Yum yum yum hahaha
Nagmukmok lang ako sa bahay maghapon kinabukasan. Wala akong planong umalis o gumala dahil wala ako sa mood. Matapos ang nangyari at nalaman ko kahapon parang wala akong energy today. Nanonood lang ako ng tv maghapon. Nang dumating ang lunch ay nag-order na lang ako ng pagkain dahil tinatamad akong magluto nang may mag-doorbell na ay tinatamad na tumayo ako. Siguro ito na ang inorder ko pero napakunot ang noo ko nang makita ko sina Stella at kuya Sandro. Mabilis na binuksan ko ang gate at pinapasok silang dalawa. "Anong meron? Naligaw yata kayo?" Stella rolled her eyes before she sat on the sofa. "Alam kong nasa bahay ka lang kaya naisipan kong puntahan ka. Hindi ko lang alam sa isa diyan at nagpumilit na sumama." Tukoy nito sa kapatid na may inabot sa aking paper bag. Nagtatakang tumingin ako kay Kuya Sandro. "It's your order. Sabay kasi kaming dumating ng delivery order mo kaya ako na ang nag-received," paliwanag nito. "Salamat." Inikot ni Stella ang tingin sa buong bahay at na
Kinabukasan ay wala pa rin sana akong balak na lumabas ng bahay, pero dahil ubos na ang grocery ko ay napilitan akong lumabas para mag-grocery. Nagtungo ako sa pinakamalapit na mall.Namili ako nang kakainin ko sa buong isang linggo. Nagtungo ako sa chocolate areas. Nitong mga nakaraang araw, pakiramdam ko nag-e-stress eating ako, kaya kailangan ko nang maraming pampa-booast ng happy pill ko.Tama nga si Anon sa pagbibigay sa akin ng stresstab. Talagang nagamit ko iyon ng husto. Para tuloy siyang manghuhula na nahulaan na agad niya ang mangyayari sa akin. Fairy godfather, ko ba siya? Iyong hindi ko pa kailangan naibibigay na niya.Kulang na lang ay mapuno ng chocolates at instant food ang push cart ko. Mga can goods at fruits lang rin ang binili ko. Marunong naman akong magluto, pero hindi ko talaga iyon hilig. Siguro kapag nakita ni mama ang grocery ko baka nakurot na ako sa singit. Pinagbabawalan kasi niya kami sa puro instant.Papaliko na nasa ako nang biglang tumama ang cart ko sa
It's like a wake-up slap. Seeing them together wrecked my heart, but I have no choice, but to accept that I am just a passing phase in his life. We may have fallen in love before, but he fell out of love and realized that Ellen is the one for him, not me. Now, they are a happy family.I am standing while they are all looking at me. Ellen smiled widely and put her hands on Nero's arms. It's like she is showing possession.“Ramona, you are also here. We just met in the grocery awhile ago,” she greeted me with a friendly smile.Ngumiti ako sa kaniya. “Yeah, you are with your family?” I asked, but more of a statement.Gusto ko lang marinig, para mas masakit mas madaling makalimot dahil mas maraming rason para gawin iyon.“Yeah, I left them while I was buying groceries. I think I don't need you to introduce to Nero, you already know him, right?” Hindi mawala ang ngiti nito sa mga labi kaya sinabayan ko iyon.Nakangiting tumango ako sa kaniya. “Yes, he is our marketing director.” Tumingin
“Ramona, listen, I—”“No, you listen to me,” putol ko sa sasabihin niya. Wala akong panahon para sa walang kwentang sasabihin niya. “I am not the same Ramona you knew. You can’t expect me to run to you after you kissed me. That old tactic will not work on me now. I am not that kid who is crazy in love with you. I am done with you, so why do you keep bugging me? ”Puno ng galit na tanong ko sa kaniya. Nanginginig ang mga kamay ko habang nakatingin sa kaniya. I really hate how I love and hate him at the same time, but ngayon ramdam kong mas lamang na ang galit na nararamdaman ko para sa kaniya.Alam kong nagsisinungaling ako nang sabihin kong wala na akong nararamdaman para sa kaniya, pero wala ng dahilan para malaman niyang mahal ko pa rin siya. Pamilyado na siyang tao. May asawa at anak na siya, dapat hindi na siya nagpunta pa rito at lalong hindi na niya ako hinahalikan ng basta-basta na para bang may kami. Anong gusto niya? Gawin akong kabit? Tanggap ko na nga, e. Tanggap ko na na
Pumasok pa rin ako sa opisina kinabukasan pero sinubukan ko talaga ang makakaya ko upang hindi mag-krus ang landas namin ni Nero.Kapag dumarating na siya para pumasok sa opisina niya ay dumaraan siya sa may cubicles namin pero dahil nasa may bandang dulo ako ay malayo na ako sa may dinaraanan niya. Kaya hindi ko na lang inaangat ang tingin ko kapag alam kong paparating na siya. Hindi pa naman siya nagpapatawag ng meeting kaya si Miss Jessy pa lang ang nagme-meeting sa amin kung may kailangan kaming malaman o ipapagawa siya.Mag-iisang buwan pa lang ako bukas sa kompanya pero parang gusto ko na agad mag-resign. Hindi ko kasi alam kung hanggang kailan ko siya kayang iwasan. Paano kung lapitan na naman niya ako? Natatakot ako, hindi ako duwag pero ang hirap kasi. Iyong mahal mo pa rin, pero hindi mo na pwedeng ipilit kaya kailangan mong ipagtulakan palayo.Nang dumating ang lunch ay kumain ako mag-isa sa canteen. Napaangat ang tingin ko nang makita ko si Kuya Sandro. Ibinaba nito ang fo
Itinodo ko na talaga ang pag-iwas ko kay Nero. Dalawang linggo na akong daig pa ang ninja na naglalaho kapag nakikita kong paparating siya o kaya ay makakasalubong ko siya. Kahit maghagdan na lang ako ay okay lang basta huwag ko na lang ulit siyang makasabay sa elevator. Mabuti na lang at busy rin siya kaya hindi na ako nahihirapan na umiwas sa kaniya.Pero kung umiiwas ako kay Nero, may isala akong hindi maiwasan. Si Kuya Sandro. Kalat na kalat na sa buong hotel na nililigawan niya ako kahit na hindi naman ako pumayag. May sarili siyang desisyon, kaya minsan naasar na rin ako sa pagiging makulit niya.“Anyari? Minsan na lamang tayo magkasabay kumain, ganiyan pa ang hitsura mo. Para kang problemadong masyado,” puna sa akin ni Stella.Nagkita kami ngayon para sabay na mag-lunch.“Mag-resign na kaya ako?”“Bakit naman?” nagtatakang tanong nito.“Ang hirap kasi na araw-araw ko nakikita si Nero. Ang hirap umiwas sa kaniya, ” nakasimangot na saad ko bago bumuntong-hininga.“Hinaharot ka pa
Sinabi kong hindi na ako iiyak pero hindi ibig sabihin noon na hindi na ako masasaktan pa.Sinusubukan ko naman na tanggapin ang lahat pero hindi ganoon kabilis mag-move on. Inabot na nga ako nang ilang taon pero hindi ko pa rin siya nakalimutan kaya alam kong matatagalan pa ako bago makapag-move on ng tuluyan. Inuto ko lang ang sarili ko noon na nakalimot na ako, pero nang magkita ulit kami, sa kaniya pa rin tumutibok ang puso ko.Tapos ngayon malalaman ko magkaka-second child na sila. Wow. Sarap sumigaw pero nanatili akong kalmado. Kunyari hindi apektado.Pagdating sa bahay ay nagulat pa ako nang madatnan ko si Ate Raf. Madalas kasi ay nasa flight siya kaya kahit magkasama kami sa bahay ay hindi kami nagkakausap dahil darating siya ay tulog na ako at aalis naman ako para pumasok ay tulog pa siya.“You okay?” tanong ko sa kaniya nang mapansin ko na parang namumula ang maya niya. Umiyak ba siya?Tumango ito sa akin at ngumiti. “Oo, puyat lang ako, ” pagdadahilan nito at kinusot ang ma
Huminga ako nang malalim bago kumatok sa opisina ni Nero. Kahit na iniwasan ko siya, hindi pwedeng hindi ako magtungo ngayon sa loob ng opisina niya dahil may mga kailangan akong pa-pirmahan sa kaniya. At hindi ko alaam sa sekretarya nitong laging wala sa table nito kaya wala akong choice kundi ang pumasok na lang para ako ang mag-abot. Kailangan na kasi ng pirma niya kaya ako na ang inutusan ni Miss Jessy. Matapos kong kumatok nang tatlong beses ay pumasok na ako, medyo napatigil pa ako nang makita ko siyang nasa harapan ng table niya at medyo nakasandal doon paupo na para bang hinihintay akong pumasok.“Hello, director. These are papers that need your signature for approval,” magalang na saad ko sa kaniya at inabot ang folder na hawak ko.Lumingon naman siya sa may gawi niya at kumuha ng ballpen.Inabot niya ang folder sa akin at yumuko para pirmahan iyon. Nakahinga ako nang maluwag nang matapos siya pumirma at inilahad ko na ang kamay ko para kunin ulit sa kaniya ang folder pero n
Dumating ang sabado. Ito ang araw ng fashion show. Napatingin ako sa paligid nang mapansin ko na ako lang ang inaayusan. “Nasaan po ang mga kasama ko? ”Tanong ko sa make-up artist na nag-aayos sa akin. “Nasa ibang room po sila ma'am, magkakabukod po talagang inaayusan ang mga model para po hindi magkagulo sa isang room at hindi masagi ang susuutin ninyong gown,” paliwanag nito. Napatingin ako sa gown na susuutin ko. This is not my wedding yet, and I am very excited. Hindi rin lang isa ang nag-aayos sa akin, lima silang nandito sa loob na kasama ako. May nag-aayos ng buhok ko, ng make-up ko, at ng mga susuutin ko. Daig ko pa ang ikakasal talaga. Hindi ko rin makita si Ate Ren, pagkahatid kasi niya sa akin ay umalis na rin siya, sabi nga niya may appointment siyang pupuntahan. Kaya nga ako ang pumalit dito sa kaniya. Napatingin ako sa paligid, ilang minuto na lang at magsisimula na ang show, pero wala pa akong nakikitang ibang modelo na kasama ko. Hindi gaya sa mga napapanood ko na
THREE YEARS AFTER... Ramona's POV "Three years na kayong engage, wala pa ba kayong balak magpakasal?" napatingin ako kay Ate Ren. "Naunahan ka pa ni Rob." Nakaupo ito sa sofa habang nakataas ang dalawang paa at kumakain ng cereals. Saturday afternoon ngayon at nakatambay lang kaming dalawa sa bahay. Dito na ulit siya nakatira, hindi ko alam kung ano ang nangyari, but she said that she is planning to divorce Kuya Lukas. "Magpapakasal naman kami, sure naman na iyon, pero sa ngayon, hindi ba pwedeng mag-enjoy lang muna kami bilang boyfriend-girlfriend?" sagot sa kaniya. Isa pa busy si Nero sa negosyo niya at ako naman ay sa trabaho ko bilang bagong Marketing Director ng Hidalgo's Hotel. One year after ni Nero mag-propose sa akin ay nag-resign siya sa trabaho, saka ko lang nalaman na may sarili pala siyang negosyo. He owns three luxurious resto bars and a resort kaya masyado siyang busy. Tapos balak pa niyang magpatayo ng bagong branch, kaya mas abala siya. "Pero kapag inaya ka niya
Bumalik ako ng Maynila kasama si Noel at gaya ng inaasahan ko hindi papayag si Ellen na hindi siya kasama. Pero wala na itong nagawa nang bumukod na ako, hindi gaya sa America na magkasama kaming dalawa sa iisang bahay. I also contacted my best friend, Rob, to inform her that I was back. Kahit na alam ko na galit pa rin siya sa akin dahil sa ginawa ko sa kapatid niya. Gaya ng inasahan ko maraming maaanghang na salitang binitwan sa akin si Rob, pero sa huli ay nakausap ko rin siya ng maayos. Kasunod kong kinausap ay ang nakakatanda sa magkakapatid na Escalante. "So, you finally back?" bored na saad nito habang magkausap kami. Nakasandal ito sa isang mamahaling kotse. NDH race track kami ngayon. Nalaman kong palagi siyang tumambay dito dahil asawa niya ang may-ari ng lugar na ito. Ngayon naiintindihan ko na why she can boss people around her; she's a real boss. Tumango ako sa kaniya. "Yes." "Why just now?" "What do you mean?" "Why did you come back?" "He is not mine." "I know," s
NERO'S POV The trip to Japan became a memorable one. Ang pangako ko kung babantayan ko lang siya ay hindi ko natupad, nagawa kong umamin sa kaniya. Nalaman niya na hindi coincidence lang na nasa Japan ako dahil nga nadoon ako kung nasaan siya. Sinadya ko namang iparamdam ang presesnsya ko sa kaniya, hindi ko lang inaasahan na magagalit siya sa akin. I really have no plan to confess yet, but seeing her angry with me made me feel devastated, so without a plan, I told her what I felt for her. That day, I said the magic words and promised her that I would wait until she was ready. Magkasama naming nilibot ang buong Kyoto, we may not be officially lovers, but we are both already aware of what we feel. Minsan kasi kahit gaano pa natin kagusto ang isang tao, hindi muna natin gugustuhin na pumasok sa relasyon kasama siya. Hahayaan muna nating siyang abutin ang pangarap niya, habang tayo ay nakasuporta lang sa kaniya. At ganoon ang gusto kong gawin kay Ramona. Hayaan siyang malayang abutin mu
Kung kailan amindo na akong gusto ko rin siya saka naman siya nagsimulang iwasan ako. Tapos nagsimula pangsumingit ang Sandro na iyon, kaya mas lalo akong nahirapang lapitan si Ramona. Gumawa na lang ako ng paraan para hindi ako malamang ni Sandro. Binigyan ko siya ng regalo. Una ay binigyan ko langs iay ng electric shocker dahil nalaman ko na nag-iisa lang siya sa bahay. Kailangan niya ng pang-self-defense. Nang dumating ang pasko at bagong taon ay nasa probinsya siya. Palagi talaga silang umuuwi kapag bakasyon, kaya binili ko ng regalo ang lahat ng naipon ko. Mahilig siyang kumuha ng larawan, kaya dlsr ang binili ko sa kaniya. Medyo may kamahalan kaya nabutas ang bulsa ko, pero nang makita ko ang mga ngiti niya sa iniregalo ko, sulit ang gastos ko. Binili ko talaga ang isa sa pinakamahal na camera para sa kaniya. Hanggang sa dumating ang eighteen birthday niya. Wala na akong pera ako ng isang silver infinity ring. Mura lang iyon, pero gusto ko ang simbolo noon. Kapag nagpropose ak
NERO'S POINT OF VIEWSumama ako ngayon kay Rob papunta sa bahay nila. Katatapos lang naming mag-enroll at sa bahay nila kami dumiretso ng uwi. Sanay na akong tumambay sa kanila dahil madalas ay siya at si Raf lang naman ang tao doon, pero hindi ko inaasahang pagdating namin ay naroon na rin ang bunsong Escalante. Sa larawan ko lang siya nakikita dati, pero hindi ko mapigilang mapahigit ng hininga nang makita ko siya at ngumiti sa amin ni Rob.Mas maganda siya sa personal."Who is he?" tanong nito kay Rob, pero nasa akin ang tingin niya. Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko. Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan sa harap ng teenager na nasa harapan ko.Kailan pa ako kinabahan dahil sa bata?"My friend, Nero," simpleng pagpapakilala sa akin ni Rob sa kaniya. "She's my youngest sister, Ramona. Dito na rin siya mag-aaral."Inilahad nito ang kamay niya, tantanggapin ko na sana iyon nang bigla itong magsalita. "Ramona Escalante, your future wife," malaking ngiti na saad nito dah
Napatingin kami kay Papa at Nero nang sabay na pumasok ang mga ito sa dining room. Halatang may hangover sila pareho, pero pinipilit nilang hindi ipahalata. Ayan kasi ang lalakas uminom, pero bagsak naman. Sabay silang naupo. Si papa ay sa kabisera ng lamesa, habang si Nero naman ay sa kalapit ko. Nginitian ako siya at inabot ang kape para mawala ang sakit ng ulo niya kahit papaano, pero bigla nitong hinawakan ang kamay ko habang nakakunot ang noo. “How? You already saw it?” gulat na tanong niya sa akin habang nakatingin sa daliri kong may suot na singsisng. “Yeah, you gave it to me last night,” nakangiting saad ko sa kaniya. Huwag niyang sabihin na hindi niya naalala? “Kung ganoon nilasing mo ako para makapag-propose ka sa anak ko?” sabay-sabay kamig napatingin kay papa habang matalim ang mga mata nito na nakatingin kay Nero. Bigla itong napayuko nang bigla itong batukan ni Mama. “Ikaw ang nagsabi sa kaniya na lumuhod kaya huwag ka nang tumutol pa. Hayaan mo na ang anak natin,
RAMONA'S POV Napabangon ako sa kama ko nang marinig kong may nagtatawanan sa ibaba. Nahihirapan man ay pinilit kong sumakay sa wheelchair ko bago ako lumabas ng kwarto ko. Nakasalubong ko si Ate Roberta na nagtatakang tumingin sa akin. "Saan ka pupunta?" "Sa labas narinig ko kasi ang boses ni Nero parang may kaaway yata," sagot ko sa kaniya. Boses kasi ni Nero ang narinig ko. Hindi naman iyong palaging malakas ang boses maliban na lang kapag mainit ang ulo sa opisina, pero ngayon ay rinig ko ang boses niya hanggang kwarto ko na tila ba may kausap. Napatingin ako kay Ate Rob nang itulak niya ang wheelchair ko. Napakunot ako nang makita ko si Mama na nasa may Garden at hawak-hawak ang camera na para bang may vini-video ito. Napatingin ako kung saan nakatutok ang hawak niya at nakita ko si Papa at Nero na nakaupo sa may papag na nasa may hardin. Ang daming bote ng alak na nakapalibot sa kanila. "Ma, nilalasing ba ni Papa si Nero?" nag-aalalang tanong ko kay mama nang makita ko si N
RAMONA'S POVIt's been two weeks mula nang makalabas ako sa ospital, pero naka-wheel chair pa rin ako dahil sa binti ko. Hindi pa kasi magaling at hindi ko naman pwedeng pwersahin. Pero sabi naman ng doctor ay makakalad din ako kapag magaling na ang binti ko.Nasa balcony ako sa second floor at napakunot ang noo ko nang makita ko si Nero na nagsisibak ng mga kahoy sa ibaba kasama ang ilan sa mga tauhan ni Papa.Hindi ko mapigilang mapailing, sigurado akong ang ama ko ang may pakana noon.Marami nang nangyari sa nakalipas na tatlong linggo.Matapos kong makalabas sa ospital ay isinama ako pauwi ng mga magulang ko sa probinsya. At kahapon ay dumating si Nero para sundan ako. Sabi niya ay inayos lang niya ang mga problemang naiwan sa Maynila.Mabuti na lang at may cctv sa parking lot ng hospital, kaya nakunan nila ang ginawa ni Ellen. Hindi rin tumigil si Ate Ren upang malinis ang pangalan ko at hindi madawit sa pagkamatay ni Ellen at sa karambolang nangyari.Hindi ko lang inaasahan na a