"Sir, pwede ko pong i-train si Ms. Valenzuela for what her doing." ani Tristan na nakatayo katabi ko. Dalawa kaming nakaharap ngayon kay Kent."No. I can handle it." ani naman ni Kent."Sir?""Tristan, dont try me to make a scene here. I told you, I can. Pwede ka ng lumabas." seryusong sabi ni Kent.Nakikinig lamang ako sa kanila at nandito kami ngayon sa companya ni Justine at hindi sa resto. Pagpasok na pagpasok pa lang namin ay pinagtitinginan na kami ng mga ibang emplayado lalo na ako.Akala ko doon kami pupunta sa resto pero laking gulat ako dahil dito kami dumiretso. Sa kompanya niya mismo.Ngayon ko lang ito nakita at ngayon lang din ako nakapunta sa kompanya nito kaya namamangha pa ako sa mga nakikita ko.Bago kami pumasok sa opisina nito ay ipinakilala niya muna sa akin ang personal assistant nito na si Tristan. Sinalubong kasi kami nito sa entrance pa lamang kaya hindi na ako nagtaka kung lagi ko silang makikitang magkasama.Kaya pala, noong nasa resto ay nagtataka pa ako ku
Ilang oras na akong nasa loob ng cr ngunit hindi ko magawang lumabas. Hanggang sa mga oras na ito ay hindi ko parin matanggap na hanggang ngayon ay hindi ko magawang kalimutan nalang basta si Macky. Ang lalaking hindi hindi ko malilimutan kailanman. Alam ko na nasa puso ko pa siya at kahit kailan ay hinding hindi siya mawawala rito. Pero bakit bigla ko na lamang siyang naisip sa gitna ng paghahalikan namin ni Kent Justine? at sa pamamagitan ng halik ni justine ay pakiramdam ko siya ang humahalik sa akin? Hindi pa naman kami lubos na magkakakilala ni Kent pero ito na ang pangalawang beses na hinayaan ko siyang mahalikan niya ako. Iba na ito. Iba na ang tumatakbo ng isip ko sa tuwing nasa paligid ko lang siya lalo pa kapag nasa tabi ko ito. Pakiramdam ko sa tuwing lalapit siya ay matinding kaba na kaagad ang nadarama ko at iyon ang ikinatatakot kong mangyari. Kagaya na lamang ng basta na lang siyang humahalik sa akin. Argh! hindi na pwedeng ganito lagi. Kailangan kong umiwas sa ka
Kung nabigla ako sa nireply ni Garrett sa akin, mas nabigla naman ako sa pagsulpot ni tokwa--este, ni Justine sa harapan ko. Grabe naman kasi, hindi ko man lang napansin na nakalapit na pala siya.Naku, ayan na nga sinasabi ko. Nahuli na niya akong nagseselpon. Giatay tah karun."Ms. Valenzuela. Hindi ko inutos sa iyo na makipagtext ka kung kani-kanino. You can do that after your duty." malamig nitong sabi."Y-Yes sir." agad kong tinago ang aking cellphone sa bulsa ng blazer ko. Bago iyon ay pinower off ko para wala na talaga akong maririnig kung may tatawag man o may magtetxt sa akin.Grabe, may pagka aswang naman pala itong si Kent Justine! bigla bigla na lang siyang sumusulpot!Napansin ko na Ms. Valenzuela ang itinawag niya sa akin kaya tiningnan kong muli ito. Mas madilim pa sa blackout ang mukha niya at aruy ginoo santisima! ano na naman kaya ang nangyayari sa kaniya at mukhang sinasapian na naman siya?Naku, huwag naman sana siyang manghalik ulit dahil ayuko ng mangyari pa iyon.
Mataman na nakatingin sa akin si Garrett habang unti unti iyon nagbago. Napaawang ng kaonti ang bibig nito at pagkatapos ay naging malisik ang mga mata. Ngunit hindi sa akin kundi sa taong kasama ko sa mga oras na ito.Maya pa ay nalipat muli sa akin ang tingin at nagtagal iyon. Muli itong humakbang at pagkalapit na pagkalapit nito sa amin ay doon lamang ito kumunot ng noo."Z-Ziya?" anito sa mahinang boses ngunit naroon ang pagtataka.Bakit siya nandito? anong ginagawa niya rito?"So, your here kaya naman samahan mo na kaming kumain. Nakapag-order narin ako ng--""Justine." biglang nagbago ang tono ng boses nito at parang may halo pa iyong pagbabanta nang sulyapan nito ang kasama ko.Dahan dahan naman akong napalingon kay Justine at ibinalik muli ang tingin kay Garrett. Naroon parin ang masamang tingin na lubos kong ipinagtataka at ikinagulat.M-Magkakilala sila?"Wait, bakit ganiyan ka kung makatingin?" takang tanong ni Justine at napatayo. Yung ngiti sa labi ni Justine ay unti unti
"Bakit dito na naman tayo nagpunta?" may halong inis kong tanong sa dalawang kasama ko na sina Stephanie at Dennis."Bakit? anong problema kung dito na naman tayo pupunta?" takang tanong ni Dennis. Hindi pa kasi nito alam yung naikwento ko kay Stephanie kanina kaya ganito siya kainosente magtanong."Sus! huwag mo ng intindihin kung dito na naman tayo pupunta dahil dito lang naman talaga ang alam naming pwedeng pag-gimikan." ani ng kaibigan ko at hinila na ako sa loob ng bar kung saan nagtatrabaho si Garrett.Marami pa naman yatang ibang pwedeng mapuntahan pero bakit dito pa nila gustong maglibang?Ayaw ko nga rito dahil malamang sa oras na ito ay nakaduty na si Garrett ngayon at sa malamang sa malamang eh hindi malayong magkita kami.Hindi sa ayaw ko siyang makita. Nainis lang ako dahil sa mga nangyari at napakitaan ko sila ng hindi magandang pag asta ko kanina. Gaya ng bigla nalang akong nagwalk out sa harapan niya at iba pa ang naging attitude ko sa kaniya na karaniwang ay hindi ko
WARNING!!! (spg)This part of chapter is contains 'obscene' scenes so read at your own 'risk'!!! Nagising ako sa kaluskos na naririnig ko sa aking isip habang ako'y natutulog. Hindi ko alam kung panaginip ko lang ba iyon o guni-guni lamang dahil bigla nalang akong nagising dahilan sa ingay na iyon.Ako lang naman mag-isa rito sa aking silid kaya malamang guni-guni ko lamang iyon.Sinipat ko ang alarm clock na katabi ng aking higaan at tiningnan ang oras. Maaga pa naman at nagising na ako sa ganitong oras? 3:00 am palang ng madaling araw. Samantalang dapat ay tulog pa ako sa mga oras na ito dahil mag aalas-dose na kaming nakauwi galing sa bar.Ang ipinagtataka ko pa ay nakaawang ang aking pinto samantalang ang pagkakatanda ko non ay naisara ko iyon bago ako matulog. Medyo madilim pa naman dito sa kwarto ko dahil hindi ako sanay na natutulog ng nakabukas ang ilaw dahil nakakasilaw. At ang tanging liwanag lang na maaninag ay ang isang metrong LED lights na inorder ko pa sa onlineshop par
WARNING!!! (spg)This part of chapter is contains 'obscene' scenes so read at your own 'risk'!!! "Your weak, Babe. Mukbang palang iyon, wala pa tayo sa exciting part."Naalimpungatan ako sa mumunting halik na gumagapang sa buong mukha ko. Pati kamay nito ay walang tigil sa paglamas sa aking dibdib.Nagmulay ako ng mga mata at nakita ko sa aking harapan ang nakapaibabaw na si Kent Justine.Nakangiti ito sa akin habang paulit ulit akong dinadampian ng mga halik sa labi."P-Pakiusap, J-Justine.. umalis kana at itigil mo na itong ginagagawa mo.." nanghihina kong sambit. "K-Kakalimutan ko ang nangyari sa atin ngayon basta umalis ka na. P-Please lang..""Paano kung ayaw ko?""Justine naman.. nakikiusap na ako sa'yo. Pakawalan mo na ako.""I don't." matigas nitong sabi. "Sinabi ko naman sa iyo, Babe hindi ba? na hindi ako aalia rito hanggat hindi kita nakukuha."Sa mga sinabi niya ay lalo akong pinanghinaan ng loob. Subrang matigas ang ulo ni Justine at hindi ito basta basta natitinag sa gua
Pag gising ko ay subrang sakit ng buong katawan ko. Mapabalakang, binti, likod. Lahat masakit saan man parte ng katawan ko. Ang mga kamay kong tinalian niya at ang higit sa lahat, yung parte ng pagkababae ko.Napahinga ako ng malalim ay pinilit kong ibangon ang sarili. Nahirapan pa akong makabangon dahil kahit pag upo ay hindi ko pa maayos ayos. Subrang sakit at para bang nabaldado ang katawan ko ng halos sampong taon sa nangyari sa amin ni Justine.Naipilig ko ang aking ulo nang maalala ang mga kaganapan. Hindi ko inaasahan na ganoon pala siya kawild makipagtalik sa babae. Na kahit pilitin kong magalit ay hindi ko magawa dahil isa rin ako sa may gusto sa nangyari.May side sa isip ko na kamuhian siya ngunit may side rin naman sa utak ko na nagsasabing isa lang iyong pagkakamali at hindi na pwedeng maulit pa at kalilimutan nalang ang lahat.Kahit ayaw pa ng isip ko ay mapapasunod ka niya sa galing nitong mang-akit.Hindi ko nga rin maintindihan sa aking sarili kung bakit hindi ko maga
Kinabukasan, kampante ako at pakiramdam ko ay fully charge ako ngayong araw. Buo na kasi ang loob ko at nakapagdisisyon na ako tungkol sa ipinanagtapat sa akin ni Justine. Habang tinatahak ang daan papasok sa kompanya, hindi na ako nag-atubiling tumingin sa paligid. deritso ako papuntang elevator kung saan naroon ang opisina ni Justine. Malapad na ngiti ang sumisilay sa aking mga labi at subrang excitment ang aking nararamdaman. Ang saya-saya ng pakiramdam ko dahil gusto kong surpresahin ito sa magiging sagot ko sa kaniya. Sa tingin ko naman ay matutuwa ito dahil ito naman talaga ang gusto niya. Ang sagot kong 'Oo.' Pakiramdam ko ay napaka special ng araw na ito para sa akin. Dahil sa wakas, hindi na maghihitay pa ng matagal si Justine para sa matamis kong 'Oo'. Kagabi ay paulit ulit akong nag-isip at ito na nga, Oo ang ibibigay kong sagot sa kaniya. Gumising pa ako ng maaga para lang ipagluto siya ng hotcake. Para naman kahit papaano ay may maaibigay ako sa kaniya. Baka kasi hind
"Ehem... iba yata ang ngiti mo na 'yan, Bhie?" Napalingon ako kung saan nanggaling ang boses na iyon. Nakita ko si Stephanie na nakatayo sa hamba ng pinto at nakahalukipkip. Kunot noo ko siyang tiningan habang unti unting nawawala ang mga ngiti ko sa labi. "Kanina ka pa ba dyan?" tanong ko. Tumayo ako sa pagkakaupo ko sa aking kama at naghanap ng ibang mapaglilibangan. Itinabi ko muna ang kanina ko pang hawak na cellphone bago ko hinarap ang aking kaibigan. Nagtataka ko siyang tiningan. "Ang tanong ko muna ang sagutin mo bago ka magtanong ng iba sa akin." anito. "haha, ano bang sinasabi mo?" pilit kong hinahapuhap ang dapat kong isagot sa kaibigan ko. Hindi na naman niya ako titigilan hanggat hindi ko sinasabi sa kaniya kung anong dahilan ng aking pagngiti. Kanina ko pa kasi hawak ang aking cellphone at hanggang ngayon ay hindi pa ako nakakapag palit ng damit pambahay dahil sa kasalitan ko ng mensahe sa cellphone. "Bakit? masama bang ngumiti?" umupo akong muli sa kama. "
Do you want to be my girl? To be my girl.. To be my girl.. "Arrgg!" Napasabunot ako sa sarili kong buhok kasabay ng aking pagsigaw. Bakit hanggang ngayon ay umaalingawngaw parin sa utak ko ang mga katagang iyon na sinabi sa akin ni Justine? paulit ulit na sumusigaw sa utak ko. Hindi ko alam kung nagbibiro lang ba s'ya o niloloko n'ya lang ba ako? kung seryuso siya sa sinabi niya, anong gagawin ko? ni wala ngang ligaw ligaw siyang ginagawa, eh. Ilang araw na ba ang lumipas at bakit hanggang ngayon ay hindi ko iyon makalimutan? siguro nga sa kabila ng isip ko ay natutuwa pero sa ibang side ko ay nalilito. Siguro mas magandang sabihin na paano ko nga ba sasagutin ang tanong niya. Ang sabi niya handa naman raw siya maghintay basta huwag lang daw patagalin. Ano yun? sasabihin niyang handa siya maghintay pero parang nagmamadali naman siya sa tugon ko. Nong araw na sabihin niya iyon sa akin, na kung pwede bang maging girlfriend niya ako ay hindi kaagad ako nakapagsalita at hindi ko
Napapitlag ako nang marinig ko ang tanong na iyon ni Justine. Narito na pala siya at akala ko magkausap pa sila ng tindera.Pero.. paano niya nalaman na underware ang kinuha ko gayong nasa labas siya ng dressing roon?"H-Hindi ko sasabihin sa'yo. Tiyak na hihilingin mo sa akin na ipakita ito sa iyo." aniko.Nang wala akong marinig na salita mula sa labas ay pinagpatuloy ko ang pagsipat sa harap ng salamin. Nagpaikot ikot ako sa harap ng salamin habang pinapasadahan ang sarili kung bagay ba sa balat ko ang kulay."H-Ha!?"Nagulat ako dahil biglang may naghawi ng kurtina at iniluwa roon ang mukha ni Justine. Natigilan ito nang makita ang hubo't hubad kong katawan ngunit hindi nagtagal ay nag iba ang expression ng mukha nito."Hoy! a-anong ginagawa mo?" anas ko ngunit hindi humaharap sa kaniya.Nanatili akong nakaharap sa salamin habang doon ko siya tinitingnan. Naitakip ko ang mga kamay ko sa aking dibdib dahil sa kapilyuhang lumalabas sa mukha ni Justine. Alam kong may binabalak na nama
Habang kumakain ng pagkaing dinala ni Tristan kanina rito ay matiim kong pinagmamasdan si Justine. Narito ulit kami sa opisina niya at sa pagkakataon na namang ito ay muli na naman kaming magkasabay kumain, dito ulit sa opisina niya. Mukha ngang gutom na gutom na ito dahil halos sunod sunurin niya ang pagsubo at hindi alintana kung mabulunan man siya. Akala mo naman may kakumpitensya sa pagkain at nakikipag-unahan sa pag-ubos niyon."Hinay hinay lang at baka mabulunan ka." aniko at inabutan siya ng basong may laman ng tubig. "oh ito tubig, uminom ka rin kung minsan." pigil ngiti ko pang ani. Ngumunguya pa ito habang kinuha naman nito ang baso sa akin at uminom roon."Thanks." aniya nang makahuma.Tumango lamang ako sa kaniya at nagpatuloy sa pagkain."Kapag ikaw talaga ang kasama kong kumain, ginaganahan ako." natigilan ako sa pagsubo sana ng pagkain. Sa gulat ko ay hindi ako nakapagsalita. Dahan dahan akong umangat ng ulo at tumingin sa kaniya. Tumitig ako sa mga mata niya. Sinisi
Mapusok at may pananabik ang bawat halik na ipinapadama sa akin ni Justine lalo na at pinapalalim pa nito ang halik niya sa aking mga labi. Halos hindi ko rin siya mahabol at masabayan dahil sa kapusukan niyang ginagawaAt dahil nalulunod nga ako sa halik niya, idagdag pa ang kamay niyang kung saan saan humahaplos sa bawat parte ng katawan ko at hindi na ako nagdalawang isip pa na tumugon sa kaniya.Medyo tumagal nga ang halikan namin ni Justine na animo'y kay tagal ng panahon na hindi kami nagkasama at sabik na sabik sa bawat isa.Noong una ay hindi ako tumugon pero dahil sa kapusukan niya ay siya pa mismo ang nagbuka ng bibig ko para masakop nang tuluyan ang aking mga labi."Let's continue this later." biglang sabi nito.Pareho kaming hingal na hingal sa gitna ng paghahalikan tapos bigla siyang hihinto at sasabihin na ipapatuloy nalang mamaya? ano yun?Halos Nakalantad na nga ang aking dibdib at naitaas na rin nito ang suot kong skirt pagkatapos sasabihin niya na mamaya na?Halos pa
"So, paghihintayin mo ako?"Hindi ko alam kung ang tono ng pananalita niya ay natural lang o naiinis. Pero isa lang alam ko, pilit niyang pinapahaba ang pasensya niya."Hay.." napahawak na lang ako sa aking sintido.Ang hirap n'ya talagang ispelingin. Ganito kasi kami palagi. Nakasanayan na namin ang ganito. Sabay kumain.Pero ngayon lang ako nag demand sa kaniya dahil nga hindi naman tama na magmadali ako sa breaktime ko. Kahit naman siguro saan eh ganoon ang kalakaran sa mga empleyado. Kapag oras ng break ay dapat oras."Ano, talaga bang paghihintayin mo pa ako rito? at ako pa talaga maghihintah, huh?" sabi pa nito. Muli na naman nainis ang tono ng boses niya."Kumain kana nga kasi kung nagugutom ka." mahinahon kong sabi at hindi na siya nilingon pa at pinagpatuloy ko lang ang ginagawa."At talaga ngang maghihintay ako?"Sa pagkakataong ito ay dalawang kamay na ang nakita kong nakatukod sa ibabaw ng aking mesa."Ikaw ang bahala." walang lingon ko itong sinagot. Bahala siya kung main
Lumipas ang isang linggo, naging maayos ang takbo ng pagtatrabaho ko sa kompanya ni Justine. Kagaya ng patakaran n'ya ay lagi siyang nasusunod sa anumang nais niya. Kapag tumututol ako ay alam ko na ang kinalalabasan niyon. magsusungit.Sa harap naman ng mga ibang tao ay turing namin sa isa't isa ay mukha talaga kaming mga normal na magkatrabaho. At kapag kami lang dalawa lalo sa sa loob ng kaniyang opisina ay nagiging malambot ito sa akin na animo'y maamong tupa. Palagi siyang nagpapalambing sa akin na akin namang ikinakagulat.Nalilito na nga ako sa ginagawa niya dahil wala naman dahilan ang mga iyon kung bakit nagiging ganito siya kaclose sa akin. Malambing siya lalo na kapag gusto niya magpahinga. Kagaya ng dati, pauupuin niya ako sa kandungan niya, yayakap sa akin at magpapasuklay ng kaniyang buhok.Ginagawa niya iyon araw araw sa tuwing magpapahinga siya at kapag wala na siyang ginagawa. Minsan naman kapag tinatamad siya sa trabaho ay kulang nalang maghapon siyang nakayakap sa ak
"Were here."Bumalik ako sa reyalidad at naisantabi ang inaalalang kaganapan na nangyari kanina sa kaniyang opisina. Hindi ko namalayan na nakarating na pala kami sa restaurant nito. nakapapark narin ito ng kaniyang sasakyan at saka niya ako pinagbuksan ng pinto para bumaba.Nauna itong mglakd at nakasunod lang din ako sa kaniya hanggang sa makapasok na kami ng tuluyan sa resto.Wala na kaming imikan pa dahil kapag nasa harap kami ng ibang tao ay pormal ang pakikitungo ko sa kaniya at mging sa pananalita ay naroon ang ang pagtawag ko ng Sir, Po at Opo. Pero kapag kami nalang dalawa ay nawawala na iyon dahil lagi niya akong napapansin at sinisita.Narito na nga kami sa loob ng resto. Dumiretso siya sa kaniyang opisina roon at kinausap ang mga matataas na posisyon kagaya ng head of chief, kasama na roon si Maam Mea."Ziya!"Agad akong napalingon sa tumawag. Si Stephanie pala. Nagmamadali itong lumapit sa akin at kita ko sa kaniyang mukha ang pagkainis nito.Alam ko na kung bakit. Mukha