadaanan. Nagpatuloy ako sa pagtulak ng mga gamit panglinis papunta sa elevator. May ilan akong nakasabay na binati ko. Binati naman nila ako pabalik ngunit hindi na nang-usisa pa. I need to act as natural as possible. Ayokong mahuli ako matapos ang lahat ng ginawa ko para lang sa misyong ‘to. Hindi ako aalis sa hotel nang wala akong nakikitang ebidensya laban sa kanila. Nang makarating ako sa ikalabing-dalawang palapag ay bumaba na ako. Patuloy kong tinutulak ang mga panlinis papunta sa room ni Gab. Tumingin muna ako sa kanan at kaliwa bago pinasok ang card at nag-swipe. Pigil-hininga ko pa ‘yong ginawa hanggang sa tumunog ang lock hudyat na bumukas na ang pinto. Maaasahan talaga si Lorreine sa mga ganitong gawain. At tiyak naman babatukan ako ni Chanel kapag nalaman niya ‘to. Iwatani doesn’t want me to do these things too kaya hindi
ChantriaTulala ako habang nakatingin sa kawalan. Hindi pa rin mawala sa ‘min ang naging tagpo sa 7/11 kanina. Hindi ako makapaniwalang nakita ko ulit siya matapos ang maraming buwan.And he was not looking for me, he said. Hindi siya magpapakita kung ayaw ko siyang makita. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil sa sinabi niyang ‘yon o ano. But one thing is for sure, he still loves me. Chanel is right. He loves me. Well, hindi siya sigurado kung mahal ba talaga niya ako o hindi pero sabi niya, hindi nagbago ang nararamdaman niya.There’s something inside me, hoping na sana ay nagsasabi siya ng totoo. May parte sa ‘kin na naniniwalang wala talaga siyang kinalaman sa kung ano man ang ginagawa ng dad niya. Naipit lang siya.Ngayon, I just have to wait. Maghintay sa kung ano man ang plano niyang gawin. Hindi ko alam kung anong klaseng plano ang gagawin niya, but I will believe in him.“Akin na nga lang ‘yang ice cream mo.” Hinablot na ni Chanel ang hawak kong ice cream bago pa ako maka
Chantria“Congratulations on passing the interview,” ani HR manager na si Ma’am Dianne Guttierez. “From here on out, you’ll be assigned to different leaders to guide you. I want to introduce to you Miss Anna Marshall, the head of the marketing department.”Nagpakilala naman ang isang matangkad na babaeng may suot na eyeglasses. Matapos n’on ay pinakilala sina Lorreine at Louella na silang magiging apprentice ni Miss Marshall.“And Miss Yao Lu, the head of the general management.” Siya naman ‘yong mas maliit na babae na may suot ding eyeglasses pero mas makapal.Tumango naman kami ni Chanel nang tawagin niya ang pangalan namin. Sa kaniya kami naka-assign. Tanging si Ma’am Dianne lang ang nakakaalam kung sino kaming dalawa ni Chanel para na rin maiwasang ang favoritism sa kompanya. Ayaw rin namin magkaroon ng priviledge sa pagiging apprentice namin dito. Malaki na ngang tulong na nakapasok kami rito kahit na magkokolehiyo pa lang kami. Ayaw naman naming sagarin ang impluwensya namin. M
Chantria“Bakit naman gulat na gulat ka na makita ako?” tanong niya. “I told you I’m coming today, right? Nakalimutan mo ba?”Pinilit ko ang sarili ko na ngumiti pero hilaw ang kinalabasan n’on. “I–I’m just… yeah. I forgot.”Mahina siyang natawa. “That’s okay. I’ll wait for you here para makapag-ayos ka. We’re going somewhere, and you’re going to love it.”Tumalikod siya at akmang babalik sa sasakyan niya nang tawagin ko siya. Humarap siya sa ‘kin nang may nagtatanong na tingin.“What? May problema ba?” He ambled near me. Inilahad niya ang kamay niya sa ‘kin pero hindi ko ‘yon tinanggap.“Let’s not go today. I’m not feeling well.”Hindi niya pinansin ang hindi ko pagtanggap sa kamay niya at hinawakan na lang ang noo ko. “You don’t have a fever. Pero kung masama ang pakiramdam mo, let’s go there next time. Teka at bibilhan kita ng gamot.”Before I could stop him, nakaalis na siya. Napabuntonghininga na lang ako bago pumasok sa loob. Kailangan kong makaisip ng paraan para mapaalis siya
ChantriaHumigop ako sa baso ko na may kape bago humarap kay Iwatani. Narito kami sa sala para ipakilala sa ‘kin ang mga importanteng tao sa mundo ng business. Ito ang unang hakbang sa gagawin kong paghihiganti. Syempre, kailangan kong malaman kung sino ba ang mga makakabangga ko. Hindi naman pwedeng bangga lang ako nang bangga nang walang alam.“First of all, ang Zima Company. Ang kompanya ng dad mo.” Aangal na sana ako pero hindi niya ako hinayaan. “Kahit na ikaw ang tagapagmana nito, alam kong hindi mo pa kilala ang lahat ng mga tauhan ng dad mo. Tama ba?”Napaisip naman ako pero tama nga siya. Wala akong kilala. Alam kong si Joaquin ang sekretarya ni dad noon pero nang mawala siya ay hindi ko na alam kung sino ang pumalit. Miski ang member ng boards ay hindi ko pa opisyal na na-meet dahil din sa nangyari.Nilapag niya ang litrato ni dad sa mesa na agad kong dinungaw. “Philippio Geronimo Zima. Ang presidente at CEO ng Zima Corp. As you may know, may mga pag-aari siyang hotels, res
Chantria“So, who’s the other guy?” tanong niya habang nakatingin sa mga kaibigan ko na mukhang nakahinga na rin nang maluwag nang makitang hindi na tumataas ang tensyon sa pagitan naming dalawa.Napatingin ako sa mga kaibigan ko dahil hindi ko sigurado kung sino ang tinutukoy niya. “Who? Iwatani?”“The other one. The cute one.” Naningkit ang mga mata ko dahil parehong cute sina Iwatani at Gab. “The new one. I already met that Japanese-looking guy. The other one. The Spanish-looking one.”Napatango naman ako. “That’s Gab. My boyfriend.”Napataas ang isang kilay niya sa dereksyon ko. “I thought the other one was your boyfriend.”“No, he’s not. He’s my bodyguard. What about that guy? Your boyfriend?”Napairap siya. “My bodyguard, Chantria. Hindi lang ikaw ang binigyan ni dad ng bodyguard. And he’s annoying. There’s no way in hell he’s my boyfriend.”Natawa naman ako sa sinabi niya. “You two look cute together.”Napangisi naman siya dahil sa sinabi ko. “You and your bodyguard look cute t