May babaeng pumunta rito kanina? Kaya ba hindi ko pa rin siya nakikita hanggang ngayon dahil kasama niya ang babae?Hindi ko alam kung bakit may kirot akong nararamdaman sa dibdib ko. Oo crush ko siya at nagkaroon na rin naman ako ng maraming crush na nagkakaroon ng girlfriend pero hindi ko maipaliwanag kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Saan kaya sila nagpunta at ano'ng ginagawa nila ngayon? Masaya raw iyong babae nang makita si Evander. Ganun din kaya siya nang makita ang magandang babaeng iyon? Ang isiping masaya siya kapiling ng ibang babae ay mas lalong dumagdag ng kirot sa puso ko. Mag aalas dose na pero hindi pa rin ako bumabalik kaya di ko tuloy alam kung nasa opisina na niya siya.Naalala ko iyong sinabi ni Roda. Baka nga wala naman 'yun d'on kasi nasa suite pala at nagkukulong na."Sasabay ka ba sa aming kumain, Lia?" tanong sa akin ni Jepoy. Maglalunch na sila sa staff room kung saan kami kumakain na mga empleyado. Ang resort na ang nagpo-provide sa amin ng tanghalian
Naglakad patungo sa amin si Evander nang hindi pinuputol ang tingin sa akin. "Happy lunch time, Sir! Kain tayo, Sir?" Jepoy said awkwardly because the man was so serious and his presence was intimidating. The staff room that was noisy earlier suddenly became quiet. Nagmumukha na kaming isang pelikula rito, ang kaibahan nga lang ay hindi sila bulgar kung manood. Pasimple lang silang sumusulyap at nakikinig sa amin dahil boss nila ang narito at hindi kung sino lang.Tumingin siya sa kasama ko. "Thank you, Jepoy, but I have already ordered from the restaurant. I should have cooked but my assistant is ignoring my messages," sambit niya at muling bumaling sa akin.Napakurap-kurap ako at hinagilap ang phone ko sa bulsa. Pagbukas ko niyon ay nakita kong tadtad ako ng text niya na tinatanong kung nasaan na raw ba ako at magluluto siya para sa tanghalian namin. Naka silent din ito kaya hindi ko napansin na tumawag pala siya."Sabi mo sa 'kin ay hindi ka kailangan ni Sir d'on?" bulong ni Jepoy
"Happy birthday, Sir Ryan!" maligayang bati ko sa executive assistant manager ng resort na nasa 40's na."Thank you, Lia," pagpapasamat niya nang nakangiti."Happy birthday, Ryan," bumati rin si Evander na nasa tabi ko at nag-abot ng paper bag na regalo niya para rito."Thank you, Sir! Naku, nag-abala ka pang magbigay ng regalo," Sir Ryan said with awe and gratitude. "It's okay. You've worked your best in the resort since the day you've been here.""Simple lang ang party na ito pero paraan ko na rin ito para makapagsaya ang mga empleyado ng resort kahit sandali lang." Maliwanag ang bukas ng mukha niya at kakikitaan na sinsero siya sa kanyang sinasabi."Pasensiya na kung wala akong regalo sa inyo, Sir," nahihiya kong sinabi."Ano ka ba, ayos lang iyon. Mas mahalaga na narito kayo. Halina kayo." He smiled warmly and gestured for us to follow him.Naglakad na kami papunta sa bakanteng table ng staff room. Binati si Sir Ryan ng mga empleyado ng 'happy birthday' at pagkatapos ay binabati n
I will come back. And when I do, I promise you that you will never shed a tear again for having feelings for me.Iyan ang huling salitang binitiwan niya nang huli ko siyang nakita. Sampung buwan na ang nakalipas nang bigla na lang siyang nawala nang parang bula. Sa mga nakalipas na buwan ay marami nang nagbago. Bumalik na ako sa pag-aaral at natupad nga ang pangarap ko na mag-aral sa Marinae College sa kursong accountancy. Nakatanggap ako ng mga scholarships kaya kahit papaano ay nabawas-bawasan na ang magagastos ko para sa pag-aaral. Marami-rami rin ang naipon ko sa pagtatrabaho sa Aldridge Hotel and Resort, masusuportahan na ako niyon kasama ng matatanggap ko sa scholarship ko. Kahit kasi nang nawala na si Evander sa resort ay patuloy pa rin naman ako sa pagtatrabaho. Pagkatapos ng isang buwang pagkawala niya ay ibinalik na ako ni Ma'am Editha sa housekeeping department. Malamang ghosted ako ng amo ko kaya sino pa ang pagsisilbihan ko bilang assistant? Ako pa rin ang tagalinis n
I couldn’t believe what I was seeing. Evander looked like an outcast there even though he was just wearing jeans and a plain white shirt that defined his muscles. He was tall and his presence really drew attention no matter what he wore.Nakaramdam ako ng saya dahil sa wakas ay nakita ko siyang muli. Kahit na maraming nagbago sa nakalipas na buwan, ganon pa rin ang epekto niya sa akin. Nakita ko na nilapitan nga siya noong isa sa tatlong babae na kumakain na rin ng binili nitong street food, nagpapakitang gilas ata na pareho sila ng kinakain para lang may mapag-usapan sila. I saw how he ignored the woman as if she was invisible. Masyado siyang focus sa pagkain ng kwek-kwek at halatang hindi siya interesado sa iba kundi sa pagkain lang niya! Ngumiti nang hilaw ang babae at umatras. Pulang-pula ang mukha nito at pinagtitinginan na ng mga taong naroon. May iba na umiiling at nagtatawanan nang palihim. Base sa reaksyon nila, mukhang hindi na bago sa kanila na makita ang ganitong eksena
Himas-himas niya ang kanyang likod habang lukot ang mukha. Napakurap-kurap ako at nang mahimasmasan ay agad kong itinapon ang kahoy sa pinanggalingan nito."Ano'ng ginagawa mo rito?" gulat kong tanong."I think there was a nail on the wood that you hit me with. I think it pierced my back," he replied, cursing under his breath.Nanlaki ang mga mata ko at agad na inangat ang damit niya para tingnan ang kanyang likod. Nakahinga ako nang maluwag nang makitang wala namang dumudugo. Sobrang sakit kaya n'on!"Wala namang sugat. At bakit ka kasi sunod nang sunod sa akin? Akala ko kung sino kaya nahampas tuloy kita!"Umayos siya ng tayo at mukhang naka recover na. "You walked past me earlier. You fucking ignored me," he scoffed, as if feeling insulted.Napaawang ang bibig ko. "May klase ako kanina! At bakit naman kita lalapitan?" "Bakit hindi?" he snapped back. "I've waited for you at your school gate the who
Nakapangalumbaba akong nagbabasa ng libro rito sa library. Katatapos lang ng isa naming subject at may dalawang oras na break bago ang sunod. Nasa may pinakagilid ako sa pang-isahang desk. Ginugugol ko talaga ang break ko sa pag-aaral dahil hindi dapat sinasayang ang oras. 11 am na nang mag beep ang phone ko sa text message ni Pearl na nagtatanong kung nasaan na raw ba ako dahil magla-lunch na kami.Me:Nasa library pa ako.Pearl:Punta ka na lang sa labas ng gate. Btw, nandito pa rin pala si Mr. Perfect! *smiling face with heart-shaped eyes emoji*Nalaglag ang panga ko.Ano pa ba ang ginagawa niya rito? Hindi pa ba malinaw sa kanya na ayaw ko nang magpakita pa siya sa akin?!Nag reply ulit ako.Me:Sa cafeteria na lang tayo, Pearl.Pearl:Hihintayin na lang kita rito kasi nakakapagod maglakad pabalik.Me:Pero subukan naman natin dito. Lagi n
"Oh my gosh! He was talking to you. He called you by your real name. Do you know him, Lia?!" gulat na bulalas ni Pearl pagkaraan ng isang minuto dahil namilog muna ang bibig at mga mata niya habang tulala. Ngayon lang siya nahimasmasan kaya sunod-sunod na ang mga tanong niya.Hindi ako makasagot agad."Ilang araw siyang nag-aabang sa gate. Tapos natatandaan ko nung sinabi kong nakatingin siya sa atin, totoo pala talaga iyon? I mean sa 'yo siya nakatingin?!" Pearl's voice was filled with wonder and disbelief, her eyes searching for answers in mine.Napabuntong hininga ako at nahihirapan pang sumagot, "Oo, Pearl.""Then why did you lie to me? Hindi mo sinabi agad sa akin. Mukha akong tanga kakaisip kung ano ang ginagawa niya roon. Kung anu-ano pa ang pinagsasabi ko sa 'yo tapos ikaw pala ang inaabangan!" "Hindi ko rin naman kasi sigurado kung ako nga ang inaabangan niya...""Huh?" naguguluhan niyang tanong at kumunot ang noo. "Bakit hindi mo sigurado? Ano ba kasing nangyari? Boyfriend
Our lips moved with aggression. His hands rested on my waist, caressing my skin through the fabric. He urged me to open my mouth, and I did, welcoming his tongue. His mouth was warm and intoxicating. Ipinatong ko ang aking mga kamay sa kanyang balikat at ginantihan ang malalalim niyang halik.My eyes shut as his lips traveled from my mouth to my jawline, then down to the sensitive skin of my neck. I tilted my head back, giving him better access. Kasabay ng kanyang halik ay ang pagpasok ng kanyang kamay sa loob ng aking uniporme. I gasped at the heat of his touch as his fingers traced patterns on my back.Bawat dampi ng kanyang labi sa aking leeg ay nagbibigay ng bolta-boltaheng sensasyon sa aking katawan. I was so engulfed in the sensation that it was already too late for me to notice that he had already unclasped my bra. Wala na siyang sinayang na segundo. His large hands immediately found their way to cup my breasts. His lips never left mine as he kneaded them. I moaned against hi
I waved cutely at Evander as I saw him patiently waiting for me while leaning on his car. Sa loob na siya ng eskwelahan naghihintay sa akin magmula noong araw na pinagtulungan ako.Kapag nakakasalubong ko ang tatlong iyon ay todo yuko o iwas ng tingin sa akin. Sa takot na patalsikin na sila nang tuluyan sa eskwelahan, they never dared to come near me again. Pasalamat sila dahil hindi ko na pinagkalat pa ang ginawa nila sa akin.Pinagbuksan ako ni Evander ng pintuan ng kanyang sasakyan. As he sat in his seat, he leaned closer and claimed my lips for a long, sweet kiss. “I missed you,” napapaos niyang sinabi pagkatapos.“Hmn…I missed you too,” I answered in a whisper.“How was your school?” tanong niya habang minamaniobra ang manibela gamit ang isang kamay. His other hand rested on my thigh as he drove out of the school grounds.“You taught me the concept so well kaya nag highest ako sa quiz namin!” maligaya kong sinabi sa kanya. His lips curved into a small smile. Inangat niya ang is
“You eat first,” sambit ni Evander pagkaalis ng bell boy na dinalhan kami ng inorder niyang pagkain sa restaurant. Nakahain na ang mga iyon sa lamesa. Hitsura at amoy pa lang ng mga ito ay masarap na, mas lalo tuloy nagwala ang tiyan ko.“Hindi na tayo magsasabay?” tanong ko sa kanya sa pagtataka dahil akmang papasok siya sa kanyang kwarto.“I will…shower first.”“Okay!” ani ko at napanguso, pinipigilan ang ngiti. The bulge in his pants was too obvious for me to not notice. “Damn it, Lia!”“Ano na namang ginawa ko?!” maang-maangan ko, kunwari ay walang masamang iniisip.“Eat. Now!” he ordered with frustration and slammed the door shut as he entered his room.Mahina akong natawa at sumubo ng pagkain. Hindi naman ako inosente para hindi malaman ang gagawin niya.Ang dami ng pagkain na inorder niya. Hindi ko alam kung anu-ano ang mga pangalan niyon. Basta ang alam ko ay mamahalin ang mga iyon. Nanginginig pa ang mga kamay ko sa bawat subo ko sa sobrang gutom. Mabuti na lang ay wala si
R-18Nang makalayo na kami sa opisina ng school president ay saka ko binitiwan ang kamay ni Evander. He stayed quiet, probably trying to gauge my reaction. Hindi ko siya kinibo hanggang sa makarating na kami sa kanyang kotse.Humalukipkip ako. “Hindi dahil ginawa mo ‘yon ay okay ka na sa ‘kin.”"Let's go to the resort," he said and started the engine.Naalarma ako sa sinabi niya. "Ha? Bakit mo ako dadalhin doon? Dito na lang tayo mag-usap sa loob ng sasakyan mo!"Pero wala na akong nagawa dahil pinaandar na niya ang sasakyan at ni-lock pa ang pinto kaya hindi ko mabuksan.“The owner of the eatery told me that you didn’t eat lunch when I went there to investigate what happened,” he said, ignoring my protests. “You will eat there. I will explain to you what happened earlier.”Sumuko na ako at sumandal na lang sa upuan, tinitingnan ang labas ng bintana sa buong biyahe. We entered the resort gate, and the memories flooded back as we drove through the lush surroundings. Ilang buwan na simu
Mabuti na lang ay lumabas ang istrikto naming propesor kaya nakapasok ako sa room nang hindi nahuhuli. Umupo ako sa tabing upuan ni Pearl. “You're late. Mabuti na lang ay kapag matatapos na ang klase nag-a-attendance si Sir. Akala ko ay hindi ka na papa— bakit ka may mga kakalmutan?” gulat na bulalas ni Pearl nang makita ang kamay ko. Hindi ko iyon maitatago lalo na’t magkatabi lang kami. Mamaya pag-uwi sa bahay ay tiyak na hindi rin ito makakalagpas sa mga mata ni Tita Melinda. Tiyak na magagalit iyon lalo na pag nalaman niyang pinagtulungan ako. Kahit na nauuto-uto ko siya minsan sa mga palusot ko, pagdating sa kapakanan ko ay hinding-hindi ko siya maloloko. Ikinwento ko kay Pearl ang nangyari kanina. Napupuyos siya sa galit at kung hindi lang bumalik ang propesor namin ay sumugod na siya sa buildin
Pinapasok niya ako sa kanyang itim na Mercedes-Benz. Pumunta siya sa likod at binuksan ang trunk at may kinuha roon. Nalaman kong first aid kit iyon pagkabalik niya.“Good thing I have this in my car,” he said as he sat on the driver's seat.I didn't say anything. I just stared at him with a blank expression. Marahan niyang inangat ang isang braso ko dahil hindi ako gumagalaw. Hinayaan ko na lang siyang gamutin iyon. I felt a surge of anger and pain in my chest, but I suppressed it.Mahapdi nang kaunti ang sugat pero parang hindi ko na iyon maramdaman nang maalala ang natuklasan ko kanina. Hanggang sa matapos na siya sa kabilang braso ko ay wala akong kakibo-kibo. “Tell me what happened, Lia.” He looked at me with concern and worry in his eyes. “Who did this to you?” mariing tanong niya. Sa halip na sagutin siya ay binawi ko ang braso kong katatapos lang niyang gamutin. I clenched my fist.“Male-late na ako, Evander,” malamig kong sinabi nang hindi siya tinitingnan.Bumuntong hin
Allison.Siya ang sumagot ng tawag ko. Nasa kanya ang cellphone ni Evander. Nasa resort siya. Magkasama silang dalawa. Kaya hindi ako sinipot ng boyfriend ko dahil may iba na pala siyang kasamang kumain.Hindi ba ang sabi niya noon sa akin ay ayaw niya roon? Pero bakit si Allison ang kasama niyang kumain? Bakit niya ako kinalimutan?Naguguluhan na ako."Ineng, paubos na ang ulam namin. Itong bistek na lang at ginisang pechay ang may natira. Pang isahang tao na lang ito. Hindi na ito kakasya sa inyo n'ong…kasama mo," sambit ng tindera.Kilala na niya ako bilang suki rito, o baka nakilala lang ako dahil si Evander ang kasama ko rito palagi. "Magaala-una na kasi. Sa 'yo na lang ito. Mukhang…hindi na rin naman kasi dadating iyong hinihintay mo," nahimigan ko ng concern ang boses niya."Salamat po. Hindi na po ako kakain. Bibili na lang po ako ng tinapay sa iny
Medyo marami ang nakakakilala sa akin sa Marinae, pero mas dumami simula nang araw na nabunyag ang tungkol sa amin ni Evander. Kung hindi ko naririnig na pinag-uusapan nila ako, wala namang araw na hindi dumadako ang mga mata ng mga babaeng estudyante sa akinNakakailang lang kapag naririnig ko na bukambibig nila na naiinggit sila sa akin...dahil girlfriend ako ni Evander. Madalas ang nagsasabi niyon ay sincere talaga. Iyong iba kasi, mas gustong husgahan ako. Siguradong kung anu-ano nang panghuhusga ang naisip nila sa akin.Isipin nila kung ano ang gusto nilang isipin. Wala akong pakialam.Pagkalabas ko ng kwarto ay inabutan ako ni Tita Melinda ng baon ko. "Wala pa ba si Jaime, Tita?" tanong ko nang mapansing wala pa rin ang maingay na unggoy."Wala pa. Isang linggo nang hindi kayo nagsasabay ah? Baka mamaya ay hindi na pumapasok ang batang iyon. Malilintikan talaga iyon sa akin!""Baka naman po late lang o baka mas maagang pumupunta sa BSC. Nakita ko naman po siya noong isang araw
Nakakunot na naman ang noo ni Jaime sa akin pagkalabas ko ng bahay. "Anyare naman sa 'yo ngayon, babaita?" tanong niya sa nagtatakang ekspresyon. "Noong isang araw mukha kang pinagsakluban ng langit at lupa. Tapos ngayon mukha ka namang naka jackpot sa lotto. Balato naman diyan, para naman akong others!" "Sorry, kuripot ako."Nginisihan ko lang si Jaime. Para nga akong naka jackpot sa lotto. Sobra pa nga.Excited na akong pumasok dahil magkikita kami ni Evander katulad ng napagkasunduan namin. Nag text siya sa akin kani-kanina lang na nasa airport na siya para sa flight pabalik ng Buenavista."Tsk. Ngayon pa lang nagkakaalaman nang hindi ka pwedeng mautangan pag yumaman ka na. Tandaan mo, kahit sincong duling ay wala kang mahihita sa akin kapag naging engineer na ako," pagdadrama niya."FYI, 'di kita uutangan dahil alam ko namang wala ka ring ipapautang sa akin," banat ko pabalik at umirap."Ha!" singhal niya. "Kung gusto mo nga ay bigyan na lang kita ng pera e. Huwag kang mag-alala