Naalimpungatan ako noong mga alas tres na ng umaga, lumipat ako sa kwarto para makatulog pa dahil inaantok pa ako. Nakatulugan ko si Zac kagabi at hindi ko alam kung anong oras niya pinatay ang tawag.
Nagising ako ulit noong alas cinco na. Napabalikwas pa ako ng bangon dahil alas kwatro kami umaalis ni mama para magpunta sa bayan pero nung tingnan ko siya ay mahimbing pa din siyang natutulog. Maybe we need some rest today.
Nagsimula na akong mag-ayos ng sarili, naghilamos at toothbrush na ako atsaka sinimulan ang gawaing bahay. Ganito ang ginagawa ni mama kada umaga noong kaya pa ng katawan niya, sobrang hirap pero tuwing naiisip ko na si mama ay ginagawa ito para sa amin, alam kong kaya ko ding gawin to para sa kanila.
Nagluto muna ako ng agahan namin, matapos magluto ay nagwalis na ako sa palibot ng bahay. Mapuno kasi sa amin, kapag umiihip ang hangin ay nagsisilaglagan ang mga tuyong dahon kaya kinabukasan ay nakakalat na ito sa daan. Maaga din kaming naglilinis sa palibot dahil mamaya ay iinit na. Hindi naman sa takot kami sa araw pero sa panahon ngayon kasi ay sobrang sakit na nito sa balat.
Hindi pa ako tapos sa pagwawalis ng nagising si mama at Jelai. Sila naman ang naging abala sa paglilinis sa loob ng bahay. Minsan napapaisip ako, kung hindi ba naging malupit ang pamilya nina mama sa kanila ni papa ay maganda din kaya ang buhay namin ngayon? Hindi kaya aatakihin si papa? Hindi kaya kami makakaramdam ng inggit sa ibang tao?
But thinking about that, I'm still happy now though. Because we learned a lot of lessons in life, and we are still learning. May mga bagay na hindi mananatili sa dating ayos. Pwedeng ngayon mayaman ka, bukas makalawa wala ka ng pera. Pwede ding ngayon mahirap ka, pero sa susunod na araw ay nabibili mo na lahat ng gusto mo. In order for that to happen, you need to work hard and be thankful for what you have now.
What our parents always taught us, is not to belittle others. Mayaman man o mahirap, walang karapatang manghamak ng kapwa. You need to stop saying something about others' business and start minding your own. You need to stop minding someone's mistakes and start correcting yours. All of us have flaws, nothing's perfect.
Alas dies na ng umaga noong natapos kami sa lahat ng gawain. Nakapaglaba at sampay na din kami kaya pagtutupi na lang mamaya kapag natuyo na ang mga damit. I checked my phone and saw messages from Zac.
Naging ganoon ang mga araw hanggang sa ilang araw na lang at internship na. Kasama ko sina Ailee ngayon, nandito kami sa kanila dahil dito ako matutulog. Ihahatid kasi kami ni Tito sa Bulacan bukas, sa mismong dorm. Alam naman ni Ailee ang pagpunta kaya siya na ang bahala. Mauuna na kami sa dorm dahil mag-aayos pa kami ng gamit atsaka gustong libutin muna ni Ailee ang lugar. Susunod na lang daw ang iba pa naming kasamahan.
I'm kind of excited and nervous. This is the first time I'll be away to my family and to our home. Hindi ako sanay at paniguradong mahohome sick ako kahit pa sabihing may mga kasama ako sa dorm at maaaliw naman. The internship will last for six months. Dapat one year, kaya lang applicable pa iyon sa mga susunod na batch. Nasali kasi kami sa old curriculum. Hindi ko alam kung matutuwa ako doon. Kasi hindi madadagdagan ng taon ang pag-aaral namin. Yun nga lang sabi nila ay mas malaki daw ang magiging opportunity ng mga masasali sa K-12.
Para sa akin, alin man doon ay ayos lang, basta ba makakapagtapos ka madami pa ding oportunidad para sayo. Pero madalas ay mas nakakakuha ng malaking oportunidad ang mga taong may kaya sa buhay lalo na ang mga may back up sa malalaking kumpanya. Sa mga taong ganoon siguro ay maituturing mong masaya yon, pero sa mga taong kagaya ko na hindi naman ganoon ay mahirap iyon. That's why my plan for this internship is to be friendly to our staff and to be a useful intern in the laboratory. I want to earn the best intern award. Malaki kasi ang maitutulong noon sa akin kung sakali. Dagdag din iyon sa resume ko.
"I'm not really sure what to feel, kinakabahan ako dahil first time kong magiging independent! Ni hindi pa man din ako marunong magluto!" natatarantang sabi ni Ailee habang inaayos ang pangalawang maleta niya. Napatingin ako sa mga gamit niya kumpara sa mga ganit na dadalhin ko, mayroon din akong dalang isang lumang maleta na may mga damit at uniform ko at isang malaking backpack para sa personal hygiene at iba pang gamit. Samantalang siya ay may dalawang maleta ng nakahanda pero mukhang hindi pa din tapos sa pag-aayos.
"Ako din naman... Maybe, we'll adjust after a few days of stay?" sabi ko habang tinutulungan siyang magtupi.
"Are you planning to bring all of your clothes there, Ai?" nakataas kilay kong tanong. Nanlaki naman ang mga mata nito na tila ba gulat na gulat talaga sa sinabi ko.
"Of course not! Hindi iyon magkakasya doon kapag dinala ko lahat!"
Yeah, right. Sa dami ba naman ng damit niya eh. Magsasalita pa sana siya ng biglang sabay na tumunog ang cellphone namin, siya para sa isnag tawag at ako ay sa ilang texts.
I recieved 3 messages. Isa galing kay Jelai, Isa kay Barbs, at Isa kay Zac. Una kong nireplyan si Jelai.
Jelai:
Ingat ate, update mo daw kami bukas sabi ni mama. Magsleep ka din daw ng maaga mamaya. We'll miss you!
Napangiti ako atsaka nagtipa ng sasabihin sunod kong binasa ang kay Barbs na naguupdate lang na malapit na raw sila, mukhang sila din naman ang kausap ni Ailee kaya hindi na ako nag-abalang magreply. Huli kong binuksan ang mensahe ni Zac. Kaninang umaga pa kami magkatext at nasa Subic naman daw sila ngayon, mukhang inuubos nilang magpipinsn ang bakasyon sa mga beach.
Zac:
Your friends are already there?
Me:
Malapit na daw
Hindi pa nag iisang minuto ay nakatanggap na kaagad ako ng reply.
Zac:
Alright. What are you doing now?
Hindi ba ito magsiswimming? Paano ito mag-eenjoy kung panay cellphone ang hawak?
Me:
I'm helping Ailee with her things. Are you not swimming?
Ibinaba ko ang cellphone ko atsaka isa-isang ipinasok sa bag ni Ailee iyong undergarments niya. May pang gym attire pa itong dala e hindi pa naman kami sigurado kung malapit lang ba ang gym doon.
Tumunog muli ang cellphone ko, pagtingin ko ay tumatawag na si Zac. I pressed the answer button.
"Hello?" I said, rinig ko ang ingay sa kabilang linya, simbolo na nagkakatuwaan talaga sila.
"Hi.." hindi ko napigilan ang pag ngiti saktong pagbalik ni Ailee sa pwesto niya kanina. Hindi ako nakatakas sa mapang-asar nitong mga tingin pero pinili na lamang na manahimik. But I know her, kapag binaba ko na ang tawag ay paliliguan niya ako ng pang-aasar!
"Bakit hindi ka pa naliligo?" narinig kong tinawag siya ng ilang pinsan pero sumagot lamang ito na susunod na lang atsaka muling itinuon sa pag-uusap namin ang atensyon.
"I just want to check you. Makikisali na din ako kapag nandyan na ang mga kaibigan mo." sumenyas ako kay Ailee na lalabas lang sa may veranda niya saglit, pabiro niya naman akong hinampas.
"Landi!" she whispered pero pinakawalan din ako. Tumawa kami bago ako tuluyang nakalabas sa veranda.
"Kumpleto kayo?"
"Yup. Nandito din ang ilan naming kaibigan." wala pa akong gaanong nakikilala sa mga kaibigan niya. Well, not that it's required for me to know! We're just friends too!
"Baka kami magmovie marathon lang dito, pero pupunta muna siguro kami sa grocery store para bumili ng ilang pagkain."
"That's great, I hope I can be with you next time or you can be with me." napatigil ako sa paghinga. Shit! Wag kang ganyan Zac! Nagiging marupok ako!
"O-oo naman, I like to have some bonding with your cousins, and isa pa kaibigan ka na din naman nina Ailee." well, not that close but... Medyo?
Tumawa ito kaya hindi ko na din napigilang matawa. Natigil lamang kami noong tinawag ulit siya ng mga pinsan niya saktong natanaw ko naman ang kakapasok lang na sasakyan nina Yves.
"Sige na.. Sumali ka na. Baka isipin pa nila ang KJ mo."
Huminga siya ng malalim. "I don't care, as long as I can talk to you." ugh! Kunwari akong tumawa na parang biro lang ang sinabi niya.
I know that this is not friendship. And like what I am always saying to myself, I don't know what status do we have now but I'm contented with it.
"Baliw, andyan na din sina Barbs, baba na din kami para salubungin sila."
"Hm. Alright.. I'll join them now so you can be with your friends."
"Okay.."
Kagat labi kong ibinaba ang cellphone, nakadungaw ako ngayon sa taas at noong tumingla si Kisses ay kumaway ako.
"Bakla ka ng taon bumaba na kayo dito! Welcome your guests!" sigaw nito na siyang nagpababa na nga samin ni Ailee ng tuluyan.
Hindi na muna pumasok ang tatlo at dumiretso na kaming umalis para mag grocery. Gusto kasi nilang gumawa ng graham at coffee jelly e walang stock na ibang ingredients kina Ailee. Gusto din nilang bumili ng light drinks kaya nagdesisyon na talaga napumunta sa grocery store. Maglalunch pa lang naman kaya madami pang oras sa pagluluto ng mga dessert na gusto nila para mamayang gabi. Hapon pa bukas ang alis namin kaya ayos lang na magpuyat. Pinagtitinginan kami noong bumaba kami ng sasakyan ni Yves. Kahit naman kasi nakapambahay lang itong si Ailee ay maganda pa din siya, samantalang itong isang lalaki at dalawamg 50/50 na kasama namin ay di din maipagkakailang gwapo. Nag ggym din kasi sila kaya maganda din ang pangangatawan.
Habang busy kami sa pagtingin ng mga dapat bilhin ay nagpunta sina Yves at Kisses sa banda ng mga alak. Naiwan naman kasama namin ni Ailee si Barbs na busy ngayon sa pagcheck ng mga kulang pa naming bibilhin. Sa di kalayuan ay may dalawang babae ang nakatayo at nakangiting nakatingin kay Barbs, mukhang kasing edad namin ang mga ito or mas bata lang ng isang taon! Lumapit ito sa amin at kinikilig pang nagtulakan. Di naman pinapansin yon ni Barbs pero alam kong alam niya na siya ang ipinunta nung mga babae.
"Uh.. H-hi po! Ang pogi niyo naman po... Pwede bang magpapicture?" tiningnan sila ni Barbs atsaka tumayo ng tuwid.
"Ask my girl friends... Selosa ang mga yan eh." napatingin ang dalawang babae samin habang humagalpak naman kami ng tawa ni Ailee! Kakaiba talaga ang boses lalaki ni Barbs!
Ngumisi ako. "Okay lang, loyal yan. Masarap jowain, may single ba sa inyo?"
Pinanlakihan ako nito ng mata atsaka inaya na lang na magpicture iyong dalawa. Noong nakaalis na sila ay humarap samin si Barbs atsaka umirap. Hymagalpak nanaman kami ng tawa kaya inis niyang kinuha ang cart sakin atsaka itinulak iyon palayo.
"Sundan na natin! Napakapikon!" humalakhak ulit si Ailee.
Hindi naman itinatanggi ni Barbs kung ano talaga siya. Well, bisexual lang naman ito. Attracted siya sa dalawa. Samntalang si Kisses ay babaeng tunay. Attracted sa lalaki.
Inasar pa namin si Barbs, pinagitnaan namin ito atsaka pabirong tinulak gamit ang balakang. Pinagkukurot niya naman kami sa may tiyan kaya tawang tawa kami! Pinagtitinginan tuloy kami ng mga taobdahil ang iingay namin.
Noong tapos na kami sa mga gagawin sa grocery store ay nagdesisyon naman silang magpunta sa palengke para bumili ng kamatis, sibuyas at iba pang condiments. Inaya ko nga sila sa pwesto namin pero tumanggi sila dahil alam nilang ibibigay iyon nina mama ng libre.
"Sige na! Yon na nga lang ang ambag ko e!"
"Hindi na! Okay ng ambag ang presensya mo!"
"Bahala kayo! Di ako kakain!"
Inirapan nila ako at sa huli ay wala din silang nagawa. Nagpunta kami sa pwesto at naabutan doon sina mama at Jelai. Sakto lamang ang mga taong bumibili kaya medyo nakasingit kami. Noong nakita nila kami ay kaagad nagliwanag ang mukha nila. Napangisi ako.
"Ate!"
"Scianna!"
Lumapit ako sa kanila atsaka yumakap.
"Ano ba yan, kakaalis ko pa lang ng bahay kaninang umaga, miss niyo na ako kaagad?"
"Syempre wala ng magluluto ng agahan!"
"Mama! Marunong naman ako!"
"Pero mas masarap iyong sa ate mo." sumimangot si Jelai kaya nagatawanan kami.
"O ano bang sadya ninyo?"
"Tita, bibili sana kami ng..." sinabi ni Yves ang mga bibilhin, tama nga ang sabi nila na ibibigay iyon ni mama ng libre pero makulit ang mga kaibigan ko kaya sa huli ay nagkasundo sila na half price na lang ang bayaran.
"Oh tita, una na po kami ha. Wag niyo kaming masyadong mamimiss!"
"Assuming kisses, ako lang no!"
Inirapan ako nito atsaka nagflying kiss pa kina mama. Lumingon naman ako sa kanila at nakitang nakangito silang nakatingin sa akin. Mama mouthed 'good luck' with a smile while Jelai positioned her hand and form into a fist saying 'fighting' ngumisi ako atsaka tumango at kumaway. Pagkatalikod ko ay kaagad na tumulo ang luha ko.
I'll really miss them so bad... Dahil hindi sila makakasama sa paghahatid bukas parang ito na iyong pagpapaalam namin sa isat isa. Mananatili muna kasi kami doon ng isang buwan bago makabalik para sa pagsisimula ng sem 2...
Don't worry Ma, Jelai, Pa.. Pagbubutihin ko po doon and I'll make you really really proud..
Kaagad kong pinalis ang luha ko noong nilingon ako ng mga kaibigan, nung napagtanto nilang malayo ako sa kanila ay huminto sila para antayin ako. Ngumiti ako nung nakalapit atsaka kami patuloy na naglakad papunta sa sasakyan.Pagdating kina Ailee ay kaagad kaming kumain ng lunch. Puno ng kwentuhan, asaran at tawanan ang table. Natatawa na din nga sa amin ang mga kasama sa bahay nina Ailee."Manang pagpasensyahan niyo na po ah? Di ko din alam bakit ganito mga kaibigan ko eh." ngisi ni Ailee kina manang."Syempre tropa ka namin, nahawa kami sayo so..." nagkibit balikat si Yves.Tahimik namang nakangiti sina manang habang pinapanood kami. Naiiling na din minsan sa sobrang kakulitan. Matapos kumain ay tumulong kami ni Barbs sa pag-aayos ng kusina, samantalang umakyat naman sina Yves sa taas para ihanda ang theater room nina Ailee while Ailee helped their househelp to prepare our food. Noong natapos sa paghu
My phone rang again, hindi ko alam kung ilang beses na itong nagring. Nakuha na nitong malowbat kakatawag ni Zac. Ugh that guy. Napakahilig mampikon!"Why are you not in the mood? Do you want us to postpone it for a while? We can go later." Umiling ako kay Ailee.Zac's bluffing. He's not here. He's still at manila because they just got home from subic. He was just teasing me and yes, he won. I got really pissed.Itinuloy namin ang pag-gogrocery at paglilibot sa malapit. Sa puregold na muna kami bumili ng ibang isstock tapos ay sinilip namin iyong building malapit sa mcdo. Tatawid pa kami sa kabila kaya noong nakatawid na ay tawa kami ng tawa. Nakakatakot kasi dahil mabibilis iyong mga sasakyan. Masyadong matagal kung magooverpass pa kami kaya noong nakakita kami ng mag-jowang tumatawid ay nakisabay na kami."That's dangerous!" tatawa tawang sabi ni Ailee. Padangerous pang sinasabi pero natatawa naman.
Kinabukasan ay maaga kaming nagising para mag-ayos at magtungo sa ospital. Alas otso ang schedule ng orientation at dapat ay kumpleto na kami bago pa maituro ng kamay ng orasan ang nasabing oras. Hindi naman sila nabigo dahil 7:50am pa lang ay kumpleto na kaming nag-aantay sa hallway ng laboratory.Habang naghihintay ay nagki-kwentuhan kami at nagsasabihan ng nararamdaman. Hindi ko maiwasang mapatingin sa paligid. There's a lot of patients, halos halata mong nahihirapan sila sa buhay. Ang ilan ay nakasuot lamang ng tsinelas at nakapambahay habang tahimik na nakatingin sa hawak na papel sa may gilid. Ang ilan ay umiiyak dahil may operasyong magaganap sa kamag-anak. Ang ilan ay itinatakbo sa emergency room.Pakiramdam ko huminto ang mundo ko para panooring gumalaw ang kanila. Naaalala ko ang lungkot na naramdaman noong nawala si papa. Kasi gaya nila ay mahirap lang din kami. Gaya nila ay sobrang nasaktan kami sa pagkawala ni papa. Gaya nila hindi ko d
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, and incidents are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events are purely coincidental.Plagiarism is a crime.This story includes studying, depression, failures, success, and other dramatic scenes. If you are not comfortable reading this kind of story, you are free to go to another story. Thank you! :)Ps: I'm not a med student, though I studied a premed course I'm not really sure about what's happening inside the medical school and doctors. So all of the words written in this story is just my POVs, some are researched and some are in fictitious manner. Thank you :))Credits for the new cover! ❤2020
PreludePrideIt's another toxic day here at the Emergency Room. Sa halos isang linggo ko na dito sa departmento na 'to ay parang hindi pa din ako nasasanay. This is really hard. Lalo na kapag 24 hours duty ka at sa ER ka lamang nakadestino.Nalipat kasi ako pansamantala galing general surgery dahil walang residente dito na galing doon.Magulo, masikip, maingay. Unang tingin pa lamang ay alam mo na kaagad kung ano ito. This is what public hospital emergency room look like. Dito dinadala ang halos lahat ng emergency patient, of course, what's the use of the word "Emergency" right?Malapit ng matapos ang shift ko, mga ilang oras na lang at makakauwi na ako para makaligo, makakain at makatulog. Ugh, sleep is life. I don't actually need to eat. All I need is to wash before going to bed, because even if I'm too tired to do so, I needed it. Hindi
"Jelai, gising na..." niyugyog ko ang balikat ng kapatid ko at nung nagmulat na siya ng mata ay sinabihan ko na siyang maligo, noong hindi pa siya tumatayo ay kaagad ko siyang sinipa ng mahina, I'm not that bully. Sapat lang iyon para magising siya bago ako tumayo para icheck ang niluluto.Today is Sunday, and for some, including us, today's family day. Magsisimba kaming mag-anak mamayang alas-siete sa bayan kaya maaga pa lang ay gumigising na kami para simulan ang araw. Lagi namang ganito. Siguro ay nasanay na kami dahil early bird talaga ang mga tao sa lugar namin.Lumapit sa akin si Jelai ng nakasimangot atsaka tinanong kung nasaan sina Mama at Papa, sinabi ko na namamasada ang mga ito. Nagpumilit kasi si Papa na mamasada ngayong madaling araw hanggang alas sais ng umaga, para dagdag kita at para daw mas mag enjoy kami ngayong araw kaya sinamahan muna siya ni mama.Kung ako ang tatanungin, kahit na kumain lamang kami
Pagbalik ko ng court ay mas dumoble ang bilang ng mga tao, mostly ay teen agers o di kaya ay nasa mid 20's. Nahirapan tuloy akong makapunta kina Jelai lalo pa at may dala din akong mga pagkain na pinadala nina Mama. Buti na lang din at hindi pa kami aalis, nag eenjoy din naman silang makipagkwentuhan kina mang Jose kaya ayos lang sa kanila na dito muna kami."Jelai.."Lumingon ang kambal at si Jelai sa akin, inabot ko naman sa kanila ang lalagyanan ng tubig nila at ang tig iisang cup ng street food. Nagstart na din ang laro at focus na focus ang lahat sa laban."Ate bat ang tagal mo?""Andami kasing bumibili, hindi naman ako makasingit kaya inantay ko munang maubos lahat ng tao sa stall. Bakit?""Wala lang, ang popogi nung players e." napatango naman ako. Yeah. When I saw the blue team earlier, they look like models."Oo nga. Teka anong school ba sila? Alam mo ba?"
Sobrang kaba ang nararamdaman ko, hindi din alam ni Jelai kung ano ang nangyari kay papa, basta daw ay nagtext si mama na magpunta kami ng ospital."Kanina ka pa daw t-tinatawagan ni mama... Pero di ka daw niya macontact.." hinilot ko ang sentido ko."Walang signal sa room namin kanina..." hinang hina ako. Hindi ako makaiyak dahil lalo lamang iiyak ang kapatid ko. Kailangan kong maging matatag dahil paniguradong humahagulgol din si mama sa ospital.Pagkadating namin sa ospital ay kaagad kaming nagtanong sa emergency room kung nandoon pa ba si papa. Itinuro naman nila kung saan ito nakahiga kaya dali dali namin iyong pinuntahan."Mama.." napatingin sa amin si mama na namumugto ang nga mata. Pagod siyang ngumiti atsaka kami niyakap.Nakita ko si papa na mahimbing ang tulog. Nakaswero ito at may oxygen din. Nakatutok sa kanya ang isang electricfan at hindi din siya nakakumot. Maluwa
Kinabukasan ay maaga kaming nagising para mag-ayos at magtungo sa ospital. Alas otso ang schedule ng orientation at dapat ay kumpleto na kami bago pa maituro ng kamay ng orasan ang nasabing oras. Hindi naman sila nabigo dahil 7:50am pa lang ay kumpleto na kaming nag-aantay sa hallway ng laboratory.Habang naghihintay ay nagki-kwentuhan kami at nagsasabihan ng nararamdaman. Hindi ko maiwasang mapatingin sa paligid. There's a lot of patients, halos halata mong nahihirapan sila sa buhay. Ang ilan ay nakasuot lamang ng tsinelas at nakapambahay habang tahimik na nakatingin sa hawak na papel sa may gilid. Ang ilan ay umiiyak dahil may operasyong magaganap sa kamag-anak. Ang ilan ay itinatakbo sa emergency room.Pakiramdam ko huminto ang mundo ko para panooring gumalaw ang kanila. Naaalala ko ang lungkot na naramdaman noong nawala si papa. Kasi gaya nila ay mahirap lang din kami. Gaya nila ay sobrang nasaktan kami sa pagkawala ni papa. Gaya nila hindi ko d
My phone rang again, hindi ko alam kung ilang beses na itong nagring. Nakuha na nitong malowbat kakatawag ni Zac. Ugh that guy. Napakahilig mampikon!"Why are you not in the mood? Do you want us to postpone it for a while? We can go later." Umiling ako kay Ailee.Zac's bluffing. He's not here. He's still at manila because they just got home from subic. He was just teasing me and yes, he won. I got really pissed.Itinuloy namin ang pag-gogrocery at paglilibot sa malapit. Sa puregold na muna kami bumili ng ibang isstock tapos ay sinilip namin iyong building malapit sa mcdo. Tatawid pa kami sa kabila kaya noong nakatawid na ay tawa kami ng tawa. Nakakatakot kasi dahil mabibilis iyong mga sasakyan. Masyadong matagal kung magooverpass pa kami kaya noong nakakita kami ng mag-jowang tumatawid ay nakisabay na kami."That's dangerous!" tatawa tawang sabi ni Ailee. Padangerous pang sinasabi pero natatawa naman.
Kaagad kong pinalis ang luha ko noong nilingon ako ng mga kaibigan, nung napagtanto nilang malayo ako sa kanila ay huminto sila para antayin ako. Ngumiti ako nung nakalapit atsaka kami patuloy na naglakad papunta sa sasakyan.Pagdating kina Ailee ay kaagad kaming kumain ng lunch. Puno ng kwentuhan, asaran at tawanan ang table. Natatawa na din nga sa amin ang mga kasama sa bahay nina Ailee."Manang pagpasensyahan niyo na po ah? Di ko din alam bakit ganito mga kaibigan ko eh." ngisi ni Ailee kina manang."Syempre tropa ka namin, nahawa kami sayo so..." nagkibit balikat si Yves.Tahimik namang nakangiti sina manang habang pinapanood kami. Naiiling na din minsan sa sobrang kakulitan. Matapos kumain ay tumulong kami ni Barbs sa pag-aayos ng kusina, samantalang umakyat naman sina Yves sa taas para ihanda ang theater room nina Ailee while Ailee helped their househelp to prepare our food. Noong natapos sa paghu
Naalimpungatan ako noong mga alas tres na ng umaga, lumipat ako sa kwarto para makatulog pa dahil inaantok pa ako. Nakatulugan ko si Zac kagabi at hindi ko alam kung anong oras niya pinatay ang tawag.Nagising ako ulit noong alas cinco na. Napabalikwas pa ako ng bangon dahil alas kwatro kami umaalis ni mama para magpunta sa bayan pero nung tingnan ko siya ay mahimbing pa din siyang natutulog. Maybe we need some rest today.Nagsimula na akong mag-ayos ng sarili, naghilamos at toothbrush na ako atsaka sinimulan ang gawaing bahay. Ganito ang ginagawa ni mama kada umaga noong kaya pa ng katawan niya, sobrang hirap pero tuwing naiisip ko na si mama ay ginagawa ito para sa amin, alam kong kaya ko ding gawin to para sa kanila.Nagluto muna ako ng agahan namin, matapos magluto ay nagwalis na ako sa palibot ng bahay. Mapuno kasi sa amin, kapag umiihip ang hangin ay nagsisilaglagan ang mga tuyong dahon kaya kinabukasan ay nakakalat na ito sa
"Pasensya na po talaga tita!" panay ang paghingi ng tawad nina Dawn sa amin dahil sa nangyari kanina. Nandito kami ngayon sa isang restaurant malapit sa school nila. Kasama namin ang mga pinsan nila. Gulat na gulat kami dahil ang sabi nina Zac ay walang dadalo sa pinning nila, maski sila daw ay nagulat dahil ang alam nila busy ang mga ito dahil graduating, at ang iba ay nag-aasikaso ng business nila."Okay lang yon, Dawn. Bilib nga ako sa ginawa ninyo." ngiti ang isinukli ni mama. Nagkagulo kasi kanina sa pinning nila. May mga issues kasi silang gustong ilabas dahil sobrang dami daw ang iniyak nila doon. Hindi ko masyadong nasundan dahil ang bilis ng pangyayari. Nakita ko na lamang na halos lahat kami ay umiiyak na sa speech nila."Anyway. You guys tricked us. You told us that no one's coming into your pinning?" sabi ni Jelai, napatingin tuloy sa kanya ang lahat. Nakakahiya talaga ang babaeng ito! Susuwayin ko na sana pero nauna na si mama.
Hindi ko alam kung matutuloy ba si Zac sa pagpunta rito ngayon, hindi namin alam ang numero ng isa't-isa, wala namang humingi sa amin. Hindi ko tuloy alam kung ano ang gagawin.Maaga pa lamang ay nasa palengke na kami ni mama, paunti unti ay bumabalik naman na ang dating sigla niya, but I know, it still hurt and she's doing this for us that's why I'm really proud of her, nawala sa kanya ang katuwang niya sa buhay at sigurado akong sobrang hirap nito para sa kanya at mas doble pa sa sakit na nararamdaman namin.Naging abala kami sa pag-aasikaso sa pwesto sa palengke. May pasok si Jelai ngayon kaya kami lang ni mama ang nandito, paminsan kapag walang customer sina aling Cecil ay ipinapatulong niya sa amin ang isa sa mga anak niya. Gaya na lamang ngayon. Pinagpahinga muna namin si mama dahil kanina pa ito nakatayo, ayaw niya pa kaya nagdesisyon na si aling Cecil na ipatulong sa akin si Robert."Wala kang pasok?" He asked. M
Naging mahirap para sa amin ang mga sumunod na araw. Si mama ay pinagpahinga muna namin bago nagpasya na magtinda ulit sa pwesto. Noong mga unang araw na magtitinda siya ng wala si papa ay sinamahan ko muna siya na pick-up-in iyong mga gulay sa kabilang bayan, mas inaagahan namin ang pag-alis para makabalik ako kaagad at makapagready sa school.Hindi na muna kami magtitinda ng mga karne dahil kulang iyong puhunan namin. Mas humirap din kasi ngayon dahil bukod sa si mama na lamang ang naghahanap buhay ay graduating na si Jelai samantalang Internship na namin next sem. Mas mahal na ang babayaran at hindi ko alam kung saan kami kukuha ng pera.Sinubukan na naming manghiram sa side ni papa pero hindi iyon sapat para sa mga gastusin. Hindi rin naman sila makapagpapahiram ng sobrang laking pera dahil may kanya kanya rin silang pamilya. Habang sa side naman ni mama, ay paniguradong mahihirapan kami. Kahit pa sabihin natin na mayaman ang lolo at l
Ako ang nagbabantay ngayon kay papa, pinagpahinga ko na muna si mama at ang kapatid ko dahil maghapon na silang kumikilos. Nakatulog naman ako ng ilang minuto kanina kaya ayos na 'yon."Hey, coffee?" napaangat ako ng tingin kay Zac. Nakapagpalit na ito ngayon ng damit, hindi basa ang buhok niya kaya siguro ay naghalfbath lang ito. Bawal maligo dito sa bahay, isa iyon sa mga pamahiin. Sumusunod kami sa ganon at nirerespeto naman iyon ni Zac, mabuti na lang at nandyan sina Yves. Sumama muna si Zac sa kanila para makapagbihis. Sasamahan ako ng mga kaibigan ko na magpuyat ngayon. I really appreciate them, their presence is enough though. But here they are, sacrificing their rest day helping me here. Noong kinausap ko sila tungkol doon, ay masyado lang nila akong pinaiyak sa naging sagot nila."We also love tito, Sci. He was so kind to us. It makes us sad because he left so early but we know that he'll be happy if we help with his burial."
Hindi ko na alam ang mga sumunod na nangyari, para bang lutang na lutang ako. Basta ang alam ko na lang ay nasa ospital na kami.Nilingon ko si Cosimo."Thank you sa paghatid." I said before turning my back. Hinatid niya kami sa ospital kung nasaan si papa. Hinanap kaagad namin iyong room niya pero wala na daw siya doon... Ang sakit.."Nasa morgue na po siya ma'am. Condolence po."Condolence... The least word I wanted to hear. Tinalikuran ko iyong nurse matapos sabihin kung saan ang daan papunta roon. I feel bad for what I did but it hurts a lot. Tinahak namin ang tahimik na pasilyo ng ospital. Makalipas ang ilang minuto ay narinig na namin ang iyak ng aming ina. Kaagad siyang dinaluhan ng kapatid ko at sabay silang umiyak. Napahinto ako, naestatwa di kalayuan sa kanila."Scianna.." Hindi ako tumingin kay Cosimo. Hindi pa din siya umaalis at sinamahan niya pa kami rito. I'm reall