CHAPTER 6

CHAPTER 6 — NOT A BIG DEAL

CLYDE's POV

T

uwing araw ng biyernes ay nakasanayan ko ng mag-ehersisyo rito sa bahay. May isang kwarto kasi sa ground floor ang ginawang exercise area na nilagyan ng iba't ibang klase ng equipment na makikita sa totoong gym.

Nakasuot ako ng boxer at puting sando na basang-basa na ng pawis dahil tatlong oras na ako rito. Kasabay ng pagbibilang ko sa pagpupush-ups ay mayroon din malakas na musika ang bumabalot sa loob ng kwartong ito. 

"Sir Clyde, may bisita po kayo." Napatingin ako sa isa naming kasambahay na nasa pinto. May hawak siyang basahan saka walis tambo. 

Tumayo ako at laking gulat ko nang alanganing sumilip si Angel sa likod ng katulong namin.

"Angel,  what are you doing here?" tanong ko agad habang nagpupunas ng pawis. Napatingin naman ako sa dala niyang paper bag.

Nagtaka naman ako sa biglaan niyang pagtalikod. Napapikit ako ng mariin nang mapagtanto kong naka-boxer at sando nga lang pala ako. 

"Give me 15 minutes, Angel. I'll take a quick shower. Hintayin mo na lang ako sa sala." Hindi ko na hinintay pa ang pagsang-ayon niya. Dinaanan ko siya at dumeretso ako sa pangalawang palapag kung saan nandoon ang silid ko.

NAKITA kong nakatayo siya sa harap ng piano organ namin si Angel, mukhang tinitingnan niya iyong mga pictures doon sa ibabaw nito. 

Mukhang hindi niya nararamdaman ang presensya ko kaya malaya ko siyang natitigan.

Ang simple lang talaga niya. Nandoon na naman ang cardigan na kulay brown naman ngayon, t-shirt at palda. Reading glass na makapal at mahabang buhok na nakatali lang. Simple pero kung mag-aayos siguro siya magmumukha siyang artista o modelo. 

'Kahit mayaman ang pamilya Monteverde, nanatili siyang simple pumorma at may mabuting puso'

Napangiti na lang ako sa naisip ko.

Tumikhim ako upang makuha ang atensyon niya.

"Ay, palakang may korona!"Napahawak pa siya sa kaniyang dibdib. 

'Nagulat ko ba talaga siya?'

Kumunot lang ang noo ko saka lumapit sa kinatatayuan niya.

"Sorry," hinging paumanhin ko.

"Ginulat mo naman ako," aniya sa mahinang boses.

"What are you doing here?" tanong ko. Nakita ko siyang nataranta dahil napansin ang pagiging hindi niya komportable.

"I-isosoli ko lang kasi 'to." Itinaas niya ang paper bag na may disenyong mga puso at teddy bear. "Iyong jacket mo 'to. Nakalimutan ko kasing isoli sa'yo nung binili mo ko ng blouse. Pasensya na saka salamat ulit. Labada na 'yan." Nakayuko siya habang nakataas ang mga kamay.

Kinuha ko iyong paper bag at ipinatong sa isang lamesita.

"Sana ay hindi mo na lang muna sinoli. Ayaw mo bang gamitin muna?" 

"H-huh?" Nag-angat siya ng tingin sa akin.

Nagsalubong ang mga mata namin at tila mayroong magnet na kumokonekta sa amin. Hindi ko maialis ang tingin ko sa kaniyang mga mata. Perpekto ang hugis nito at bagay sa ilong niyang hindi man pango, hindi rin katangusan. At ang labi niyang natural ang pagkapula.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko.

Napapikit ako nang dahan-dahan kong ilapit ang mukha. Lumapat ang sarili kong labi sa kaniya. Dampi lang iyon pero napakatamis na.

Lumayo ako sa kaniya pagkaraan ng ilang segundo. Tinitigan ko ang mukha niya. Lahat ng bawat parte nito at pinakatitigan ko.

Nanlalaki ang mga mata niya na dahilan para matawa ako.

"Kumain ka na ba?" tanong ko.

"H-huh? O-oo..." Lalong lumapad ang pagkakangiti ko dahil tila isang kamatis sa sobrang pagkapula ng kaniyang mukha.

"Hindi pa'ko kumakain, okay lang ba kung aayain kitang sabayan ako?" 

"M-may pasok kasi ako," aniya.

"Walang problema. Ihahatid kita pagkakain natin. Let's go?" Inalalayan ko siya sa kaniyang braso papunta sa kusina.

"Paano mo nga pala nalaman ang address namin?" tanong ko bago sumubo ng bacon. Uminom muna siya ng orange juice bago sumagot.

"Tinanong ko si mommy ko."

"I see. Kumain ka nang kumain. Baka magutom ka sa eskwelahan mamaya," utos ko. Ang konti lang kasi ng nasa plato niya kaya nag-aalala ako.

LULAN kami ng kotse ko habang binabagtas ang daan patungo sa unibersidad kung saan siya nag-aaral. Wala siyang imik. Hindi ko na lang siya kinausap dahil baka talagang tahimik lang siya. 

Napalingon ako sa side-mirror ko saka binuksan ang MP3 Player ko. Sa una ay malakas iyon pero nang marinig ko ang pagtunog ng aking telepono ay hininaan ko iyon.

Sinuot ko ang earphone ko sa aking isang tainga saka sinagot ang tawag.

"Hello," sagot ko. Hindi ko na tiningnan pa kung sino ang tumawag.

"Hi, honey, where are you? Baka makalimutan mong may lunch date tayo mamaya, huh?" Awtomatiko akong napalingon kay Angel na ngayon ay nakatingin na rin sa akin.

"I'm driving, Kyla. I'll call you later, bye." Pinatay ko na agad ang tawag saka inalis sa aking tainga ang earphone. Tinuon ko na lang ang atensyon ko sa kalsada at pagmamaneho.

"Girlfriend mo 'yung Kyla, tama?" Napatingin ako sa kaniya. Hindi ako tiyak pero iba ang tingin niya ngayon sa akin. Parang... parang iba.

"Y-yes," sagot ko saka binaling ang paningin sa daan. 

Bumangon ang kaba sa dibdib ko. Takot ang nangingibabaw. Hindi ko alam kung bakit pero nag-aalala ako sa nararamdaman niya.

Hindi siya sumagot. Lalo akong kinabahan nung makarating kami sa university na pinapasukan niya. Tila may yelong pader sa pagitan namin. Hindi siya bumababa na lihim kong pinagpapasalamat.

"S-salamat," aniya.

Nilingon ko siya. 

Huminga ako ng malalim bago nagsalita.

"Angel... 'yung halik ko kanina —" 

"A-ah oo. Wala 'yon. Alam ko naman na walang halaga 'yon. Naiintindihan ko. Salamat nga pala sa almusal kanina saka sa paghatid mo sa'kin. Sige, mauna na ko. Ingat ka." Deretsong wika niya bago bumaba ng sasakyan ko.

Nataranta naman akong bumaba rin saka sinundan siya. Hinawakan ko siya sa kaniyang siko. "Wait... Angel, galit ka ba?"

Hinarap niya ako at walang emosyon niya akong tinitigan. "Nope. Bakit naman ako magagalit?"

"D-dahil sa paghalik ko sa'yo kanina," bulong ko.

Binawi niya ang braso saka umayos ng pagkakatayo sa harap ko. Pati ang reading glass niya na makapal ay inayos din.

"Look, halik lang 'yon. It's not a big deal. May girlfriend ka at mali ang nagawa natin kanina. Aaminin ko, nagustuhan ko 'yon pero mali. May girlfriend ka at masasaktan siya kapag nalaman niyang niloloko natin siya. So if you'll excuse me, may klase pa ko." Tumalikod na siya. Hindi ko siya tinigilan.

"Wait, Angel... I'm sorry, 'wag ka namang magalit sa'kin. Sorry na."

Nakahinga ako ng maluwag nang tumigil siya ulit. "Clyde, ano bang gusto mo? We're making a scene here and I don't like to be an attention seeker."

"Fine! I'll stop chasing you. But... please, atleast give me your number, please." 

Pumikit siya ng mariin. Saka bumuntong hininga nang dumilat. Nilabas ang cellphone sa bag saka binigay sa akin. "That's my number," aniya.

Mabilis ang naging pagkilos ko at nakuha ko agad ang number niya. Pero tinalikuran niya ako agad pagkaabot ko ng cellphone niya.

ANGEL's POV

H

indi nakisama ang utak ko habang nasa paaralan ako. Lutang at wala sa tamang wisyo ang isip ko. Kinakagat ko ang dulong bahagi ng ballpen ko habang nakatingin bintana. Tinatanaw ko ang mga estudyanteng naggagala sa loob ng campus.

"Angel, sino 'yung naghatid sa'yo kanina? Boyfriend mo?" tanong bigla ni Mirasol. Kaklase ko at isa sa mga nambubully sa akin. Hindi ko siya pinansin at yumuko na lang ako sa mesa ko.

"Wow! Dinedma ka ni Manang Angel, Mirasol. Ano 'yan nagmamaganda?" 

"Hayaan lang natin siya. As if namang maniniwala ako kapag sinabi nga niyang boyfriend niya ang super gwapo na 'yon? Mukha pang mayaman. Bagay kami, 'di ba?"

"True! Imposibleng magustuhan no'n 'etong si Angel. Panahon pa ni Kopong-kopong ang itsura, e!"

Marami pa silang sinabi pero hindi ko na lang pinansin. Pasok-labas lang sa mga tainga ko ang mga walang kwenta nilang sinasabi ko.

'Baka mabaliw sila kapag nalaman nilang mapapangasawa ko si Clyde'

Lihim akong napangisi pero napawi rin iyon nang maalala ko ang paglapat ng labi niya sa akin. 

He was my first kiss. He stoled it.

Masaya ako at siya ang unang halik ko pero mali. Dahil may girlfriend siya at pangangaliwa ang ginagawa niya.

Pero hindi ko maintindihan ang sarili ko. Gusto ko iyong halik niya. Dampi lang pero matamis. Iyon pala ang tinatawag nilang tamis ng unang halik. 

Tila may mga maliliit na gumagalaw sa aking tiyan. Hindi ko matukoy pero napapangiti ako noon.

Lumabas ako ng silid-aralan nang matapos ang klase ko sa hapong iyon. Tinawagan ko agad si Loisha dahil namimiss ko na siya.

Nagkita kami sa isang coffee shop at doon kumain ng meryenda.

Habang dumadaldal si Trisha ay lutang talaga ang isip ko. Si Clyde ang tanging gumugulo dito. Gusto ko manatili iyong saya dahil siya ang first kiss ko pero hindi ko maiwasang magtampo at magalit.

"Bessy, hoy! Angel... Hello?" Napunta ang atensyon ko sa kaniya. Kumakaway kasi ang kamay niya sa harap ng mukha ko.

"H-huh? May sinasabi ka ba?”

"Grabe... kanina pa ko daldal nang daldal dito tapos wala ka naman palang iniintindi. Ano bang nangyayari sa'yo? Sige nga! Inlove ka na, 'no?" 

Biglang kumabog ang puso ko dahil sa sinabi niya.

'Inlove... ako?'

Pinagpawisan ako bigla ng malamig. "Ano ba 'yang sinasabi mo? May iniisip lang ako."

"Naku, 'wag mo na subukan na magdahilan o magpalusot. 'Di na tatalab sa'kin 'yan dahil naranasan ko na rin 'yan. Believe me... inlove ka na, Bessy!" Niyugyog pa nito ang balikat ko.

'Paano ko ba malalaman kung inlove na ba talaga ako?'

'May sagot kaya sa google?'

"Indenial stage ka pa kasi..." Napalingon ako kay Trisha na seryosong nakatingin sa akin. "Bago lang sa'yo ang pakiramdam na 'yan kaya tinatanggi mo." Umiiling siya bago humigop ng kape.

Tiningnan ko lang siya ng deretso. Binasa ko ang bawat kilos niya.

'Sasabihin ko ba? Mapagkakatiwalaan naman kaya ang bestfriend ko na 'to?'

'Kaso madaldal 'to, e!'

Napanguso na lang ako. Hinawakan ko ang tinidor na nasa platito saka tumapyas ng black forest cake saka ko iyon sinubo. Nang hindi pa masiyahan ay sumubo ulit ako. Hanggang sa maubos ko kaagad ang isang slice ng cake sa loob lamang ng limang minuto.

"May iniisip ka nga," wika ni Trisha. Halatang nang aasar.

Lalong humaba ang nguso ko. Kapag ganitong marami ako iniisip, gustong-gusto ko kumain. Buti na lang hindi ako tabain.

"Sabihin mo na kasi sa'kin. Parang iba naman ako kung ituring ng bessy ko," aniya. Pinalungkot pa ang boses.

"Mananahimik ka ba 'pag sinabi ko sa'yo?" Tiningnan ko siya sa paraang nanunuri. "At mapagkakatiwalaan?" Habol ko pa na tanong.

Pasinghal niya akong tiningnan. 

"Grabe ka naman, bessy. All this time akala ko may tiwala ka sa'kin, e, wala naman pala. Sobra ka sa'kin," aniya. Maluha-luha pa ang mga mata. 

"Joke lang naman 'yon. Sensitive naman nito. Sasabihin ko sa'yo pero mangako kang mananahimik ka." Pinapwesto ko siya sa tabi ko.

"Sure!" Malapad na ngiti ang binigay niya sa akin. Sinabi ko lahat sa kaniya. Lahat ng mga pangyayari na kasama ko si Clyde. Sa mall, sa mismong bahay at pati ang halik.

"Nakakakilig ka naman... Este kayo pala!" aniya habang tumitili pa. Paminsan-minsan din niya akong inaalog-alog. Hinahampas din niya ang mesa namin kaya ang ibang kostumer at staff ng coffee shop na ito ay nasa amin ang lahat ng atensyon.

Napayuko na lang ako dahil sa ginagawa ni Trisha. Napapangiti at natatawa na lang ako sa kaniya. Hindi ko rin mapigilan ang kiligin gaya niya.

"Ang sarap siguro kapag inlove, 'no? Ano masarap ba?" tanong nya. 

'Inlove? Nakakain ba yon?' 

'Ewan ko kung inlove ba ako sa Clyde na iyon pero maling-mali. Dahil may nobya na siya'

"Ewan ko, 'di ko nga maintindihan 'tong nangyayari sa'kin, e. Never pa ko na-inlove." Seryoso kong sabi. Isa iyon sa katotohanan sa buhay ko.

"Ano? You mean... V-virgin ka pa?" Mabilis kong natakpan ang kaniyang bibig gamit ang mga kamay ko. 

"Trisha naman baka naman p'wede mong hinaan 'yang boses mo. Nakakahiya!" Ang lakas kasi ng pagkakasabi niya. Siguro may mga nakarinig kasi mga napalingon samin iyong ibang tao dito sa park.

"Ay, sorry naman. You mean... NBSB ka pa?"

"NBSB?"

"NBSB ay No Boyfriend Since Birth," aniya sabay ngisi.

Tumango na lang ako. 

May sinabi pa si Trisha pero parang bingi na yata ako. Hindi ko siya naririnig. 

Message tone ng aking cellphone ang nagpagising ng diwa kong naglalakbay kung saan. Kinuha ko iyon sa loob ng bag ko saka tiningna kung sino ang nag-text. Kumunot ang noo ko nang makita kong hindi naka-save ang numerong pinagmulan noon.

From: 09171234567

Hi, Angel. It's me... Clyde. Kumusta ang school mo? 

Napangiti ako nang mabasa iyong text na iyon mula kay Clyde. Naalala kong kinuha nga pala nito ang number ko kanina.

Sinulyapan ko si Trisha na abala ngayon sa pagkain ng sariling cake. Nag-isip ako ng sasabihin kay Clyde. 

'Teka, galit nga pala dapat ako sa kaniya kasi ginagawa niya kong kabit'

Umiling na lang ako. Binalik ko ang cellphone ko sa bag saka humigop ng kape.

"Sino 'yung nag-text?"

"Wala. Si mommy lang," sagot ko. 

Biglang tumunog ulit ang cellphone ko. Hindi ko pinansin.

"Bessy, tumunog 'yung phone mo. Hindi mo ba titingnan?"

Hindi ako nagpahalatang sabik akong basahin akong mensaheng galing kay Clyde. Patay malisya kong kinuha ang phone ko.

From: 09171234567

Busy? Sana hindi ako nakakaistorbo. Gusto lang sana kita makausap. :(

Tila may kumurot sa puso ko nang makita ko ang emoji na iyon sa text na iyon ni Clyde.

To: 09171234567

Ayos lang naman ako. Medyo busy sa school. 

Bumuntong-hininga na lang ako pagka-sent noon. 

Tumunog ulit iyon at agad kong binasa.

From: 09171234567

Can I pick you up later? Hanggang anong oras ang klase mo?

Nakagat ko ang ibabang labi ko. 

To: 09171234567

Huwag na. May kasama kasi ako mamaya. 

From: 09171234567

It's okay. Isama na lang din natin siya.

Mukhang wala akong magagawa kung hindi ang pumayag.

"Trisha, may gagawin ka ba hanggang mamaya?" Nakita ko siyang may tinatawagan sa phone nito.

"Not sure. Bakit?" tanong niya. Mukhang walang sumasagot sa tinatawagan niya kaya medyo nakakunot ang noo niya at salubong ang mga kilay.

"Pupunta kasi Clyde ngayon dito. Kakausapin daw ako," sabi ko habang inaayos ang bag ko. "P'wede ka ba?"

"Talaga? Naku, mag-ayos ka dapat." Mabilis niyang kinuha ang kaniyang bag at may nilabas siya mula roon. Tiningnan pa niya ang mukha ko saka ngumiti. "O... gamitin mo 'tong make-up ko " Inabot niya sa akin ang pouch.

"Make-up? Para saan?" Inisa-isa ko pang tingnan iyong mga nasa loob ng bag. Iba't ibang klase ng pampaganda ang naroon. May mga brush na iba-iba ang laki, mga lapis, blush-on yata iyon at  maskara. Mga karaniwang nakikita kong gamit ni mommy sa tuwing papasok ako sa kwarto nila ni daddy. Sinara kong muli ang bag saka sinoli sa kaniya. "Salamat na lang dito, Trisha. Okay na ako sa pulbos." 

Napangiwi na lang siya sa sinabi ko. "Ikaw bahala. Pero maniwala ka sa akin. Mas maganda ma kapag meron ka nito sa mukha mo," aniya sabay kindat.