PINANDILIMAN PA NG paningin ni Roscoe ang lalaki nang makita niyang nakatingin ito sa kanya. Hindi inaalis ang mga mata na kinuha niya ang cellphone at tinawagan ang secretary. Nang sumagot na si Alexis ay lumabas siyang muli ng parking lot para doon ituloy itong kausapin dahil tahimk doon kumpara sa loob.“Alexis, may ipapagawa ako sa’yo. Bilhin mo ang lahat ng shares ng Castro Group sa kahit magkanong halaga at siguraduhin mong—”“Sir, sandali po bago ko sundin ang utos mo ay may sasabihin ako sa inyo.” pag[utol nito na ikinakiling na ng ulo ni Roscoe dahil hindi iyon ugali ng secretary niya; ang putulin siya. “May mas malaking problema po tayong kailangang harapin. Sa tingin ko po ay magiging problema mo ito kaya—”“Ano iyon? Bakit? May nangyari ba habang wala ako?”“Nanggaling dito si Miss Lizzy at tinatanong ang schedule mo ngayong buong araw.” “Tapos?”“Napilitan akong sabihin kung nasaan ka ngayon. Malamang papunta na iyon diyan dahil kailangan ka raw niyang makausap. Pinigila
NILAGPASAN LANG SILA ni Everly na parang walang anumang narinig at dumiretso sa kanyang sasakyan. Tahimik na sinundan ng dalawa ng tingin ang babae. Pinatunog niya ang sasakyan at sinubukan niyang sumakay na dito. Para sa kanya ay walang silbi ang apology ni Lizzy. Blangkong papel na hindi man lang niya kakitaan ng emosyon ng pagsisisi. Saka ano? Dati sila magkaibigan kaya kailangan na kalimutan na lang? Kung si Roscoe ay kaya nitong paikutin sa mga kamay niya, siya ay hindi. Nungkang kausapin niya pa ito. Alam naman niya na basta na lang niyang sinabi iyon dahil naroon si Roscoe at nakikinig o masabing nag-sorry na siya sa kasalanan niya. Hindi niya na dapat pang kinakausap ang mga ganitong klase ng tao.“Everly…” mahinang tawag na din sa kanya ni Roscoe upang kausapin siya.Akmang lalapit pa sana sa sasakyan niya si Roscoe nang hawakan na siya ni Lizzy sa kamay para pigilan. Mapang-asar ang ngiti na nilingon na sila ni Everly nang makita niya iyon sa gilid ng kanyang mga mata. As if
KINABUKASAN AY MAAGANG nagising si Everly. Iyong tipong kahit inaantok pa siya ay kinakailangan niya ng bumangon dahil may lakad nga siya. Kasalukuyang nakaharap siya sa salamin at naglalagay ng make-up habang kausap niya sa naka-loudspeaker na cellphone si Monel dahil hindi niya iyon magawang hawakan.“May sampung importanteng orders ang nakalagay sa black market cart natin ngayong umaga, Boss. Interested ka bang malaman kung ano ang kailangan nila?” may kalokohan na sa tono ng boses nito.“Ano?” nakatingin pa rin sa salamin ang mata ni Everly, patapos na siya sa paglalagay ng kanyang lipstick at pinapantay na lang iyon. Ngumiti pa siya sa sarili kung saan lumabas ang natural niyang maputing ngipin.Matingkad na pula ang lipstick niya na hindi niya madalas gamitin dahil fan siya ng light colors lang gaya ng pink, bumagay naman iyon sa mukha niya na mas naging kaakit-akit. Pinapungay niya pa ang mga mata. Ngumisi siya nang matawa sa mga ginagawa niya. Hindi niya iyon sinadyang gawin s
NAGSIMULA NG KUMULO ang dugo ni Everly at uminit ang bunbunan sa dating asawa. Hindi niya maintindihan kung ano pa ang ginagawa nito sa oras na iyon gayong ito naman ang nagmamadaling ma-divorce na sila. Napakamot pa siya sa kanyang leeg, bumalatay na rin sa mukha ang labis niyang inis.“Subukan mo lang talaga na hindi ako siputin sa araw na ito, Roscoe! Malilintikan ka sa akin!”Sampung minuto pa ang lumipas at walang Roscoe na dumating. Bumaba na si Everly ng sasakyan niya. Nagpalakad-lakad na siya sa harap ng tanggapan. Wala na siyang ibang choice kung hindi ang tawagan ang lalaki para alamin kung pupunta pa ba ito o hindi na. Ngunit bago niya ma-dial ang numero ni Roscoe, isang tawag ang rumihistro sa screen ng cellphone niya; ang Lola ni Roscoe, si Donya Kurita De Andrade.“Sa lahat ng araw, bakit ngayon pa siya tatawag? Ang mag-Lola talagang 'to, inuubos ang pasensya ko!” Napahawak na sa dibdib niya si Everly nang mahimasmasan ng ilang sandali. Alam na kaya ng matanda ang magig
LIHIM NA NAGDIWANG ng kalooban niya si Roscoe. Hindi niya batid kung bakit natutuwa pa siya na problemado na ang kaharap na si Everly. Pakiramdam niya, lalo itong gumaganda sa paningin niya kahit na nandidilat na ang mga mata nito at minsan pa ay panay ang irap sa kanya. Parang ang sarap nitong yakapin at lambingin. Bigla siyang napailing. Agad na winaglit sa isipan ang bagay na iyon. Hindi iyon dapat ang laman ng kanyang isipan. Oo, napansin niyang nagbago na talaga ang babae. Sa sobrang laki noon feeling niya ay hindi na ito ang asawa. At hindi iyon dahilan upang magbago ang pagtingin niya.“Ano pang hinihintay mo? Sumakay ka na lang muna.” bukas ni Roscoe ng pintuan ng sasakyan na parang may sariling buhay na bigla na lang gumalaw, “Resolbahin muna natin ang problema kay Lola bago ang sarili nating suliranin. Makakapaghintay naman iyan, si Lola ang hindi na, please lang Everly...”Hindi siya sinunod ni Everly na humalukipkip bilang tugon sa kanya. Pinagtaasan pa siya nito ng isang
MULI LANG SIYANG sinulyapan ni Roscoe gamit ang gilid ng mata ngunit hindi pa rin ito nagkomento dito. Napansin niya pang bagay talaga dito ang makeup. Iyon ang paulit-ulit na umuukilkil sa kanyang utak. Hindi lang ito maayos sa kanyang sarili noon na simple lang, pero ngayon masasabi niyang para itong artista sa taglay na ganda. Iba kung maka-attract kumpara sa ibang mga babae na nakikita ng kanyang mga mata. Maganda rin naman si Lizzy, pero napuna niyang iba talaga ang ganda ni Everly. Iyong tipong hindi niya pagsasawaang tingnan kahit na anong panahon. Bakit noon lang niya ito napansin? Napansin niyang cute ito noong highschool sila, pero hanggang doon lang. Akala niya normal lang ang hitsura nito.“Kaya dapat iyon ang inuna natin. Maling desisyon talaga ‘to. Kung nakinig ka lang sa akin, pareho na sana tayong malaya ngayon Roscoe, sa legal na paraan. Wala na sana tayong ibang iisipin pa dahil natapos na.” tuloy pa ni Everly na halatang ayaw bitawan ang topic na iyon para ipaalala
HINDI NA MAPIGILAN na maghanap ang mga mata ng mag-asawa kung ano pa bang kulang sa naging alibi nila para tuluyang mapaniwala ang matanda. Pakiramdam nila ay may nakukutuban na sa bawat kilos nila ang matanda. Kailangan nilang mailipat ang kahina-hinala nitong paninitig bago pa sila makaamin.“Walang usok kung walang apoy. Marahil ay nag-file na kayo ng divorce kung kaya maaga kayong umalis.” panghuhuli pa ng matanda nang sa ganun ay mapaamin niya ang dalawa kung totoo ang nalaman niya.“Lola, ako ‘to si Everly. Magsisinungaling ba naman ako sa’yo? Sino po ba ang nagsabi sa inyo noon? Gumagawa lang sila ng kwento. Bakit po ba kayo nagpapaniwala sa mga narinig niyo lang? Hmm?”Nanatili ang tingin ni Roscoe kay Everly na nilalambing-lambing pa ang matanda para maniwala. Close talaga sila at gustong-gusto rin ito ng Lola niya. Hindi niya iyon maitatanggi. Bagay na hindi magawa ng matanda kay Lizzy kahit pa alam nitong siya ang nagligtas sa buhay ng kanyang apo. Si Everly pa rin talaga.
PAGKASABI NOON AY tumayo na ang matanda. Senyales iyon na aalis na ito at tapos na ang sadya sa kanilang dalawa. Tumayo na rin sina Everly at Roscoe upang sumunod sa mabagal na paglabas ng matanda ng kanilang villa. Saglit na huminto si Everly para lang lingunin si Roscoe na agad tumingin naman sa kanya. Binuka niya ang bibig pero walang salita doong kumawala. Tahimik na binasa iyon ni Roscoe.“Pupunta tayo mamaya ng Civil Affairs Bureau,” senyas ni Everly para ipaalala iyon sa dati niyang asawa.Mahirap na, baka nakakalimutan nito ang usapan nila kanina. Gusto na niyang matapos na doon ang lahat nang hindi na siya pabalik-balik. Gusto na niyang kumawala sa anino ng kanyang dating asawa.“Oo na, pupunta tayo mamaya.” maikling sagot ni Roscoe na sapat lang ang lakas para marinig ni Everly.Ngumiti ang matanda sa kanilang dalawa nang marating ang kanyang sasakyan upang magpaalam na. Sinuklian naman iyon ni Everly at Roscoe. Lumapit ang isang bodyguard sa Donya at nagsalita. “Donya Kuri
MALINIS ANG HANGARIN ni Harvey sa kanya at nakikita ni Everly iyon sa mga mata ng lalaki, ngunit siya napilitan lang na pumunta. Ibig sabihin ay hindi talaga siya dito interesado. Niyurakan ang ego ni Everly nina Lizzy kung kaya rin ay naroon siya. Isa lang sa mga dahilan niya iyon upang subukan ang date na iyon.“Hindi ako interesado sa mga blind dates, pero noong nalaman ko na ikaw biglang nagbago ang isipan—”“Dahil ba nagawa kong isalba ang buhay ng ama mo?”Ganun na lang ang iling ni Harvey na natigilan na sa kanyang pagkain dahil sa sumiseryosong daloy ng usapan nila. Nababasa naman iyon ni Everly, ayaw niya lang maging assumera dahil napahamak na siya noon kay Roscoe. Sa mga munting bagay na ginagawa nito sa kanya, ang laki agad ng pagiging assumera niyang gusto siya nito. Iyong expectation niya ay hindi na-meet. Bagay na ayaw na niyang maulit-ulit pa.“Walang kinalaman iyon kaya ako narito. Gusto kitang makilala pa at mas mapalapit pa sa’yo. I admire you so much too. Basta. Hi
DOON PINAGTAGPI-TAGPI NI Everly kung bakit sobrang excited ang ama niya noon nang marinig mula sa kanya na sinagip niya ang CEO ng Maqueda Group. Maaaring iyon ang dahilan ng kanilang set up blind date. Nakangiting tiningnan pa rin siya ni Harvey na para bang inaasahan na nito ang ganung reaction niya. Maayos ang posture ng tayo ng lalaki na hindi ninuman ikakahiyang kasama. Sa kasuotan at sa hitsura ay makikita na mabuting tao ito na kagalang-galang. Doon pa lang, alam agad galing sa maayos na pamilya. “Ako nga, Miss Golloso…” may bakas ang boses na tila ba nahihiya sa kanyang makipag-usap ng formal, hindi na rin maitago ang umaahong kaba sa mukha ng lalaki. “Pwede bang tawagin mo na lang ako sa pangalan ko? Ang awkward lang kasi kapag sa apelyido dahil pakiramdam ko si Daddy ang nakikita mo sa akin at hindi talaga ako.” dahilan pa nito na batid naman ni Everly na valid na dahilan iyon.Napapalatak na doon si Everly na hindi na alam ang magiging reaction. Kung papayag ba siya o hind
WALA PA RIN sa mood na inihagis na ni Everly ang cellphone at kapagdaka ay tamad na tamad na tumayo. Naghubad na siya ng damit upang maligo at magpalit na ng pantulog. Hindi na niya dapat pang pinag-aaksayahan ng oras isipin ang dalawang iyon.“Roscoe, tingnan mo ang daming comments sa post ko. Sabi nila bagay na bagay daw tayo!” excited na sambit ni Lizzy habang nag-e-scroll ng cellphone. Prenteng nagbabasa naman noon ng email si Roscoe sa cellphone na pinadala ni Alexis sa kanya. Nang marinig ang sinabi ni Lizzy, napalingon si Roscoe. “Nag-post ka ng picture natin?”“Oo, pero huwag kang mag-alala hindi ko naman sinama ang mukha mo.”Hindi mapigilan ni Roscoe na tumabang ang hilatsa ng mukha. Ilang beses na niyang sinabihan ito na huwag magpo-post ng picture na kasama siya para iwas intriga. Ngunit ang tigas pa rin ng bungo niya. Napansin naman iyon ni Lizzy na agad umayos ng upo upang ibahin ang topic na pinag-uusapan nila. “Sa nalalapit na birthday ng Lola mo, magbibigay kami ng
MANGHANG SALIT-SALITAN NA ang naging tingin ni Everly sa kanyang pamilya. Noon lang din niya nakitang maglabas ng saloobin ang kanyang ama na binigyan pa ng pangalan ang kanyang dating asawa. Nanatiling tikom ang bibig niya.“Titus, ayan ka na naman. Hayaan mo na. Mukhang gusto niya pang makipaglaro sa aking apo.” si Don Juan na may kakaibang ngisi sa labi, “Makipaglaro ka sa kanya, Everly. Talunin mo siya. Ilampaso mo ang mukha sa kalsada at ipakita mo kung sino ka talaga. Hindi magtatagal at makikita mo, mag kakaibang resulta ang gagawin mong iyon sa kanya.” “Dad, isa ka pa!” sambit ni Sharie, ina ni Everly. “Oo nga apo, tama ang Lolo mo. Makipaglaro ka sa kanya.” singit na ni Donya Toning. “Nabalitaan ko na bulabog ngayon ang mga businessman ng buong Legazpi sa paghahanap ng ulasimang bato para gawing regalo sa birthday party niya.” tumawa ang matanda, noon lang naisip ni Everly ang tungkol dito.“Lola, gaano ba kahalaga ng herbal na gamot na iyon?” upo na ni Everly upang harapin
HINDI DAHILAN NI Everly na hindi niya kayang talikuran ang kasal nila ni Roscoe na sa tingin niya ay iyon ang iniisip ng mokong. Ang kapal naman nito. Ayaw na nga niya. Ngunit kailangan din niyang isipin ang kalagayan ng matanda, sabihin man niyang wala siyang pakialam pero ilang taon din itong naging bahagi ng buhay niya bilang namuhay siyang maybahay ni Roscoe. Kumbaga ay naging mahalaga na rin ang matanda.“Bilang dati mong asawa, maaari pa rin naman akong makipag-cooperate sa’yo para mapasaya ang Lola mo. Huwag kang mag-alala. Hindi ako maglalahong parang bula. Hindi mo ako kailangang pagbintangan dahil unang-una, wala na akong pakialam sa’yo. Wala akong mapapala, napagod pa ako. Naiintindihan mo?”Ipinakita ni Everly ang pagkadisgusto kay Roscoe. Noong mahal niya pa ito, grabe kung pagtakpan niya ang kabulastugan nitong mga ginagawa kahit na sobrang nasasaktan na siya at huling-huli na rin ito sa akto. Ni minsan ay hindi niya rin ito sinisi sa mga nangyayari. Wala naman siyang pa
PAGKASABI NOON AY tumayo na ang matanda. Senyales iyon na aalis na ito at tapos na ang sadya sa kanilang dalawa. Tumayo na rin sina Everly at Roscoe upang sumunod sa mabagal na paglabas ng matanda ng kanilang villa. Saglit na huminto si Everly para lang lingunin si Roscoe na agad tumingin naman sa kanya. Binuka niya ang bibig pero walang salita doong kumawala. Tahimik na binasa iyon ni Roscoe.“Pupunta tayo mamaya ng Civil Affairs Bureau,” senyas ni Everly para ipaalala iyon sa dati niyang asawa.Mahirap na, baka nakakalimutan nito ang usapan nila kanina. Gusto na niyang matapos na doon ang lahat nang hindi na siya pabalik-balik. Gusto na niyang kumawala sa anino ng kanyang dating asawa.“Oo na, pupunta tayo mamaya.” maikling sagot ni Roscoe na sapat lang ang lakas para marinig ni Everly.Ngumiti ang matanda sa kanilang dalawa nang marating ang kanyang sasakyan upang magpaalam na. Sinuklian naman iyon ni Everly at Roscoe. Lumapit ang isang bodyguard sa Donya at nagsalita. “Donya Kuri
HINDI NA MAPIGILAN na maghanap ang mga mata ng mag-asawa kung ano pa bang kulang sa naging alibi nila para tuluyang mapaniwala ang matanda. Pakiramdam nila ay may nakukutuban na sa bawat kilos nila ang matanda. Kailangan nilang mailipat ang kahina-hinala nitong paninitig bago pa sila makaamin.“Walang usok kung walang apoy. Marahil ay nag-file na kayo ng divorce kung kaya maaga kayong umalis.” panghuhuli pa ng matanda nang sa ganun ay mapaamin niya ang dalawa kung totoo ang nalaman niya.“Lola, ako ‘to si Everly. Magsisinungaling ba naman ako sa’yo? Sino po ba ang nagsabi sa inyo noon? Gumagawa lang sila ng kwento. Bakit po ba kayo nagpapaniwala sa mga narinig niyo lang? Hmm?”Nanatili ang tingin ni Roscoe kay Everly na nilalambing-lambing pa ang matanda para maniwala. Close talaga sila at gustong-gusto rin ito ng Lola niya. Hindi niya iyon maitatanggi. Bagay na hindi magawa ng matanda kay Lizzy kahit pa alam nitong siya ang nagligtas sa buhay ng kanyang apo. Si Everly pa rin talaga.
MULI LANG SIYANG sinulyapan ni Roscoe gamit ang gilid ng mata ngunit hindi pa rin ito nagkomento dito. Napansin niya pang bagay talaga dito ang makeup. Iyon ang paulit-ulit na umuukilkil sa kanyang utak. Hindi lang ito maayos sa kanyang sarili noon na simple lang, pero ngayon masasabi niyang para itong artista sa taglay na ganda. Iba kung maka-attract kumpara sa ibang mga babae na nakikita ng kanyang mga mata. Maganda rin naman si Lizzy, pero napuna niyang iba talaga ang ganda ni Everly. Iyong tipong hindi niya pagsasawaang tingnan kahit na anong panahon. Bakit noon lang niya ito napansin? Napansin niyang cute ito noong highschool sila, pero hanggang doon lang. Akala niya normal lang ang hitsura nito.“Kaya dapat iyon ang inuna natin. Maling desisyon talaga ‘to. Kung nakinig ka lang sa akin, pareho na sana tayong malaya ngayon Roscoe, sa legal na paraan. Wala na sana tayong ibang iisipin pa dahil natapos na.” tuloy pa ni Everly na halatang ayaw bitawan ang topic na iyon para ipaalala
LIHIM NA NAGDIWANG ng kalooban niya si Roscoe. Hindi niya batid kung bakit natutuwa pa siya na problemado na ang kaharap na si Everly. Pakiramdam niya, lalo itong gumaganda sa paningin niya kahit na nandidilat na ang mga mata nito at minsan pa ay panay ang irap sa kanya. Parang ang sarap nitong yakapin at lambingin. Bigla siyang napailing. Agad na winaglit sa isipan ang bagay na iyon. Hindi iyon dapat ang laman ng kanyang isipan. Oo, napansin niyang nagbago na talaga ang babae. Sa sobrang laki noon feeling niya ay hindi na ito ang asawa. At hindi iyon dahilan upang magbago ang pagtingin niya.“Ano pang hinihintay mo? Sumakay ka na lang muna.” bukas ni Roscoe ng pintuan ng sasakyan na parang may sariling buhay na bigla na lang gumalaw, “Resolbahin muna natin ang problema kay Lola bago ang sarili nating suliranin. Makakapaghintay naman iyan, si Lola ang hindi na, please lang Everly...”Hindi siya sinunod ni Everly na humalukipkip bilang tugon sa kanya. Pinagtaasan pa siya nito ng isang