ChantriaâAng laki naman pala ng bahay mo para sa sarili mo lang,â komento agad ni Lorreine pagkababang-pagkababa sa tricycle.Kasunod niyang bumaba si Louella na inilibot din agad ang tingin sa paligid. Mayamaya ay bumaling ang tingin niya kay Iwatani na nasa tabi ko naman. âSasama ka ring mag-review?ââNope. I live here.â Tinuro naman niya ang katabing bahay.âOo nga pala. Childhood best friends nga pala kayo.â Napahagikgik pa si Lorreine sa sinabi niya pero hindi na lang namin pinansin. Ang kalog niya talaga kahit kailan. Walang pinipiling lugar. But itâs not like itâs a bad thing.âTara na sa loob para maaga tayong makapagsimula at matapos,â pag-aya ko sa kanila.Nauna akong pumasok at sumunod lang silang dalawa. Nagpaalam naman na sa âkin si Iwatani at tawagin ko na lang daw siya kung may kailangan kami. Hindi ko alam kung ano ang kakailanganin namin para tawagin ko pa siya pero hinayaan ko na lang.âDope!â bulalas ni Lorreine nang makita ang mini bookshelf ko sa sala. Nagsimula
Chantria Matapos kong ngumawa sa kanila ay pinagpatuloy na namin ang pagre-review. Iâm so thankful to them, especially Lorreine. Hindi na sila nagtanong pa kahit alam kong sobrang curious nilang dalawa sa kung bakit ako umiyak. Knowing Lorreine, inaasahan ko nang pauulanan niya ako ng mga tanong pero hindi niya ginawa. She respects me and I canât help myself from tearing up again. Mabuti na lang at napigilan ko dahil masyado nang nakakahiya sa kanilang dalawa. Kailan ko lang sila nakilala pero ito ako at nagdadrama na agad. Miski kay Iwatani naman na mas matagal ko nang kakilala ay kailan lang ako nag-open up. Siguro dahil mga babae sila at kahit papaano ay alam kong alam nila ang nararamdaman ko. The hormones. Maaga naming napagpasyahang matulog dahil sabay-sabay rin kaming magg-gym bukas bago pumasok. Kahit na saglit lang kami nakapagkwentuhan ay mukhang wala namang problema sa kanila âyon. âAno ka ba!â bulalas ni Lorreine. âMaraming taon pa tayo pwedeng mag-overnight. Kung gus
ChantriaâOur class is having a field trip on the 18th,â our adviser stated, âso I know how excited you all are. Pero kailangan kong ipaalala na ang deadline ng activity sa subject natin ay before the trip. Failure to submit the activity and failing grades mean you canât participate in the trip.âSome groaned at the announcement, while some didnât give a d-mn. Hindi ko maiwasang hindi mapabuntonghininga dahil I really hate physics. Hindi ako confident na makakapasa ako sa activity na binigay niya.Una, hindi ako pwedeng mangopya. Ikalawa, wala naman akong kokopyahan in case meron. At ikatlo, iba-iba ang content ng activity depende sa kung anong row ka nakaupo.Iwatani is sitting beside me, so iba ang content ng kaniya. Sina Lorreine at Louella ang magkasama sa iisang row kaya pareho sila, samantalang naiba naman ako sa kanilang dalawa. Kahit sana sino sa kanilang tatlo ang makagrupo ko ay secure na ako.âStop sighing.â Napatingin ako kay Iwatani. âKanina ka pa bumubuntonghininga diyan
ChantriaâWear this,â ani Iwatani pero siya pa rin ang nagkabit ng apron sa âkin.Halos hindi ako humihinga habang kinakabit niya sa âkin ang apron. Napalunok lang ako habang nakatingin sa kawalan. At nang matapos niyang ikabit ang apron sa âkin ay roon lang ako nakahinga.Mabuti na lang at busy na siya sa pagtingin sa mga ingredient at equipment na gagamitin namin at hindi na niya napansin ang reaksyon ko. Huminga ako nang malalim paulit-ulit para pakalmahin ang mabilis na tubok ng puso ko.âIâm going to teach you how to cook Adobo. Ito ang isa sa mga pinakamadaling lutuin kaya sa tingin ko ay makukuha mo siya agad. Medyo matigas pa ang baboy kaya pakuluan muna natin.âTumabi ako sa kaniya at pinanood ang ginagawa niya. Inutusan niya akong maghiwa ng sibuyas at ilan pang mga ihahalo sa Adobo.Ito ang madalas naming kainin sa Canada noon dahil paborito ito ni dad. Iâve never got to cook for him, though. May tagaluto kasi kami roon. But now that Iâll be learning this, sisiguraduhin kon
ChantriaâMga dadalhin ko lang âto bukas sa trip,â sagot ko sa tanong ni Lorreine. âKayo? Bumibili rin ba kayo para bukas?ââSyempre! Ang dami nga naming nabiling chichirya kasi panigurado maraming manghihingi sa byahe. Mga timawa kasi mga kaklase natin.âNatawa kami dahil sa sinabi niya. Hindi ko pa gaanong kakilala ang mga kaklase namin kaya hindi ko alam kung nagsasabi siya ng totoo. Malalaman ko naman iyon bukas mismo sa trip. Pero dahil halos kakilala at ka-close ni Lorreine ang lahat ng mga kaklase namin ay mukhang hindi malabong totoo nga ang sinasabi niya.Sabay-sabay kaming napatingin kay Iwatani na hinihingal na lumapit sa âmin. Nang mapansin niyang hindi ako nag-iisa ay bahagya siyang napaatras at may kung anong tinago sa likod niya. Hindi ko na naitanong kung ano âyon dahil inulan na siya ng mga tanong ni Lorreine.ââTapos na ba kayong mamili? Bakit hindi na lang kayo sumama sa âmin ni Louella? Balak naming mag-lunch âtapos mag-aarcade kami. Kung hindi lang naman kayo busy
ChantriaHindi ko namalayang nakatulog na rin pala ako. Nagising lang ako nang marinig ko ang boses ng teacher namin. Hindi ko alam kung saang parte ako ng movie nakatulog pero dahil sa sobrang haba ng byahe ay hindi ko na rin natiis.Gising na si Iwatani nang dumilat ako at sa balikat na niya nakadantay ang ulo ko. Miski iyon ay hindi ko na naramdaman pero hindi ko na lang pinansin.Inayos ko na ang sarili ko dahil malapit na raw kami. Gustong-gusto ko nang makalabas dahil nagsisimula na rin akong mangalay sa pwesto ko sa sobrang tagal naming nakaupo. Sinubukan ko pang mag-inat dahil sa sakit ng katawan.âOh no! Nakalimutan kong dalin âyong sunscreen ko,â rinig kong sabi ni Lorreine sa likod namin. âNaalala kong nilabas ko na sa plastic âyon eh. Nakalimutan ko yatang ilagay sa bag ko.â May narinig pa akong ingit galing sa kaniya kaya mahina akong natawa.Kinuha ko ang sunscreen sa bag ko at saka bahagyang tumayo para dumungaw sa kanila. âHere. Use mine. Marami naman âyang laman.âNag
ChantriaâTapos na agad?â tanong ko nang magsimulang magbabaan ang mga kasama namin sa ride.Mahinang natawa si Gab sa gilid ko. âYeah, sorry. You didnât get to enjoy the ride because of me.âMabilis akong umiling. âHindi ah! Hindi mo kaya kasalanan. Ako nga itong madaldal eh.âNauna siyang bumaba ng bangka habang nakasunod naman ako sa kaniya. He held out his hand for me. Agad ko iyong tinanggap at saka bumaba. He smiled and I did the same bago kami lumabas ng ride.Agad na hinanap ng mga mata ko sina Iwatani pero wala akong nakita. Mukhang nahuli sila sa ride dahil napuno iyon agad. Kaya naman napagdesisyunan kong bumili muna ng ice cream sa isang stand habang naghihintay. Medyo matagal kasi ang naging ride namin."Do you want one?" tanong ko."Sure." May dinukot siya sa bulsa bago inabot sa 'kin. "Here. Bayad ko."Mabilis akong umiling. "Huwag na. Libre ko na 'to."Inabot ko sa kaniya ang strawberry flavor na ice cream samantalang vanilla naman ang akin. Hindi ko inaasahang mahilig
ChantriaâHindi mo naman agad sinabing galing ka pala sa mayamang pamilya,â ani Lorreine habang nakahiga kami sa kama. Sa couch nakahiga si Louella at tahimik lang na nakikinig.âItâs just complicated. Alam niyo âyon? Some say being a rich kid is all that. Mabibili na nila kahit anong gusto nila. O hindi kaya naman, secure na ang future nila dahil may mayaman silang parents.âNapabuntonghininga ako bago nagpatuloy. âBut weâre not all that. May problema rin kami. Tao lang din naman kami. Thatâs why I donât tell anyone that my family is rich. Ayokong ma-discriminate. Ayokong kaibiganin lang ako dahil may pera ako.ââWell, itâll be unfair if you donât have problems like us. At least doon man lang ay alam nating fair lang talaga ang lahat sa kahit sino.âTumango lang ako sa sinabi ni Lorreine hanggang sa lamunin na ako ng antok. Hindi ko alam kung nakatulog din ba silang dalawa dahil pagkagising ko ay nag-aayos na sila. Ayon kay Iwatani ay kumalma na kahit papaano sa amusement park. Ngun
ChantriaDahan-dahan kong dinilat ang mga mata ko pero agad rin napapikit dahil sa sakit ng ulo ko. Pero nang bumalik sa âkin ang lahat ng nangyari ay mabilis akong bumangon mula sa kama ko. Hindi ko na ininda pa ang kumikirot kong sentido dahil isa lang ang gusto kong makita ngayon.âCarleigh!â bulalas ko nang makarating ako sa sala ng bahay namin ni Chanel. Sabay na napalingon sa âkin sina Chanel at Iwatani na naglalaro ng xbox. Agad na hininto ni Iwatani ang nilalaro nila para kausapin ako.âSheâs in the kitchen,â sagot ni Chanel. âShe said she wanted to cook for you.âHindi ko na tinapos ang sinasabi niya at kumaripas na ng takbo sa kusina. There I saw her back turned on me. Naghahalo siya ng kung ano sa kawali. Muli na namang tumulo ang luha ko sa mga mata. I canât believe that sheâs really here. Hindi panaginip ang lahat. Nandito nga siya sa harap ko.âCarleighâŠâNapaharap siya saglit, gulat sa biglaan kong pagsasalita. âChantria, youâre awake. Okay na ba ang pakiramdam mo? Na
Chantria âWoah! Woah! Calm down, princess,â ani Lance habang nakataas ang dalawang kamay sa ere. âAng sabi mo kaibigan mo si Iwatani. You lied to me!â âHindi ako nagsinungaling, binibini. Best friend ko si Iwatani.â âKung kaibigan mo siya, bakit mo kasama ang isang âto?â Tinutok ko ang baril kay Gab na kalmado lang na nakatayo malapit sa isang sasakyan. Nakasandal pa siya roon habang nakatitig sa âkin na para bang hindi siya natatakot sa hawak ko. âSi Isaac? Bakit? Hindi ko siya best friend pero kaibigan ko rin siya. Kilala mo ba siya?â âHindi ko lang siya kilala. Kilalang-kilala ko siya.â Napatingin siya sa kaibigan niya nang nagtatanong kaya sumagot si Gab. âSiya si Chantria, Lance. O mas kilala mo bilang si Seanne.â Nalaglag ang panga ni Lance at tila naestatwa sa kinatatayuan niya. âIto âyong babaeng kinababaliwan mo? Hindi ko inaasahang ganito pala ang tipo mo.â Sinubukan kong huwag magpaapekto sa sinabi ni Lance. Baka nagsisinungaling siya. Hindi. Tiyak na nagsisinungali
Chantria Matapos ang mahabang araw ko sa trabaho ay dumeretso ako sa bahay namin ni Chanel. And yes, weâre still living together. Iyon nga lang, madalang kaming magkita bukod sa umaga bago pumasok. Pero nagulat ako dahil ang aga niyang nakauwi ngayon. âYouâre early,â bungad ko. Sumalampak din ako sa sofa at dumukot ng kinakain niyang chichirya. âPara bago naman. I need a break.â Saglit kaming natahimik habang nanonood sa TV nang bigla siyang magsalita. âI heard the one who killed Carleigh is caught.â Mahina ang boses niya, sapat lang para marinig ko. âI donât know yet. Pero ayon kay Lorreine, may kinalaman âyong lalaking nahuli nila sa nangyari. Hindi ko alam kung siya na ba âyong pumatay o may iba pa.â âBakit parang nagdadalawang isip ka pa? This is what weâve been waiting for, right? Ang mahanap ang killer.â âHindi ko alam. I donât think I can face him yet.â Pinatay niya ang TV bago ako hinarap. âLet me ask you something. Ano bang gusto mong gawin? Anong paghihiganti ba ang p
Chantria Binaba ko ang cap na suot ko para itago ang mukha ko kahit papaano. In-adjust ko rin ang pekeng salamin ko para makita nang maayos ang dinadaanan. Nagpatuloy ako sa pagtulak ng mga gamit panglinis papunta sa elevator. May ilan akong nakasabay na binati ko. Binati naman nila ako pabalik ngunit hindi na nang-usisa pa. I need to act as natural as possible. Ayokong mahuli ako matapos ang lahat ng ginawa ko para lang sa misyong âto. Hindi ako aalis sa hotel nang wala akong nakikitang ebidensya laban sa kanila. Nang makarating ako sa ikalabing-dalawang palapag ay bumaba na ako. Patuloy kong tinutulak ang mga panlinis papunta sa room ni Gab. Tumingin muna ako sa kanan at kaliwa bago pinasok ang card at nag-swipe. Pigil-hininga ko pa âyong ginawa hanggang sa tumunog ang lock hudyat na bumukas na ang pinto. Maaasahan talaga si Lorreine sa mga ganitong gawain. At tiyak naman babatukan ako ni Chanel kapag nalaman niya âto. Iwatani doesnât want me to do these things too kaya hindi
ChantriaTulala ako habang nakatingin sa kawalan. Hindi pa rin mawala sa âmin ang naging tagpo sa 7/11 kanina. Hindi ako makapaniwalang nakita ko ulit siya matapos ang maraming buwan.And he was not looking for me, he said. Hindi siya magpapakita kung ayaw ko siyang makita. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil sa sinabi niyang âyon o ano. But one thing is for sure, he still loves me. Chanel is right. He loves me. Well, hindi siya sigurado kung mahal ba talaga niya ako o hindi pero sabi niya, hindi nagbago ang nararamdaman niya.Thereâs something inside me, hoping na sana ay nagsasabi siya ng totoo. May parte sa âkin na naniniwalang wala talaga siyang kinalaman sa kung ano man ang ginagawa ng dad niya. Naipit lang siya.Ngayon, I just have to wait. Maghintay sa kung ano man ang plano niyang gawin. Hindi ko alam kung anong klaseng plano ang gagawin niya, but I will believe in him.âAkin na nga lang âyang ice cream mo.â Hinablot na ni Chanel ang hawak kong ice cream bago pa ako maka
ChantriaâCongratulations on passing the interview,â ani HR manager na si Maâam Dianne Guttierez. âFrom here on out, youâll be assigned to different leaders to guide you. I want to introduce to you Miss Anna Marshall, the head of the marketing department.âNagpakilala naman ang isang matangkad na babaeng may suot na eyeglasses. Matapos nâon ay pinakilala sina Lorreine at Louella na silang magiging apprentice ni Miss Marshall.âAnd Miss Yao Lu, the head of the general management.â Siya naman âyong mas maliit na babae na may suot ding eyeglasses pero mas makapal.Tumango naman kami ni Chanel nang tawagin niya ang pangalan namin. Sa kaniya kami naka-assign. Tanging si Maâam Dianne lang ang nakakaalam kung sino kaming dalawa ni Chanel para na rin maiwasang ang favoritism sa kompanya. Ayaw rin namin magkaroon ng priviledge sa pagiging apprentice namin dito. Malaki na ngang tulong na nakapasok kami rito kahit na magkokolehiyo pa lang kami. Ayaw naman naming sagarin ang impluwensya namin. M
ChantriaâBakit naman gulat na gulat ka na makita ako?â tanong niya. âI told you Iâm coming today, right? Nakalimutan mo ba?âPinilit ko ang sarili ko na ngumiti pero hilaw ang kinalabasan nâon. âIâIâm just⊠yeah. I forgot.âMahina siyang natawa. âThatâs okay. Iâll wait for you here para makapag-ayos ka. Weâre going somewhere, and youâre going to love it.âTumalikod siya at akmang babalik sa sasakyan niya nang tawagin ko siya. Humarap siya sa âkin nang may nagtatanong na tingin.âWhat? May problema ba?â He ambled near me. Inilahad niya ang kamay niya sa âkin pero hindi ko âyon tinanggap.âLetâs not go today. Iâm not feeling well.âHindi niya pinansin ang hindi ko pagtanggap sa kamay niya at hinawakan na lang ang noo ko. âYou donât have a fever. Pero kung masama ang pakiramdam mo, letâs go there next time. Teka at bibilhan kita ng gamot.âBefore I could stop him, nakaalis na siya. Napabuntonghininga na lang ako bago pumasok sa loob. Kailangan kong makaisip ng paraan para mapaalis siya
ChantriaHumigop ako sa baso ko na may kape bago humarap kay Iwatani. Narito kami sa sala para ipakilala sa âkin ang mga importanteng tao sa mundo ng business. Ito ang unang hakbang sa gagawin kong paghihiganti. Syempre, kailangan kong malaman kung sino ba ang mga makakabangga ko. Hindi naman pwedeng bangga lang ako nang bangga nang walang alam.âFirst of all, ang Zima Company. Ang kompanya ng dad mo.â Aangal na sana ako pero hindi niya ako hinayaan. âKahit na ikaw ang tagapagmana nito, alam kong hindi mo pa kilala ang lahat ng mga tauhan ng dad mo. Tama ba?âNapaisip naman ako pero tama nga siya. Wala akong kilala. Alam kong si Joaquin ang sekretarya ni dad noon pero nang mawala siya ay hindi ko na alam kung sino ang pumalit. Miski ang member ng boards ay hindi ko pa opisyal na na-meet dahil din sa nangyari.Nilapag niya ang litrato ni dad sa mesa na agad kong dinungaw. âPhilippio Geronimo Zima. Ang presidente at CEO ng Zima Corp. As you may know, may mga pag-aari siyang hotels, res
ChantriaâSo, whoâs the other guy?â tanong niya habang nakatingin sa mga kaibigan ko na mukhang nakahinga na rin nang maluwag nang makitang hindi na tumataas ang tensyon sa pagitan naming dalawa.Napatingin ako sa mga kaibigan ko dahil hindi ko sigurado kung sino ang tinutukoy niya. âWho? Iwatani?ââThe other one. The cute one.â Naningkit ang mga mata ko dahil parehong cute sina Iwatani at Gab. âThe new one. I already met that Japanese-looking guy. The other one. The Spanish-looking one.âNapatango naman ako. âThatâs Gab. My boyfriend.âNapataas ang isang kilay niya sa dereksyon ko. âI thought the other one was your boyfriend.ââNo, heâs not. Heâs my bodyguard. What about that guy? Your boyfriend?âNapairap siya. âMy bodyguard, Chantria. Hindi lang ikaw ang binigyan ni dad ng bodyguard. And heâs annoying. Thereâs no way in hell heâs my boyfriend.âNatawa naman ako sa sinabi niya. âYou two look cute together.âNapangisi naman siya dahil sa sinabi ko. âYou and your bodyguard look cute t