Pagkarating namin sa Switzerland, agad kaming sinalubong ng napakagandang tanawin—mga bundok na nababalutan ng niyebe at mga bahay na parang nasa loob ng Christmas card. Kitang-kita ko ang excitement sa mukha ni Arthur habang panay ang tanong niya tungkol sa lugar. “Daddy, pwede ba tayong mag-snowboard dito?” tanong niya habang nakadikit ang ilong sa bintana ng sasakyan. Tumawa ako. “Siyempre! Pero magtanong muna tayo sa Mommy mo kung okay lang.” “Wow! Daddy, parang nasa fairy tale tayo!” sigaw niya habang pinapanood ang mga niyebe sa paligid. “Ang ganda, ‘di ba?” sagot ko habang inakbayan siya. “Daddy diba po ayan yung sinasabi nilang tobleron mountain?” Tanong sakin ni Arthur sa kamangha manghang itsura ng bundok. “Yes baby ayan ang nasa picture ng cover ng tobleron. Susubukan nating puntahan yan pero mukhang not possible lalo at malakas ang snow fall.” Sagot ko sa kaniya “Okay lang Daddy kahit po hindi” tugon niya Si Kerry naman ay tahimik lang na nakatingin sa pa
KERRY POV Pagbalik namin sa Pilipinas, pakiramdam ko ay para kaming naiwan sa isang panaginip sa Switzerland. Ang mga alaala ng snow fights, tawanan, at mga gabi sa harap ng fireplace ay nagbigay sa akin ng kakaibang init na matagal ko nang hindi naramdaman. Pero kahit paunti-unti na akong bumibigay sa nararamdaman ko para kay Enrique, may bahagi pa rin sa akin na natatakot. Hindi ko maiwasang mag-isip pano kung sakaling magbalik si Tara. Pano kung naghihintay lang siya ng tamang panahon para muling sirain ang masaya ko ng buhay. Nagsimula din akong mag-adjust sa aming buhay dito, isa sa mga top priority namin si Arthur. Binawasan ko ang pagtutok sa negosyo at kahit na mahirap ay sinubukan kong balansehin ang trabaho at oras para sa pamilya namin. "breakfast is ready!" malakas kong sigaw. Isang umaga ng matapos akong maghanda ng aming almusal nagtataka ako at walang sumasagot sa akin. Ilang ulit akong tumatawag sa mag-ama ko pero walang kahit na anong sagot akong nakuha kaya na
ENRIQUE POV Nang makatulog na si Arthur ay naisipan namin ni Kerry na magkaruon ng kaunting chillin. "Enrique, are you busy tomorrow?" tanong sakin ni Kerry napakunot ang noo ko sa pagtataka “hindi naman bakit mo natanong?" "ahmmm , weekends din naman, would like to drink?" tanong niya sa akin. Lumaki ang ngiting dumungaw sa aking mga labi. "siymepre naman Kerry. okay ako diyan." sagot niya sa akin. "sige mag-ayos ka na. Labas tayo ngayong gabi, kausapin ko lang si Yaya." nakangiti niyang sabi sa akin Agad akong tumayo. Bumaba na siya at kinausap ang taga alaga ni Arthur. Mabilis ding nag-ayos si Kerry. Naka casual attire lang kami. Nakasuot siya ng ripped jeans at simpleng loose shirt. Habang ang kaniyang buhok ay itinali niya ng pataas. Ako naman ay nakapants lang din at simpleng t shirt. Nang makarating kami sa bar ay kaunting kwentuhan, hinayaan ko si Kerry na mag enjoy sa gabing iyon. Isang bote hanggang sa masundan na ng masundan ang aming iniinom. “Kerry,
"D*mn Kerry, you're so good! Sh*T hindi ko akalaing sobrang wild mo sa kama" anas ko sa kaniya. Ganadong ganado ako sa kaniyang ginagawa. Hindi ko maiwasang hindi mapa-ungol sa sarap. "ahhhh... Kerry. You're doing it so good! ahhh....." Hindi ko na naramdaman na bahagya na pala akong napapabayo sa loob ng kaniyang bibig. Nang hindi na ako makapagpigil ay hinila ko na siya pataas. Inikot ko siya at Inihiga ko, tinutok ko ang aking tit* sa kaniyang pechay. Ilang beses akong nagsubok pero sh*t napakasikip talaga ni Kerry. Ramdam ko ang pag-atras ng kaniyang katawan sa aking ginagawang pagsusubok na maipasok ito. Muli kong tinitigan siya sa kaniyang mukha. Hinahaplos ko ang kaniyang buhok at ng magtapat aming mukha.“huwag mag-alala Kerry, sa una lang yan masakit. Pero pag nakapasok ko na at naglabas masok na ito masasarapan ka na din. Da-dahan-dahanin ko lang." halos pabulong kong sabi sa kaniyang mga labi. Tumango siya sa akin at napapakagat labi. Basang basa ang kaniyang pechay kaya na
Simula noon, nagbago na ang takbo ng buhay namin. Isang gabi, habang nakaupo kami sa sala, nagtanong si Enrique na ikinagulat ko. “Handa ka na bang dagdagan ang pamilya natin?” Natawa sa kakulitan ni Enrique. “Ano? agad-agad?! hindi ko lang alam Enrique. Kaya ko pa bang mag-alaga?!” “Hindi naman kita mamadaliin Love. Kung handa ka ng dagdagan natin si Arthur. Dahil gusto ko pa ng isa pang baby.” Namula ako. “Tingnan natin.” Niyakap niya ako nang mahigpit, at sa gabing iyon, ramdam ko na handa na akong harapin ang kinabukasankasama si Enrique at si Arthur, at marahil, isang bagong miyembro ng pamilya. Pagbalik namin sa Pilipinas, para akong binigyan ng bagong pagkakataon para buuin ang pamilyang matagal kong tinatanggihan. Pero kahit masaya na kami ni Enrique at unti-unting napupuno ng tawanan ang bahay, hindi ko pa rin lubos na mabura ang takot sa puso ko. Takot na baka biglang magbago ang lahat. Araw-araw, ramdam ko ang pagbabago ni Enrique. Naging maalaga siya laging nandiyan
KERRY POV Nang dahil sa pangyayaring iyon ay napagdesisyunan naming magpakasal sa isang simpleng selebrasyon ni Enrique. Habang magkahawak kami ng kamay ni Enrique, naramdaman ko ang bigat ng aming desisyon. Hindi ito isang ordinaryong araw; ito ang araw na magbabago ang lahat. Simple lang ang plano namin isang kasal na hindi magarbo, walang engrandeng detalye, pero puno ng pagmamahal. Ang bawat bahagi nito ay simbolo ng aming tunay na hangarin, ang maging magkasama, ano pa man ang mangyari. Saksi ang malalapit na kaibigan at mga kamag-anak ay masaya kaming nagdaos sa aming pag-iisang dibdib. Ang Seremonyas Ang lugar ay parang inilaan lamang para sa amin. Sa ilalim ng lilim ng isang matandang punong narra, ginanap ang aming seremonyas. Ang bawat palamuti mula sa mga tela hanggang sa mga bulaklak ay parang bahagi ng kalikasan mismo. Ang rosas, liryo, at baby’s breath ay maingat na inilagay, ang kanilang amoy ay bumalot sa paligid. Ang araw ay nasa tamang posisyon hindi nakakasila
Sa bahayKERRY POVNang magkatitigan kami ni Enrique ay may kung anong kuryenteng dumaloy sa aking katawan. “Ahhhh Love…. Alam ko yang mga tinginan mong yan.” Pagbibiro kong lumalayo.“Simulan na natin ang mahabang gabi Love…” malambing niyang sabiLumapit siya sa akin, habang nakaupo kami sa sofa sa aming kwarto at hinapit niya ang aking baywang at ng biglang nagtama ang aming mga mata tila nagkaroon ng hindi mapigilang koneksyon na nag-uumapaw sa aming paligid. Ang mga salitang hindi nasabi ay nag-iba ang anyo. Tila naintindihan na namin ni Enrique ang mga gusto naming gawin.Habang unti-unting naglalapit ang aming mga mukha, naramdaman ko ang pag-init ng aming mga katawan isang kakaibang sensasyon na hindi na namin kayang labanan. Sa isang iglap, ang lahat ng kaba at pag-aalinlangan ay nawala, at ang tanging natira ay ang tindi ng aming damdamin.Nakatitig sa aking mga mata si Enrique at malambing siyang bumulong sa aking mga labi na animo’y nang aakit "I LOVE YOU KERRY, I really
KINABUKASANWala pa rin si Arthur. Mukhang nalibang sila Mommy at ayaw pang isauli samin ang anak namin. Hiniram nila si Arthur for 1 week.Isang tahimik na hapon at magkasama kami ni Enrique sa kusina. Nagkusa siyang tumulong sa pagluluto kahit pa obvious na wala siyang alam."Ganito ba magbati ng itlog?" tanong niya, hawak ang whisk na para bang espada. Hindi ko napigilan ang tawa ko."Ano ka ba, Enrique? Parang nagkakarpintero ka! Dahan-dahan lang!" sagot ko, sabay kuha sa whisk mula sa kanya. Pero bago ko pa mabawi, bigla niyang tinaas ang whisk at nag-pose na parang superhero."Kerry, tawagin mo na ako... Captain Whisker!" sabay kindat niya."Ano ba! Tumigil ka na nga diyan!" sabi ko habang natatawa, pilit na inaagaw ang whisk. Pero sa halip na magpatalo, umiwas siya at biglang tumakbo paikot sa kusina.Naghahabulan kami, halos matumba na ako sa kakatawa. "Enrique, ibalik mo na yan! Baka magkalat ka pa dito!""Ano? Kailangan mo bang habulin ang puso ko bago kita sukuan?" pabiro n
Sandaling natigilan si Ethan, at matapos ang mahabang sandali ay nagsalita din siya“Hoy ito ang tandaan mo Frances! Leonor deserves better! Tumigil ka na sa kahibangan mo. Hindi ko na uulitin sayo ito puntahan mo ngayon si Aljur at suyuin mo siya. Kung hindi, sinasabi ko sayo, mananagot ka samin ni Daddy.”“Bakit ako pupunta sa isang hayop na katulad niya! Wala akong ginagawang masama sa kaniya, mabuti nga at sinikatan pa siya ng araw.!” nanindigan ako sa galit ko sa lalaking gustong gumahasa sa akin, at ngayon pati ang 2nd family ko didiktahan na naman ako na lapitan ko ang taong gustong gumahasa sa akin at ako pa ang hihingi ng paumanhin?WOW na wow. Kung nakasuporta lang sana sila sa akin at hindi nila ako babaliktarin, nung araw din nayun sana nagpunta ako sa pulis para maghabla ng kaso! Pero imbis na sumuko ay lalong naging masigasig si Ethan sa kabilang linya ng telepono: "Frances, ano ka ba, tinutulungan na nga kita! Kung hindi mo ito maayos ngayong gabi, hindi lang sa hind
FRANCES POV“Ako ng bahala dito Arthur. Magpahinga ka na din. Alam kong pagod ka din sa byahe natin. Tatapusin ko lang to” mahina at nahihiya kong sabi kay Arthur.“Hindi pa muna sa office ko muna ako, may mga kailangan pa kong asikasuhin. “ “Okay sige” tinulungan ko siyang dalhin ang mga gamit niya sa office room niya at bumalik na din sa kusina, nang matapos akong maglinis ay dumiretso na ako sa master bedroom namin. Pero pagdating ko ay nakahiga na din pala doon si Arthur at nakapaligo na. Dahil sa parang ayokong tumabi kaagad kay Arthur ay dumiretso lang ako sa computer table at ginawang busy ang aking sarili. Pagkasarado ko ng laptop, biglang tumunog ang cellphone ko. Nang makita ko kung sino ang tumatawag ay nawala na naman ako sa mood. Napabuntong hininga ako saka ko sinagot ang tawag.“O bakit na naman ba Ethan?” pagkasagot na pagkasagot ko sa tawag, isang nakakarinding bulyaw ng step-brother ko ang umalingawngaw mula sa kabilang linya. “Baliw ka ba talaga Frances?,ano g
THIRD PERSON POV ilang minutong nagtagal sila Arthur at Atty. Joey sa loob ng study room. At gaya ng inaasahan mabilis siya nagpaalam kay Frances at umalis na. Habang si Frances ay nagtungo sa kanilang kitchen at tumingin sa mga platong hinanda niya sa lamesa, tumingin siya kay Arthur at nagtanong, “kumain ka na ba?” “Hindi pa…” sagot nito sa asawa “Ipagsasandok na kita ng kanin, sabay na tayong kumain” “Okay” Masayang nakamasid si Arthur sa asawa habang nakatalikod ito sa kaniya at nagsasandok ng pagkain. Hindi niya maiwasan ang pasimpleng mapangiti sa kilig sa lalong pagkahumaling na kaniyang nararamdaman. Pagharap nito ay isang simple ngiti ang kaniyang ibinigay habang nilalapag ni Frances ang isang mangkok ng sinigang na kaniyang niluto. Nang magsimula na silang kumain ay naglakas loob na mag suggest si Frances. “um.. Arthur ano kaya kung i save natin ang number ng isa’t isa sa whats*pp para kung may mga importante tayong kailangan sa isa’t-isa ay madali tayong magka-kontak
FRANCES POV Nang makarating ako sa unit na binigay sakin ni Arthur sa Ayala Subd., nakita ko ang kagandahan ng buong paligid. Kaya napag-desisyunan kong libutin ang mga buong lugar at nakita ko ang luntiang paligid ng komunidad. Parang lahat ng mga halaman ay inayos ng mga land scaper sa perpektong pagkakahubog. Nang marating ko na ang 30th floor. Hindi ako makapaniwalang ganito kalaki ang unit na binigay ni Arthur para sa akin, isang unit para sa buong floor!? Para sa isang piloto nabili niya ito sa murang edad niya? Wala akong kahit na isang kapitbahay. Pagbukas ng elevator ay diretso na ito kaagad sa aking unit, maganda ito lalo na sa mga kagaya kong hindi mahilig sa social life. Dahil sa may card key ang elevator hindi naman ito basta-basta mapapasok ng kahit na sino. Pagbukas ko sa malaking pintuan gamit ang electronic card, ay bumungad sa akin ang isang malaking floor-to-ceiling na bintana na tanaw ang ilog, kung saan makikita ang malawak na tubig sa paligid ng penthouse na i
ARTHUR POV Agad kong nilagok ang laman ng basong kapit ko, hindi ko pa rin maiwasang hindi mapangiti at kiligin sa tuwing maalala ko na asawa ko na si Frances. “Hoy, yung ampao niyo! Kailangan ko yan ngayon. Wag kayong kuripot at gagantihan ko kayo, pero kahit konti lang ang ilagay niyo diyan! Para pa lang naman yan sa pagkakakuha namin ng marriage certificate, pero sa kasal namin lalakihan niyo na ang bigay.” Nagkatinginan naman si Lander at Miller “ano na naman ba to Anthony?! Bakit pa kami magbibigay ee hindi ka naman naghihirap sa pera?” Wala na silang magawa ng tignan ko ang sobre at ngumiti sa kanila , bahagyang itinuro ng aking kilay at mata ang sobre sa kanilang mga kamay . “Hayst, kakainis pwersahan? Butasan to ng bulsa. Dalawang beses pa pala kaming magbibigay sayo.” Malakas akong tumawa at nagsabi “ano ba kayo, mga kaibigan ko naman kayo! Kahit na hindi ako kinukulang sa pera, masaya pa rin akong makita sa ibibigay niyo sakin para sa kasal ko.” Hinubad ko ang aking
“Anong sinabi mo?!” hindi makapaniwalang tanong ni Miller “Talaga lang a?” hindi naniniwalang sabi ni Lander Nananatiling mayabang ang pagkakangiti ni Arthur sa mga kaibigan habang patuloy ang mayabang na pagtango. Nanlaki ang mata ni Miller sa sinabi ng kaibigan. Ngayon parang naniniwala na sila sa sinasabi ni Arthur. Naniningkit ang mga mata ni Lander at nagtanong “bakit nakuha niyo na ba ang marriage certificate niyo?” “YES” “Teka nga muna! Paano mangyayari yun? Pumunta ka lang ng Las Vegas nakasal ka na?” Natatawang sabi ni Arthur. “Dun lahat nangyari!. Owww I LOVE LAS VEGAS” Pagkasabi ni Arthur ay bigla niyang nilabas ang kaniyang marriage certificate sa bulsa ng kaniyang suit, binuksan ito sa harapan nilang dalawa at nilatag sa lamesa. Hindi makapaniwala si Miller kaya naman aabutin niya sana ito, pero agad din itong binawi ni Arthur bago pa makuha ni Miller. “Hoy..hoy…hoy…hoy… naghugas ka ba ng kamay mo? Wag mong kapitan tong marriage certificate ko baka
Napabuntong-hininga si Daddy at sa medyo seryosong tono ay sinabi niya sa akin "Tandaan mo ang mga kalaban natin Arthur. Hindi ka man kumapit sa ngayon sa negosyo natin alam kong nasa paligid lang ang mga iyan. Isa pa ang pinsan mong si Marlon, kapag pinakielaman niya ang ari-arian ng ating pamilya, pagsasabihan ko siya. Kailangang maging malinaw sa kaniya kung sino ang namumuno sa pamilya Santiago.” seryoso at galit na sabi ni Daddy. Sa kasalukuyan, ang pamilya namin ay may naka pending na project para sa mga wind mill na itatayo dito sa Rizal. Magandang benepisyo dahil kami ang mamamahala ng magiging eco-friendly na proyektong ito at magiging supply chain upang bumaba ang kuryente sa aming bayan at sa mga kalapit pang probinsya. Kaya lang ang nagiging hadlang ay ang pagsasabwatan ng pinsan kong si Marlon at ni Joyce, kaya naman hinding hindi talaga namin nagustuhan si Joyce. Naghihintay lang kami ng tamang pagkakataon para sa lahat. "Okay Dad, i know… sige po papayag na ak
Habang patuloy na minamaliit ni Katie ang partner ni Frances, lalong nasasaktan ang damdamin ni Frances. Hindi na sumagot si Roy sa pagkakataong ito. Pakiramdam niya ay magulo ang lahat. Sa kanyang pananaw, mas may kakayahan naman talaga si Arthur kaysa kay Andrew, kilala niya ang pamilya Santiago ngunit ang landas na tinahak nito ang nagdulot ng kahihiyan sa kanilang pamilya. Tinalikuran niya ang pagiging tagapag-mana at naging isang piloto at naging professor. At dahil sa hindi matukoy na dahilan ay bigla na naman itong umalis sa pagiging professor at bumalik sa pagiging piloto. Hinagod ni Katie ang balikat ni Leonor"Ngayon, na ang ate mo ay nakapang-asawa na, kailangang galingan mong magpakitang gilas sa pamilya ni Andrew para makuha mo ang loob niya” Tumango si Leonor nang walang kahihiyan. Sa labas ng bahay ng 2nd family ni Frances, pagkapasok pa lamang niya sa kotse ay narinig na niya ang mahina at nahihiyang boses ni Arthur."Pasensya na... Hindi ko pa kayang magbigay ng
Sa totoo lang hindi naman talaga ako nasaktan sa nasaksihan kong kaguluhan ngayon, bagkus ay nakaramdam ako ng matinding tuwa dahil sa tuwing wala si Kuya Frank, matinding pagpapapahirap ang ginagawa sa akin ng mag-inang ito. Hindi ko din maintindihan sa tatay ko kung bakit hindi niya nakikita ang kasamaan ng mga ito. Mali din ako dahil ako ang naghikayat kay kuya na patawarin na si Daddy sa mga nangyari sa nakaraan. Ang nangyari kay Mommy ay matagal ng tapos. Mali pala ako doon. Hindi pala dapat ako nagpakampante. Sana pala ay hindi na lang kami bumalik ng pakikisama sa kanila kaya paano ko ngayon sasabihin kay Kuya ang lahat. Kaya nga kinikimkim ko na lang ang sama ng loob ko. Hindi ko pa rin nakukwento ang nangyari sa pagitan namin ng hayop na Aljur na yun. Hinding hindi ko siya mapapatawad. Siya ang dahilan ng matinding pagbabagong nangyari sa buhay ko. Kaya kahit na natutuwa ako ay hindi ko ito pwedeng ipakita sa kanila ito, kaya bahagya na lang akong tumango sa harapan nilang