Chapter 4

"I'll take the responsibility and consequences," seryosong sabi ni Jacob. Walang bakas ng pagbibiro.

"Katulad ng sinabi ko ay kalimutan mo ang nangyari sa atin dahil isa lang yung malaking pagkakamali," mariing paalala ni Erica rito. Mas lalo lamang magugulo ang lahat kung ipipilit ni Jacob ang sariling kagustuhan.

"Pati ang bata?" pagtaas nito ng boses. "At ano ang gagawin mo? Itutuloy mo ang kasal niyo ni Franco? Ipapaako mo sa kanya? Tingin mo ba ay tatanggapin niya ang bata?"

Tama naman ang mga sinabi nito iyon ang gagawin ni Erica, pero parang iniinsulto nito na ganon siya kababaw na tao.

"Oo! Tatanggapin niya dahil naniniwala akong mahal niya ako!" She shot back angrily.

"Damn. Erica, I'm the fucking father! You're carrying my child!" hesterikal na bulalas nito.

"This is my child," pagtatama ni Erica. "Ako ang masusunod sa gagawin ko. You're nothing."

Kahit nahihilo pa rin ay pinilit na ni Erica ang bumangon. Ayaw na niya matagal doon dahil baka kung saan pa mapunta ang usapan nila ni Jacob.

Deri-deritso ang labas niya at hindi na muling lumingon pa hanggang makababa sa first floor.

Hindi niya alam kung bakit ganito na lamang magreact si Jacob. Wala naman silang relasyon para panagutan nito ang dinadala niya. Kung meron man mas may karapatan sa bata ay siya lamang iyon dahil siya ang ina nito.

Nakapagpasya na rin siya na sasabihin ang lahat kay Franco bago ang kasal nila. She'll try to make him understand her situation. At naniniwala siya na tatanggapin pa rin siya ni Franco.

"Erica!"

Humabol pa rin si Jacob sa kanya. Mas binilisan pa niya ang lakad at pinara ang taxi na parating.

"Erica, wait! Hey, Erica!" Hinampas ni Jacob ang bintana ng taxi at pilit na binuksan ang pintuan, pero pinaandar na na driver ang taxi paalis.

Dinukot niya nag cellphone sa bulsa at tinawagan ang number ni Franco. Agad naman nitong sinagot ang tawag.

"Love, I was about to call you. Sinabi sa akin ni Manong Bert ang nangyari. Are you okay? Ano ang sabi ng doktor? Papunta na ako sa hospital, hintayin mo ako." Tunog hindi magkandaugaga si Franco.

"I'm okay... Pauwi na rin ako. Pwede ka bang pumunta sa bahay?"

"Of course. I'll be there."

Dalawang baso ng tubig ang naubos ni Erica habang hinihintay ang pagdating ni Franco. Nanginginig ang mga tuhod niya at kinakabisa ang sasabihin.

Nang marinig ang pagparada ng sasakyan ni Franco ay agad na silubong niya ang nobyo at mahigpit itong niyakap.

"What happened?" paglalambing nito. "Nahimatay ka raw kanina. Do you want me to call our family doctor para matingnan ka ulit?"

"Ayos na ako," naiiyak niyang sabi. "Dala lang daw ng pagod." Sa kabila ng kabaitan sa kanya ni Franco ay hindi siya makapaniwala na ganito ang isusukli niya.

"Ang sabi ko naman sayo ay hindi mo na kailangan magtrabaho. I will provide everything for you. Oh, ayan tuloy ang nangyari sayo."

Dati-rati ang kinikilig siya kapag pinapagalitan siya ni Franco dahil ramdam na ramdam niya ang pagmamahal nito. Pero ngayon ay puno ng guilt ang puso niya para lalaking mapapangasawa.

Umupo sila sa sofa at hindi nagbibitaw ng mga kamay. "I-I wanna tell you something..."

"I'm all ears. But if it's a bad news, pwede pagkatapos na lang ng wedding natin?" Sumandal ito sa balikat niya at ipinikit ang mga mata, pagod na pagod. "Running for a Senator is stressing me out. Gusto ko puro good news lang ang matatanggap ko ngayong papalapit na ang kasal."

Natahimik si Erica. Mas lalo lamang magiging komplikado ang lahat kapag pinatagal pa niya ang katotohanan...

Days passed at hindi na siya muling lumabas ng bahay. Nakulong siya sa kwarto at lalabas lang kapag dadalawin siya ni Franco. Hangga't maaari ay iiwas siya kay Jacob o kahit pa ang mga magulang niya.

Lumalala na rin ang paghihili niya. Morning sickness, pagduduwal, pagkahilo, at pagiging maselan sa mga pagkain. Ayaw niyang may makapansin non. Kaya pinanatili niya iyong lihim.

Hanggang sa dumating ang araw ng kasal nila ni Franco...

"Napakaganda mo, Iha. Bagay na bagay kayo ni Franco," papuri ng mommy ni Franco at pinagmamasdan siya habang nakasuot ng wedding gown. "Sigurado ako na maganda ang mga magiging apo ko niyan."

"Kanino pa ba magmamana," biro naman ng Nanay ni Erica. Nagtawanan ang lahat dito sa bridal room.

Lahat ay excited at masaya sa kasalang ito, maliban sa kanya. Kung hindi na lang sana siya sumama sa party ay baka isa rin siya sa excited ngayon. Pero hindi...

Nauna na umalis ang mommy ni Franco para pumunta ng simbahan, sumunod ang mga bridesmaid at ilang babae na kamag-anak nila Franco. Ang naiwan na lang doon ay ang Nanay ni Erica at si Tanya.

"Nariyan na ang bridal car. Halikan na, anak. Naghihintay na sila roon sa simbahan." Inalalayan siya ng Nanay niya at itinaas naman ni Tanya ang belo ng gown habang naglalakad siya papunta sa sasakyan.

Ginastusan ng pamilya ni Franco ang kasal nila ngayon. Ilang Senator, politicians, at mga artista ay imbitado rin. May mga media rin na magko-cover sa TV.

Pagdating niya sa labas ng simbahan ay sinalubong siya ng mga nakaputing bodyguard. Kinunan naman siya ng litrato at video ng media.

Sa pagtapak niya sa pintuan ng simbahan ay siya naman pagsimula ng musika. Nasa tabi niya ang Nanay at Tatay niya para ihatid sa altar. Sa gitna ng altar ay naroon ang paboritong singer ni Erica para kumanta sa kasal. Perfect wedding sana ito. Kahit sinong kababaihan ay kaiinggitan ang magarbong kasalan.

Mula roon sa dulo ay natawa niya si Franco. Nakangiti itong pinapanood ang pagdating niya sa harapan nito.

Ang kaninang luha na pinipigilan niyang bumagsak ay sunod-sunod na tumulo. Aakalain ng iba na tears of joy lamang iyon.

Nahagip naman ng mata niya si Jacob, kahilera nito ang pwesto ni Senator at ilang kaibigan ni Franco. He was looking at her intensely, eyes nerver leaving her.

Inilahad ng Tatay ni Erica ang kamay ni Erica at ipinaubaya iyon kay Franco.

"You look still beautiful kahit umiiyak ka pa," ani Franco at hinalikan ang kamay niya.

Naglakad silang dalawa papunta sa harapan ng altar kung saan naroon ang pari na magkakasal sa kanilang dalawa.

Sa dami ng sinabi ng pari ay walang pumasok ni isa sa isip ni Erica. Napabalik na lamang siya sa ulirat nang magsimula na ang pari na tanungin siya.

"Erica, do you take Franco to be your lawfully wedded husband? Do promise to love and cherish him, in good times and in bad, in sickness and in health, for richer for poorer, for better for worse, and forsaking all others, keep yourself only unto him, for so long as you both shall live?"

Hindi siya nakasagot. Sa oras na magbitawa siya ng salita ay hindi na iyon mababago.

"Erica..." tawag ni Franco. Nakita niya ang pag-aalala sa mukha nito. "Father's asking you as question."

"I'm sorry," napayuko na lang siya at napapiyok. Nagkatunog na ngayon ang pag-iyak niya. "I'm really sorry, Franco. Hindi ko sinasadya. I made a mistake."

"Erica," pag-aalo sa kanya ni Franco at hinawi ang belo na nagtataking ng kanyang mukha. "What... are you saying? Tell what's going on, please."

Ilang beses siyang nagpractice ng sasabihin niya, pero puro sorry lang ang lumalabas sa bibig niya. Nang hindi na niya nakayanan ay tumakbo siya palabas ng simbahan.

Bukas siya panigurado na siya ang lamang ng mga balita. The runaway bride...