ALLYS POVIpinaintindi ko kay Mika na hindi dapat kami maabutan ni Leon dito sa apartment dahil nasisigurado kong kukunin niya lang ang anak ko. Kahit na ang totoo naman ay walang nabanggit sa akin si Leon tungkol sa bagay na iyon. Ayaw ko nang magkaroon pa ulit ng ugnayan sa pamilya nila lalong lalo na sa pamilya ng mga Cuevas.Karga-karga ko ngayon si Leo sa aking mga bisig habang nakasakay kami sa isang tricycle na aming inarkila ni Mika. Konti lang na mga damit namin ni Leo ang dinala ko at nang hindi na kami mahirapan pa sa pagbyahe."Maraming salamat talaga Mika sa tulong mo," sabi ko sa kanya habang bumabyahe kami."Naku, ayos lang tsaka malapit lang naman ang bahay ng Tiya ko at nasa kabilang bayan lang. Pero ok na rin iyon dahil hinding-hindi na kayo makikita pa ni Engineer Mondragon don. Pagkarating natin doon ay hindi na rin ako magtatagal at babalik ulit ako rito sa bayan natin dahil may trabaho pa kasi ako bukas," mahabang sabi niya habang nakatingin sa may kadiliman na d
ALLYS POV "Alice, ok ka lang ba diyan?" silip ni Mika sa akin sa kwarto. Mabilis kong pinalis ang aking mga luha at agad na tumayo at hinarap siya. "O-oo, ang Tiya mo?" "Halika sa sala at ipapakilala kita sa kanya," sabi niya sa akin at naunang lumapit doon sa sala. Muli kong nilingon si Leo bago ako tuluyang sumunod kay Mika. "Tiya Elsa, ito nga pala ang kaibigan ko pong si Alice. Kasamahan ko po siya sa tinatrabahuan kong coffee shop sa kabilang bayan. Alice, ang Tiya Elsa ko nga pala," pakilala ni Mika sa akin sa Tiya niya. Marahan naman akong yumuko sa harapan ng matanda. "Magandang gabi po, pasensya na po sa abala at maraming salamat po ulit sa pagpapatuloy niyo sa amin ng anak ko," magalang na sabi ko sa kanya. "Tiya, gusto ko po sanang dito na muna mananatili si Alice kahit ilang araw lang bago sila makahanap ng malilipatan nila ng anak niya. Napaalis po kasi siya sa apartment na inuupahan niya sa kabilang bayan at natanggal rin po siya sa trabaho. Maliit naman iyong k
Disclaimer: This is only work of fictions. All characters, locations, names of buildings are all fictitious and imaginary product of the author. If there is any resemblance to any location, person, building etc. It is purely co-incidental and not intentional. ALLYS POV "Doc, ilang buwan na siyang ganyan. Please do everything to save our daughter." Narinig kong iyak ng kung sino man sa paligid. "We are doing our very best Madame to save your daughter's life. But as you can see, sunog po ang buo niyang katawan which is cause by a 5th degree burn. It will take a lot of months or a year to heal her wounds. Pero don't worry we will make sure na malulunasan agad ang kanyang mga sugat." "Please gawin niyo po ang lahat Doc. Gawin niyo po ang lahat mapabuti lang ang kalagayan ng anak ko." "We were doing our very best Madame. I will also refer you to one of our most trusted specialist doctors in America. They can handle this case very well since mainam po sa pasyente ang ipagpatulo
LEON POV [I've already told you Leon that you should pay a visit to Mariel in the hospital. Ano ka ba?! Wala ka bang pakialam sa fiancee mo hijo?] Napahilot ako sa aking sentido nang wala sa oras. "It's not like that mom. I'm just busy with the company right now. Dadalaw po ako doon kapag natapos ko na po ang lahat nang kinakailangan kong gawin dito," sabi ko habang hinihilot pa rin ang aking sentido. Napasandal ako sa backrests ng aking swivel chair at marahas kong niluwagan ang aking suot na necktie. Damn it! Hindi ko na kailangan pang ipaalam sa ina ko na nanggaling na ako doon sa hospital kanina lang. Dahil alam kong magagalit na naman siya kung bakit hindi ako nagtagal doon. Inilipat ko sa aking kabilang tenga ang hawak kong cell phone at marahang pinaikot ang upuan paharap sa malaking bintana. Kitang-kita ko sa labas ng malaking bintana ang paglubog ng araw. Na para bang naglalabanan ang dilim at ang liwanag sa kalangitan. [Puro ka na lang trabaho Leon. It's been 3 month
ALLYS POV (Continuation of her Flashbacks) Para siyang hayok sa ginagawa niya sa akin ngayon. Marahas ang mga labi niyang naglalakbay sa aking leeg pababa sa aking dibdib. Habang ang mga kamay niya ay naglilikot sa aking katawan. Ang suot kong puting damit ay pumapaibabaw na ngayon sa aking beywang pero wala akong pakialam. Ang tanging nasa isip ko lang ngayon ay ang makawala ako sa kanya. Sinasampal ko siya at tinutulak nang buong lakas pero parang balewala ang lahat nang iyon sa kanya. "LUMAYO KA! LUMAYO KA SA AKIN! TULONG! TULUNGAN NIYO AKO!!!." sigaw ko kasabay ng aking mga luha."Lumalaban ka pa ha. Tigilan mo na iyang pagsisigaw mo dahil walang makakarinig at tutulong sa iyo Allys," sabi niya na mas lalong nagpaiyak sa akin. Oo, tama siya. Walang tutulong sa akin dahil malayo-layo sa mga kapitbahay namin itong kinatitirikan ng bahay namin. "Ahh...ohh..ahhh..ughmm," ungol niya kasabay nang dahan-dahan niyang pag ulos sa aking ibabaw. Nakatingala pa siya at nakapikit haban
ALLYS POV (Still continuation of her flashbacks)Paniguradong galit na galit na ngayon si Tatay Arsing at talagang hinahanap na ako. Pero wala akong pinagsisihan sa ginawa kong pag-alis ngayon. Dahil hindi naman maganda ang trato niya sa akin simula pa lang. Naalala ko bigla kung paano niya ako bugbugin simula pa noong bata pa ako, hanggang sa ngayon na malaki na ako. At kung paano niya rin ako ikulong sa isang silid nang hindi manlang pinapakain. Patay na ang mga magulang ko at siya na mismo ang kumupkop sa akin dahil sa siya nga ang ikalawang asawa ng ina ko. Pero akala ko tratratuhin niya ako nang maayos, iyon pala ay akala lang. Sa una lamang pala siya mabait at lahat ng kabaitang ipinapakita niya noon ay tanging pagbabalatkayo lamang. Napapikit ako ng mariin at napasapo sa sariling mukha. Pilit kong pinipigilan ang paglabas ng aking mga mumunting hikbi kaya pa impit na lang akong umiyak. Ayaw kong makakuha ng anumang atensyon sa mga kasamahang pasahero dito sa loob ng bus.
ALLYS POV(Still continuation of her flashbacks)Nakatitig pa rin ako sa mamahaling polseras na hawak ko ngayon. Bakit napakadali lang sa mga mayayamang magtapon ng pera? Sumasakit ang ulo ko sa lahat nang nangyaring ito. Ni hindi pa nga ako nakakalimot sa ginawa sa akin ni Tatay Arsing dumagdag pa ang babaeng ito. Ok na rin siguro ito at nang maibenta ko pagdating sa San Vicente. Kasi naman wala na akong pera. Isasangla ko ito sa kasunod na bayan sa isang malaking halaga. Kailangan kong maging praktikal ngayon lalo na't wala na akong maipambibili ng pagkain mamaya. Nasulyapan ko pa ang maarteng babaeng iyon na iniirapan ako. Napakurap-kurap ako ng wala sa oras. Kung gaano kaganda ang itsura niya ay ganoon rin kapanget ang ugali niya. Hindi ko alam kung bakit ginagawa niya ito pero wala ako sa posisyon para magreklamo dahil malaking tulong din naman itong ibinigay niya para sa akin. Tinitigan ko na lamang ang magandang polseras na nasa mga kamay ko. Puno iyon ng mga kumikinang
ALLYS POV "You hear that Mariel? Hindi magtatagal ay babalik ka na sa dati anak. Once you fully heal all of your wounds, ay agad kitang ipapaundergo ng plastic surgery. To bring your beautiful face back. I know you want that my dear. Please fight this one. I know you can do it. You are not my daughter for nothing." Kinabahan ako bigla sa sinabi niyang iyon. Halos hindi na mapakali ang aking isipan. Gusto kong magsaya dahil sa wakas magiging ok na ang kalagayan ko pero mas nanaig pa rin sa akin ang takot. Takot na malaman nila ang totoo na hindi ako ang anak nila. Kahit hindi ko sila nakakausap ay naging magaan na rin ang pakiramdam ko sa kanila. Pero hindi ako ang anak nila. Anong gagawin nila kapag nalaman nilang hindi ako si Mariel? Gusto kong aminin ang totoo sa kanya. Gusto kong sabihin na hindi ako si Mariel. Na hindi ako ang anak nila at hindi ko rin kilala ang anak niya. Pero walang kahit isang salita ang lumalabas sa bibig ko. Pinilit kong maibuka ang mga mata ko at sa u