CHAPTER 2

CLOUD'S POV

I still could not forget my encounter with that woman. She has this special power that makes me irritated, like iyong presence niya palang nakakainit na ng dugo. She looks like isip-bata than a matured one. The way she acts? Clumsy!

Hindi ko alam kung bakit ba naisipan ko pa na pumunta sa coffee shop kanina samantalang wala naman akong importanteng gagawin doon.

That coffee shop is ours. My family loves coffee that is why we decided to have a business related to coffee, so we come up to a coffee shop. We have other businesses like resorts and restaurants too.

I went there before 9 a.m. and decided to have a cup of coffee na rin habang tumatambay doon. Marami ring customers ang nandoon, some were having their coffees while some were just eating cakes and some sweets.

"Good morning, Sir Cloud!" sabay-sabay nilang bati. We have ten staffs there at lahat sila ay talagang friendly. Well, they should be.

"Good morning too!" casual kong sagot. "A cup of Hot Americano."

"Sure, sir! Kindly wait and we'll serve it as soon as possible," sambit ng isa sa mga staffs. Well-trained din sila sa pagsasalita gamit ang English language. Madalas kasi mga foreigners ang customers sa coffee shop at talagang gusto naming makapagbigay ng quality services, foods, and drinks.

"Okay. Thanks."

Tinungo ko ang favorite spot ko at luckily walang nakaupo sa mga chairs doon kaya solong-solo ko ang table. Ilang minuto ang nakalipas at natanggap ko na ang kape ko. Nag-i-scroll ako sa newsfeed ko sa I*******m nang mapatingin ako sa babaeng papalapit sa kabilang table.

At yuck! May dalang teddy bear at violet pa!

Hindi ko akalaing may nag-e-exist pa pala na katulad niyang isip-bata na nagdadala ng teddy bear sa kung saan-saan o baka sadyang nagpapapansin lang siya that was why.

Maganda siya, aminado ako sa katotohanang iyon pero hindi siya attractive.

For sure walang magkakagusto sa katulad niyang isip-bata. Ang tipo ko kasi sa babae ay iyong magaling pumorma at marunong magdala ng sarili. Iyon bang confident at siyempre hindi isip-bata na katulad niya.

Wala siya sa kalingkingan ni Yvo, walang-wala.

Mahaba ang buhok niya na abot sa may tummy niya at tuwid na tuwid ito. Napansin ko sa kaniya ang kilay niya dahil masasabi kong magaling siyang magkilay, ang payapa tignan ng mga kilay niya. Sakto lang ang tangos ng ilong niya. Pointed naman, buti nalang hindi dissapointed. Pero parang flat chested siya. Joke lang. Sakto lang naman. If there was something na talagang kapansin-pansin, iyon ang eyelashes niya dahil curvy talaga ang mga ito at mahaba. Alam kong hindi iyon peke.

Matapos kong kilatisin ang pagmumukha niya ay itinuloy ko na ang pag-i-scroll sa I*******m account ko dahil baka mapansin ko pa ang mga nakakainis na bagay tungkol sa kaniya.

Ilang minuto ang nakalipas at akmang hihigop na ako ng kape nang may nakasagi sa table ko na naging dahilan para mapaso ang labi ko at mapatakan ng kape ang suot kong damit. Hindi ko napansin na nakalapit na pala ang babaeng iyon sa table ko!

"Patay!" agad niyang sambit habang nahihiyang tumingin sa akin nang deretso. "Gosh. Sorry!" dagdag niya pa.

"You're so clumsy, miss. Look what you did!" Sabay turo ko sa suot kong polo shirt na may stain na ng kape. Uminit talaga ang ulo ko dahil sa nangyari at dahil una palang ay naiinis na agad ako sa pagiging isip-bata niya. Hindi ko alam kung bakit pero may mga tao talaga na kahit hindi ko pa kilala masiyado ay naiinis na ako agad sa presence nila. That was so wierd of me.

Bago siya nagsalitang muli ay may dinampot muna siya na kung ano sa floor. Pag-angat niya nito ay agad niyang inilagay sa bag niya at tinignan ako nang deretso. Akala niya siguro hindi ko nakita kung ano ang dinampot niya. Isang picture, boyfriend niya siguro ang nasa picture. So, may napikot na siya.

"Sorry lang ho! Tao lang din po ako, nakakasagi rin minsan. Napaka-arte mo ho," muli niyang sambit. Nangangatuwiran pa talaga. Hindi ko akalaing matapang siya pero mali siya ng kinalaban. Hindi ako papatalo sa katulad niyang isip-bata plus siya itong nakasagi at ang dahilan kung bakit may mantsa na ng kape ang suot ko!

"Talk to yourself, miss. You're not worth it to argue with." Kahit na naiinis ako sa kaniya ay hindi ko nalang siya pinatulan pa.

Hindi rin magandang ipagpatuloy pa ang pakikipagsagutan sa kaniya dahil magku-cause lang iyon ng malaking eksena sa coffee shop namin at baka mag-trending pa kami sa social media. Ayaw ko namang mapag-piyestahan online.

Tumayo at tumalikod na ako agad na ni hindi man lang siya hinayaang makapagsalita pa. Akala ko ay magsasalita pa siya ulit pero hindi na pala. Mabuti naman at tumahimik na siya pagtalikod ko. Marunong din naman pala siyang makaramdam ng hiya.

Hindi muna ako lumabas sa Mall at may binili pa sa isang store pero saglit lang din iyon. Matapos kong makabili ay naglakad na ako papunta sa parking lot dahil nandoon ang kotse ko.

Nang makarating na ako sa tapat ng kotse ko ay biglang nag-ring ang cellphone ko kaya imbes na pumasok sa loob ng kotse ay mas pinili kong sagutin ang tawag at manatili nalang muna na nakatayo roon sa parking lot.

"Why, Sai?" tanong ko agad baka kasi may emergency or what.

"Anong why? Birthday ni Sandy ngayon at magsi-celebrate tayo!"

"Oo nga pal" Naputol na ang sasabihin ko sana kay Sai dahil may tumama sa akin na isang matigas na bagay. "Mansanas?!"

Laking gulat ko dahil may bumato sa akin ng mansanas at tinamaan ako sa likod.

"You'll pay for this no matter who you are!" galit kong sambit pero huli na nang lumingon ako dahil parang nakatakbo na yata ang bumato sa akin. Nabuo na agad ang hinala ko kung sino ang posibleng gumawa nun at kung sino ang may motibo.

Hindi ko pinutol ang tawag at nasa kabilang linya pa rin si Sai. "Tawagan kita mamaya, bro!" sambit ko at in-end na ang call dahil may balak pa akong alamin na misteryo.

Hindi naman masakit ang pagtama sa akin ng mansanas pero hindi ko kayang palagpasin ang taong sobrang lakas ang loob na gawin iyon sa akin at hindi lang iyon dahil may mga nakakita na binato ako. Hindi ba nakakahiya sa part ko? Nakakahiya talaga. May mantsa na nga ng kape ang damit ko tapos babatuhin pa ako ng mansanas. Hindi ba kalabisan na iyon?

Hindi ko kayang payagan ang sarili ko na wala akong gawin para malaman kung sino ang tunay na may gawa nun sa akin. Pumasok muli ako sa Mall at nagtungo kung saan ko malalaman ang sagot sa tanong ko.

"Good morning, sir. Ano pong kailangan niyo rito?" tanong ng isang staff sa loob ng CCTV Room.

"Manong, puwede po ba makita ang CCTV footages niyo rito?" mahinahon kong tanong samantalang ang kaloob-looban ko naman ay hindi na makapag-antay na malaman kung sino siya.

"P'wede naman po, sir." Parang hindi pa sigurado si manong kung papayagan niya akong makita ang footages. "Ano po ba ang gusto niyong makita?"

"Iyong footage lang po sa may parking lot. Iyon lang."

"Mga anong oras po nangyari?"

"Ngayon-ngayon lang. Minutes ago palang po eh."

"Sige, sir, wait ka lang muna." May pinindot-pindot siya na kung anu-ano hanggang sa... "Ito na po, sir."

"Bull's-eye! Siya nga! Iyong isip-bata na iyon pala talaga. Nakakainis siyang tunay!"

"Binato kayo, sir?" tanong ni manong samantalang ang dalawang kasama niya ay walang kibo pero halatang pinipigilan lang ang tawa nila.

"Opo eh. May sira at maluwang yata ang turnilyo sa utak ng babaeng iyan."

"Mukha naman pong matino pa si ma'am, sir. Ang ganda pa at matangkad din parang model."

"Naku ho! Huwag kayong palilinlang sa mukha niya. Nagpapanggap lang siyang matino. Mauna na po ako. Salamat ho!"

"Sige, sir." Matapos makumpirma ang hinala ko ay tuluyan na rin akong umuwi sa bahay para makapagpahinga at makalimutan ang kahihiyang nangyari.

Tinawagan ko rin si Sai para pag-usapan ang gagawin namin sa birthday ni Sandy. Sa isang bar pala gaganapin ang celebration at kailangang nandoon kami ni Sai dahil matalik naming kaibigan si Sandy, kami yata ang Tres Marios.

7:00 p.m. ang start ng party, ilang minuto nalang ay magsisimula na ang kasiyahan. Malapit lang mula sa village kung saan ako nakatira ang bar na pupuntahan ko kaya hindi ko pinuproblema kung ma-late man ako o hindi, for sure they could always wait for me.

Cloud Corpuz Mendes, always a VIP. I have money, fame, connections, and such. Well, kinamulatan ko na ang mga bagay na iyan dahil na rin sa mga magulang ko. They are very hardworking and both business-minded. Bata palang sina mommy at daddy ay sinanay na sila ng mga grandparents ko na harapin ang business world kaya naman sinanay din nila ako sa pagpapatakbo ng businesses namin.

I took up a business course, graduated, and was able to establish that coffee shop where I encountered that woman. I am already twenty-five years old and 5'9 feet tall.

After an hour ay nakarating na rin ako sa bar.

"Woah-woah. Listen, everybody! Cloud is already here!" masayang announcement ni Sandy. Halatang proud siya na nasa birthday party niya ako.

"Hi, Cloud!"

"Hey, Cloud Mendes!"

"Yo, Cloud!"

"Good to see you here, buddy!"

"It's great that you are here!"

Samut-saring pagbati ang natanggap ko at karamihan ay mula sa mga babaeng ang iikli ng suot, hindi ko rin kilala ang karamihan sa kanila. Iyong iba halatang nagpapa-cute lang sa akin.

In fairness kilala nila ako kahit hindi ko sila kilala.

"Oh, inom na!" masayang sambit ni Sai na para bang siya ang may birthday. Ang takaw niya rin sa alak. Nakaka-ilang tagay na siya at tiyak plakda kapag sobrang nalasing na. "Inom pa, Cloud! Nakararami na kami oh. Chill-chill lang tayo ngayon. This is a sweet scape. Puro ka nalang business these past few months. Enjoy-enjoy din ba!"

"Ito na nga umiinom na." Loko talaga si Sai at ako pa ang napansin. Akala ko pa naman ay hindi niya mapapansin ang pag-inom ko dahil busy siya sa pakikipag-usap sa mga babaeng nakapalibot sa kaniya. May kaniya-kaniya silang babaeng katabi samantalang hindi ako pumayag na may tumabi sa akin.

"Kulang pa iyan! Ito pa oh." Ang tindi maglagay ng alak ni Sai, talagang iyong matapang at sobrang nakakalasing pa ang trip niya samantalang ngingiti-ngiti lang si Sandy sa amin.

"Sure. Hindi naman ako mabilis malasing," mayabang kong sambit bago lumagok ng alak.