Love is in the air Inside the office. The CEO is madly inlove to his secretary. Everybody noticed it. The way he looks at Dianne, the way they talk, kitang-kita na inlove talaga sila sa isa't isa. Maraming napapasana-all kay Dianne at marami rin namang nagtataas ng kilay. "Why she looks so perfect? hindi kaya operada?" aniya ng ilan sa kanilang mga isipan. Para kasing ginastusan talaga ang ganda. . Ang hindi nila alam ay maraming pinagdaanan ang mukha na iyon bago maging isang ganap na Dianne. Na kung ano man ang tinatamasa nito ngayon ay deserve lang niya sa dami ng pagsubok ng kaniyang pinagdaanan. Kaya naman itong si Mr. CEO ay extra loving and caring talaga lalo na sa puso ng babaeng mahal niya. Buong maghapon sila magkasama sa office at ang hindi alam ng mga tao ay sa iisang bahay lang umuuwi ang dalawa. Whats exciting here now is sa iisang kwarto na sila matutulog ngayon dahil itong si Mr. CEO ay nagbabawi talaga ng oras at panahon na nasayang sa kanila. Speaking
"Dianne, no! please stop. Hindi pa pwede!" Kahit dalang na darang na ay nagpigil pa rin si Andrei. Gustong-gusto niya si Dianne ngunit pinahahalagahan niya ito. As long as he baduy wants, he can't. Si Andrei yung tipo ng lalaki na naniniwala sa salitang kasal. He waited for so long para makapiling ang babae ba gusto niya ano ba naman kung mag-intay pa siya para makapiling ang nobya sa kama. Makulit si Dianne pero dala lang iyon ng kaniyang nainom. Hindi naman nagtagal at hindi na ito naghumarot. Nakadukdok lang ito kay Andrei habang pinaliliguan. Nakita na si Andrei ang lahat-lahat sa kaniya ngunit naroon pa rin ang salitang respeto. Hanggang matapos niyang paliguan ang dalaga ay wala siyang ibang ginawa dito kundi bihisan at tabihan sa pagtulog. Pagkahiga na pagkahiga pa lang ni Andrei ay niyakap na kaagad siya nang nakapikit na si Dianne. Napaka sarap lang nilang tignan lalo na sa mga taong nakakaalam ng kanilang istorya. That true love waits and love is Magical. Wala naman ta
DIANNE SO POINT OF VIEW. Pagkalapag na paglalapag pa lang ng chopper ay namangha na kaagad ako sa ganda ng isla na pinuntahan namin. It was my first time to go in a place like this. The place was really Amazing and na-inlove agad ako sa dagat. Gustong-gusto ko na nga talagang magtampisaw sa tubig pero itong babe ko hiniling na matulog daw muna kami dahil Puyat daw siya at kulang pa sa tulog. Kaya naman pinagbigyan ko na muna siya. Tutal kako ay nandito lang naman ang isla at marami oa kaming oras na ilalagi dito. Alam mo yung isa pang na-eenjoy ng mata ko? itong Villa na tutuluyan namin. Lakas maka-aesthetic. Damang-dama mo talaga yung Island vibes. Yung theme na white at kahoy? very calming sa mata. Napansin ko lang na mukha talagang pagod si Andrei sa biyahe at halatang antok na antok. Dumiretso kaagad kami sa kwarto na tutuluyan b namin at hinila niya agad ako sa kama para matulog. Hindi naman ako inaantok. Gusto ko sanang ayusin ang mga gamit namin habang siya ay natutu
"Sa wakas matatawag na rin kitang akin!" masayang wika ni Andrei pagkatapos nilang ikasal ni Dianne. Masaya niyang binuhat ang kaniya na ngayong asawa at dinala sa nakahintong yate na sa kanila ay nag-aantay. Ito ang sasakyan nila sa kanilang unang gabi bilang mag-asawa. Syempre, gaya ni Andrei ay masayang-masaya si Dianne. Hanggang ngayon ay hindi pa mag-sink in sa kaniya ang lahat. Isa na sila ngayong ganap na mag-asawa at hindi niya akalain na darating ang araw na ganito. "I love you, babe!" Anas ni Andrei nang makarating na sila sa pinaka deck ng yate. Panay ang halik niya sa labi ni Dianne na para bang hindi na makapag-intay at gusto nang hilahin ang oras para mag gabi na kaagad. "I love you too, babe! Ikaw, ha, ang dami mong pa-surpresa! akala ko sa isla tayo mag-hohoneymoon hindi pala." Sagot naman ni Dianne. "Umm... sa isla din naman. kaya lang ang gusto ko sa first night natin, dito tayo sa yate. Sa dagat para very memorable. Dito natin gagawin ang first baby natin a
DIANNE SO AVENDAÑO POINT OF VIEW Grabe hindi ko ineexpect na sobrang sakit pala kapag first time. Sa sobrang tigas at laki at talagang napunit ang aking lagusan. Mahapdi siya na hindi ko maintindihan. Ang maganda naman sa asawa ko ay pagkatapos niya akong wasakin ay pinalitan naman niya ng heavenly feeling. Sa una lang pala masakit pero nang tumagal ay puro sarap na lang. Kada babaon siya ay napapaungol ako ng malakas at napapatirik ang aking mata. Sobrang nasatisfy ako sa unang gabi naming pagtatabi bilang mag-asawa. Ang sarap din sa mata na makita mo ang asawa mo na enjoy na enjoy. Akala mong wala ng bukas. Nagpahinga lang kami saglit tapos bakbakan ba ulit. Round 2 daw. Sa totoo lang mahapdi pa at hindi pa ako gaanong nakakarecover sa unang Round pero heto at ipinasok niyang muli. Hindi naman ako umangal dahil nga nasanay na ako sa kaniyang sukat. Hindi ko lang ma-imagine na mahilig pala itong di Andrei. Hindi na inantay na magbukas. bira ulit. "Ang sarap mo! hindi ki
"He thought he could break me, crush me, leave me shattered. He was wrong. I'm not broken, I'm a weapon, and he's the target. The scars he left on my soul are a map, leading me to the revenge I crave. He thought he could extinguish my fire, but he only fanned the flames of my fury. He may have broken my heart, but he'll never break my spirit. I will rise from the ashes, stronger and more determined than ever." Hindi ko na-imagine sa buong buhay ko na gagamitin ko ang mukha ng taong kinamumuhian ko ng husto. Hindi ko rin alam kung paano ako humantong sa ganito. Isa lang ang alam ko at iyon ay ang gusto kong makaganti sa taong sumira ng mukha ko. Ang totoo niyan, nakaganti na ako kay Alfa. Ginawa ko sa kaniya kung ano ang ginawa sa akin ng kapatid niya. Hindi man ako sigurado kung buhay pa siya o namatay na dahil sa ginawa ko, isa lang ang nasisigurado ko. Sira na ang maganda niyang mukha at hindi na siya makikilala ni Andrei kung sakali man na magkrus muli ang landas nila.
- Constant preoccupation: They can't stop thinking about the other person, even when they try to.XANDER POINT OF VIEW Nasaktan ako sa mga sinabi ni Alfa pero mas lamang pa rin ang saya sa puso ko dahil sa wakas ay mabilis ko lang siyang nahanap. Akala ko talaga ay tuluyan na siyang inilayo ni Andrei sa akin. Not any more dahil hindi na ako papayag. mula noon hanggang ngayon ay siya lagi ang hadlang sa amin ni Alfa kaya naman hindi na ako para magsayang pa ng oras. Ewan ko kung ako lang ito pero kada araw na lumilipas at palalim nang palalim ang pagtingin ko kay Alfa. Yung pagkagusto ko sa kaniya ay sobra-sobra at hindi ko na matantsa. She is my Source of Happiness. Isipin ko lang siya bago ako matulog ay kumpleto na ang gabi ko. Ngayon na alam kong malapit na siya sa akin , hindi ko na patatagalin. Nang makita kong dito pala umuuwi si Alfa ngayon ay bumili na rin ako ng unit dito para naman maging sobrang lapit na namin sa isa't isa. Ang pinili ko ay sa mismong katabi ng unit
Ang mahinahon na pag-indayog ng mga puno ng palma, ang ritmo ng pagbagsak ng mga alon sa dalampasigan, at ang mainit na yakap ng tropikal na araw – ito ang mga melodiya na nagpapahinga kay Andrei at Dianne habang nagtatamasa sila sa kanilang honeymoon. Ang kanilang paraisong isla, na may malinis na mga dalampasigan at turkesa na tubig, ay isang mundo na malayo sa maingay na lungsod na kanilang tinitirhan. Looking in your eyes I see a paradise This world that I've found is too good to be true Standing here beside you, want so much to give you This love in my heart that I'm feeling for you Let 'em say we're crazy, I don't care about that Put your hand in my hand baby, don't ever look back Let the world around us just fall apart Baby, we can make it if we're heart to heart And we can build this thing together Standing strong forever Nothing's gonna stop us now And if this world runs out of lovers We'll still have each other Nothing's gonna stop us Nothing'
- "The hardest thing about loving someone from afar is knowing that they are close enough to touch, but far enough to never feel." Nakahiga na sa ngayon niyang tutulugan si Dianne habang Yakap-yakap ang picture frame kung saan ay naroon ang larawan nila ng asawang si Andrei. Masaya siya na malungkot. Masaya dahil mabuti na ang kalagayan ni Andrei at the same time ay nalulungkot din siya dahil narito lang nga ang kaniyang asawa ngunit hindi naman niya ito o mayakap o maiparamdam man lang ang labis niyang pagmamahal dito. Ang hindi alam ni Dianne ay naroon lang si Andrei sa may pinto, nakatayo, at tahimik siyang pinanonood na umiiyak. Naguguluhan si Andrei sa mga nalaman mula sa mayordoma. Ang babae kasing nagpakilala na kaibigan 'daw' niya ay siya pala niyang asawa at nagdadalang tao sa kaniyang anak. Hindi malaman ni Andrei ang dahilan nito kung bakit inililihim pa sa kaniya nito ang tunay na katauhan. (biglang lumangitngit ang pinto) Biglang napapahid ng luha si Dia
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. ITS GOOD TO BE BACK. Sa wakas ay nakauwi na rin ako sa mansyon. Iba pa rin talaga kapag bahay mo na ang inuwian mo. Maraming gumugulo at katanungan sa isipan ko pero iba pa rin sa pakiramdam na makita at makauwi sa bahay mo. Maswerte akong nakaligtas mula sa isang malagim na aksidente. Ayaw ng mga Doktor ko na pag-usapan pa ang nangyari noong araw na iyon dahil makakasama daw sa mental health ko. Pero paano kaya yon? Paano ko malalaman ang rason kung paano kami naaksidente. Hindi ko kasi maalala kung paano kami nabangga. Ang tanging naaalala ko lang ay yung si Alfa. Si Alfa na mahal na mahal ko. Hindi ko na lubos na maalala kung ano ba ang mga nangyari noong araw bago ako naaksidente basta ang naaalala ko lang ay kumain kami ng Lunch ni Alfa at the rest is blangko na. Naaalala ko naman ang lahat. Itong bahay na ito, ang pangalan ko, at kung sino ako. Ako si Andrei Avendaño known as a youngest billionaire in the country. Naaalala ko pa kung anong k
Araw, linggo, buwan ang lumipas at naghihintay pa rin si Dianne sa hudyat ng Doktor kung kailan siya ulit p-pwedeng makadalaw sa kaniyang asawa. Matatandaan na nagising nga si Andrei pero hindi naman siya nito matandaan. Ang pangalang binabanggit nito ay iba. Anong sakit iyon para kay Dianne. Nagising na nga at lahat-lahat ang asawa niya pero hindi siya nakikilala nito. Ngunit dahil sa dami na ng pagsubok na kanilang pinagdaanan, hindi na para sumuko pa si Dianne. Kahit Miss na Miss na niya ang asawa at para bang nakukulangan na siya ng pag-asa, naniniwala pa rin siya na hindi sa pangalan o mukha , ang pusong nagmamahal ay hindi nakakalimot sa taong tunay na tinitibok nito. Kaya naman laking tuwa n> Dianne ng tawagan siya ng Doktor ni Andrei at sinasabing okay na ito at pwede nang ilabas ng ospital. Sobrang saya ni Dianne sa magandang balita na iyon. Excited siyang nagtungo sa ospital kahit na walang ligo. Bago niya pwedeng ilabas si Andrei ay pinatawag muna siya ng Doktor para ka
Grabe ang takot ko matapos akong maalarma sa pagtunog ng mga aparato na nakakabit sa asawa ko. Hindi pwede! hindi siya pwedeng mamatay. Hindi ko kaya. Nagmadali akong tumawag ng mga Doktor. Halos mahulog ang puso ko. Hindi ako alam kung paano ang gagawin kong takbo mapuntahan lamang ang Doktor ng asawa ko. Sakto naman din at nakasalubong ko siya. Papunta rin pala siya sa asawa ko para tignan. Hindi ko na kayang kumalma sa mga oras na ito kaya hinila ko na siya patungo sa ICU kung saan nandoon ang asawa ko. "Dok ano pong nagyayari?" nag-aalala kong tanong. Patuloy pa rin sa pagtunog ang Machine at diretso pa rin ang linya. Gusto ko nang umiyak ng malakas. "misis relax." Ito lang ang sagot sa akin ng Doktor. kalmado niyang tinignan ang pasyente. "Paano po akong magrerelax? nasa peligro na po ang buhay ng asawa ko." sabi ko naman habang nakasunod sa kaniya. Hindi ko maintindihan kung paano niya nasasabi na irelax ko ang sarili ko. "Hindi po misis. Ang aparato po na tumutunog
Mas lalong nagkaroon ng rason si Dianne para tatagan ang loob. Hindi lang siya ang nag-aantay ngayon kay Andrei kung hindi dalawa na sila. Hindi madali sa kalagayan niya pero lumalaban siya. Kailangan niyang ilaban ang pananampalataya niya na magkakaroon ng himala. Ngunit talagang sinusubukan siya ng Diyos. Ayon sa mga Doktor ay hindi nila masasabi kung kailan magigising si Andrei o kung may tsansa pa ba ito na gumaling. Tinapat na siya ng Doktor na 50/50 na si Andrei at himala na lamang kung babalik pa ito sa dati. Bilang asawa ay napakahirap nitong tanggapin. Ngayon pa na magkakaanak na sila. Kahit anong utos ni Dianne sa kaniyang utak na tatagan ang loob ay hindi niya rin masunod dahil hindi biro ang sitwasyon na mayroon sila ngayon. Ang malamig at puting pader ng silid ng ospital ay tila sumasakal sa kanya, pinipigilan siya ng kanilang malamig at matigas na presensya. Ang kanyang mga daliri, payat na dahil sa pag-aalala, ay mahigpit na nakahawak sa mga rosaryo, ang makini
Lalo lang nadagdagan ang pag-aalala ni Dianne. Buong araw hanggang gabi siya iyak nang iyak. Halos walong oras ginamot si Andrei sa loob ng Emergency room bago ito inilipat sa ICU. Hindi pa niya pwedeng lapitan ang asawa dahil ayon sa mga doktor ay maselan ang kalagayan pa nito at under observation pa ito. Inilabas ito sa Emergency room ng walang malay. Samantala ang babaeng tinutukoy ng mga pulis na kasama nito ay inilabas ng E.R. na nakatalukbong na ng kumot. Dalawa lang naman ang nasa ER kaya naisip ni Dianne na tignan kung ito nga ang sinasabing babaeng kasamang naaksidente ng kaniyang asawa. "Saglit po, kilala ko po siya, maaari ko po bang sulyapan ang aking pinsan kahit na sa huling sandali?" pagsisinungaling ni Dianne sa mga nurse. "Okay pero saglit na saglit lang, ha?" sagot naman sa kaniya ng mga ito bilang pagpayag. "Hindi ba kinaya ng pasyente. Kung ikaw pala ang pinsan niya, ikaw na lang din ang pumirma para sa release paper niya para mamaya." Dahil inakala ng mga
MRS. DIANNE AVENDAÑO POINT OF VIEW. Hindi pa man din ay parang matutumba na ako. Yung tipong sana, sana panaginip na lang ito. Itong nangyari. Hindi ko kasi lubos na maisip na ngayon pa ito mangyayari. Bakit? bakit? bakit kung kailan maayos na ang lahat sa amin? bakit kung kailan nakamit na namin ang inaasam namin na kaligayahan? bakit? Masaya pa kaming nagtanghalian kanina. Sobrang saya niya at panay pa nga ang sabi niya ng "Mahal kita!" hinatid niya pa ako sa bahay namin at nangakong maaga uuwi para sabay kaming maghapunan. Ang sabi niya ss akin ay babalik siya sa office, bakit? ano ang nangyari? Sobrang nablablanko ang isipan ko ngayon at hindi malaman kung paano ko kakayanin na makita ang asawa ko na nasa kritikal na kalagayan. Panay ang hagod sa aking likod ng kasam bahay na isinama ko para alalayan ako. "Señorita, lakasan niyo po ang loob niyo. May awa po ang Diyos. Huwag po sana kayong panghinaan ng loob. Ang importante po ay buhay si Sir at magkakasama pa kayo." paulit-u
Baliw sa pag-ibig na nararamdaman at nilamon na ng matinding pagnanasa si Xander to the point na malaki na ang kaniyang pinagbago. Hindi ganito si Xander pero dahil nga sa labis na pagmamahal niya sa dalagang si Alfa ay tuluyan na siyang nag-iba. Talagang inabangan ni Xander ang opisina ni Andrei dahil malakas ang hinala niya na dito ito pupunta pagkatapos na tumakas mula sa kamay niya. Nang makita niya na nagtungo si Alfa sa opisina nito ay labis siyang nanggalaiti sa galit. Gumawa siya ng paraan para sirain ang pagsasama ng dalawa. Iniisip ni Xander na poprotektahan ito ni Andrei mula sa kaniya kaya inunahan na niya ito. Pinasok niya ang kotse nito nang walang nakakakita. Nagtago sa likod at nag-antay ng tamang pagkakataon bago umatake. Isang oras mahigit din siya nag-antay sa loob ng nasabing kotse. nagtiis sa init at kulang na bentilasyon ss loob. Hindi iyon ininda ni Xander bagkus ang tanging nasa isip niya ay mabawi si Alfa at patayin si Andrei. Oo. umabot na talaga siya
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. Hindi ko alam na darating pala ang araw na ito, ang kamumuhian ko ang mukhang ito. Ang mukha ni Alfa na buong buhay kong minahal. Wala na itong dating sa akin ngayon dahil hindi naman talaga ang mukha niya ang minahal ko kung hindi ang pagkatao ni Alfa na siyang si Dianne na ngayon. At itong kayakap ko ngayon, isa siyang impostor. Ang akala niya siguro ay mapapaniwala niya ako. Huwag niya ako itulad sa iba. Hindi ako tanga. Alam kong peke siya dahil asawa ko na ngayon ang taong may ari ng mukha na iyan. Gusto ko siyang itulak at sitahin. Gusto ko siyang takutin hanggang sa mapaamin. Alam kong hindi naman mangyayari yon dahil hindi siya aamin. Nagawa niya ngang gumaya ng mukha na siyang nakababahala sa tahimik namin na pagsasama ni Dianne. Alam kong paghihiganti ang motibo ng taong ito at kung totoo ang hinala ko, hindi ko siya mapapayagan. "Andrei... Andrei, I Miss you so much! "I'm sorry, Andrei. I'm sorry kung bakit ngayon lang ako dumating. Ma