EDWARD POV Tahimik ang biyahe namin ni Claire habang binabaybay ang isang liblib na kalsada pauwi sa bahay namin. Ang headlights lang ng aking sasakyan ang nagbibigay liwanag sa paligid, at ang katahimikan ng gabi ay para bang sinasabing kami lang ang tao sa mundo. Binasag niya ang katahimikan, ng kaniyang pagiging mapang asar. Naging komportable na kami ni CLaire sa isa't isa. Ang boses niya’y malambing pero may halong pang-aakit. “Edward, seryoso, ganito ba lagi ang pamilya mo? Ang intense nila. Akala ko kanina, mamamatay na talaga si Mommy mo.” Napatingin ako sa kanya at bahagyang natawa. “Pasensya ka na. Ganyan talaga si Mommy, mahilig sa drama. Pero natawa ako kay Mommy sa rason niya kung bakit niya ginawa yun. Dahil lang sa pagkakaruon ng apo kaya nila yun nagawa. Ang lala nito ngayon. I can’t beleive na ganun kalala sila Mommy. At take note kinutsaba pa sila tito at ang hospital.” Tatawa tawa kong sabi kay Claire “sinabi mo pa” sagot niya, ang kilay niya’y bahagyang nakata
Walang tigil ang ginagawang pang aakit ni Claire sa akin pabalik sa bahay. Hindi niya binitiwan ang paglalaro sa aking talong. Hindi ko kayang pigilan ang aking sarili, sa tuwing mapapadaan kami sa likuan ay hindi ko maiwasang laruin ang pagkababae ni Claire. Lalo kong binilisan ang pagmamaneho dahil hindi ko na kayang kontrolin ang matinding pagnanasa na nararamdaman ko.Pagdating sa tapat ng bahay bago pa bumaba ang pang sarado ng garahe ay lumapit na ako kay Claire na ng mga sandaling iyon ay may kinukuhang gamit mula sa trunk ng aking sasakyan. Mariin kong idiniin ang mga kamay ko sa trunk ng sasakyan . Patalikod ko siyang pinatuwad at mabilis kong winasak ang kaniyang pang ibabang saplot. Huminto ang pinto sa garahe sa kalagitnaan ngunit wala akong pakialam. Gabi na at walang tao sa tahimik na kalye sa aming subdivision at dahil isa ito sa mga exclusive village ay malalayo ang agwat ng mga bahay. Agad ko siyang inundayan ng aking galit na galit na talong. Mabilis ko siyang kinaba
Ang aking mga kamay ay nakadiin sa kaniyang braso, ramdam na ramdam ko ang pagtibok ng aking talong sa masikip na pagkababae ni Claire. "Claire, hanggang ngayon ang sikip sikip mo pa rin. Akin ka lang at walang ibang pwedeng gumalaw sayo kundi ako lang." mahina kong bulong sa kaniyang tainga habang tuloy ang malakas na pagsalpak ng aking talong sa kaniyang loob. Lalong napapa arko ang kanyang likod at malalakas na halinhin ang bumalot sa loob ng silid. Ibinagsak niya ang kaniyang ulo na nakatungkod sa higaan at itinulak ng husto ang kaniyang pwet sa kaniyang balakang hudyat na mag ibaon ko ang aking talong sa kaniyang kaloob looban. Nararamdaman ko ang katas ni Claire na kanina pa lumalabas sa kaniyang pagkababae na dumadaloy sa kaniyang hita kaya lalo akong ginaganahan. Kinapitan ko ang kaniyang utong na namamaga sa sobrang pagnanasa hinayaan ko ang aking mga daliring laruin ito habang ang aking labi ay nakapako sa pagsipsip sa kaniyang leeg.Nasa leeg niya ngayon ang aking mukha a
CLAIRE POV Isang araw na naman ang bubunuin ko dito sa bahay. Sa totoo lang inip na inip na talaga ako, kung ano ano na lang ang ginagawa ko hanggang naghihintay kay Edward na umuwi. Hindi ko naman masyadong mabisita si ate Christy ngayon dahil nilipat na siya ng ward dahil sa mas lumalala niyang sitwasyon dahil sa isang bagay na palagi niyang binabanggit. Bata! Baby! Anak niya! Yana ng paulit ulit niyang sinisigaw kaya naman pinagbawalan muna akong dumalaw dahil nananakit na siya ngayon. Habang nag iisip ako ay biglang tumunog ang cellphone ko. Pagtingin ko, pangalan ni Margarette ang lumitaw sa screen. Huminga ako nang malalim bago sagutin ang tawag, dahil alam ko na ang pag-uusapan namin. “Claire, ano ba?! Hanggang kailan mo itatapon ang ganitong oportunidad?!” bungad niya, galit na galit ang boses. “Marge, hindi naman sa itinatapon ko,” sagot ko, pero ramdam ko na ang pagputok ng tensyon. “Huwag mo na naman akong bigyan ng dahilan Claire,” mabilis niyang balik. “Alam kong
Mabilis ding dumating si Janice sa bahay. Hindi niya ako pinagmaneho dahil alam niyang masama ang loob ko. Habang nasa loob kami ng sasakyan niya ay para akong batang humahagulgol habang sinasabi kay Janice ang lahat. “Claire, hindi mo dapat iniinda ’yan, masyado kang nagpapa affected. ” mahinahon niyang sabi. Pero halata sa boses niya ang galit. Hindi nagtagal, tinawagan niya si Lander. Ilang minuto lang, dumating na ito sa bahay niya, mukhang handang-handa akong tulungan. “Tara, Claire. Magpagpag muna tayo. Hindi mo dapat iniiyakan ang mga taong hindi naman deserving sa’yo,” ani Lander, puno ng determinasyon. Nagtagal kami ng tatlong oras sa bahay ni Janice. Sa bawat hikbi ko, may payo silang binibigay, pilit akong binubuo mula sa pagkawasak. Nakikinig ako, pero ang bigat pa rin sa dibdib. Kaya naman nang mag-aya si Lander na lumabas para mag-relax, pumayag na rin ako. Pagdating namin sa bar, sinubukan kong kalimutan ang lahat. Inilabas nila ako sa dancefloor, nagbiro-biruan
JANICE POVAng lakas ng kabog ng puso ko habang nakaupo kami ni Lander sa waiting area ng ospital. Pero higit sa lahat ang matinding galit para kay Edward ankg nangingibabaw sa akin. Hindi ko matanggal sa isip ko ang nakita kong kotse na bumangga kay Claire at hindi ako pwedeng magkamali plate number ni Edward iyon! Wala akong ibang kilalang may ganung sasakyan kundi siya lang, sigurado ako. At kung totoo ngang siya ang gumawa nito kay Claire, siguradong pagsasamantalahan nito ang pagkakataon na mahina si Claire para siguraduhing matatahimik na siya ng tuluyan. Hindi ko alam kung bakit nagawa yun ni Sir Edward.“Fvck Lander kawawa naman ang kaibigan natin , palagi na lang ba siyang makakaranas ng paghihirap sa mga taong mahal niya?!. " inis kong sabi kay Lander“Janice, calm down. Maayos na si Claire, sabi ni Marco,” ani Lander, pilit akong pinapakalma habang hawak ang nanginginig kong kamay.Umiling ako, malalim ang hinga. “Hindi, Lander. Hindi ako tatahimik hangga’t hindi ko nalalam
“Doon sa rest house mo,” mabilis kong sagot. “Gamitin natin ang private plane mo para madala siya roon nang walang makakaalam.” Napaisip si Lander bago tumango. “Tama ka. Ligtas siya roon. Ako na ang bahala sa transportasyon at lahat ng kailangan niya.” Habang pinapanood ko si Claire sa loob ng kwarto niya, hindi ko mapigilan ang galit at lungkot na nararamdaman ko. Wala siyang kamalay-malay sa lahat ng ngyayari sa kaniya, nakaratay siya roon, mahina, buntis, at nasa bingit ng panganib ang buhay. Napakabait niyang tao. Lahat na ng sakripisyo ginawa niya para sa ibang tao, lalo na para kay Edward, pero ito ang igaganti sa kanya? Napakalaki ng utang na loob ko sa kaniya dahil sa ginawa niyang pagtulong sa akin nung panahong walang wala ako. Lumingon ako kay Lander at ang mga kamay ko ay mahigpit na nakatikom. “Lander, hinding-hindi ko mapapatawad si Edward sa ginawa niya sa kaibigan natin. Alam kong wala tayo sa posisyon para pigilan o itago natin si Claire dahil sa huli desisyon pa
EDWARD POV Pagmulat ng mga mata ko, agad akong nakaramdam ng paninikip ng dibdib. Agad na inikot ng mata ko ang paligid ng kwartong iyon. Hindi ito ang bahay namin ni Claire. Nilingon ko ang gilid ng kama, at doon ko nakita si Lexie. Nakahiga siya sa tabi ko, nakangiti na para bang alam niyang naipit ako sa isang sitwasyon na hindi ko matatakasan. Tinignan ko ang sarili ko. Wala akong saplot. Mabilis akong tumayo at dinampot ang mga gamit ko sa sahig. “Good morning, Edward,” malandi niyang bati habang iniunat ang katawan niya sa kama, parang sinasadya niyang ipakita ang hubad niyang katawan. “Anong ginawa mo, Lexie?” sigaw ko habang nagmamadaling isuot ang aking pantalon. “Ano’ng nangyari kagabi?!” Napangisi siya, parang aliw na aliw sa kalituhan ko. “Ano pa nga ba? It was a great night, Edward. You were amazing,” malandi niyang sagot. “Huwag mo akong gawing tanga, Lexie!” Galit kong sigaw habang kinuha ko ang natitirang sapatos ko. “Nilagyan mo ng drugged ang inumin ko kagabi?
Napakuyom ako ng kamao. "Kerry, hindi kita gustong saktan. Pero ito ang totoo. Anak ko si Leo. Anak namin siya ni Drake. May karapatan akong makuha siya—" "ANONG KARAPATAN?!" muli niyang sigaw. Nanginginig na siya sa galit, at halos gusto na niyang lumapit para itulak ako. Biglang sumingit si Drake, ang boses niya mababa pero puno ng awtoridad. "Kerry, alam kong mahirap itong tanggapin. Pero hindi natin maitatanggi ang katotohanan." Lalo lang umigting ang galit ni Kerry. "HINDI! HINDI! HINDI! Sa mata ng batas, si Leo ay anak namin! Kami ang nagpalaki sa kanya! Wala kayong karapatan ni Drake na basta na lang siyang bawiin!" Ramdam ko ang pag-init ng dugo ko. Hindi ko na kaya. "Hindi mo ba naiisip kung gaano kahirap sa akin ang mawalan ng anak?" Mabilis kong pinunasan ang luha sa mata ko, pero patuloy ito sa pagtulo. "Kerry, ikaw ang kakambal ko! Ikaw dapat ang mas nakakaunawa sa akin! Pero bakit parang gusto mo akong alisan ng karapatan sa sarili kong anak?!" Napaurong si K
Mabilis naming dinala si Mommy sa ospital nang bigla siyang mawalan ng malay. Nanginginig ang kamay ko habang hawak ang malamig niyang palad sa loob ng sasakyan. Hindi ko alam kung dahil sa takot o sa kaba, pero pakiramdam ko ay mabigat ang bawat segundo habang papalapit kami sa ospital. Pagdating sa emergency room, pinigilan na kami ng doktor sa pagpasok. Wala kaming nagawa kundi maghintay sa labas, nag-aalalang nakatitig sa pinto na parang kahit titigan namin ito ng matagal, bibigay ito at ipapakita sa amin kung ano ang nangyayari sa loob. Ilang minuto pa lang kaming naghihintay nang biglang dumating si Kerry—kasama niya si Enrique. Halatang nagmamadali sila, at nang makita nila ako, nagulat sila. “Tara?” gulat din ang reaksyon ni Drake Hindi makatingin nang diretso si Kerry sa akin. Dumiretso siya kay Daddy at agad siyang tinanong kung ano ang nangyari kay Mommy, tuluyang nilagpasan ako na parang hindi niya ako nakita. Nang lumingon ako, nakita ko ang pamangkin kong si A
Tahimik siyang tumango, pero ramdam ko pa rin ang pag-aalangan niya. Pagdating namin sa bahay ng pamilya niya, bumungad sa amin ang isang di katandaang babae —ang Mommy Claire ni Tara. Nang makita niya si Tara, agad siyang napaiyak. “Tara…” mahina niyang tawag. Halos manginig si Tara sa kinatatayuan niya. “Mommy…” Sa isang iglap, nagyakapan silang mag-ina, at doon tuluyang bumigay ang luha ni Tara. “Patawarin mo ako, Mama…” bulong niya habang umiiyak. “Anak, Tara…. Bakit ngayon ka lang nagpakita saming lahat? Kamusta ka na? Anong nangyari sayo? Bakit hindi ka namin makita?” nag-aalalang tanong ni Tita Claire. Tahimik lang akong nakatayo sa gilid, pinapanood silang nagkakabalikan. Sa sandaling iyon, napagtanto kong tama ang naging desisyon namin—ang ayusin ang lahat ng hindi pagkakaunawaan, ang muling bumangon mula sa nakaraan. Pagkapasok namin sa loob ng bahay, ramdam ko ang tensyon sa hangin. Tahimik si Tara, halatang pinipigilan ang kaba at takot na bumabalot sa kanya.
Muling nagtagpo ang aming mga mata, napatingin ako sa kaniyang labi at doon ko siniil muli ng halik ang ng aakit niyang mga labi. Matagal at maalab ang bawat pagpapalitan namin ng halik. Napapaungol si Tara sa ginagawa kong paghalik sa kaniyang leeg . Mabilis kong naipasok ang aking kamay sa ilalim ng kaniyang short. Napaiktad siya ng laruin ko ng aking daliri ang kaniyang clit. Nawala ang lamig ng paligid at napalitan ng matinding pag iinit ng aming katawan.“Aah oh Drake ang sarap” “Sige lang Tara…. Umungol ka pa….ganyan nga…” itinaas ko ang kaniyang mga hita sa sofa at ibinuka ko ito dahilan para bumuyangyang ang kaniyang naglalaway na pechay sa aking mukha. Agad kong ipinasok ang aking dila sa loob nito. Nang hindi ako nakapagtiis ay pumatok ako sa kaniyang ibabaw. Isang halik ang aking binigay sa kaniya kasabay ng pag ulos ng aking talong sa kaniyang loob. Hindi ko napiligan ang sarili ko. Ang banayad ay naging mapusok hanggang sa iniikot ko siya patalikod. Mahigpit kong kin
Pilit ko siyang iniwasan. Pinaandar ang natitira kong pagtitimpi“Sige na! mag almusal ka na nakahanda na ang pagkain, ipainit mo na lang kay Manang. Susunod na din ako!”Ngunit imbis na tumayo ay nanatili siya sa aking tabi, tahimik na nakaupo at nakamasid sa akin. "Damn it Tara , i want to kiss you” .Walang sabi sabi ay mabilis kong inilagay ko ang aking kamay sa likod ng kanyang leeg at idiniin ko ang aking mga labi sa kanyang mga labi sa pangalawang pagkakataon, na dinudurog ito ng aking sarili. Laking tuwa ko ng hindi niya ako tinulak papalayo sa kaniya, bagkus ay ginantihan niya ang aking paghalik. Sa katunayan siya ang unang nagbuka ng kaniyang bibig dahilan para maglaro ang aming mga dila. Kuntentong bumuntong-hininga ako, ibinuka ko ang aking mga labi at pinapasok ang kanyang matakaw na dila, na bumabati sa akin. Binilisan namin ang bawat paglalaro ng aming mga dila, umiinit ang aking buong katawan, at kontrolado ng pagnanasa ang aking katawan. "I love you Tara," hinihinga
Pero sa dulo, naibulalas ko pa rin ang katotohanan. Lumapit siya sa akin, sa sobrang lapit ay nararamdaman ko ang hininga niya sa mukha ko.Ang mapupungay na mga mata niya ay pinagmamasdan akong mabuti, naghihintay na magpatuloy ako. "Alam ko na hindi tama ang pinakita kong galit sayo, dahil kahit ako ay may inilihim din sayo" Iniyuko niya ang kanyang ulo, nakaharang sa aking paningin sa mga magagandang mata na iyon.Ayokong saktan siya, pero iyon ang katotohanan. Wala siyang ideya kung sino ako o kung ano ang aking mga responsibilidad. “Hindi ko din ginusto na maging ganito ako pero dahil sa mga pagbabago sa pamilya ay wala din akong nagawa. Sa kabila ng lahat ng katatagan ko, naakit ako sa iyo ng isang malaking puwersa na sinusubukan kong pigilan. Tulad ng nakikita mo, na may maliit na tagumpay” umamin ako nang may pag-aalinlangan. Napangiti si Tara at napakagat sa ibabang labi. “Gusto kong mas makilala ka Tara, nararamdaman kong masaya ako sa tuwing kasama kita. At Tang ina , gust
DRAKE POV Tahimik akong nakatayo sa harapan ni Tara, nakatingin sa kanya habang siya naman ay halos hindi makatingin nang diretso sa akin. Kita ko ang pamumuo ng luha sa kanyang mga mata, ang kaba sa kanyang katawan, ang nanginginig niyang mga kamay. Pero hindi iyon sapat para mapawi ang galit na bumabalot sa dibdib ko. "Drake..." bulong niya, pilit inabot ang kamay ko, pero umiwas ako. "Ano Tara? Plano mo ba itong ilihim sa akin habambuhay?” Umiling siya at nanginginig ang boses. "Hindi, hindi ko ginusto ito. Hindi ko ginustong magtago. Pero hindi ko alam kung paano... paano ko ipapaliwanag sa'yo—" "Sa tagal ng panahon nating magkasama, ni minsan hindi mo ba naisip na karapatan kong malaman ang totoo?" Tumingala siya, tuluyang tumulo ang mga luha niya. "Drake, natakot akong mawala ka... Natakot akong hindi mo ako mapatawad." Napakuyom ako ng kamao. "Dahil may ginawa kang hindi ko kayang patawarin." Natahimik siya at tuluyang yumuko, pero hindi ko magawang kaawaan siya
Nadatnan ko si Tara na abala pa rin sa kusina. Nakatalikod na siya sa akin, inihahanda ang mga gulay sa chopping board. Lumapit ako nang dahan-dahan.“Drake?” Lumingon siya at ngumiti “Gutom ka na ba? Malapit na ‘to. Konting hintay na lang.”Huminga ako nang malalim. “Tara, may kailangan akong sabihin sa’yo.”Napakunot ang noo niya. “Ano iyon? May problema ba?”“May resulta na ang DNA test,” simula ko, "DNA test? para saan? para kanino?" nagtataka niyang tanong sa akin."tungkol sayo at kay Leo. Hindi ko kagad sinabi sayo ang tungkol dito dahil gusto kong masigurado ang mga bagay bagay. Ang hirap kasing timbangin kung dapat ko bang sabihin sayo ang lahat ng mga sinabi ni Erwin during interrogation." sabi ko pa sa kaniya"bakit ano ba ang sinabi nila? " Nag isip ako ng salitang hindi masasaktan si Tara pero kahit anong pag iisip ko iisa lang ang kalalabasan ng lahat ng ito. Masasaktan at masasaktan pa rin siya. “Ikaw ay inutusan niya para mag-matyag sa akin pero dahil sa pagkahulog m
Tumingin ako kay Benie. “Dalhin n’yo si Erwin at Stephanie sa safehouse. Hindi rito matatapos ang lahat.”“Drake…” Tumigil siya sa paghalakhak at itinapat ang malamig niyang tingin sa akin. “Bakit tahimik ka ngayon? Hindi ito ang Drake na inaasahan ko. Nasan ang tapang mo Drake?!!” Tumawa ulit siya, ngunit mas malademonyo ngayon. “Ilang taon na ba?”Nagtataka akong tumingin sa kaniya“Alam ko naman kung anong dahilan ku