CHAPTER 28

I feel weak. My throat felt dry. And my wrist felt sore. Ganoon pa man ay pilit kong iminulat ang mga mata ko.

Puting kisami. Mahinang tunog ng kamay ng orasan. Amoy ng kung anu-anong gamot. At ang apat na sulok ng puting silid. "Tangina nasa langit na ba ako?" nagtatakang tanong ko sa aking sarili.

Nang bahagya kong ikiling ang aking ulo ay napansin ko ang nakayukong ulo rito sa kinahihigaan ko. Ito na ba si San Pedro?

Kahit na nananakit ang pulsuhan ko sa kung ano mang dahilan ay marahan kong sinuklay ng daliri ko ang buhok ni San Pedro. Pasalamat na rin ako na sa langit ako napunta sa kabila ng lahat ng kasalanan ko. Mabuti na lang tinanggap nila ako rito. Mababa lang pala ang standard nila para makaakyat sa langit, pumasa ako e.

"Hey, gising ka na pala." Nangunot ang noo ko at ilang beses ikinurap ang mga mata. "How are you feeling?"

Ang kulay abo niyang mga mata ay malamlam na nakatuon sa akin. Hindi ko tuloy maiwasang magtaka kung bakit pati siya ay narito?

"Nico?" halos pabulo