“ señorita, kumain kana. ” nakahiga lamang ako sa kama, Hanggang ngayon ay iniisip ko parin ang nangyari kahapon. Kung paano niya barilin ang lalaki at ang duguang katawan nito
“ señorita? ” doon lang ako nabalik sa ulirat nang tawagin ako nito “ Kumain kana, Utos 'yan ng señorito. ” “ wala akong gana. Ibalik mona 'yan doon. ” “ pero señorita- ” “ ayokong kumain. ” narinig ko pa ang pag buntong hininga nito. “ iiwan kona lang ito dito. ” hindi kona pinansin pa hanggang sa umalis na ito. Ilang minuto lang ay muli ko na namang narinig ang pag bukas ng pinto “ ayokong kumain, Pwede ba, wala akong pakealam kung utos 'yan ng señorito niyo. ” pangunguna ko dahil alam kong ipipilit na naman nito na kumain ako kesyo 'yon ang utos ng señorito nila “ ginugutom mo ang sarili mo dahil lang sa nangyari kagabi? ” Ang akala ko ay ang lalaking nandito lamang ang pumasok “ Hindi mo alam ang nararamdaman ko dahil sanay kana riyan sa mga ginagawa mong kademónyohan. ” saad ko habang nakahiga parin at nakatalikod sakanya. Napadaing na lamang ako nang hawakan nito ng mahigpit ang aking palapulsuhan at inangat 'yon “ ano ba! ” umupo na ako sa kama, siya naman ay naka upo rin sa gilid “ hindi ba sinabi ko, Dapat ay masanay kana sa mga ganoong bagay. Hindi ka pwedeng maging mahina ngayong nasa puder na kita. ” Bumangon naman ako, “ mahina? Mahina ang tawag mo sa mga taong hindi kayang masaksihan 'yung mga taong pinapàtay mismo sa harap nila? Edi mahina na kung mahina, Kasi kung ikaw kaya mo, Ako hindi. Hindi naman kasi ako kasing sama mo! ” “ leave us. ” aniya. Nakita ko namang nagsilabasan ang mga tauhan na kasama nito. Siya ay nanatiling matalim ang tingin sa'kin, Baka nga ay magawa na ako nitong patàyin ngayon “ Avril. Kailangan mong tanggapin na eto na ang buhay na nakatadhana para sa'yo. Ipinanganak ka para maging akin. ” “ hinding hindi ako magiging iyo! ” sigaw ko. Mahigpit na hinawakan naman nito ang aking panga. Kahit sobra na akong nasasaktan sa ginagawa nito ay tiniis ko 'yon. Dahil kahit naman sabihin kong bitawan ako nito ay hindi rin naman ito makikinig sa'kin “ don't pissed me off avril, Hindi mo magugustuhan pag nagalit ako. ” nagbabantang aniya “ bakit? Papàtayin mo'ko? Sige, gawin mo. ” lakas loob na sabi ko. Hindi kona rin naman alam kung ano pang paraan ang pwede kong gawin para makatakas sakanya. Kaya kung hindi ako makakatakas sa puder niya, mas mabuti pa ngang mawala nalang. “ mas gugustuhin kong màmatay kaysa ang manatili sa puder mo. ” madiin na sabi ko. Nawalan ng ekspresyon ang mukha nito. Hindi kona halos alam kung ano pa ang balak nitong gawin sa pagkakataong ito Inaamin kong natatakot na ako. Ito naman talaga ang lagi kong nararamdaman sa tuwing nasa tabi ko siya, Ang matakot. Pero habang nakatitig ako sa mga mata nito. Hindi ko alam kung bakit 'yung takot na nararamdaman ko e tila paunti-unting nawawala. Baliw na ako kung sasabihin kong mas ramdam ko pa na ligtas ako sa tuwing nakatitig ako sa kanya. Nababaliw na nga talaga ako! Ako na ang unang nag-iwas ng tingin. Lalayo na sana ako sakanya ngunit dahil hawak pa nito ang aking palapulsuhan ay agad ako nitong nahila dahilan para mas mapalapit ako sakanya. I was holding his chest while he was holding my waist Lalayo na sana ako sakanya pero lalo nitong hinigpitan ang paghawak sa bewang ko “ bitawan mo'ko. ” He didn't speak and kept staring into my eyes “ p-pwede bang lumayo ka sa'kin. ” “ still afraid of me? ” “ hindi na mababago 'yon. ” nanlaki ang mga mata ko nang sunggaban ako nito ng halik. Ilang beses na ako nitong ninanakawan nalang ng halik. I tried to push him, pero wala rin akong nagawa. Kagaya noong nangyari kahapon ay ganoong pakiramdam rin ang naramdaman ko, Tila paunti-unting bumibigay ang katawan ko sakanya. Totoo ngang tila sanay na ito sa ganitong mga bagay Pilit mang umayaw ng isip ko, Pilit rin namang nakikisabay sa init ang katawan ko. Ni hindi ko na namalayang nakahiga na pala ako habang nasa ibabaw naman siya He held my hand at inangat 'yon sa may ulo ko, He's still kissing my neck passionately. Hindi ko alam na nahubad na pala nito ang aking bestida kaya malaya na nitong nakikita ang aking dibdib Nakakalasing ang bawat halik nito saaking katawan “ mmh... ” “ it's Damian, Móan my name, Avril. ” Tila nawala na saaking isip kung sino nga ba talaga itong nakakasama ko ngayon, Tila nawala na sa isip ko na itong taong nagpaparamdam ng kakaiba saakin ngayon ay ang taong pinaka ayaw ko rin sa lahat, at ang taong dahilan kung bakit hindi kona nakakasama ang mga magulang ko ngayon Nagising ako nang wala na ito sa tabi ko. Mabuti nalang din, ayoko nang makita pa ang mukha nito sa tabi ko. Huminga ako ng malalim saka nagbihis. Matapos non ay pumasok rin ang lalaking nagdadala ng pagkain dito “ Pinapasabi ni Señorito na hindi siya makakauwi mamayang gabi, magpahinga ka raw ng maaga. ” aniya “ Ano bang trabaho ng Señorito niyong 'yon? ” out of curiousity, naitanong kona lamang 'yon “ pumapàtay o kumikidnap ba ng mga inosenteng tao? ” “ it's not like that. ” It's not like that. Pero mukha namang ganon, Mukhang sanay na sanay na ito sa paghawak ng baril at pagpàtay ng mga tao. Ano pa nga bang pwedeng trabaho niya “ pumapàtay siya, pero hindi ng mga inosenteng tao. ” “ tsk. ” “ teka, ” pigil ko nang aalis na sana ito, “ sa tingin ko ay mabait ka naman, Bakit hinahayaan mo ang kapatid mo na gawin niya ito? ” “ ang kumidnap? ” Tinaasan ko lamang ito ng kilay bilang tugon “ hindi ka naman talaga niya kinidnap. ” aniya na ikinatakha ko “ anong ibig mong sabihin? ” “ Wala ako sa posisyon para sabihin sa'yo 'yon, Kung gusto mong malaman, ang señorito ang tanungin mo. ” Paano naman kasi, sa tuwing kasama ko ang Damian na 'yon ay tila nawawala sa isip ko ang mga dapat kong itanong Ewan ko ba! “ sana naman kahit itong tanong ko e masagot mo man lang. ” saad ko, “ kinidnap niyo lang ba ako para sa ransom? ” tanong ko, imposible naman ata kung pera ang dahilan kung bakit kinidnap ako ni Damian, Sa nakikita ko ay sobrang yaman ng lalaking 'yon. Sa mga tauhan, Sa mga armas, at sa mga gamit pa lamang na narito sa bahay niyang 'to “ hindi. ” “ eh kung ganon bakit? ” “ eat your food señorita, tawagin niyo nalang ako kung may kailangan ka. ” “ anong itatawag ko sa'yo? ” “ Daryl. ” edi nalaman kona rin 'yung pangalan niya, Sasabihin rin naman pala “ sige, Daryl. ” Tumango na lamang ito bago lumabas ng kwarto.Ngayon ay kada labas ko sa kwarto ay halos takot na akong kahit titigan man lang ng mag tauhan niya rito. They all witnessed what happened to that man, kahit ako ay wala na akong balak na kausapin pa ang kahit na sino rito dahil ayoko nang mandamay pa. Ayoko nang maulit pa ang nangyaring 'yon “ use that dress only when you're in the room, you're not allowed to use it when you're outside. ” napalingon ako sa lalaking nagsalita Bumaba naman ang aking tingin sa suot kong masyadong sexy, Kulay puting dress ito na hanggang hita lang ang haba, Pinagdamit pa talaga ako sa suot na ito, nahiya pa, edi sana 'wag nalang diba! “ hindi kona kasalanan pa 'to, una sa lahat ganitong mga damit lang ang nasa closet, Hindi ba't ito naman talaga ang gusto mong isuot ko? ” hindi ko alam kung bakit tila gusto ko itong mainis sa'kin ngayon. Wala na akong pakealam kung saktan niya man ako o ano sa oras na mainis siya, atleast feeling satisfied naman ako sa nagawa ko “ Daryl. ” tawag nito, Agad namang
“Good morning po Señorita, Ako po si Lianda, kapag may kailangan po kayo sa akin po kayo lumapit at gagawin ko ‘yon agad.” naka ngiting wika ng isang babae. Nginitian ko rin naman ito Kahit papaano ay gumaan na rin ang pakiramdam ko dahil may makakasama na ako dito na isa ring babae. Halos lahat kasi ng narito ay mga lalaki, Lahat pa sila ay hindi ko pwedeng kausapin “May kailangan ka po ba ngayon señorita?” Umiling naman ako, “wala po, pwede bang manatili ka muna dito sa tabi ko?” Nahihiyang napakamot naman ito ng batok, “ayos lang naman sa’kin, ang kaso ang bilin ng señorito e pagkatapos kong gawin ang mga utos mo ay lumabas na ako rito sa kwarto mo.” Ang lupit niya talaga. “samahan mona lang ako sa labas.” saad ko, agad naman itong tumango. Nauna akong lumabas at ramdam ko naman ang pag sunod nito sa aking likuran. Nagtungo kame sa isang cr na nasa labas, dito kung saan alam kong walang cctv na nakakabit “ano pong gagawin natin dito?” tanong nito“Ano pong ginagawa na
NANG makalabas sa kwarto ay nadatnan kong naglilinis si Lianda sa sala. Kakatapos lang nito linisin ang mga furniture at sunod niya namang kinuha ang vacuum cleaner “ Good morning Señorita. ” agad na bati nito nang mapansin ako. Ngumiti rin naman ako saka lumapit at naupo sa sofa “ nakapag almusal kana ba Lianda? ” tanong ko “ tapos na po ma'am, 'yung Almusal niyo naka handa na, Gusto niyo po bang ipaghain ko kayo? ” Umiling naman ako, hindi parin naman ko nagugutom “ sige señorita, Itutuloy kona ito. ” aniya. Naka ngiting tumango naman ako. Umangat ang aking tingin sa isang cctv, gustuhin ko mang lapitan si Lianda para sa plano namin ay hindi ko magawa dahil dito Lumabas na muna ako upang magpahangin. Masyadong malawak dito sa loob. Ang labas nito ay hindi mo mahahalatang nasa kalagitnaan ng gubat Napa buntong hininga ako saka nagtungo sa garden. Kahit papaano ay gumagaan na rin ang pakiramdam ko sa tuwing nakikita at naamoy ko ang halimuyak ng mga bulaklak na narito
Agad akong nagbihis nang makaalis si Damian, narinig kong mamayang alas syete ng gabi pa ang uwi nito Matapos kong magbihis ay sumilip muna ako sa labas ng kwarto. Alam kong maraming bantay ang nandito pero kailangan kong gawan ng paraan 'to. Gustong gusto ko nang makatakas sakanya " pst! " sitsit ko sa isang bantay, agad naman itong lumapit sakin " Ano po 'yun señorita? " " Nauuhaw ako, Gusto ko ng tubig. " saad ko. Tumango naman ito " Sandali lang po. " Nilibot ko ang aking paningin. Ang ibang bantay ay abala sa paglilinis ng mga armas nila. Kaya naman dahan dahan akong naglakad, halos hindi na ako makahinga dahil sa ginagawa kong ito. Natatakot ako na baka maalerto sila sa pagtakas ko. Konti nalang ay malapit na rin ako sa pinto konti nalang... Makakatakas rin ako rito.. Makakasama kona ulit sina mama at papa Bubuksan kona sana ang pinto ngunit agad 'yong bumukas at bumungad saakin ang madilim na mukha ni Damian " trying to escape again? " " damian.. " umat
Tumaas ang kilay nito nang pagkabukas niya nang pinto ng kwarto ay naka abang ako habang naka crossed arm “ you're waiting for me? ” “ tapos naba kayong mag-usap? Kasi tayo naman. ” “ about that again. ” aniya at sinarado na ang pinto saka ako nilagpasan, bagsak na binaba ko naman ang aking kamay at sinundan ito “ Damian, wala kaba talagang sasabihin? ” “ i'll tell you the truth. ” aniya at humarap sa'kin “ now. I want you to tell me now. ” i demand “ and if i tell you the truth, may magbabago ba? Will you still see me as the one who kidnapped and ruined your dreams? ” Mababago nga ba non ang lahat “ Just say it Damian. ” “ ganyan nga dapat, Avril. Nakikita kong hindi na mahina ang loob mo habang patagal ng patagal. ” umupo ito sa gilid ng kama habang naka harap sa'kin Gàguhan ba 'to. Bakit parang wala naman siyang balak na sabihin sa'kin ang mga nalalaman niya “ 'wag mong masyadong ipahalata na masyado nang nauubos ang pasensya mo ngayon. ” aniya. Matagal na
“ nakakamiss ring mag-aral. ” bulong ko habang hawak ang isang baso na lamang juice “ namimiss kona si Pia, kamusta na kaya ang babaeng 'yon. ” Ang huli naming kita ay noong gabing na late kame sa kakagawa ng project. “ Daryl? ” tawag ko kay Daryl na seryosong nakatayo sa gilid ko. Nakabantay na naman ito na animo'y tatakas ako “ hindi kaba nag-aaral? ” tanong ko “ sigurado akong magkasing edad lang tayo. ” dagdag ko pa “ nakapag tapos na ako, last year. ” saad niya “ talaga? Ilang taon kana ba? ” “ 22. ” tipid na sagot nito “ isang taon lang pala ang agwat. ” Biglang sumagi sa isip ko si Damian. Wala akong alam na kahit ano tungkol sakanya maliban sa pangalan nito “ eh 'yung kapatid mo, ilang taon na 'yon? ” curious na tanong ko “ 28. ” sagot nito. Napalunok na lamang ako ng sariling laway. Para kona rin pala talagang kuya ang lalaking 'yon “ uhm, Daryl? ” “ yes señorita? ” “ hindi ba... ako pwedeng lumabas? Ni hindi kona alam 'yung mga ganap sa labas,
I had just finished taking a bath at nang makalabas sa bathroom ay nadatnan kong nakahiga na si Damian. Mukhang nakatulog na rin o nag tutulog tulugan lang dahil ayaw akong makausap. Umupo ako at humarap sa vanity mirror. Pasimple ko pang tinignan ang repleksyon nito sa salamin, nakapikit parin, baka nga talagang nakatulog na Sinimulan ko nang i blower ang basa kong buhok. Mas sanay akong si Damian ang gumagawa nito sa'kin Napailing na lamang ako dahil sa mga pinag iisip Ano ba naman! Kaya ko namang gawin 'to sa buhok ko. “ give it to me. ” napaigtad ako nang bigla ko na lamang narinig ang malamig na boses nito. Hindi ko namalayang nakatayo na pala ito sa gilid ko Akala ko ba natutulog na 'to “ kaya kona 'to, hindi mona ako kailangan pang tulungan sa ganitong ka simpleng bagay. ” ayan, nag inarte pa talaga “ i won't help you. Kukunin ko lang kasi ibabalik kona 'yan kay Percy. Pagmamay-ari niya 'yan. ” turo nito sa blower na hawak. Napalunok na lamang ako ng ilang beses
I was just sitting in bed when Damian came in. Mukha itong pagod nang makapasok dito sa kwarto. Kamusta kaya ang araw nito, mukhang may nangyari na naman, base lang sa mukha nito Minamasahe nito ang kanyang balikat nang maka upo, inaalis na nito ang kanyang necktie Dapat koba siyang tulungan? Napalunok ako't dahan-dahang lumapit sakanya. Nasa likuran niya ako kaya hindi ako nito napapansin Tumigil lang ako nang nasa likod na'ko nito. I took a deep breath at Dahan-dahang inangat ang aking kamay Nasa magkabilang balikat na nito ngayon ang aking kamay, ramdam kong tila nagulat pa ito sa ginawa ko pero sinimulan ko nang masahihin ang kanyang balikat “ hm, it feels so good. ” Napa ngiti na lamang ako habang patuloy sa pag mamasahe ng kanyang balikat. Pasalamat siya at mabait ako sakanya ngayon “ Nagka problema sa mga client, we almost got scammed fûck. ” aniya “ kaya ba mukhang problemado ka ngayon? ” “ yeah. ” “ i'm feeling better now, Thanks for the massage. ” “ marunong ka
“ anong ginagawa mo? ” kunot noong sabi ko. Isasara kona sana ang pinto ng kwarto kung nasaan ang kapatid ni bruce nang bigla niya itong harangin “ i'm coming in, i'm allowed, aren't i? ” Ano 'to, bibisitahin at kakamustahin niya ba ang taong muntik niya nang mapàtay? “ damian. ” May pagbabanta sa tono ng pananalita ko. I don't want him to cause trouble here “ i won't do anything. ” paninigurado nito “ Damian, gising na ang kapatid ni Bruce. Hindi ka man lang ba natatakot na pwede ka niyang ituro ngayon dito sa mga ginawa mo sakanya? ” “ you're worried. ” “ of course i am! ” kontrolado ko parin ang aking boses. Sinigurado kong hindi lalakas ang aking pagsigaw upang hindi 'yon marinig ni bruce at ng kapatid niya I admit, i'm also worried about damian, kaya saan niya nakukuha ang lakas ng loob niyang bisitahin pa ang taong pwedeng pwede siyang ituro at ipakulong ngayon “ avril- ” “ Avril, sinong kausap mo?- ikaw pala Mr. damian ” “ bakit nakatayo lang kayo dyan? ”
Nagising ako sa isang katok mula sa labas ng pinto, My eyes widened when i saw 8. Am on the clock “ late na'ko! ” lagot ako kay madam nito Dali-dali kona ring pinagbuksan ang kumatok, “ Bruce, ikaw pala. ” “ ayos ka lang ba? Nag-aalala ako dahil wala ka pa sa kalenderya, hindi ka naman nala-late e, masama ba ang pakiramdam mo? ” bakas ang pag aalala sa mukha nito “ ayos lang ako Bruce, tinanghali lang talaga ako ng gising. ” “ sige na, maligo kana, ako na ang maghahanda ng mga gamit mo papunta sa kalenderya. ” aniya at kinuha ng bag ko. Hindi na rin ako kumontra pa at dali daling pumasok sa kwarto upang kunin ang damit na susuutin ko saka dumiretso sa Banyo Matapos ko namang maligo at magbihis sa banyo ay lumabas na'ko. nadatnan kong kakatapos lang din linisan ni Bruce ang makalat kong sala “ Bruce, hindi mo na dapat ginawa 'yan. ” nahihiyang sabi ko nang makalapit. Masyadong mabait 'to, nakakahiya na rin minsan sakanya “ tapos kana ba? Tara na? ” “ teka- ” “ nasa b
“ anong ginagawa mo? ” kunot noong sabi ko. Isasara kona sana ang pinto ng kwarto kung nasaan ang kapatid ni bruce nang bigla niya itong harangin “ i'm coming in, i'm allowed, aren't i? ” Ano 'to, bibisitahin at kakamustahin niya ba ang taong muntik niya nang mapàtay? “ damian. ” May pagbabanta sa tono ng pananalita ko. I don't want him to cause trouble here “ i won't do anything. ” paninigurado nito “ Damian, gising na ang kapatid ni Bruce. Hindi ka man lang ba natatakot na pwede ka niyang ituro ngayon dito sa mga ginawa mo sakanya? ” “ you're worried. ” “ of course i am! ” kontrolado ko parin ang aking boses. Sinigurado kong hindi lalakas ang aking pagsigaw upang hindi 'yon marinig ni bruce at ng kapatid niya I admit, i'm also worried about damian, kaya saan niya nakukuha ang lakas ng loob niyang bisitahin pa ang taong pwedeng pwede siyang ituro at ipakulong ngayon “ avril- ” “ Avril, sinong kausap mo?- ikaw pala Mr. damian ” “ bakit nakatayo lang kayo dyan? ”
“ seryoso kaba talaga Avril? Iiwan mo nalang si Damian ng ganon ganon? Ngayon ka niya mas kailangan. ” naglalakad nako palabas ng university habang si Tim ay panay sunod sa'kin “ Tim, 'wag ngayon. ” wala ako sa mood para pag-usapan yan ngayon. Kahapon pa masama ang pakiramdam ko “ nakakulong na siya Avril. ” napatigil ako sa paglalakad at mahigpit na napakapit sa bag “ nagamit nila yung ebidensya na nakita nila. ” Nanatili akong nakatalikod sakanya, habang ang luha ang pinipigilan na wag bumuhos. “ alam mo ba yung sinabi niya sa'kin nung dumalaw ako? ” Napalunok ako ng sariling laway, bigla kona namang nararamdaman ang paninikip ng dibdib ko “ look after Avril for me. Keep her safe from those who might hurt her, mahihirapan akong protektahan siya ngayong nakakulong ako, but i'll make sure na ihaharap ko sakanya ang tunay na pumatáy sa mga magulang niya. ” Tuluyan nang bumagsak ang mga luha ko nang ulitin ni Tim lahat ng sinabi sakanya ni Damian Hanggang ngayon ay ak
Kahit malakas ang apoy at puno na ng usok ang buong bahay ay sinubukan ko paring pumasok, hindi kona iniisip ang pwedeng mangyari, ang iniisip kona lang ay ang mailigtas si mama at papa Tinakpan ko ang ilong ko upang hindi ko masyadong malanghap ang usok. Napapa atras ako sa tuwing may mahuhulog na kahoy na may apoy “ ma! Pa! ” “ ma! ” “ pa! ” “ Avril! Anak! Lumabas kana! Mapapahamak ka sa ginagawa mo! ” rinig kong sabi ni mama, napatingin ako sa kwarto at nakita sila ni papa roon, hindi sila makalabas dahil sa malaking kahoy na nakaharang sa pinto na may apoy “ ma! Sandali lang po, hihingi ako ng tulong, antayin niyo po ako. ” umiiyak na sabi ko at muling lumabas “ miss, anong ginagawa mo, hindi ka pwedeng pumasok sa loob, delikado yang ginawa mo. ” “ sir, please, tulungan niyo po ang mama at papa ko. Nasa loob po sila, hindi makalabas ng kwarto dahil sa nakaharang na malaking apoy. ” pagmamakaawa ko sakanila. natatakot ako na mas lalong lumala ang apoy sa loob “ k
“ alam mo, dapat pumunta ka rin sa café na pinagtatrabahuhan ko, hindi ka magsisisi pag natikman mo ang mga coffee don. Don't worry, treat kona 'yon. ” naka ngiting sabi ni Pia at dahil hindi na rin kaya ng lola niya ang mga gastos sa pag-aaral niya ay naghanap na rin siya ng part time job para makatulong sa mga gastos. masyadong madiskarte ang babaeng 'to “ hindi na ako tatanggi, libre mona 'yan e. ”She just chuckled. Nakabalik na rin si Ms. Percy sa university kaya wala na si Damian at bumalik na rin sa trabaho niya, sa totoo lang, i really miss having him around at school. Like wow, nakakasama ko naman na siya pagdating sa bahay pero hinahanap ko parin ang presensya niya adik. “ H-hi Ms. Quizon, Good morning po. ” noong unang beses na nagkita kame para ko pa siyang tinuturing na ate, ngayong nasa harap ko siya, isa naman siyang professor “ Good morning Avril. ” she greeted back and smiled “ so, kamusta naman ang pagiging temporary na professor ni Damian dito? ” ang pag
“ good morning Mr. Miller ” abala kame sa pagsusulat nang biglang pumasok ang isang teacher “ good morning. ” bati pabalik ni Damian. Pasimple ko silang pinagmasdan nang lumapit sakanya ang babaeng teacher. “ dinalhan nga pala kita ng lunch, baka lang hindi ka pa kumakain. ” pa-sweet na sabi nito. Binalik ko sa notes ang aking atensyon. Nasa notes ang tingin ko pero nasa kanila ang pandinig ko Aba, hindi pa 'yan nakakapag lunch kaya hayaan mona dahil malaki na 'yan “ Thank you Ms. Narivine, nag-abala ka pa. ” agad akong napatigil sa pagsusulat at nanliliit ang mga mata na tinignan ito. Nakatingin din pala siya sa'kin Ngumisi lamang ito sa'kin at muling bumaling kay Ms. Narivine Nang-aasar ba ang baliw na 'to? “ my wife will surely love this. ” aniya. Nalaglag ang panga nito nang marinig 'yon mula kay Damian. Paniguradong nagulat ito nang marinig na may asawa na ang lalaking nakaagaw ng atensyon niya Tapos na po ang pila, may nanalo na. “ w-wife? ” “ yes. ” tugon
With arms crossed and eyebrows lifted, naka upo ako habang hinihintay ang paliwanag ni Damian Matapos kasi ng first subject ay vacant na kame kaya sinundan ko ito rito sa office para marinig ang paliwanag nito Nasa opisina kame ni Ms. Quizon, at dahil siya rin naman ang pansamatalang pumalit kay Ms. Quizon ay gagamitin niya rin muna ang opisina nito “ the office is too small, i'm not sure if it's suitable for me. ” nilibot pa nito ang tingin sa buong office Napabuntong hininga naman ako, explanation ang ineexpect ko sakanya pero mukhang mas pinoproblema niya pa itong magiging temporary office niya “ Care to explain this to me, Mr. Miller? ” taas kilay na tanong ko Tumingin naman ito sa'kin at naglibot sa table upang umupo sa swivel chair, bago pa siya umupo ay tila sinuri niya pa 'yung swivel chair Hindi ko alam na may kaartehan pala ang lalaking 'to Nang maka upo na siya at tila nakapag relax naman ito saka tumingin sa'kin ng naka ngiti “ surprise? ” Mariin akon
“ good morning. ” I greeted him with a smile when he woke up “ ang aga mo naman. ” aniya nang nakahiga parin at pinagmamasdan ako “ huh? Maaga ba masyado? ” napatingin naman ako sa wall clock. Oo nga dahil 5:30 am palang at tapos nakong maligo at mag bihis samantalang 7:30 pa naman ang klase namin Ngumiti naman ako, “ hayaan mona, mag breakfast na tayo? ” “ you seem very happy today. ” bumangon na ito “ excited na akong bumalik ulit Damian. ” naka ngiting sabi ko “ i see. ” nag lakad na ito patungo sa pinto. Hindi ko naman maiwasan na mapa ngiti habang pinag mamasdan ito. Wala, i just feel extremely happy today because of him “ hindi ba tayo mag b-breakfast? ” tanong nito nang mapansin akong nakatayo parin, Mabilis akong naglakad at sumunod na sakanya. “ did you cook this? ” tanong nito nang maka upo. Naka handa na lahat ng breakfast sa table at sobrang ayos pa ng mga pagkain kung tignan. But i actually didn't do it, lahat ng ito ay gawa ni Daryl “ hindi, si D