Chapter 04

Monday came and all of us looked exhausted already kahit na unang araw pa lang ng klase and mind you, the class haven't started yet.

"Natapos niyo ba ang coverage ng quiz?" Tanong ni Ailee. Sabay sabay naman kaming napailing samantalang si Yves ay tumango. We all grunt at him.

"What?" inosente nitong tanong. Sa aming magkakaibigan, Yves is the smartest. Kapag minsan ay nag gugroup study kami at siya ang magtuturo sa amin kapag may hindi kami naiintindihan.

"Can you please discuss it to us? Kahit yung ilang huling pages lang?" pakiusap ko.

"Pretty please!" dagdag pa ni Barbs at Kisses.

"Damn! Don't do that again! It give me creeps." umakto pa itong parang kinikilabutan kaya nagtawanan kami. Idiniscuss niya sa amin iyong last pages at kapag may di kami naiintindihan ay doon siya nagfofocus. This guy is better than our prof!

"Do you have plans on taking medicine?" Si Ailee habang nagreready na ng mga papel namin.

"Maybe." Yves shrugged.

"Pwede ka ding magturo!" Barbs added and all of us agreed.

"Kayo talaga. Kayo lang tuturuan ko no. Di naman ako prof material!" sabi nito atsaka tumawa.

"Sus pahumble." kinulong ni Yves si barbs sa kili-kili nito kaya sumigaw sigaw naman ang bakla.

"Shh!!" my classmates said kaya natahimik kami atsaka mahinang nagtawanan.

Lunch came and we're all knock out here under the big narra tree. Hindi na bago ang pakiramdam na ito dahil everyday naman na ganito kami.

Paano pa kaya sa med school? Paniguradong mas doble pa sa nararamdaman namin ang nararamdaman ng med students.

"May naisagot naman ako, thanks for the discussion Yves and for my rush review kagabi. Kaya lang naubos talaga ang brain cells ko." daing ni Ailee na sinang ayunan naming lahat. Nakasandal ako sa kanya habang nakahiga si Barbs sa hita ko, while Yves is lying on his stomach and Kisses buying us some drinks.

Mahangin dito kaya lang ay ang init ng hanging nararamdaman namin, sabi nila ay nakakaitim daw ito. Pero ang mga kasama ko ay hindi naman tinatablan. Well, Moreno si Yves kaya okay lang. Siguro dahil varsity din siya ng school.

Speaking of varsity, hindi kalayuan ay papalapit sa amin ang red phoenix, nakajersey ang mga ito at may hawak na bola ang tingin ko'y captain ng basketball team. Kinalabit ko si Barbs kaya lang ay ayaw dumilat ng gaga. Barbs looks handsome if sleeping, wag lang gigising dahil kabog pa ako nito kung rumampa.

"Hey Yves, your team mates are here." I said. Ilang araw simula noong napanood namin sila last time ay tsaka ko pa lang napagtanto na ito yung team na kinabibilangan ni Yves. Tinanong ko siya kung bakit wala siya noong naglaro ang mga team mates niya versus blue dragon, sabi niya ay tinamad daw siya.

Naalala ko din noong nagtawanan kami ni Jelai dahil lagi naman kaming nanonood ng practice ni Yves pero di namin naisip na red phoenix nga pala iyong pinapanood namin.

Dumilat naman ang isang mata nito na kanina ay nakapikit din para silipin ang sinasabi ko. Nakalapit na ang apat na lalaki sa amin. Tumingin sila sa amin ni Ailee atsaka ngumiti at bumati.

"Hi Ailee, Sci!"

"Hello!"

"Tulog si Barbs?" tanong ni Rael. He's their Captain if I'm not mistaken.

Tumango ako.

"Napuyat eh."

"Kung hindi ko lang kilala si Barbs paniguradong iisipin ko na boyfriend mo siya." sabi nito at humalakhak. 

Umagree naman ang iba.

"Baliw kayo, mas maarte pa 'to sakin eh."

Nagtawanan kami.

Nag-usap sila about sa practice mamaya. Wala naman na kaming aaralin sa mga susunod na araw and knowing Yves, we know he can do multitasking very well.

"I'll practice if my friends will cheer for me." sabi ni Yves kaya hopeful na tumingin sa amin sina Rael.

Nagkatinginan kami ni Ailee. I shrug kaya tumango na lamang siya sa kanila.

"Alright! After class sa gym! See you!"

Saktong pag-alis nila ay ang pagdating naman ni Kisses. Nakipagbiruan pa si Kisses sa kanila noong nagkasalubong bago dumiretso sa amin at iniabot iyong inumin.

"Thanks babe!" kumindat ako kaya kunwari ay nandiri ito.

"Mas maaappreciate ko pa kung si Yves ang tumawag sa akin ng babe, Sci. O di kaya ay ang mga varsity players!"

Napailing na lang ako atsaka magmake face.

"Edi go be their water boy later sa practice!" suggested by Ailee.

Tumango at umiling si Kisses.

"Good idea but not water boy, Ai, it's water girl!" pumalakpak pa ang gaga kaya humagalpak kami ng tawa. Nabulunan naman ng tubig si Yves kaya dali dali akong napabangon para pukpukin ang likod nito, nakalimutan kong tulog nga pala sa kandungan ko si Barbs kaya nagising tuloy siya ng wala sa oras.

Namumula pa ang mga mata nito tanda ng pagkakagising. He looked at us innocently

"What happened?" tinitigan niya kami until we all burst out of laughter. 

We really are crazy.

-

"Go Yves!" We cheered for Yves when afternoon came. Pinuntahan ko si Jelai kanina para sabihin na mauna na siya at ipinasabi kina mama na sasaglit lang ako sa gym. Matagal na din kasi akong hindi sumasama sa mga kaibigan ko. They decided too na dumiretso sa bahay para dalawin si papa after the practice at ipinasabi ko iyon kay mama.

"Cheer for us too! Napakadami namang Cheerer nitong si Yves!" sigaw ni Daz kaya tumawa kami.

Madami dami ang nanonood ng basketball practice nila and most of them are their fan girls. Minsan ay napapailing na lang talaga kami dahil napakadami ding fan girls ni Yves. Nasusungitan pa kami noong iba dahil akala yata nila ay isa sa amin ni Ailee ay girlfriend ng mokong. Dagdag pa iyong mga nagkakagusto kay Barbs at Kisses from other school. I can't blame them though. May itsura din kasi ang dalawa at hindi naman sila pumoporma ng pambabae. They are simple gays that look like guys.

Noong nagwater break ay kaagad silang pumunta sa bench kung nasaan kami. Inabutan ng gatorade ni Kisses at Barbs ang mga players. Lumapit naman kami ni Ailee kay Yves para bigyan siya ng tubig at pampunas.

"Tsk! Lucky bastard!" sabi ni Rael. Pabiro naman siyang sinipa ni Yves at tsaka tumawa.

"Madami kang fan girls dyan, bakit hindi ka din magpaalaga." Naiiling na sabi ni Yves.

"I want friends too. Swerte mo at may mga kaibigan kang babae."

"Oo nga, ako e kapag sinusubukan kong makipagkaibigan ng walang malisya, nauuwi kami sa kama." Daz said na ikinahagalpak ng mga players.

"Gago talaga kayo!" sigaw ni Ailee na mas ikinatawa pa nila. Napailing ako.

"Boys and their foul mouth."

Lumipas ang isang buwan at medyo umaayos na ang pakiramdam ni papa, hirap lang kami sa pagbubudget dahil ang mahal ng mga gamot ni papa tapos paminsan minsan ay ipinapalab tests din namin siya. Sa isang buwan na yon ay marami na ding nangyari

Napapadalas ang pagsama sa amin nina Rael at Daz. Hindi kami magkakaklase at magkakapareho ng kurso pero nabibigla na lang kami minsan na nauuna pa sila sa amin sa narra tree kung saan kami madalas kumain ng lunch.

"Nawiwili kayo sa pagsama sa amin ah!" sabi ni Yves.

Nagkamot naman ng batok si Daz atsaka napatingin kay Ailee na walang pakialam sa usapan at kumakain lang habang nakatingin sa notebook.

"Ah. Ayaw niyo yon? Madami mas masaya!" Sabi nito noong napansing nakatingin ako sa kanya.

"Oo nga. Nakakasakit kayo ng damdamin ha! Nag eenjoy din naman kayo sa presensya namin." Irap ni Rael.

"Yeah, you guys look like a clown e."

"Nakakasakit ka na Ailee! Di mo na nga kami pinapansin, tapos ganyan pa ang sasabihin mo sa amin!"

Tiningnan ni Ailee ng masama si Rael atsaka inirapan. Napabuntong hininga naman si Daz kaya napatingin sa kanya si Rael.

"Damn, man! I don't like her! I like the other girl alright!" tatawa tawang sabi ni Rael. Sinamaan naman siya ng tingin ni Daz na para bang pinapatahimik ito.

"Omg Daz! Don't tell me you like me!?" ani kisses kaya naghagalpakan kami sa tawa.

Well, their presence gave us more warm. Masaya naman na kaming lima, but like what Daz said. The more the merrier!

Pagsapit ng alas kwatro ay nagligpit na kami ng gamit. Hindi ko alam kung bakit pero kanina pa talaga ako kinakabahan, pakiramdam ko ay may hindi magandang mangyayari. Tiningnan ko ang cellphone ko at lowbat ito. Nagpaalam na ako sa mga kaibigan ko para puntahan sa kabilang building ang kapatid ko. Pero nauna na daw itong umalis at mukhang nagmamadali raw kaya agad akong tumakbo pababa ng building.

May nangyari nanaman ba!?

Noong nasa gate na ako ay tinanong ko si Manong guard kung nakita ba niya ang kapatid ko at sinabing kalalabas nga lang daw at umiiyak ito. Mahina akong napamura atsaka nagpasalamat. Diretso ang lakad ko sa pagbabakasakaling maabutan pa si Jelai noong may nabunggo akong lalaki. Tinulungan niya akong tumayo. Kaagad akong humingi ng tawad atsaka umalis.

"Scianna!" may narinig akong tuumawag sa akin pero di ko na ito nilingon.

Tuloy tuloy lang ako hanggang sa naaninag ko ang likod ni Jelai. Nag-aabang ito ng jeep. Taas baba ang balikat nito at doon pa lang alam kong umiiyak nga siya.

"Jelai!" napalinga linga ito

"Jelai!" tumingin ito sa likod at tsaka ako nakita. Mas lalo siyang umiyak kaya dali dali akong pumunta sa tabi nito at niyakap siya.

"Anong nangyari? Bakit ka umiiyak?"

"Scianna!" napatingin ako sa tumawag sa akin. It's Cosimo II!

"Sec, bakit? May kailangan ka ba? Pasensya na pero di kita makakausap ngayon." Sunod sunod kong sabi atsaka binalingan ang kapatid ko.

"Jelai, anong nangyari?"

"Ate.. Ate si papa... Dinala nanaman daw siya sa ospital, hindi... Hindi ko alam kung bakit.. K-kaso..." tumigil ito sa pagsasalota at tuloy tulot na umagos ang luha sa mga mata niya.

"K-kaso hindi daw n-naagapan.. Ate.."

Pakiramdam ko tumigil sa pag-galaw lahat ng tao sa paligid ko. Tanging ang pag-iyak ni Jelai lamang ang naririnig ko pati ang mabilis na tibok ng puso ko, hindi ko alam kung anong irereact ko. Di ko inexpect na ganito ang mangyayari o na mangyayari pala ito.