Chapter 02

Pagbalik ko ng court ay mas dumoble ang bilang ng mga tao, mostly ay teen agers o di kaya ay nasa mid 20's. Nahirapan tuloy akong makapunta kina Jelai lalo pa at may dala din akong mga pagkain na pinadala nina Mama. Buti na lang din at hindi pa kami aalis, nag eenjoy din naman silang makipagkwentuhan kina mang Jose kaya ayos lang sa kanila na dito muna kami.

"Jelai.."

Lumingon ang kambal at si Jelai sa akin, inabot ko naman sa kanila ang lalagyanan ng tubig nila at ang tig iisang cup ng street food. Nagstart na din ang laro at focus na focus ang lahat sa laban.

"Ate bat ang tagal mo?"

"Andami kasing bumibili, hindi naman ako makasingit kaya inantay ko munang maubos lahat ng tao sa stall. Bakit?"

"Wala lang, ang popogi nung players e." napatango naman ako. Yeah. When I saw the blue team earlier, they look like models.

"Oo nga. Teka anong school ba sila? Alam mo ba?"

Tumango ito. "The blue jersey guys are from University of the Medicine. While the red one are from our school."

"St. Thomas?"

"Yup"

Napalingon ako ulit sa mga naglalaro. Private school pareho. Gaya ng sabi ko, hindi kami mayaman pero gusto nina mama na makapasok kami sa magandang eskwelahan kaya imbes na gumastos sila para sa amin, nagsumikap kami ni Jelai na makakuha ng scholarship sa St. Thomas which is a Catholic school.

Natahimik na kami at nakisali na sa panonood ng laro. Mukhang nag eenjoy talaga ang kambal sa panonood. Nasa red phoenix ang bola ngayon, pareho naman silang magaling. Mas seryoso nga lang maglaro ang blue dragons. Ang schoolmates kasi namin ay patawa tawa pa, mukhang para sa kanila ay laro lang talaga 'to at walang labang nagaganap.

"Bente otso! Hawak ngayon ng blue dragons ang bola at papunta na sa kabilang court si Cosimo I. Woah! Ipinasa ni Cosimo I kay Cosimo II ang bola at ngayon siya naman ang nagpapatuloy sa pagtakbo--- nakuha naman ng red phoenix ang bola at ngayo'y idinidrible na ni Gueco pabalik sa kabilang team!"

Nagsigawan ang mga manonood, hindi ko din maiwasan na di matense sa nangyayari! Parehong magagaling ang mga team na naglalaro! Nakakalito nga lang ang mga apelyido ng sa blue dragons dahil tatlo ang magkakapareho sa kanila. Magkakapatid ba sila? O pinsan?

"3 points shot galing sa blue dragons! Made by Cosimo I!"

"2 points shot from red phoenix by yours truly, number 10, Gueco!"

Halos silang dalawa ang madaming naipapasok na bola, siguradong isa sa kanila ang magiging mvp kung laro ito sa school. Natigil ako sa panonood nung naramdaman ko ang pagbavibrate ng cellphone ko, sinagot ko kaagad ang tawag,

"Hello ma? Aalis na po ba tayo?"

"Again, 2 point shot made by Gueco!"

"Oo Anna, tawagin mo na ang kapatid mo at ang mga bata..."

May mga sinabi pa si mama pero hindi ko na iyon naintindihan, oo na lamang ako ng oo. Nung matapos na ang tawag ay kaagad kong kinalabit si Jelai, naintindihan niya naman ang ibig kong sabihin kaya kaagad na siyang tumayo at inalalayan si Andrei, ako naman ay kinuha na din si Andrea.

"Mukhang matindi ang labanan!"

"Oo nga! Hindi ko akalaing magagaling at gwapo din ang kalaban nila!"

"Anong school nga ulit sila?"

Tuluyan na kaming nakalabas ng court, halos magdadalawang oras din pala kaming nanood ng laro. Habang naglalakad ay walang tigil si Jelai sa pagpuri sa itsura ng mga manlalaro. Hindi ko tuloy napigilan ang sarili na itanong kung nanood ba talaga siya ng game o kinabisado niya lamang ang mukha ng bawat players na nagustuhan niya.

"I'm not into basketball ate, syempre mas pagtutuunan ko ng pansin ang charms nila kesa sa pag-aagawan nila ng bola 'no!"

"Pero bakit parang hindi ko pa sila nakikita sa school?"

"Duh ate, malaki ang school at madaming estudyante, syempre di talaga natin sila makikita."

"But they should be famous. Alam mo naman ang heirarchy sa school. From elites to poor." napapailing na lang talaga ako kapag naiisip ang ganoong pangyayari. Ang kagandahan lang doon ay walang bully. Pero syempre may mga chismosa at mahilig pa din sa away.

The elites, sila yung mga estudyanteng galing sa mayayamang pamilya, may itsura, at may talent. Kung mayaman ka lang pero di ka pasok sa beauty standards, ligwak ka. Kung talentado ka lang, ligwak ka. Kung maganda ka lang mas lalong ligwak ka. Kailangan ay perfect ka. Ewan ko ba.

And as for us, Jelai and I are achiever. Dahil kailangan namin yon for our scholarship. We don't have much money but we have brain, talent and the face, that's what they say. Pero wala akong pakialam sa social heirarchy nila at alam nila yun.

"Bakit mas gusto mo ang naglalaro kaysa sa bola ate?"

Nanlaki ang mata ko habang nakatingin kay Andrea,

"Maiintindihan mo kapag teenager ka na!" kaagad kong kinurot ang kapatid ko! Kung anu-ano ang itinuturo sa mga bata!

"Aray! Ate naman!" natigil lang ang pagkurot ko kay Jelai noong hinila ni Andrei ang dulo ng damit ko.

"Gusto ko din maging magaling na basketball player ate!"

"Syempre naman! Magpractice ka ng magpractice para mas gumaling ka kesa sa kanila." nginitian ko ito at kaagad naman siyang tumango, nako, mukhang madami din itong mapapaikot na babae.

Pagkarating namin sa stall nina Mang Jose ay paubos na ang paninda nito. May mga ilan pang bumibili at nag-uusap pa din sina mama, hindi kaya sila nauubusan ng pinag-uusapan?

Nagpaalam na din kami kaagad para maituloy ang sunday bonding ng pamilya. Uuwi na din daw sila kapag naubos na ng tuluyan ang paninda, para makapagtanghalian na rin at makapagpahinga dahil bukas ay maghapon nanaman sila rito. Malapit lang din ang school namin sa simbahan. Kaya tuwing magmemerienda kami ng mga kaibigan ko ay diretso kami kay mang Jose, minsan ay kapag pauwi naman kami ni Jelai.

"Saan niyo gustong kumain?" Nakangiting tanong ni papa.

Hmm, tatlo ang kainang malapit dito pero pinakamalapit ang Jollibee.

"Jollibee?"

"Mcdo!"

Nagkatinginan kami ni Jelai, atsaka natawa.

"Okay, if you want there, I'm fine with it."

"Nope, I'm okay din sa Jollibee, mas malapit din iyon, kung sa Mcdo ay kakailanganin pa nating magjeep." nakaparada kasi ang pampasaherong jeep namin malapit sa simbahan.

"Pwede naman tayong magjeep--"

"E anong oras na papa, at alam kong gutom na tayo atsaka baka wala na tayong maparadahan."

"Kung gusto niyo ay pwede namang magtake out na lang tayo sa Jollibee tapos pupunta tayo ng Mcdo para magtake out din at sa bahay na lang tayo kakain?" suggestion naman ni mama. Actually it is a good idea to eat at home, dahil ang mahal ng extra rice. Mas makakatipid din kami kahit papaano.

"Oo nga! Tapos ay magmovie marathon tayo!"

-

We went home right after we're done ordering the food we want. Pagkarating ay nagsaing na din ako, si Jelai naman ay bumili ng yelo habang sina mama at papa ay namimili ng papanoodin namin sa sala. We have CD's and a DVD. Luma na ang TV at hindi ito flat screen, iyong may anthena pa pero gumagana pa at nagagamit naman namin.

This is what we do every sunday. Of course different bondings but the same feelings. And this is what I call home, having them with me, not thinking any problems at all.

Sometimes we also need a rest. Hindi porket marahas na sayo ang buhay ay yun na lang ang paniniwalaan mo at doon na iikot ang mundo mo. You also need time to be happy and to forget everything. Because life is too short, so it's better to make the most out of it..

-

Monday, back to usual. Sabay na tumunog ang alarm namin ni Jelai pero hindi ito bumangon. Pinatay ko ang mga cellphone namin atsaka siya ginising. Tinalikuran ako nito kaya hinampas ko siya sa braso.

"Ugh! 5 minutes!" but I know she will sleep more than that kaya hinampas ko ulit ito. Inis siyang bumangon atsaka ginulo ang buhok niya, aba!

"Bumangon ka na kung ayaw mong hilain pa kita sa banyo!"

"Oo na ate!"

"Ano!?"

"Opo ate!"

Napailing na lang ako, ganito na talaga ang drama namin tuwing umaga.

Sina mama ay paalis na ng bahay, pupuntahan kasi nila iyong bagsakan ng gulay sa kabilang bayan para sa ititinda sa palengke. Tapos dadaanan din nila iyong sa baboy at manok. Pagkatapos non ay ihahatid ni papa si mama sa palengke bago siya mamasada. Hindi na kami sumasabay sa kanila dahil nga mas maaga silang umaalis ng bahay kaysa sa amin, atsaka hassle din para sa kanila dahil idadaan pa nila kami sa school.

Maaga kaming nakarating ng school. Pagpasok sa gate ay nagpaalam na si Jelai para dumiretso sa building nila at ganoon din naman ang ginawa ko. Dumaan muna ako sa chapel pagkatapos ay saka nagtungo sa room.

"Scianna!!"

"Bakla!"

Napalingon ako sa mga kaibigan ko, nakatambay ang mga ito sa corridor. Lima lang kami sa barkada at simula first year ay magkakasama na kami. Sabi nila mahirap daw makahanap ng kaibigan sa college, kaibigan mo lang daw sila dahil kailangan niyo ng makakasama at para may karamay kada mahirap ang ginagawa sa school. Napapaisip tuloy ako minsan, yun naman talaga ang ginagawa ng mga magkakaibigan diba? Ang magsama sama at magdamayan.

"Hey, ang aaga niyo ah." pumasok ako sa loob at sumunod naman sila.

"Of course, may flag ceremony, ayoko mapagalitan ni sister no!"

Tuwing monday lang kasi sumasali sa flag ceremony ang college students. And speaking of sister, nakakatakot siya kaya hinding hindi mo gugustuhin na malate dahil kapag monday ay nandoon siya sa may gate at siya ang magpapapasok sa mga late na students. Of course papagalitan ka muna bago ka makapasok.

"Super true! Baka mamaya ay mapahiya pa ako sa crush ko."

"Ang harot mo barbs."

"Hay nako Yves, kelan ba hindi humarot yan?"

"Aba Kisses! Parang di ka maharot ah?"

Napailing na lang ako. Ang aga-aga ang iingay namin. Ailee, our girl friend, Yves our boy friend, and Barbs and Kisses, our gay friends. Almost complete ang gender sa tropa namin, kulang na lang talaga ay lesbian. And I love my friends. Sila ang kasama kong umiyak sa grades, sila din ang kasama kong magcelebrate kapag nalampasan namin ang isang semester. Maliban kay Jelai at sa mga magulang ko, isa sila sa sinasandalan ko.

Nasa canteen kami ngayon para kumain, break muna kasi bago ang susunod na klase, kakatapos lang ng second class namin for morning at nagquiz kami after discussion. Kahit five items lang yon pakiramdam ko ay naubos lahat ng braincells na meron ako. Ugh!

"Nakakainis! Namental block ako sa huling number!"

"Ako din! Ang bilis naman kasing magtanong ni sir e!"

"Ako nga di ko nasagutan yung unang question dahil di pa ako nakakahingi ng papel!"

Sabay-sabay kaming napabuntong hininga. Sobrang laki na kasi ng mawawala sayo kapag namali ka ng isang puntos. The more na konti lang yung items, the more na mababa ka kahit 4 out of 5 ang nakuha mo. Kaya nga paborito ni sir magbigay ng five item na quizzes after discussion.

Maya maya ay tumayo na si Yves sa upuan niya, "Ako na ang pipila para sa pagkain," tumango kami atsaka nag abot ng pambili sa kanya, hinila niya naman si Kisses para tulungan siya. Nagtalo pa silang dalawa dahil tinatamad daw si Kisses kaso wala siyang choice dahil kinaladkad na siya ni Yves.

Hanggang sa pila ay nag-aasaran ang dalawa. Literal na bully kasi talaga tong si Yves, ewan ko din ba at sa amin sumasama yan. Madami naman siyang kaibigang lalaki. Nung tinanong namin siya minsan sabi niya ay mas masaya daw kami kasama. Feeling ko nag eenjoy lang siya kasi naaasar niya kami.

Mas matanda rin ito ng ilang taon sa amin. Hindi naman siya nagkkwento kaya hindi na rin namin tinatanong.

Natigil ang panonood ko sa kanila nung biglang nagvibrate ang cellphone ko. Kaagad ko iyong hinanap sa loob ng bag ko.

"Hello jelai?"

"Ate..." humihikbi ang kapatid ko akya kaagad akong napatayo

"Bakit? Anong nangyari at bakit ka umiiyak?" Ramdam ko na din ang tingin ng mga kaibigan ko sa akin, nawala ang pagod sa katawan ko at bigla na lang kinabahan.

"A-ate, n-nasan ka?"

"Nasa caf, wag ka ng pupunta dito. Ako na ang pupunta sayo. Nasaan ka?"

"N-nasa labas na ako ng caf ate.."

Pinatay ko na ang tawag atsaka nagpaalam na lalabas lang. Kaagad namang sumang ayon ang mga kaibigan ko at hindi na nagtanong pa. Pagkalabas ng cafeteria ay nakita ko kaagad si Jelai na punong puno ng luha ang mukha. Kaagad ko siyang nilapitan, yumakap naman ito sa akin atsaka umiyak. Inalo ko ito atsaka tinanong kung ano ang problema.

Tiningnan niya ako sa mata at mas umiyak. Unti-unti niyang sinabi ang dahilan at mas dumoble ang kaba ko.

"Ate si papa, s-si papa nasa ospital..."