ChantriaNagpaalam ako na pupunta lang ng CR nang makuha ko ang shirt ni Iwatani. Kulay itim iyon at medyo malaki sa ‘kin. Nag-tuck in na lang ako para hindi masyadong magmukhang malaki.Paglabas ko ng cubicle ay nakita ko sina Lorreine at Louella kasama ang ilan pa naming mga kaklase. Nag-re-retouch na ang ilan sa kanila kahit na pauwi na rin naman daw sila. Nag-stay na lang din muna ako at naghilamos ng mukha.“Okay ka lang?” tanong ni Louella. “Ang laki ng stain sa damit mo kanina. Sa tingin mo matatanggal pa ‘yan?”Nagkibit-balikat ako. “Siguro. Iced tea lang naman ang tumapon.”Nilagay ko sa isang plastic ang nadumihan kong damit. Maliit lang ang dala kong bag kaya hindi ko malalagay ‘yon sa loob. Pauwi na rin naman kami kaya bibitbitin ko na lang ‘to.“May relasyon ba kayo ni Iwatani?” Napatingin ako kay Rizelle dahil sa naging tanong niya. “Huwag ka ma-offend o kung ano, ah? Curious lang din kasi kami.”Napatingin ako sa mga kaklase na naghihintay rin ng sagot. Miski si Makino
ChantriaKasama ko si Iwatani sa palengke para sa lulutuin namin sa picnic. Hindi ko alam kung paano umabot sa iba naming mga kaklase pero makakasama na namin sina Gab at ang mga kaibigan niya sa plano namin.I'm not sure who told them kahit na alam kong may kinalaman si Lorreine. Ayoko na lang mag-talk dahil pumayag naman sina Louella at Iwatani. Isa pa, hindi naman siya exclusive sa 'ming magkakaibigan. Iyong overnight lang ang exclusive dahil hindi na talaga ako papayag kung may sasama pa pati roon. That is supposed to be our bonding. "Are you okay?" tanong niya. "Humawak ka na lang sa 'kin dahil medyo masikip. Baka magkahiwalay tayo.""I'm not a baby, you know." Mahina lang siyang natawa dahil humawak pa rin ako sa braso niya para hindi ako maligaw.I am not familiar with the place. At gaya ng sabi niya, masikip at sobrang dami ng tao. It's Saturday. That's why I think there's a lot of people. Ngayon lang ang pagkakataon namin para makapamalengke dahil mamaya na ang picnic namin
ChantriaNapakalawak ng park dito. Hindi masyado maraming tao at napakalinis pa ng paligid. Halos puro mga bata lang ang nandito na naglalaro kaya marami kaming pagpipiliang lugar kung saan kami kakain.Ang mga lalaki ang nag-ayos ng blanket na uupuan namin samantalang kaming mga babae naman ang naglatag ng mga kakainin namin.Nang matapos kaming mag-ayos ay nagkaniya-kaniya na kami ng upo sa dalawang malaking blankets. Katabi ko si Lorreine at si Iwatani. Nasa harap ko naman si Louella dahil nasa may bandang gilid kami.Panay ang tawanan nina Eric at Aaron kaya hindi namin maiwasang hindi rin matawa. Napakakwela talaga ng dalawang ‘to lalo na kapag magkasama. Idagdag pa ‘tong si Lorreine na talagang nakakasabay sa mga trip ng dalawang ‘to.Nang magsimula kaming kumain ay hindi ko maiwasang hindi mamangha sa sarap ng mga putahe. Napansin ko ring pare-pareho kami ng naging reaksyon nang matikman namin.“Ang sarap mo pala, Gab!” Natawa kami sa bulalas ni Lorreine. “Charing lang! Pero an
ChantriaMahina akong natawa. “Ibig sabihin, posibleng magkagusto ako sa dalawang lalaki?” Well, the thought of that scares me.“Don’t get me wrong. Sinabi kong gusto mo kaming pareho but it’s like liking a friend and liking a man.” Napaisip ko siya saglit. “I really can’t explain this without giving an example.”Napataas ang mga kilay ko dahil sa antisipasyon. He sounds like a love guru right now. Para bang ang dami na niyang alam sa pag-ibig.“Think of it as me liking you, and me liking your sister, Carleigh.” Napatigil ako dahil sa sinabi niya. Okay? So, he’s making himself an example. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ngayon.“What do you like about me?” tanong niya.I cleared my throat. “Ano? Kung tatanungin mo ‘ko bigla nang ganiyan, paano ako makakasagot agad?”“It’s okay. Take your time. Anong nagustuhan mo sa ‘kin at paano mo nalamang gusto mo ‘ko.”Huminga ako nang malalim at nag-isip nang maigi. “Gusto kita dahil lagi kang nasa tabi ko sa tuwing kailangan ko ng tul
Chantria Dumaan ang oras na bigla akong nawala sa mood. Sumayaw na ang halos lahat ng sections at kumanta na lahat ng special guests ay para bang umihip lang ang hangin. I told myself that I should enjoy the night. But here I am, overthinking. Hindi ko maiwasang hindi ma-curious kung ano bang pinag-usapan nila kanina ni Makino. Why was he laughing so heartily a while ago? Mas masaya ba siyang kasama si Makino? “The night is still young, folks,” ani Jared. “Ito na ang pagkakataon niyo para maisayaw ang inyong boyfriend, girlfriend, at ang mga crush niyo. Huwag nang mahiya dahil once in a lifetime lang ‘to.” When I heard that, mas lalo lang akong nanlumo. Nang makita kong tumayo si Lorreine kasama ang lalaking nag-aya sa kaniyang sumayaw ay gusto ko na lang magpakain sa kinauupuan ko. I think Louella at Iwatani wanted to dance too, pero dahil sa ‘kin ay hindi nila magawa. I was starting to feel dejected nang may naglahad ng kamay niya sa harap ko. “May I have this dance?” nauutal pa
Chantria We partied all night. Matapos ang slow dance nang madaling araw ay kumain ulit kami para may energy pa. The night is still young, sabi nga ni President Jared. Alas singko pa ang tapos ng party kaya may tatlong oras pa kami para magsaya. Nagsayaw kami sa gitna nang naging rakrakan ang kanta. Halos magwala na nga rin si Lorreine na akala mo nakainom. Hindi man ako kasing energetic niya ay sinubukan ko pa ring makisabay sa kaniya dahil good mood rin ako. Ang daming nangyari sa gabing ‘to. Parang roller coaster ang feelings ko kanina. Bumilis ang tibok ng puso ko habang kasayaw si Gab, nanlumo nang makitang masaya siyang tumatawa kasama si Makino, ‘tapos malalaman kong ni-reject niya ‘to at ako pa rin ang gusto niya. Staring at Gab, hindi pa rin ako makapaniwalang akin na ang lalaking ‘to. Parang kailan lang ay inis na inis ako sa kaniya noong tawagin niya akong gold digger. Parang kailan lang at iniiwasan ko siya dahil baka kung ano na naman ang sabihin niya sa ‘kin. But her
Chantria “Hey!” bulalas ni Lorreine. “Pupunta kami ni Louella sa Intramuros. Sama kayo?” Napatingin kami ni Iwatani kay Lorreine habang nagbubuhat ng weights. Kararating lang nilang dalawa ni Louella samantalang halos pauwi na kami ni Iwatani. “Actually,” pagpapatuloy niya, “sasabit lang talaga ako sa kanila. May business daw kasi roon si tita kaya sabi ko, sama ako. And then she’ll just pick me up again after dinner. Louella said she’ll come.” “Why not?” sagot ko. “Bakasyon naman na. Wala na rin tayong gagawin. Okay lang ba sa ‘yo, Iwatani?” “Hindi rin naman ako busy. I can tag along.” “It’s a deal, then!” Muli na namang napuno ng tawanan ang buong gym dahil kay Lorreine. She’s friends with everyone here. Hindi ko rin tuloy maiwasang hindi makilala ang ilan sa kanila dahil na rin sa kaniya. How I wish I had her confidence in making friends. Pero sabagay, mapili ako sa kaibigan. Mas pipiliin ko ang kaunting kaibigan pero alam kong mapagkakatiwalaan ko kaysa ang marami nga pero
Chantria“So, who’s the other guy?” tanong niya habang nakatingin sa mga kaibigan ko na mukhang nakahinga na rin nang maluwag nang makitang hindi na tumataas ang tensyon sa pagitan naming dalawa.Napatingin ako sa mga kaibigan ko dahil hindi ko sigurado kung sino ang tinutukoy niya. “Who? Iwatani?”“The other one. The cute one.” Naningkit ang mga mata ko dahil parehong cute sina Iwatani at Gab. “The new one. I already met that Japanese-looking guy. The other one. The Spanish-looking one.”Napatango naman ako. “That’s Gab. My boyfriend.”Napataas ang isang kilay niya sa dereksyon ko. “I thought the other one was your boyfriend.”“No, he’s not. He’s my bodyguard. What about that guy? Your boyfriend?”Napairap siya. “My bodyguard, Chantria. Hindi lang ikaw ang binigyan ni dad ng bodyguard. And he’s annoying. There’s no way in hell he’s my boyfriend.”Natawa naman ako sa sinabi niya. “You two look cute together.”Napangisi naman siya dahil sa sinabi ko. “You and your bodyguard look cute t
ChantriaDahan-dahan kong dinilat ang mga mata ko pero agad rin napapikit dahil sa sakit ng ulo ko. Pero nang bumalik sa ‘kin ang lahat ng nangyari ay mabilis akong bumangon mula sa kama ko. Hindi ko na ininda pa ang kumikirot kong sentido dahil isa lang ang gusto kong makita ngayon.“Carleigh!” bulalas ko nang makarating ako sa sala ng bahay namin ni Chanel. Sabay na napalingon sa ‘kin sina Chanel at Iwatani na naglalaro ng xbox. Agad na hininto ni Iwatani ang nilalaro nila para kausapin ako.“She’s in the kitchen,” sagot ni Chanel. “She said she wanted to cook for you.”Hindi ko na tinapos ang sinasabi niya at kumaripas na ng takbo sa kusina. There I saw her back turned on me. Naghahalo siya ng kung ano sa kawali. Muli na namang tumulo ang luha ko sa mga mata. I can’t believe that she’s really here. Hindi panaginip ang lahat. Nandito nga siya sa harap ko.“Carleigh…”Napaharap siya saglit, gulat sa biglaan kong pagsasalita. “Chantria, you’re awake. Okay na ba ang pakiramdam mo? Na
Chantria “Woah! Woah! Calm down, princess,” ani Lance habang nakataas ang dalawang kamay sa ere. “Ang sabi mo kaibigan mo si Iwatani. You lied to me!” “Hindi ako nagsinungaling, binibini. Best friend ko si Iwatani.” “Kung kaibigan mo siya, bakit mo kasama ang isang ‘to?” Tinutok ko ang baril kay Gab na kalmado lang na nakatayo malapit sa isang sasakyan. Nakasandal pa siya roon habang nakatitig sa ‘kin na para bang hindi siya natatakot sa hawak ko. “Si Isaac? Bakit? Hindi ko siya best friend pero kaibigan ko rin siya. Kilala mo ba siya?” “Hindi ko lang siya kilala. Kilalang-kilala ko siya.” Napatingin siya sa kaibigan niya nang nagtatanong kaya sumagot si Gab. “Siya si Chantria, Lance. O mas kilala mo bilang si Seanne.” Nalaglag ang panga ni Lance at tila naestatwa sa kinatatayuan niya. “Ito ‘yong babaeng kinababaliwan mo? Hindi ko inaasahang ganito pala ang tipo mo.” Sinubukan kong huwag magpaapekto sa sinabi ni Lance. Baka nagsisinungaling siya. Hindi. Tiyak na nagsisinungali
Chantria Matapos ang mahabang araw ko sa trabaho ay dumeretso ako sa bahay namin ni Chanel. And yes, we’re still living together. Iyon nga lang, madalang kaming magkita bukod sa umaga bago pumasok. Pero nagulat ako dahil ang aga niyang nakauwi ngayon. “You’re early,” bungad ko. Sumalampak din ako sa sofa at dumukot ng kinakain niyang chichirya. “Para bago naman. I need a break.” Saglit kaming natahimik habang nanonood sa TV nang bigla siyang magsalita. “I heard the one who killed Carleigh is caught.” Mahina ang boses niya, sapat lang para marinig ko. “I don’t know yet. Pero ayon kay Lorreine, may kinalaman ‘yong lalaking nahuli nila sa nangyari. Hindi ko alam kung siya na ba ‘yong pumatay o may iba pa.” “Bakit parang nagdadalawang isip ka pa? This is what we’ve been waiting for, right? Ang mahanap ang killer.” “Hindi ko alam. I don’t think I can face him yet.” Pinatay niya ang TV bago ako hinarap. “Let me ask you something. Ano bang gusto mong gawin? Anong paghihiganti ba ang p
Chantria Binaba ko ang cap na suot ko para itago ang mukha ko kahit papaano. In-adjust ko rin ang pekeng salamin ko para makita nang maayos ang dinadaanan. Nagpatuloy ako sa pagtulak ng mga gamit panglinis papunta sa elevator. May ilan akong nakasabay na binati ko. Binati naman nila ako pabalik ngunit hindi na nang-usisa pa. I need to act as natural as possible. Ayokong mahuli ako matapos ang lahat ng ginawa ko para lang sa misyong ‘to. Hindi ako aalis sa hotel nang wala akong nakikitang ebidensya laban sa kanila. Nang makarating ako sa ikalabing-dalawang palapag ay bumaba na ako. Patuloy kong tinutulak ang mga panlinis papunta sa room ni Gab. Tumingin muna ako sa kanan at kaliwa bago pinasok ang card at nag-swipe. Pigil-hininga ko pa ‘yong ginawa hanggang sa tumunog ang lock hudyat na bumukas na ang pinto. Maaasahan talaga si Lorreine sa mga ganitong gawain. At tiyak naman babatukan ako ni Chanel kapag nalaman niya ‘to. Iwatani doesn’t want me to do these things too kaya hindi
ChantriaTulala ako habang nakatingin sa kawalan. Hindi pa rin mawala sa ‘min ang naging tagpo sa 7/11 kanina. Hindi ako makapaniwalang nakita ko ulit siya matapos ang maraming buwan.And he was not looking for me, he said. Hindi siya magpapakita kung ayaw ko siyang makita. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil sa sinabi niyang ‘yon o ano. But one thing is for sure, he still loves me. Chanel is right. He loves me. Well, hindi siya sigurado kung mahal ba talaga niya ako o hindi pero sabi niya, hindi nagbago ang nararamdaman niya.There’s something inside me, hoping na sana ay nagsasabi siya ng totoo. May parte sa ‘kin na naniniwalang wala talaga siyang kinalaman sa kung ano man ang ginagawa ng dad niya. Naipit lang siya.Ngayon, I just have to wait. Maghintay sa kung ano man ang plano niyang gawin. Hindi ko alam kung anong klaseng plano ang gagawin niya, but I will believe in him.“Akin na nga lang ‘yang ice cream mo.” Hinablot na ni Chanel ang hawak kong ice cream bago pa ako maka
Chantria“Congratulations on passing the interview,” ani HR manager na si Ma’am Dianne Guttierez. “From here on out, you’ll be assigned to different leaders to guide you. I want to introduce to you Miss Anna Marshall, the head of the marketing department.”Nagpakilala naman ang isang matangkad na babaeng may suot na eyeglasses. Matapos n’on ay pinakilala sina Lorreine at Louella na silang magiging apprentice ni Miss Marshall.“And Miss Yao Lu, the head of the general management.” Siya naman ‘yong mas maliit na babae na may suot ding eyeglasses pero mas makapal.Tumango naman kami ni Chanel nang tawagin niya ang pangalan namin. Sa kaniya kami naka-assign. Tanging si Ma’am Dianne lang ang nakakaalam kung sino kaming dalawa ni Chanel para na rin maiwasang ang favoritism sa kompanya. Ayaw rin namin magkaroon ng priviledge sa pagiging apprentice namin dito. Malaki na ngang tulong na nakapasok kami rito kahit na magkokolehiyo pa lang kami. Ayaw naman naming sagarin ang impluwensya namin. M
Chantria“Bakit naman gulat na gulat ka na makita ako?” tanong niya. “I told you I’m coming today, right? Nakalimutan mo ba?”Pinilit ko ang sarili ko na ngumiti pero hilaw ang kinalabasan n’on. “I–I’m just… yeah. I forgot.”Mahina siyang natawa. “That’s okay. I’ll wait for you here para makapag-ayos ka. We’re going somewhere, and you’re going to love it.”Tumalikod siya at akmang babalik sa sasakyan niya nang tawagin ko siya. Humarap siya sa ‘kin nang may nagtatanong na tingin.“What? May problema ba?” He ambled near me. Inilahad niya ang kamay niya sa ‘kin pero hindi ko ‘yon tinanggap.“Let’s not go today. I’m not feeling well.”Hindi niya pinansin ang hindi ko pagtanggap sa kamay niya at hinawakan na lang ang noo ko. “You don’t have a fever. Pero kung masama ang pakiramdam mo, let’s go there next time. Teka at bibilhan kita ng gamot.”Before I could stop him, nakaalis na siya. Napabuntonghininga na lang ako bago pumasok sa loob. Kailangan kong makaisip ng paraan para mapaalis siya
ChantriaHumigop ako sa baso ko na may kape bago humarap kay Iwatani. Narito kami sa sala para ipakilala sa ‘kin ang mga importanteng tao sa mundo ng business. Ito ang unang hakbang sa gagawin kong paghihiganti. Syempre, kailangan kong malaman kung sino ba ang mga makakabangga ko. Hindi naman pwedeng bangga lang ako nang bangga nang walang alam.“First of all, ang Zima Company. Ang kompanya ng dad mo.” Aangal na sana ako pero hindi niya ako hinayaan. “Kahit na ikaw ang tagapagmana nito, alam kong hindi mo pa kilala ang lahat ng mga tauhan ng dad mo. Tama ba?”Napaisip naman ako pero tama nga siya. Wala akong kilala. Alam kong si Joaquin ang sekretarya ni dad noon pero nang mawala siya ay hindi ko na alam kung sino ang pumalit. Miski ang member ng boards ay hindi ko pa opisyal na na-meet dahil din sa nangyari.Nilapag niya ang litrato ni dad sa mesa na agad kong dinungaw. “Philippio Geronimo Zima. Ang presidente at CEO ng Zima Corp. As you may know, may mga pag-aari siyang hotels, res
Chantria“So, who’s the other guy?” tanong niya habang nakatingin sa mga kaibigan ko na mukhang nakahinga na rin nang maluwag nang makitang hindi na tumataas ang tensyon sa pagitan naming dalawa.Napatingin ako sa mga kaibigan ko dahil hindi ko sigurado kung sino ang tinutukoy niya. “Who? Iwatani?”“The other one. The cute one.” Naningkit ang mga mata ko dahil parehong cute sina Iwatani at Gab. “The new one. I already met that Japanese-looking guy. The other one. The Spanish-looking one.”Napatango naman ako. “That’s Gab. My boyfriend.”Napataas ang isang kilay niya sa dereksyon ko. “I thought the other one was your boyfriend.”“No, he’s not. He’s my bodyguard. What about that guy? Your boyfriend?”Napairap siya. “My bodyguard, Chantria. Hindi lang ikaw ang binigyan ni dad ng bodyguard. And he’s annoying. There’s no way in hell he’s my boyfriend.”Natawa naman ako sa sinabi niya. “You two look cute together.”Napangisi naman siya dahil sa sinabi ko. “You and your bodyguard look cute t