Chapter 03

Sobrang kaba ang nararamdaman ko, hindi din alam ni Jelai kung ano ang nangyari kay papa, basta daw ay nagtext si mama na magpunta kami ng ospital.

"Kanina ka pa daw t-tinatawagan ni mama... Pero di ka daw niya macontact.." hinilot ko ang sentido ko.

"Walang signal sa room namin kanina..." hinang hina ako. Hindi ako makaiyak dahil lalo lamang iiyak ang kapatid ko. Kailangan kong maging matatag dahil paniguradong humahagulgol din si mama sa ospital.

Pagkadating namin sa ospital ay kaagad kaming nagtanong sa emergency room kung nandoon pa ba si papa. Itinuro naman nila kung saan ito nakahiga kaya dali dali namin iyong pinuntahan.

"Mama.." napatingin sa amin si mama na namumugto ang nga mata. Pagod siyang ngumiti atsaka kami niyakap.

Nakita ko si papa na mahimbing ang tulog. Nakaswero ito at may oxygen din. Nakatutok sa kanya ang isang electricfan at hindi din siya nakakumot. Maluwag din ang pagkakabutones ng damit niya.

"Kumusta na si papa, ma?"

"Maayos na siya sa ngayon, pero ang mamahal ng mga tests na gagawin para sa kanya, may ilang libre na dahil nasa public hospital lang tayo pero may isang gamot na bibilhin dahil nanginig siya kanina, baka daw magkaroon ng damage sa internal organs niya kapag di naagapan ang pang gagamot. Heat stroke. Yon daw ang dahilan sabi ng doctor."

Nanlumo ako sa narinig. Alam kong mahihirapan kami. Sapat lang ang kinikita ni papa sa pamamasada at ni mama sa pagtitinda sa palengke para sa pag-aaral namin at sa pang araw-araw. Alam kong may ipon sila pero hindi ko alam kung kakayanin yon sa pagpapagamot ni papa.

"Ma, iyong pwesto sino ang nagbabantay?"

"Nakisuyo muna ako kay Cecil.."

"Ako na po muna ang magbabantay ma, sasamahan ka ni Jelai dito para kapag may mga kailangang bilhin ay may mautusan ka."

"Wala na ba kayong klase?"

"Meron pa po pero excuse naman kami. Makikisuyo na lang din ako sa mga kaibigan ko para sa notes,"

"Ganon na lang din ako mama..."

Tumango si mama. Nagpaalam na ako na pupunta sa palengke. Tinawagan ako nina Ailee kanina para itanong kung nasaan ako at kung ano ang nangyari. Nagexplain naman ako at sila na daw ang bahala magsabi sa mga prof pati sila na daw ang magbibigay sa notes ko mamaya.

Pagdating ko sa pwesto namin ay kaagad akong nagsuot ng apron. Nakauniform pa ako pero hassle lang kung uuwi pa ako para magpalit. Itinabi ko ang bag ko sa gilid atsaka itinali ang buhok ko.

"Nako hija! Mabuti naman at nandito ka na, kumusta na ang papa mo?"

"Maraming salamat po sa pagbabantay aling Cecil,"

"Nako, wala iyon! Andito naman ang mga anak ko para tumulong." nginitian ako ni Albert at Robert at ganoon din ang ginawa ko.

"Maayos na po si papa sa ngayon, pero kailangan niya pa po magstay sa ospital ng ilang araw para maobserbahan."

"Ganoon ba? Paniguradong kailangan niyo magdoble kayod, alam niyo naman sa ospital. Bayad muna bago ligtas."

Ngumiti na lamang ako. I know that.. Sounds bitter but all truth. I can't imagine myself saying no to a patient who needs my help just because of the lack of money.. Anong silbi ng gobyerno kung hindi nito natutulungan ang mahihirap sa pilipinas? 

Inabala ko na ang sarili ko sa pagtitinda at ganoon din naman sina aling Cecil. Puro seafood ang paninda nito samantalang baboy, manok at gulay naman ang sa amin. Alam ko ang hirap nito, dahil minsan ay tumutulong kami kay mama kapag wala kaming pasok. Kaya nga hanggat maaari ay inaayos ko ang pag-aaral ko para makagraduate ako on time at makahanap kaagad ng trabaho para makatulong.

Balak ko na kasi na pahintuin sa pamamasada at pagtitinda sa palengke sina papa at mama. Mag-iipon ako tapos ay magtatayo na lamang ng maliit na karinderya o di kaya ay kainan sa harap ng bahay. Para doon na lang sina mama at papa. Iniiwasan ko kasi ang ganitomg pangyayari, gaya na lamang ng pagkakaheat stroke ni papa. Tapos mainit din dito sa palengke at sobrang daming tao. Delikado din sa kalusugan ni mama.. Kaya lang ay ganito naman ang nangyari. Kaya kailangan ko pang pag-igihan.. Kung maaari sana ay grumaduate akong may award para mas maganda ang job offers.

"Magkano miss?"

"150 lang po sir."

"Salamat!" nginitian ko ito atsaka inasikaso ang iba pang bumibili.

"Ugh! Why do we need to buy here!? There's a station in the mall for these diba!?"

"Oo nga, atsaka kung dito talaga pwede namang mag utos na lang tayo!"

Napatingin ako sa mga estudyante sa harap, may apat na babae at tatlong lalaki. Nakaputing uniform sila kaya siguradong college at nasa medical field sila. Mukhang taga kabilang school ang mga ito at agaw pansin sila dahil sa ingay nila. Well, maingay sa palengke pero iba ang ingay na ipinapakita ng mga babae.

"Will you please shut up Mariz and Hailey? Edi sana hindi na kayo sumama diba?" napairap iyong babaeng pinakamatangkad sa kanila, siguro ay mas matangkad lamang ako ng onti.

Lumapit naman sa akin iyong isa pang babae na medyo hawig sa ilang lalaking kasama nila,

"Hi! Uhm, may tinda ba kayong lamang loob ng baboy? O kahit anong hayop?"

Tumango naman ako atsaka itinuro iyong lamang loob ng hayop na mayroon kami. Tiningnan naman iyon nung babae,

"Meron daw guys. Cosimo! Dito nga!"

"Ano ba Dawn! Tatlo kaming Cosimo dito oh!" sabi noong pinakamaingay sa kanila, kulay brown ang buhok nito gaya nung sa isa pang lalaki, mas light nga lang ang kanya.

"Edi kayong tatlo ang lumapit!"

Natawa ako bigla. Napatingin naman sila sa akin kaya natahimik ako.

"Pasensya na ang ingay at ang gulo namin hehe."

"Ayos lang."

Pinanood ko na lamang sila hanggang sa makapagdecide sila sa kung ano ang dapat nilang bilhin. Noong magbabayad na ay gulat akong itinuro noong kasama nilang lalaki.

"Medtech ka din?"

Nakatingin siya sa uniform ko kaya napatingin din ako.

"Ah.. Oo."

"Kami din! At para sa laboratory experiment namin itong mga pinamili namin."

"Really? Hmm Histopath ba?"

"Oo! Ayoko pa naman yon. Tsaka di ko kaya gamitin iyong microtome." sabi naman nung isa pang lalaki na mas dark brown iyong buhok.

"You look familiar.." dagdag nito. Sobrang daldal niya, grabe. Pakiramdam ko ay natalo niya pa si Jelai sa pagdaldal. Pero nabasa niya ba ang iniisip ko?

"Uh nagkita na ba tayo?" Balik tanong ko naman. Kasi tama siya, pamilyar nga sila, di ko lang matandaan kung saan ko sila nakita. Pati tuloy ang iba ay napatingin na sa amin, samantalang iyong Mariz at Hailey ay kanina pa inis na inis ang itsura.

"You're the girl in the court!"

"Ay oo nga! Kayo iyong paharang harang sa daan--" nanlaki ang mga mata nila habang napapeace sign naman ako.

Nagexplain naman sila kaagad kung bakit sila nakaharang sa daan non. Kaagad akong umiling para ipaalam na ayos lang talaga iyon. Maya maya ay nagpasalamat na din sila dahil inis na inis na talaga iyong dalawang kasama nila.

"Nice to meet you, Scianna!"

"Ganon din ako sa inyo. Thank you sa pagbili!"

Bumili sila ng iba't ibang lamang loob. Sila pala ang incharge sa pagbili ng ganon sa buong year nila kaya umabot din ng isang libo ang nagastos nila. Napangiti naman ako. Dagdag din ito para sa gamot ni papa. Nagpatuloy ako sa pagbebenta dahil patuloy din naman ang pagdating ng mga bumibili. Pasado alas dose na noong matapos ako, amoy malansa na ako pero ayos lang dahil naubos naman ang paninda namin. May iilan lang na natira at iuuwi ko na muna iyon para doon naman ibenta.

Ganoon ang naging routine ko kada wala kaming pasok. Kapag may mga dapat aralin o gawing homework ay dinadala ko na lamang sa pwesto. Kapag naman may mga group works ay si Jelai naman ang papalit sa akin. Nakalabas na din ng ospital si papa at halos hirap na siyang kumilos kaya inaalagaan siya ni mama.

I know that it's really hard for them, sa amin pa nga lang ni Jelai ay sobrang bigat na ng mga nangyayari paano pa kaya para sa kanila? But here they are, still smiling and still going on woth our life. I'm really proud to have them as our parents.

-

It's saturday and we have a make up class sa Biology. Absent kasi ang prof noong tuesday kaya ngayon naisipan ni sir na pumasok. Half day lang naman kaya ayos lang, makakapagreview pa ako dahil may quiz nanaman kami sa monday. Ewan ko ba at bakit parang hindi nauubusan ng pinag-aaralan sa kursong to. I love studying science, I also love my course but I'm starting to question myself if I can still do this. Pero sa tuwing naiisip ko ang sitwasyon ng pamilya namin. Alam kong kaya ko to, kung hindi man dapat ay kakayanin ko.

"Hey Sci! Let's go sa amin? Review tayo?" Ailee said. Ngumiti ako atsaka umiling.

"Kailangan ko pang pumunta sa palengke e. Papalitan ko si Jelai doon dahil kailangan niya din mag-aral."

"Oh, alright. Study well! And we know tito will get well soon!"

"Don't worry, we'll visit you next time, matapos lang tong finals na to and we'll help you to get money," ngumiti ako atsaka nagpasalamat. Niyakap ko silang apat. Natawa naman sila pero naiiyak na ako. Siguro ay naghalo halo na. Iyong stress sa school, sa trabaho, yung problema sa pera... I just really don't know what to do anymore.

"Oh my Sci! Don't cry! Baka akala pa nila ay inaaway ka namin!" natawa ako sa sinabi ni Barbs.

"Thank you guys! Bawi ako next time ha? I just really need to save money and to help my family.."

"We understand Sci, See you on monday!" si Yves atsaka nagsimula ng maglakad. Ganoon din naman sina Kisses. I waved goodbye bago lumakad sa kabilang direksyon.

Alam nilang nangangailangan ako ng pera. But they also know that I don't like asking them for money. If wala na talaga akong choice, tsaka pa lang ako humihingi ng tulong sa kanila.

Pagdating ng sunday ay maaga kaming gumayak ni Jelai para magsimba. Hindi makakasama si mama dahil hindi na talaga kayang tumayo ni papa pero nagdadasal sila dito. Pagkatapos ng misa ay uuwi na si Jelai para tulungan si mama samantalang didiretso naman ako ulit sa palengke.

Dala ko ang ilang reviewers na ginawa ko para kahit papaano ay ito na lang ang dadalhin ko dito. Hindi kasi pwede iyong mga libro dahil hiniram ko lang yun sa library at ang iba naman ay sa mga kaibigan ko. Baka madumihan ang mga yon kapag dinala ko pa rito.

Ilang minuto ang itinatagal ko bawat pages. Nahihirapan kasi akong imemorize lahat ng information. Papasok siya sa utak ko tapos mag-istay lang ng ilang minuto. Pag nagmove na ako sa next page, malilimutan ko na ang inaral ko kanina. Nakakainis.

Nakakunot noo ako sa binabasa ko noong may bumili. Hindi ko muna siya nilingon at hinayaang pumili ng mga dapat niyang bilhin.

"Nakakainis. Lagi kong nakakalimutan!" para na akong timang na bumubulong ng inis ko dito, nararamdaman kong napapatingin sa akin iyong bumibili, baka mamaya matakot ito at lumipat sa kabilang tindahan kaya ibinaba ko na muna ang notebook ko bago siya binalingan ng nakangiti.

"Hi Scianna!" nakangiti nitong bati, uy it's Cosimo II! Iyong isa sa madaldal!

"Hi Sec!" kumot ang noo nito.

"Sec?"

"Cosimo II! Iyon ang Jersey name mo diba?" I said atsaka lumapit para itanong kung ano iyong mga bibilhin niya.

"Hindi mo ba naaalala iyong pangalan ko?" nagkamot ito ng batok noong umiling ako. Nagpakilala sila noon nung nakita ko sila dito. Pero sa sobrang dami nila ay halos di ko maintindihan at maalala iyong mga pangalan nila.

"Mukhang hindi nga, anyway, sec is nice. At least you remembered my jersey name." kumindat pa ito. Nilalandi ba niya ako?

"No offense sec, but I have no time to flirt." tumawa ito sa sinabi ko. Bigla naman akong nahiya, paano kapag ganyan lang pala talaga siya sa lahat! Shocks Scianna!

"Stop laughing. I'm just making sure, alright. If I got the wrong idea, then, I'm sorry and---"

"Well, tama ka naman. Natawa lang ako kasi ang direct to the point mo."

Tinaasan ko siya ng kilay. Mabait naman ako. Pero ewan ko ba bakit parang kailangan kong sungitan ang isang to. I sense danger.

"So ano nga ang bibilhin mo?"

"Grabe! Ganyan ka ba sa mga bumibili sayo? Sungit." ngumuso siya pero maya maya ay may sumilay ding ngisi sa labi niya. Di mo ako mauuto boi.

"Nope. Sayo lang."

"Ouch!" inirapan ko siya kaya tumawa ulit siya.

"Ano na?"

"Oo na..." huminga ito ng malalim atsaka nagkamot ulit ng batok. 

Namula ang leeg nito hanggang tenga. 

Nahihiya ba siya?

Hindi ako nagsalita at inantay lang ang sasabihin niya.

"Actually, I don't know what to buy, gusto ko kasing kumain ng adobo but I don't know how to cook it." tinitigan ko siya ng maigi pero nag iwas siya ng tingin. Seriously?

"Siguro naman mayroon kang kasama sa bahay?"

"Yes."

"Na marunong magluto?"

"Ahuh."

"Then why don't you ask them?"

"Nasa Manila sila. Ako lang at ang mga pinsan ko ang nasa bahay. But none of us know how to cook. Well, we have manang pero umuwi siya sa kanila ngayon... so ayon."

"Bakit hindi na lang kayo umorder?"

"We also want to try and learn how to cook. Di naman forever ay nandyan si manang at di naman pwedeng panay order ang gawin namin."

Napabuntong hininga ako atsaka sinimulan ng kunin ang ingredients na para sa adobo. Inilista ko na din 'yon para may kopya sila. Ibinigay ko sa kanya ang mga kinuha ko kasama ang listahan ng ingredients at kung paano ito iluto,

"Salamat! Kapag maayos ang resulta, dadalhan kita dito!" ngumisi ito kaya napangisi na lang din ako. He bid his goodbye dahil ayaw niya na daw makaistorbo sa pag-aaral ko kaya lang maya-maya ay bumalik ito at may dala-dalang pencil case na iwinawagayway niya.

"Here." iniabot niya ito sa akin at kunot noo ko naman itong tinanggap.

"Ano to?"

"Buksan mo. For sure magugustuhan mo yan." sabi niya atsaka ulit tumalikod. Binuksan ko ang pencil case at may laman iying iba't-ibang color ng ballpen at highlighters. Nanlaki ang mata ko at kaagad tumingin sa papalayo ng si Cosimo.

"You're welcome!" pahabol nito at tuluyan ng lumiko sa dulo.

Ibinalik ko ang tingin ko sa pencil case atsaka naiiling na napangiti. Pasimpleng lumandi pero hayp sa galing.