KERRY POV Nang dahil sa pangyayaring iyon ay napagdesisyunan naming magpakasal sa isang simpleng selebrasyon ni Enrique. Habang magkahawak kami ng kamay ni Enrique, naramdaman ko ang bigat ng aming desisyon. Hindi ito isang ordinaryong araw; ito ang araw na magbabago ang lahat. Simple lang ang plano namin isang kasal na hindi magarbo, walang engrandeng detalye, pero puno ng pagmamahal. Ang bawat bahagi nito ay simbolo ng aming tunay na hangarin, ang maging magkasama, ano pa man ang mangyari. Saksi ang malalapit na kaibigan at mga kamag-anak ay masaya kaming nagdaos sa aming pag-iisang dibdib. Ang Seremonyas Ang lugar ay parang inilaan lamang para sa amin. Sa ilalim ng lilim ng isang matandang punong narra, ginanap ang aming seremonyas. Ang bawat palamuti mula sa mga tela hanggang sa mga bulaklak ay parang bahagi ng kalikasan mismo. Ang rosas, liryo, at baby’s breath ay maingat na inilagay, ang kanilang amoy ay bumalot sa paligid. Ang araw ay nasa tamang posisyon hindi nakakasila
Sa bahayKERRY POVNang magkatitigan kami ni Enrique ay may kung anong kuryenteng dumaloy sa aking katawan. “Ahhhh Love…. Alam ko yang mga tinginan mong yan.” Pagbibiro kong lumalayo.“Simulan na natin ang mahabang gabi Love…” malambing niyang sabiLumapit siya sa akin, habang nakaupo kami sa sofa sa aming kwarto at hinapit niya ang aking baywang at ng biglang nagtama ang aming mga mata tila nagkaroon ng hindi mapigilang koneksyon na nag-uumapaw sa aming paligid. Ang mga salitang hindi nasabi ay nag-iba ang anyo. Tila naintindihan na namin ni Enrique ang mga gusto naming gawin.Habang unti-unting naglalapit ang aming mga mukha, naramdaman ko ang pag-init ng aming mga katawan isang kakaibang sensasyon na hindi na namin kayang labanan. Sa isang iglap, ang lahat ng kaba at pag-aalinlangan ay nawala, at ang tanging natira ay ang tindi ng aming damdamin.Nakatitig sa aking mga mata si Enrique at malambing siyang bumulong sa aking mga labi na animo’y nang aakit "I LOVE YOU KERRY, I really
KINABUKASANWala pa rin si Arthur. Mukhang nalibang sila Mommy at ayaw pang isauli samin ang anak namin. Hiniram nila si Arthur for 1 week.Isang tahimik na hapon at magkasama kami ni Enrique sa kusina. Nagkusa siyang tumulong sa pagluluto kahit pa obvious na wala siyang alam."Ganito ba magbati ng itlog?" tanong niya, hawak ang whisk na para bang espada. Hindi ko napigilan ang tawa ko."Ano ka ba, Enrique? Parang nagkakarpintero ka! Dahan-dahan lang!" sagot ko, sabay kuha sa whisk mula sa kanya. Pero bago ko pa mabawi, bigla niyang tinaas ang whisk at nag-pose na parang superhero."Kerry, tawagin mo na ako... Captain Whisker!" sabay kindat niya."Ano ba! Tumigil ka na nga diyan!" sabi ko habang natatawa, pilit na inaagaw ang whisk. Pero sa halip na magpatalo, umiwas siya at biglang tumakbo paikot sa kusina.Naghahabulan kami, halos matumba na ako sa kakatawa. "Enrique, ibalik mo na yan! Baka magkalat ka pa dito!""Ano? Kailangan mo bang habulin ang puso ko bago kita sukuan?" pabiro n
PROLONGUE “Ay pwet ng kalabaw, " napasigaw na sabi ni Claire pagpasok niya sa silid ni Edward. "herodes ka talaga Sir Edward!” mahinang sabi niya sa kaniyang sarili. Halos hindi magkandamayaw sa kaniyang gagawin si Claire ng maabutan niyang nakikipag niig ang kaniyang Playful Young Billionaire Boss.Napangiti lamang si Edward habang patuloy ito sa ginagawang pagbay* sa kaniyang kaulyawan. Hindi siya natinag sa pagdating na iyon ni Claire. Natatawa siya sa naging ekspresyon ng kaniyang kababata. Hindi niya inaasahang hindi pa rin ito open minded pagdating sa usaping s*x. Isa naman sa katangian ni Edward ang angkin galing sa kama kaya siya lapitin ng mga malalanding babae. Hindi na niya kailangan pang magbayad para lang may makatalik. Kusang mga babae na ang nagpupunta sa kaniya . Sa bahay man , trabaho o kahit saang lugar siya naruruon. Sa pagkabigla ni Claire sa kaniyang nakita ay naihagis niya ang kapit niyang tray sa sahig ng silid kaya’t nagkalat doon ang hapunang hinanda niya p
CLAIRE SANCHEZ: “Grabe naman tong si Edward hindi man lang nag-lock ng kaniyang pintuan. Nakakainis. Eeee napaka maniac talaga . Bwisit (napapa-padyak sa inis na sabi ko sa aking sarili habang naglalakad ako pababa ng kusina) sa kinadami dami naman kasi ng oras bakit ngayon pa ako inutusan talaga ni Manang. Ang malas ko naman. " pagmamaktol kong sabi. Pagdating ko sa maids quarter ay tinanong ako kaagad ni Manang dahil nakasumbakol ang mukha ko. "bakit naman basang basa yang damit mo? at bakit ganyan yang pagmumukha mong bata ka?! ano bang ginawa sayo ni Sir Edward?! halika nga dito at magpalit ka muna ng damit mo. " nag-aalalang tanong sa akin ni Manang. Inabutan niya ako kaagad ng tuwalya. "pano Manang yan pong alaga niyo meron na namang kaulyawan dun sa kwarto niya hindi man lang nag lock ng pintuan edi nagulat po ako ayun tumilapon ang kapit kong tray. Hindi ko naman napansin na natapunan din pala damit ko nung nasa loob ako ng silid si Sir Edward” naiinis kong sabi. Kung pwe
EDWARD MURPHY: Naupo na ako dahil nakikita ko na ang pagkainis sa mukha ni Claire “okay sige na sorry to offend you, let’s change the topic at mukhang galit ka na talaga. Hindi ko sinasadyang inisin ka. Ang cute mo kasi kapag s*x na ang pinag-uusapan natin. Sya wag mo ng isipin yung nakita mo kanina. Maupo ka nga muna dito , ang hirap makipag usap ng nakatayo ka diyan. (Naupo naman itong si Claire sa aking tabi, sa totoo lng napagod talaga ako sa babaeng kaniig ko kanina,Natatawa ako sa aking naiisip. sh*t teka ano nga bang pangalan ng babaeng iyon? . Ano ka ba naman Edward nakakatalik mo hindi mo kilala . Panenermon ko sa aking sarili. ) kumain ka na ba?! (Tanong ko kay Claire, tumango naman siya at nakatingin lang sa akin. Hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon ay nahihiya pa rin si Claire kumilos sa aking harapan. Sabagay sadyang mahinhin naman talaga siya magmula ng magdalaga na siya, noong nakakalaro ko kasi siya sa probinsya ay napaka-boyish pa niya iyon ay noon bago ako lu
Tinawgaan ko kaagad ang aming HR department pagkalabas ni Claire. Hindi ko ito kalimitang ginagawa hindi ko din maintindihan sa akong sarili bakit para akong sunod-sunudan kay Claire. “Hi Ricky , I send you an email. I want you to secure position for Ms.Claire Sanchez. Ayokong malaman niyang wala talagang available position sa aking kompanya bilang personal secretary . She will conduct her OJT in my company and when she finish give her an offer right away for being a regular employee. Payagan mo na si Andrea sa hinihingi niyang bakasyon starting tomorrow pagsimulain mo na siya sa kaniyang leave . Ako ng bahalang magturo kay Claire ng mga dapat niyang gawin sa kaniyang trabaho bilang personal secretary ko. Gawan mo ng paraan na malagyan siya ng slot sa aking kompanya. I don't care kung paano mo gagawin pero gusto kong bukas na bukas din ay magsimula na siya. Hindi ko pa rin aalisin si Andrea. Bale magiging 2 silang sekretarya ko. Hindi niya alam na wala talaga akong perosnal secret
Maya maya ay nakita kong papalapit na si Ricky at Claire sa aking opisina. Kaya naman nagmadali akong bumalik sa aking swivel chair. Halos madapa dapa ako sa pagmamadali. Tumama pa ang aking paa sa kanto ng coffee table na nasa loob ng aking opisina. Nagbusy-busyhan ako na kunwari ay kanina pa ako nakatutok sa aking ginagawa sa tapat ng aking laptop. Isang katok ang aking narinig mula sa labas. "Come In" tugon ko dito habang nakatutok pa rin ang aking tingin sa aking email. "ah Sir na-tour ko na si Claire sa buong opisina. Iiwan ko na siya dito. " nakangising sabi ni Ricky. Alam ko ang naiisip nito. Bakit ba kasi hindi ko agad napansin kanina ang suot nitong hapit na long sleeves na naka tock in sa kaniyang maikling palda. Halos lumuwa ang kaniyang dibdib sa sobrang laking kaniyang dibdib sa hapit niyang damit. Pero sa totoo lang ang cute tignan ni Claire. Ang sexy, ang hot. "ah Claire if you need anything, I mean ANYTHING just call me okay?! (makalokohang sabi niya, nagets ko kag
KINABUKASANWala pa rin si Arthur. Mukhang nalibang sila Mommy at ayaw pang isauli samin ang anak namin. Hiniram nila si Arthur for 1 week.Isang tahimik na hapon at magkasama kami ni Enrique sa kusina. Nagkusa siyang tumulong sa pagluluto kahit pa obvious na wala siyang alam."Ganito ba magbati ng itlog?" tanong niya, hawak ang whisk na para bang espada. Hindi ko napigilan ang tawa ko."Ano ka ba, Enrique? Parang nagkakarpintero ka! Dahan-dahan lang!" sagot ko, sabay kuha sa whisk mula sa kanya. Pero bago ko pa mabawi, bigla niyang tinaas ang whisk at nag-pose na parang superhero."Kerry, tawagin mo na ako... Captain Whisker!" sabay kindat niya."Ano ba! Tumigil ka na nga diyan!" sabi ko habang natatawa, pilit na inaagaw ang whisk. Pero sa halip na magpatalo, umiwas siya at biglang tumakbo paikot sa kusina.Naghahabulan kami, halos matumba na ako sa kakatawa. "Enrique, ibalik mo na yan! Baka magkalat ka pa dito!""Ano? Kailangan mo bang habulin ang puso ko bago kita sukuan?" pabiro n
Sa bahayKERRY POVNang magkatitigan kami ni Enrique ay may kung anong kuryenteng dumaloy sa aking katawan. “Ahhhh Love…. Alam ko yang mga tinginan mong yan.” Pagbibiro kong lumalayo.“Simulan na natin ang mahabang gabi Love…” malambing niyang sabiLumapit siya sa akin, habang nakaupo kami sa sofa sa aming kwarto at hinapit niya ang aking baywang at ng biglang nagtama ang aming mga mata tila nagkaroon ng hindi mapigilang koneksyon na nag-uumapaw sa aming paligid. Ang mga salitang hindi nasabi ay nag-iba ang anyo. Tila naintindihan na namin ni Enrique ang mga gusto naming gawin.Habang unti-unting naglalapit ang aming mga mukha, naramdaman ko ang pag-init ng aming mga katawan isang kakaibang sensasyon na hindi na namin kayang labanan. Sa isang iglap, ang lahat ng kaba at pag-aalinlangan ay nawala, at ang tanging natira ay ang tindi ng aming damdamin.Nakatitig sa aking mga mata si Enrique at malambing siyang bumulong sa aking mga labi na animo’y nang aakit "I LOVE YOU KERRY, I really
KERRY POV Nang dahil sa pangyayaring iyon ay napagdesisyunan naming magpakasal sa isang simpleng selebrasyon ni Enrique. Habang magkahawak kami ng kamay ni Enrique, naramdaman ko ang bigat ng aming desisyon. Hindi ito isang ordinaryong araw; ito ang araw na magbabago ang lahat. Simple lang ang plano namin isang kasal na hindi magarbo, walang engrandeng detalye, pero puno ng pagmamahal. Ang bawat bahagi nito ay simbolo ng aming tunay na hangarin, ang maging magkasama, ano pa man ang mangyari. Saksi ang malalapit na kaibigan at mga kamag-anak ay masaya kaming nagdaos sa aming pag-iisang dibdib. Ang Seremonyas Ang lugar ay parang inilaan lamang para sa amin. Sa ilalim ng lilim ng isang matandang punong narra, ginanap ang aming seremonyas. Ang bawat palamuti mula sa mga tela hanggang sa mga bulaklak ay parang bahagi ng kalikasan mismo. Ang rosas, liryo, at baby’s breath ay maingat na inilagay, ang kanilang amoy ay bumalot sa paligid. Ang araw ay nasa tamang posisyon hindi nakakasila
Simula noon, nagbago na ang takbo ng buhay namin. Isang gabi, habang nakaupo kami sa sala, nagtanong si Enrique na ikinagulat ko. “Handa ka na bang dagdagan ang pamilya natin?” Natawa sa kakulitan ni Enrique. “Ano? agad-agad?! hindi ko lang alam Enrique. Kaya ko pa bang mag-alaga?!” “Hindi naman kita mamadaliin Love. Kung handa ka ng dagdagan natin si Arthur. Dahil gusto ko pa ng isa pang baby.” Namula ako. “Tingnan natin.” Niyakap niya ako nang mahigpit, at sa gabing iyon, ramdam ko na handa na akong harapin ang kinabukasankasama si Enrique at si Arthur, at marahil, isang bagong miyembro ng pamilya. Pagbalik namin sa Pilipinas, para akong binigyan ng bagong pagkakataon para buuin ang pamilyang matagal kong tinatanggihan. Pero kahit masaya na kami ni Enrique at unti-unting napupuno ng tawanan ang bahay, hindi ko pa rin lubos na mabura ang takot sa puso ko. Takot na baka biglang magbago ang lahat. Araw-araw, ramdam ko ang pagbabago ni Enrique. Naging maalaga siya laging nandiyan
"D*mn Kerry, you're so good! Sh*T hindi ko akalaing sobrang wild mo sa kama" anas ko sa kaniya. Ganadong ganado ako sa kaniyang ginagawa. Hindi ko maiwasang hindi mapa-ungol sa sarap. "ahhhh... Kerry. You're doing it so good! ahhh....." Hindi ko na naramdaman na bahagya na pala akong napapabayo sa loob ng kaniyang bibig. Nang hindi na ako makapagpigil ay hinila ko na siya pataas. Inikot ko siya at Inihiga ko, tinutok ko ang aking tit* sa kaniyang pechay. Ilang beses akong nagsubok pero sh*t napakasikip talaga ni Kerry. Ramdam ko ang pag-atras ng kaniyang katawan sa aking ginagawang pagsusubok na maipasok ito. Muli kong tinitigan siya sa kaniyang mukha. Hinahaplos ko ang kaniyang buhok at ng magtapat aming mukha.“huwag mag-alala Kerry, sa una lang yan masakit. Pero pag nakapasok ko na at naglabas masok na ito masasarapan ka na din. Da-dahan-dahanin ko lang." halos pabulong kong sabi sa kaniyang mga labi. Tumango siya sa akin at napapakagat labi. Basang basa ang kaniyang pechay kaya na
ENRIQUE POV Nang makatulog na si Arthur ay naisipan namin ni Kerry na magkaruon ng kaunting chillin. "Enrique, are you busy tomorrow?" tanong sakin ni Kerry napakunot ang noo ko sa pagtataka “hindi naman bakit mo natanong?" "ahmmm , weekends din naman, would like to drink?" tanong niya sa akin. Lumaki ang ngiting dumungaw sa aking mga labi. "siymepre naman Kerry. okay ako diyan." sagot niya sa akin. "sige mag-ayos ka na. Labas tayo ngayong gabi, kausapin ko lang si Yaya." nakangiti niyang sabi sa akin Agad akong tumayo. Bumaba na siya at kinausap ang taga alaga ni Arthur. Mabilis ding nag-ayos si Kerry. Naka casual attire lang kami. Nakasuot siya ng ripped jeans at simpleng loose shirt. Habang ang kaniyang buhok ay itinali niya ng pataas. Ako naman ay nakapants lang din at simpleng t shirt. Nang makarating kami sa bar ay kaunting kwentuhan, hinayaan ko si Kerry na mag enjoy sa gabing iyon. Isang bote hanggang sa masundan na ng masundan ang aming iniinom. “Kerry,
KERRY POV Pagbalik namin sa Pilipinas, pakiramdam ko ay para kaming naiwan sa isang panaginip sa Switzerland. Ang mga alaala ng snow fights, tawanan, at mga gabi sa harap ng fireplace ay nagbigay sa akin ng kakaibang init na matagal ko nang hindi naramdaman. Pero kahit paunti-unti na akong bumibigay sa nararamdaman ko para kay Enrique, may bahagi pa rin sa akin na natatakot. Hindi ko maiwasang mag-isip pano kung sakaling magbalik si Tara. Pano kung naghihintay lang siya ng tamang panahon para muling sirain ang masaya ko ng buhay. Nagsimula din akong mag-adjust sa aming buhay dito, isa sa mga top priority namin si Arthur. Binawasan ko ang pagtutok sa negosyo at kahit na mahirap ay sinubukan kong balansehin ang trabaho at oras para sa pamilya namin. "breakfast is ready!" malakas kong sigaw. Isang umaga ng matapos akong maghanda ng aming almusal nagtataka ako at walang sumasagot sa akin. Ilang ulit akong tumatawag sa mag-ama ko pero walang kahit na anong sagot akong nakuha kaya na
Pagkarating namin sa Switzerland, agad kaming sinalubong ng napakagandang tanawin—mga bundok na nababalutan ng niyebe at mga bahay na parang nasa loob ng Christmas card. Kitang-kita ko ang excitement sa mukha ni Arthur habang panay ang tanong niya tungkol sa lugar. “Daddy, pwede ba tayong mag-snowboard dito?” tanong niya habang nakadikit ang ilong sa bintana ng sasakyan. Tumawa ako. “Siyempre! Pero magtanong muna tayo sa Mommy mo kung okay lang.” “Wow! Daddy, parang nasa fairy tale tayo!” sigaw niya habang pinapanood ang mga niyebe sa paligid. “Ang ganda, ‘di ba?” sagot ko habang inakbayan siya. “Daddy diba po ayan yung sinasabi nilang tobleron mountain?” Tanong sakin ni Arthur sa kamangha manghang itsura ng bundok. “Yes baby ayan ang nasa picture ng cover ng tobleron. Susubukan nating puntahan yan pero mukhang not possible lalo at malakas ang snow fall.” Sagot ko sa kaniya “Okay lang Daddy kahit po hindi” tugon niya Si Kerry naman ay tahimik lang na nakatingin sa pa
ENRIQUE POV Matagal ko nang pinangarap ang araw na ito—ang muling makasama sina Kerry at Arthur. Siyam na taon ang lumipas mula nang hindi ko sila nakasama. Siyam na taon ng panghihinayang, pangungulila, at mga tanong na hindi ko masagot. Ngayon, heto ako, sinusubukang bumawi sa mga taong minahal ko. Mahirap bumawi. Mahirap punan ang siyam na taong nawala. Pero hindi ako sumusuko. “Ready ka na ba?!” Masaya kong tanong sa anak ko. “Yes Daddy. I’m so excited.” Tugon niya sa akin. Tumingin ako kay Kerry pero hindi niya man lang ako tapunan ng tingin. Lagi itong abala sa kaniyang cellphone. Kung hindi videocalls ay nasa laptop niya ang buong atensyon niya. Binulungan ko si Arthur “anak, ganyan ba talaga yang Mommy mo?! Palaging busy?” Tanong ko sa kaniya habang nasa business class lane kami. “Hahaha naku Daddy , busy po si Mommy pero magmula ng magkita tayo at kasama ka namin sobrang OA ng pagka busy ni Mommy. Hindi ko nga po alam kung drama niya lang yan. She’s not like that befo