"Kilala mo ako?" tanong tuloy ni Alfa. Sa pagkakatanda niya ay wala siyang kilala na babaeng may malaking peklat sa mukha. "Oo naman. Kilalang kilala!" Mala-demonyong pagngiti ni Chloie. Ang tagal niyang hinintay ang araw na magkita silang muli. Ilang taon din nagpagaling si Chloie mula sa sugat ng nakaraan na kagagawan ni Andrei. "P-pasensya ka na, ha! Hindi kita kasi talaga maalala. Naaksidente ako dati at hanggang ngayon ay wala pang bumabalik sa mga alaala ko. Kaibigan ba kita dati?" pagpapaliwanag ni Alfa. "Ganun? edi mas mainam pala. Oo, kaibigan mo ako. Super close kaya natin dati." pagsisinungaling ni Chloie. Bagamat Naguguluhan siya dahil ang alam niya ay kasama si Alfa sa pagsabog ng eroplano. Ngunit si Chloie ay kumbinsido na si Alfa nga itong kaharap niya dahil sa maliit na peklat nito sa may kilay na si Chloie ang may gawa. Kung matatandaan ay binugbog ng grupo ni Chloie si Alfa noon kaya alam niyang nagkasugat ito sa mukha. May bakas ng sugat na malalim pero ma
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW May mga bagay pala na nariyan lang sa tabi ko o sa gilid gilid na hindi ko nabibigyan ng pansin. Mga magandang bagay na hindi ko nakikita dahil masyado akong naging abala sa pagtingin sa itaas. Sa paghahanap o pangangarap ng mga bagay na malabong mangyari. Hindi ko pala napapansin na may mga taong nag-iintay lang na ako ay yumuko para sila ay aking mapansin. Si Melissa, siya ay aking secretary na nagpapakita ng pagkagusto sa akin. Minsan, labas na sa trabaho niya ang ginagawa niyang pag-eeffort sa akin. She's sweet and extrang caring to me. Hindi ko ito napapansin noon dahil busy ako sa maraming bagay. But lately, nakita ko ang kagandahan niya at ang busilak niyang puso. Isang gabi noon kung saan ay sobrang lungkot ko, siya ang dumating para samahan ako. Nakinig siya sa mga hinanaing ko at nakuha niya akong patawanin sa mga simpleng bagay na ikinekwento niya sa akin. Actually, narealize ko na palagi siyang dumadating kapag kailangan ko ng makakaus
"Naalala ko na ang lahat!" Kusang bumalik ang mga alaala ni Alfa ngayong nasa peligro ang buhay niya. Ang kaniyang nakaraan, ang kaniyang totoong pagkatao, pati na rin ang mga taong kumupkop ang nagmahal sa kaniya. Ngayon ay bumalik lahat sa kaniyang isipan ang nakaraan. Lalo na ang pinaka importanteng tao sa kaniyang puso. Si Andrei. Nagsisisi siya dahil hindi bumalik agad ang alaala niya ng minsang ngtagpo ang landas nila. Ku g sana ay noon pa bumalik ang mga alaala niya ay wala nang magiging problema. Ngayong pati si Chloie ay nakikilala na niya at naalala na niya, naiintindihan na niya kung. Saan ito nanggagaling at bakit abot langit ang galit sa kaniya nito. Naaalala na niya ang malaking atraso nila dito. "Chloie, maawa ka naman sa akin. Magpatawaran na lang tayo tutal ay matagal na namang nakalipas iyon. Chloie, hindi ba at magkaibigan naman tayo dati. Please, kalimutan na lang----" Isang malakas na sampal ang inabot ni Alfa kay Chloie. Halos tumabingi ang mukha niya. Naka
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW Hindi ko napigilan na hindi maging emosyonal nang makita ko ang bagong mukha ni Alfa. Naiiyak ako sa tuwa dahil naging matagumpay ang kaniyang operasyon ngunit malayong malayo na ang mukha niya ngayon. Hindi nagawang ibalik sa dati ang kaniyang mukha dahil sa tindi ng naging pinsala. Para tuloy siyang ibang tao na ngayon. Malayong malayo na siya sa dating Alfa. Nakita ko naman na sumaya siya pagkakita ng dati niyang mukha. Ewan ko pero mas naging masaya ako. Iniisip ko na pabor pa rin sa akin ang nangyari dahil dahil iba na ang mukha niya, ibang tao na ang makikita sa kaniya ng mga tao at hindi na siya ang kapatid ko. Ang nakakatawa sa akin ay hindi pa rin. agbago ang pagmamahal ko sa kaniya kahit pa naiba na ang kaniyang mukha. Kahit hindi na si Alfa ang nakikita ko sa kaniya ay naroon pa rin ang pagmamahal ko. Nakipaghiwalay ako kay Melissa para makapag-focus ako sa kaniya. Ang daming taon na nasayang at gustong gusto kong bawiin iyon. Gusto
Andrei felt sorry for Melissa. Hindi niya intensyon na saktan ito. Totoong binigyan niya ng puwang si Melissa sa kaniyang puso. Hindi niya ginustong paasahin lang ito at saktan. Actually, he started to like melissa but when Alfa came back to his life, napatunayan ni Andrei na isang babae lang talaga ang nagmamay-ari ng puso niya. Iba ng mukha pero iisang tao lang ang nasa loob. Sometimes the greatest journeys are the ones we take within ourselves. And sometimes, the greatest love stories are the ones we write with our own hearts. Samantala, Ngayong araw ay isang napakasayang araw para kay Andrei dahil nandito na sa mansyon si Alfa at sa tinagal-tagal ay ngayon lang sila muli magsasabay na kumain. Si Andrei mismo ang namili at naghanda ng lulutuin. Ganadong ganado niyang prinipare ang mga lulutuin. Pasipol sipol pa siya habang nagluluto. Napansin ng mga kasambahay ang kakaibang sigla ni Andrei. Ito ang unang pagkakataon na nakita nila ito na nakikialam sa kusina. Naintriga tu
Ganap na Ganap si Andrei sa kalokohan niya na kunwari ay may lakad talaga sila nung Dianne. Ang totoo, may lakad naman talaga siya, yun nga lang ay hindi Dianne ang pangalan ng imi-meet niya. Papunta si Andrei ngayon sa isang taong pinagkakatiwalaan niya. Ang taong napag-utusan niya na gumawa ng mga papeles at dokumento sa isang taong nagngangalang Dianne. Gusto na kasi niyang Ganap na pangatawanan na ibang tao na si Alfa. Ginagawa ito ni Andrei para sa malaking pangarap niya para sa kanila ng babaeng minamahal na tinatawag na niya ngayon na Dianne at iyon ay si Alfa. Samantala, walang kaalam-alam si Alfa na siya yung tinutukoy ni Andrei. Paniwalang-paniwala siya na may ibang babae na itong tinitignan at hindi na siya. Nalungkot si Alfa dahil kung kailan naman tama na ang oras at pagkakataon para sa kanila ni Andrei ay saka naman ito nakahanap ng iba. Maliwanag na ibang tao si Alfa sa buhay ni Andrei. Hindi sila tunay na magkapatid at hindi na rin siya ang mahal nito. Naisip ni
Magkasabay na naglalakad ngayon si Andrei at Alfa papasok ng Kompanya. Nasa Entrance pa lamang ay niyuyukuan na ng mga tao ang guwapong CEO na si Andrei. Si Andrei ay Dire-diretso lang ba naglalakad. May ilang pamilyar na mukha si Alfa na nakita na mga matagal ng empleyado ng kompanya. Noong buhay pa sina Derie at Stefano ay nakasanayan na ni Alfa na batiin ang mga ito at ngitian. Ngitian ni Alfa ang mga ito ngunit hindi siya nakakuha ng ngiti pabalik. Naalala ni Alfa na ibang mukha na pala ang gamit niya kaya ibang tao na rin ang tingin sa kaniya ng mga ito. Nanatili na lang sa pagsunod si Alfa kay Andrei. Animo siyang anino na nakabuntot lang lagi dito. Naisip no Alfa na ito talaga siya, ibang tao naman na talaga kaya dapat ay hindi na siya dapat masaktan kapag naaalala niya ang nakaraan. Oo medyo malungkot pero wala naman siyang ibang pagpipilian kung hindi ang tanggapin na lang. Ang importante ay maayos pa rin ang pakikitungo sa kaniya ni Andrei. Samantala, pagdating nila s
Love is in the air Inside the office. The CEO is madly inlove to his secretary. Everybody noticed it. The way he looks at Dianne, the way they talk, kitang-kita na inlove talaga sila sa isa't isa. Maraming napapasana-all kay Dianne at marami rin namang nagtataas ng kilay. "Why she looks so perfect? hindi kaya operada?" aniya ng ilan sa kanilang mga isipan. Para kasing ginastusan talaga ang ganda. . Ang hindi nila alam ay maraming pinagdaanan ang mukha na iyon bago maging isang ganap na Dianne. Na kung ano man ang tinatamasa nito ngayon ay deserve lang niya sa dami ng pagsubok ng kaniyang pinagdaanan. Kaya naman itong si Mr. CEO ay extra loving and caring talaga lalo na sa puso ng babaeng mahal niya. Buong maghapon sila magkasama sa office at ang hindi alam ng mga tao ay sa iisang bahay lang umuuwi ang dalawa. Whats exciting here now is sa iisang kwarto na sila matutulog ngayon dahil itong si Mr. CEO ay nagbabawi talaga ng oras at panahon na nasayang sa kanila. Speaking
- "The hardest thing about loving someone from afar is knowing that they are close enough to touch, but far enough to never feel." Nakahiga na sa ngayon niyang tutulugan si Dianne habang Yakap-yakap ang picture frame kung saan ay naroon ang larawan nila ng asawang si Andrei. Masaya siya na malungkot. Masaya dahil mabuti na ang kalagayan ni Andrei at the same time ay nalulungkot din siya dahil narito lang nga ang kaniyang asawa ngunit hindi naman niya ito o mayakap o maiparamdam man lang ang labis niyang pagmamahal dito. Ang hindi alam ni Dianne ay naroon lang si Andrei sa may pinto, nakatayo, at tahimik siyang pinanonood na umiiyak. Naguguluhan si Andrei sa mga nalaman mula sa mayordoma. Ang babae kasing nagpakilala na kaibigan 'daw' niya ay siya pala niyang asawa at nagdadalang tao sa kaniyang anak. Hindi malaman ni Andrei ang dahilan nito kung bakit inililihim pa sa kaniya nito ang tunay na katauhan. (biglang lumangitngit ang pinto) Biglang napapahid ng luha si Dia
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. ITS GOOD TO BE BACK. Sa wakas ay nakauwi na rin ako sa mansyon. Iba pa rin talaga kapag bahay mo na ang inuwian mo. Maraming gumugulo at katanungan sa isipan ko pero iba pa rin sa pakiramdam na makita at makauwi sa bahay mo. Maswerte akong nakaligtas mula sa isang malagim na aksidente. Ayaw ng mga Doktor ko na pag-usapan pa ang nangyari noong araw na iyon dahil makakasama daw sa mental health ko. Pero paano kaya yon? Paano ko malalaman ang rason kung paano kami naaksidente. Hindi ko kasi maalala kung paano kami nabangga. Ang tanging naaalala ko lang ay yung si Alfa. Si Alfa na mahal na mahal ko. Hindi ko na lubos na maalala kung ano ba ang mga nangyari noong araw bago ako naaksidente basta ang naaalala ko lang ay kumain kami ng Lunch ni Alfa at the rest is blangko na. Naaalala ko naman ang lahat. Itong bahay na ito, ang pangalan ko, at kung sino ako. Ako si Andrei Avendaño known as a youngest billionaire in the country. Naaalala ko pa kung anong k
Araw, linggo, buwan ang lumipas at naghihintay pa rin si Dianne sa hudyat ng Doktor kung kailan siya ulit p-pwedeng makadalaw sa kaniyang asawa. Matatandaan na nagising nga si Andrei pero hindi naman siya nito matandaan. Ang pangalang binabanggit nito ay iba. Anong sakit iyon para kay Dianne. Nagising na nga at lahat-lahat ang asawa niya pero hindi siya nakikilala nito. Ngunit dahil sa dami na ng pagsubok na kanilang pinagdaanan, hindi na para sumuko pa si Dianne. Kahit Miss na Miss na niya ang asawa at para bang nakukulangan na siya ng pag-asa, naniniwala pa rin siya na hindi sa pangalan o mukha , ang pusong nagmamahal ay hindi nakakalimot sa taong tunay na tinitibok nito. Kaya naman laking tuwa n> Dianne ng tawagan siya ng Doktor ni Andrei at sinasabing okay na ito at pwede nang ilabas ng ospital. Sobrang saya ni Dianne sa magandang balita na iyon. Excited siyang nagtungo sa ospital kahit na walang ligo. Bago niya pwedeng ilabas si Andrei ay pinatawag muna siya ng Doktor para ka
Grabe ang takot ko matapos akong maalarma sa pagtunog ng mga aparato na nakakabit sa asawa ko. Hindi pwede! hindi siya pwedeng mamatay. Hindi ko kaya. Nagmadali akong tumawag ng mga Doktor. Halos mahulog ang puso ko. Hindi ako alam kung paano ang gagawin kong takbo mapuntahan lamang ang Doktor ng asawa ko. Sakto naman din at nakasalubong ko siya. Papunta rin pala siya sa asawa ko para tignan. Hindi ko na kayang kumalma sa mga oras na ito kaya hinila ko na siya patungo sa ICU kung saan nandoon ang asawa ko. "Dok ano pong nagyayari?" nag-aalala kong tanong. Patuloy pa rin sa pagtunog ang Machine at diretso pa rin ang linya. Gusto ko nang umiyak ng malakas. "misis relax." Ito lang ang sagot sa akin ng Doktor. kalmado niyang tinignan ang pasyente. "Paano po akong magrerelax? nasa peligro na po ang buhay ng asawa ko." sabi ko naman habang nakasunod sa kaniya. Hindi ko maintindihan kung paano niya nasasabi na irelax ko ang sarili ko. "Hindi po misis. Ang aparato po na tumutunog
Mas lalong nagkaroon ng rason si Dianne para tatagan ang loob. Hindi lang siya ang nag-aantay ngayon kay Andrei kung hindi dalawa na sila. Hindi madali sa kalagayan niya pero lumalaban siya. Kailangan niyang ilaban ang pananampalataya niya na magkakaroon ng himala. Ngunit talagang sinusubukan siya ng Diyos. Ayon sa mga Doktor ay hindi nila masasabi kung kailan magigising si Andrei o kung may tsansa pa ba ito na gumaling. Tinapat na siya ng Doktor na 50/50 na si Andrei at himala na lamang kung babalik pa ito sa dati. Bilang asawa ay napakahirap nitong tanggapin. Ngayon pa na magkakaanak na sila. Kahit anong utos ni Dianne sa kaniyang utak na tatagan ang loob ay hindi niya rin masunod dahil hindi biro ang sitwasyon na mayroon sila ngayon. Ang malamig at puting pader ng silid ng ospital ay tila sumasakal sa kanya, pinipigilan siya ng kanilang malamig at matigas na presensya. Ang kanyang mga daliri, payat na dahil sa pag-aalala, ay mahigpit na nakahawak sa mga rosaryo, ang makini
Lalo lang nadagdagan ang pag-aalala ni Dianne. Buong araw hanggang gabi siya iyak nang iyak. Halos walong oras ginamot si Andrei sa loob ng Emergency room bago ito inilipat sa ICU. Hindi pa niya pwedeng lapitan ang asawa dahil ayon sa mga doktor ay maselan ang kalagayan pa nito at under observation pa ito. Inilabas ito sa Emergency room ng walang malay. Samantala ang babaeng tinutukoy ng mga pulis na kasama nito ay inilabas ng E.R. na nakatalukbong na ng kumot. Dalawa lang naman ang nasa ER kaya naisip ni Dianne na tignan kung ito nga ang sinasabing babaeng kasamang naaksidente ng kaniyang asawa. "Saglit po, kilala ko po siya, maaari ko po bang sulyapan ang aking pinsan kahit na sa huling sandali?" pagsisinungaling ni Dianne sa mga nurse. "Okay pero saglit na saglit lang, ha?" sagot naman sa kaniya ng mga ito bilang pagpayag. "Hindi ba kinaya ng pasyente. Kung ikaw pala ang pinsan niya, ikaw na lang din ang pumirma para sa release paper niya para mamaya." Dahil inakala ng mga
MRS. DIANNE AVENDAÑO POINT OF VIEW. Hindi pa man din ay parang matutumba na ako. Yung tipong sana, sana panaginip na lang ito. Itong nangyari. Hindi ko kasi lubos na maisip na ngayon pa ito mangyayari. Bakit? bakit? bakit kung kailan maayos na ang lahat sa amin? bakit kung kailan nakamit na namin ang inaasam namin na kaligayahan? bakit? Masaya pa kaming nagtanghalian kanina. Sobrang saya niya at panay pa nga ang sabi niya ng "Mahal kita!" hinatid niya pa ako sa bahay namin at nangakong maaga uuwi para sabay kaming maghapunan. Ang sabi niya ss akin ay babalik siya sa office, bakit? ano ang nangyari? Sobrang nablablanko ang isipan ko ngayon at hindi malaman kung paano ko kakayanin na makita ang asawa ko na nasa kritikal na kalagayan. Panay ang hagod sa aking likod ng kasam bahay na isinama ko para alalayan ako. "Señorita, lakasan niyo po ang loob niyo. May awa po ang Diyos. Huwag po sana kayong panghinaan ng loob. Ang importante po ay buhay si Sir at magkakasama pa kayo." paulit-u
Baliw sa pag-ibig na nararamdaman at nilamon na ng matinding pagnanasa si Xander to the point na malaki na ang kaniyang pinagbago. Hindi ganito si Xander pero dahil nga sa labis na pagmamahal niya sa dalagang si Alfa ay tuluyan na siyang nag-iba. Talagang inabangan ni Xander ang opisina ni Andrei dahil malakas ang hinala niya na dito ito pupunta pagkatapos na tumakas mula sa kamay niya. Nang makita niya na nagtungo si Alfa sa opisina nito ay labis siyang nanggalaiti sa galit. Gumawa siya ng paraan para sirain ang pagsasama ng dalawa. Iniisip ni Xander na poprotektahan ito ni Andrei mula sa kaniya kaya inunahan na niya ito. Pinasok niya ang kotse nito nang walang nakakakita. Nagtago sa likod at nag-antay ng tamang pagkakataon bago umatake. Isang oras mahigit din siya nag-antay sa loob ng nasabing kotse. nagtiis sa init at kulang na bentilasyon ss loob. Hindi iyon ininda ni Xander bagkus ang tanging nasa isip niya ay mabawi si Alfa at patayin si Andrei. Oo. umabot na talaga siya
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. Hindi ko alam na darating pala ang araw na ito, ang kamumuhian ko ang mukhang ito. Ang mukha ni Alfa na buong buhay kong minahal. Wala na itong dating sa akin ngayon dahil hindi naman talaga ang mukha niya ang minahal ko kung hindi ang pagkatao ni Alfa na siyang si Dianne na ngayon. At itong kayakap ko ngayon, isa siyang impostor. Ang akala niya siguro ay mapapaniwala niya ako. Huwag niya ako itulad sa iba. Hindi ako tanga. Alam kong peke siya dahil asawa ko na ngayon ang taong may ari ng mukha na iyan. Gusto ko siyang itulak at sitahin. Gusto ko siyang takutin hanggang sa mapaamin. Alam kong hindi naman mangyayari yon dahil hindi siya aamin. Nagawa niya ngang gumaya ng mukha na siyang nakababahala sa tahimik namin na pagsasama ni Dianne. Alam kong paghihiganti ang motibo ng taong ito at kung totoo ang hinala ko, hindi ko siya mapapayagan. "Andrei... Andrei, I Miss you so much! "I'm sorry, Andrei. I'm sorry kung bakit ngayon lang ako dumating. Ma