CLAIRE SANCHEZ: Naramdaman ko na lang ang biglang pag-angkin ni Edward sa aking mga labi. Hindi ako nagpumiglas bagkus ay nilabanan ko ito sa paraang magugustuhan niya. Matagal ang aming naging pagpapalitang ng laway. Nagulat na lang ako ng bigla niya akong kargahin at ipatong sa aming island table. Hinawi niya ang mga gamit na naruon at inilaglag ito sa aming sink. Tumingin siya sa akin at tila humihingi ng permiso sa kaniyang gagawin, tinanguhan ko naman siya bilang pagpayag sa nais niyang gawin. Hinubad niya ang aking panty at itinaas niya ang isa kong paa dahilan para bumulaga sa kaniya ang aking hiyas na mamasa masa. Idinikit niya ang kaniyang mainit init na labi sa entrada ng aking pagkababae, ramdam ko ang bawat paghinga niya habang kinakain niya ang aking pagkababae. Bahagya niyang ibinuka ng maigi ang aking binti at buong pagnanasa niyang pinaikot ikot ang kaniyang dila sa loob ng aking hiyas. Napaungol ako sa sarap, Halos mabali ang aking ulo sa kaniyang g
Gigil niya akong niyakap “you’re in trouble again!”. Napasigaw ako ng yakapin niya ako ng mahigpit. "ahhhh hihihi," malalakas na tili ang aking pinakawalan. Para kaming bumalik sa pagka-batang sa aming paglalandian sa kama. Nang hapuin kami ay napatitig siya sa akin. Hinaplos niya ng malambing ang aking ulo. Hinawi niya ang buhok na humaharang sa aking mukha. Hinalikan niya ako sa aking noo, tumitig siya ng buong pagmamahal sa aking mga mata saka niya siniil ng halik ang aking mga labing laging uhaw sa halik ni Edward. Nanlaban ang aking dila sa malikot niyang dila. Napapikit na lang ako sa sarap ng maramdaman ko ang mainit na daliri ni Edward sa loob ng aking pagkababae. Napaawang ang aking bibig ng ilabas masok niya ang kaniyang dalawang daliri sa loob ng aking hiyas habang nilalaro ng kaniyang hinlalaki ang aking tingg*l. “Ahhh mmmm aaahhh Edward “ lalong binilisan ni Edward ang kaniyang ginagawang paglalaro sa aking pagkababae. Basang basa na ang aking pagkababae . N
EDWARD MURPHY POVHindi pa rin kami makawala sa init ng sandaling iyon, habang nahiga kami at magkadikit ang aming mga katawan ay sinimulan naming pag-usapan ang plano kay para Christy, ang kaisa-isang bagay na hinihiling ni Claire sa akin, kaya siya pumayag sa kasal na ito ay dahil doon."wag kang mag-alala baby magiging maayos din si Christy. Gagawin natin ang lahat ng nararapat na gamutan para maging maayos na siya." sabi ko sa kaniya. Pagdating sa topic tungkol kay Christy ay mabilis na lumaglag ang luha ni Claire."Salamat Edward. Wag kang mag-alala kahit mapaaga ang pagiging maayos ni Ate susundin ko pa rin ang kasunduan natin. Hindi ako babale." sabi niya sa akin."shhhhhh wag mo munang intindihin yun." sa isip isip ko ay ayoko ng magkaruon ng kontrata sa pagitan naming dalawa."okay sige" yumakap siya ng mahigpit sa akin habang kami ay nakahiga."So, ayos na tayo ha? Tapos na bangayan natin?" bulong ko sa kanya, sabay hag
Makaraan ang ilang araw matapos ang aming pagbisita kay Ate Christy, naging abala kami ni Edward sa pagsasaayos ng lahat ng papeles para sa kanyang pagpapagamot. Sa tuwing naiisip ko ang sakripisyo at tulong ni Edward, napapangiti ako kahit pa may pangamba sa puso ko. Alam kong napakalaki ng pinasok naming laban, pero sa tuwing nakikita ko si Edward, nararamdaman kong kaya ko lahat.Isang umaga, habang nag-aayos kami sa sala, lumapit si Edward na may dalang dokumento. "Claire, may isa pang kailangan nating asikasuhin," sabi niya habang nakatingin sa akin nang seryoso."Anong kailangan, Edward?" tanong ko, ramdam ang kaba sa boses ko."May kailangan tayong kumpirmahin para sa kaso. Kailangan nating makita ang dating mga doktor ni Ate Christy para makuha ang mga dokumento at eksaminasyon noon pa man ,mga record na maaaring makatulong sa pagdinig sa kaso," paliwanag niya.Tumango ako, alam kong magiging mahirap ang proseso, pero alam kong tam
Edward POVHabang nagmamaneho ako pauwi mula sa ospital, tahimik lang si Claire sa tabi ko, ngunit ramdam ko ang pasasalamat niya. Paulit-ulit siyang humihinga nang malalim, at sa bawat sandali ay naririnig ko ang kanyang mga bulong ng “Salamat, Edward.” Hindi niya matigil ang pasasalamat sa akin, at sa tuwing naririnig ko ito, napapaisip ako kung paano niya napagtitiisan ang lahat ng sakit at bigat na dinadala niya para kay Ate Christy. Ang tagal ng panahon na pinagtiisan niya ang ganuong sitwasyon. Napailing na lang ako sa aking sarili.Hindi ko rin akalain na ganuon pala kalala ang pinagdaanan ni Christy. Hindi ko inisip na magkakaroon siya ng ganitong klaseng pagsubok sa buhay. Hinawakan ko ang kamay ni Claire habang patuloy akong nagmamaneho, pinaparamdam ko sa kanya na hindi siya nag-iisa. “Claire, nandito lang ako para sa’yo, para kay Christy. Huwag kang mag-alala, hindi kita iiwan sa laban na ‘to,” bulong ko sa kanya.
Natahimik kami ni Edward, at sa mga sandaling iyon, tila nawala ang buong mundo sa paligid. Humalik siya sa akin at ilang minuto pa kaming nagmuni muni. Nakaupo pa rin ako sa kanyang kandungan, at kahit walang salitang lumalabas sa aming mga labi, alam kong pareho kaming nakadarama ng isang bagay na higit pa sa anumang pwedeng ilarawan ng mga salita. Tinitigan ko siya, at sa mga mata niya, nakita ko ang lalim ng kanyang pagmamahal, ang pangakong hinding-hindi siya bibitaw. Hinaplos niya ang buhok ko, pinalapit ako nang bahagya, at sa malamig na opisina, naramdaman ko ang init ng kanyang pagyakap. "Claire…"bulong niya, boses na puno ng damdaming hindi ko mawari. "Hmm?" tugon ko, nakatitig pa rin sa kanya, ninanamnam ang sandaling iyon. Ngumiti siya, isang ngiti na parang nagsasabing sa kabila ng lahat ng pagsubok, andito siya para sa akin. "Hindi ko maipaliwanag… pero alam mo bang ikaw ang nagbibigay ng direksyon sa lahat ng ginagawa ko? Alam mo bang lately nagiging stress relie
CLAIRE POV Habang papalapit kami sa bahay ng mga magulang ni Edward, naramdaman ko ang kakaibang kaba sa dibdib ko. Parang ang bilis ng tibok ng puso ko, at hindi ko maiwasang kabahan sa pagharap sa kanila. Alam kong nakilala na nila ako noon pa, noong bata pa kami ni Edward. Pero ngayon ay ibang kwento na dati’y magkababata kami; ngayon ay asawa na ako ng anak nila. Huminga ako nang malalim at sinubukang kalmahin ang sarili. Hinawakan ni Edward ang kamay ko, at nagbigay siya ng isang mapanatag na ngiti. “Andito lang ako, Claire,” bulong niya sa akin, at kahit papaano’y gumaan ang pakiramdam ko. Pagdating namin sa loob ng bahay, sinalubong kami ng mga magulang niya, parehong nakangiti. Agad akong pinakilala ni Edward, hawak pa rin ang kamay ko, “Mom, Dad, gusto kong ipakilala sa inyo ang asawa ko—si Claire. Kilala niyo naman po siya yung kababata ko nuon sa Nueva Ecija?! Nung nakatira pa tayo sa farm” sabi ni Edward na walang pag aalinlangan sa kaniyang mga magulang Naramdaman
Habang kumakain, panay ang tanong sa amin ng daddy ni Edward tungkol sa aming buhay mag-asawa. “So, kamusta naman ang buhay niyong dalawa?” tanong niya, may konting kilig sa kanyang boses. Napatingin ako kay Edward at sabay kaming napangiti. “Masaya naman po,” sagot ko, “Medyo naninibago pa rin pero… masaya.” “Masaya lang?” biro ni Edward, kunwaring may tampo. “Ang sabi mo kanina, ako raw ang nagpapasaya sa’yo araw-araw!” Nagtawanan silang lahat, medyo nahiya ako sa kalokohan ni Edward. “Ewan ko sa’yo,” biro ko pabalik, tapos ay kinurot ko siya sa braso. Nakangiti ang Mommy ni Edward habang pinagmamasdan kami. “Alam niyo, natutuwa akong makita kayong dalawa. Hindi ko akalaing ang mga biruan ninyo noon ay magiging pagmamahalan ngayon. Claire, kung gaano ka kabait noon, nakita kong hindi ka nagbago.” Nagkatinginan kami ni Edward, at napangiti ako nang magaan. “Maraming salamat po, tita—ah, mommy,” sagot ko, natutuwang nasanay na rin sa bagong tawag ko para sa kaniya. “Basta’t tand
Nagpatuloy pa sa pagsasalita si Mr. Rivera. “Alam kong biglaan ito, at bibigyan kita ngayong araw upang pag-isipan ang inaalok ko. Ngunit nais kong ipaalala sa’yo na ang ganitong pagkakataon ay hindi palaging dumarating. You have the talent and the experience. I believe in you, Frances.”Tumango siya, ngunit nanatiling tahimik. Naramdaman niyang nakatitig sa kanya ang CEO marahil hinihintay ang kanyang sagot, ngunit kailangan niyang mag-isip.Huminga siya nang malalim at marahang ngumiti. “Maraming salamat po sa tiwalang ibinigay ninyo sa akin Sir. Hindi ko po kayo bibiguin. Pag-iisipan ko po ito ng maiigi.”Sa sandaling iyon, alam niyang isa itong bagong kabanata sa kanyang buhay kung tatanggapin niya, isang hamon na kailangan niyang harapin, kasama man o wala si Arthur sa kanyang tabi.Pagkatapos ng meeting kay Mr. Sandro Rivera, bumalik si Frances sa kanyang opisina na may halong kaba at pananabik. Hindi niya lubos akalain na isang malaking pagbabago ang darating sa kanyang buhay s
After a weekMaagang gumising si Arthur upang maghanda para sa kanyang flight patungong US. Ilang buwan siyang mawawala para sa isang mahalagang training program na kailangan niyang tapusin para sa kanyang trabaho kasama rin niya si Frank sa byahe na ito. Habang tahimik niyang isinusuksok ang kanyang mga gamit sa maleta, lumingon siya sa natutulog na si Frances. Mahimbing ang tulog nito, ngunit hindi maikakaila ang bahagyang kunot sa noo nito, tanda ng pagod mula sa trabaho. Nitong mga nakaraang araw nakikita niya ang dedikasyon ng kaniyang asawa sa trabaho at masaya siya as long as masaya ang asawa niya sa kaniyang ginagawa. Marahang lumapit si Arthur sa kanya at hinaplos ang pisngi nito. Alam niyang mahirap para kay Frances ang mga susunod na buwan, lalo na’t sanay na silang laging magkasama. Pero kailangan niya itong gawin. “Frances,” mahina niyang bulong habang hinahalikan ang noo nito.Dahan-dahang dumilat ang asawa at bahagyang nagulat ngunit agad siyang tinignan. “Anong oras
Bahagyang tumango si Arthur. Hindi lingid sa kanya na may kakayahan siyang humusga ng pagkatao sa unang tingin, at sa tingin niya, si Mia ay isang taong may malinis na intensyon. Walang kasakiman o lihim na agenda sa likod ng kanyang mga salita.At iyon ay isang bagay na bihira niyang makita sa mundo ng mga taong may kapangyarihan."Kilala mo naman na si Frank, hindi ba?”Hindi man lang nag-abala si Mia na itigil ang pagkain at walang pakialam na tumugon."Oo , sus dati ko pa yan nakikita si kuya frank pag pumupunta ako kila frances pero palagi siyang busy ."Isang palaisipan kay Frances kung bakit biglang pinagpapareha din ni Arthur sina Mia at ang Kuya Frank niya. “Well Mia, alam mo namang gwapo si Kuya diba? Bakit kaya hindi na lang kayo ang maging mag dyowa? Para naman maging kapatid na talaga kita. Single na yan. Hahaha. Kuya ligawan mo na si Mia” pangungulit ni Frances sa kapatid niya at sa kaniyang kaibigan.“Hayst Frances—”“Sige na Kuya. Aba para naman lagi tayong double dib
Sa kabila ng kanyang galit at pagkabalisa, unti-unting nabuo sa isipan ni Aljur ang isang posibleng sagot, ang lalaking bumugbog sa kanya sa loob ng box noong gabing iyon! Matindi ang galit niya at handa siyang patayin it pero sa kabila ng dami ng kaniyang koneksyon ay nagtataka siya. Bakit hindi niya makita ang lalaking may gawa noon sa kaniya.Mula sa kabilang linya ng telepono, maririnig ang mahinang tawa ni Nancy."Ang tanga mo talaga! Hindi mo pa ba nakukuha ang ibig kong sabihin? Ang may gawa sayo ng nangyayari ngayon at ang lalaking kinaiinisan ko ay iisa lang.” aniya, puno ng panunuya."Magsalita ka! Sino?! " sigaw ni Aljur, halos sumabog sa galit. "Papatayin ko ang hayop na yun! Sisiguraduhin kong makakaganti ako sa kaniya! At siya pa ang may kakapalan ng mukha na pa imbestigahan ako?!” Pero walang pakielam si Nancy sa kung anong galit ni Aljur, isa lang ang gusto niyang mangyari mapasunod niya si Aljur "Aljur, hay naku walang akong oras sa mga kakaganyan mo! Puro ka salita
Sa sobrang galit ni Nancy, parang ay makikita mo na ang butas ng kaniyang ilong sa laki. Itinaas ni Arthur ang kanyang kamay bilang pagpapa-alam sa mga ito at pumasok na sila sa loob ng restaurant. “Ow mrs. Cervantes baka gusto mong imibitahan ka ng isang hamak na pilot para makapasok sa loob?” pang aasar na sabi ni Arthur“Tse… hay naku Frances tignan mo ang ugali ng asawa mo! Sinasabi ko na sayo itim ang budhi ng lalaking iyan. Kung alam mo lang! Haist!” Biglang napagtanto ni Frances na mukhang napaka-pikunin ng kanyang asawa. Natawa siya at hinila na ang kamay ng kaniyang asawa papasok.“Let’s go na hubby!”Hindi naman na nakipagtalo pa si Arthur sa kaniyang asawa . sumunod na din sa kanila sila Frank at Mia na sa mga oras na yun ay nakangiti din.Pagpasok nila sa Restaurant, nanlaki ang mga mata ni Mia sa ganyan ng interior design ng restaurant na ito. Isa kasi itong art museum restaurant kaya din mahal ang presyo ng mga pagkain sa loob. Sa sobrang tuwa ay panay ang kaniyang p
Dahil sa nangyari halos lumuwa ang mga mata ni Frank at piit na piit na bumalihit ng tawa dahil sa buong buhay niya, sa paninilbihan kay Arthur ay ito ang unang beses na nakita niyang napahiya ito.Lumapit si Frank kay Arthur at bumulong.“Haha.. ano ka ngayon Arthur?! Ilabas mo ang tapang mo sa harapan ng kapatid ko! Tignan natin kung hindi umusok yang pwet mo sa pagpapaliwanag kay Frances pag uwi niyo ng bahay!” natatawang sabi ni Frank sa kaibigan niya. Matalim siyang tinignan ni Arthur at pasimpleng pinandilatan ng mata. “shhh…Frank—”“Hahhaha okay sorry.” sabi ni Frank at halos bumulong sa gilid niya “haha tiklop ka pala pagdating sa kapatid ko pero pag nasa labas naku na lang?! Shu shu shu..” sisipol sipol na sabi ni Frank at pilit na tumitingin sa ibang parte ng mall paiwas sa mga mata ni Arthur!Habang ang lahat ay nagbibigay ng kaniya-kaniyang opinyon. Sinamantala iyon ni Frances para magsalita. "Oo nga, kaya nga sobra akong nagpapasalamat kay Tita Nancy at Joyce dahil kun
"Talaga lang? Pinakawalan mo si Frances ng ganun-ganun lang?" Kumunot ang noo ni Mrs. Cervantes, nadako ang mata niya kay Arthur na noon ay kumapit sa aking mga kamay. "Fuck, Frances, hindi ka naman siguro itinulak sa pilotong ito, 'di ba?"Hindi napigilan ni Frances ang palihim na pagtawa. Nakilala na niya ang asawa ng chairman na ito noon. Direktang magsalita at bukas-palad ang matanda, sinasabi nito kung anumang gusto niyang sabihin ng hindi nag-iisip. Sa sandaling ito, alam din ni Frances na nagsasalita lamang si Mrs. Cervantes para ipagtanggol siya at wala siyang balak kutyain si Arthur. Napansin ni Arthur ang ngiti sa mga labi ni Frances, kaya't medyo nanigas ang kanyang ekspresyon at sumulyap kay Mrs. Cervantes. "Tama, tinulak siya ni Nancy at Joyce sa isang hamak na piloto lang na kagaya ko! May masama ba dun?” malamig na sabi ni Arthur."Fuck! Ano ba yan"Tinitigan ni Mrs. Cervantes si Arthur nang may pag-alipusta, pagkatapos ay humarap kay Frances saka hinawakan muli ang
Sa kalagitnaan ng aming byahe, si Frank, na abalang nagmamaneho, ay napatingin sa akin at biglang nagtanong. "Diba ikaw yung kaibigan ni Frances nung high school pa siya?” tanong niya ng may mapungay na mata“Oo , hehe naalala mo pa pala ako Kuya Frank!” “Oo naman palagi kang kasama ni Frances. Kamusta naman ang trabaho niyo? “ “Okay naman. Kaya lang minsan siyempre hindi maiiwasan ang pressure, hindi sa trabaho kundi sa mga ka trabaho. Haha” sagot ko sa kaniya“Ganyan talaga, pero pag nagtagal naman kayo sa linyang yan magiging komportable na din kayo!” tugon niya sa akin“Kaya nga!” muli niyang binalik ang kaniyang tingin sa unahan ng sasakyan. Hindi naman na din ako nagsalita. Haist inis, bakit ba napaka-manhid ng lalaking ito. Hindi ba niya alam na mula pa noon kung gaano nahuhumaling si Frances kay Arthur ay ganuon din ang pagkabaliw ko sa kaniya. Nakakainis naman. Grrr…pero ang gwapo talaga ni Frank. Maingay na sigaw ng utak ko habang nakatitig sa kaniya. Hindi ko maiwasang
ARTHUR POVNapahinto ako "Bakit?""Hey mister hindi ba sinabi mong masama ang pakiramdam mo dahil sa kumakalat na flu! May flight ka pa kaya magpahinga ka.You need to take care of yourself, hindi ka pwedeng magpalipad ng eroplano at basta ng hindi maayos ang kondisyon mo. I heard na magkakaruon ka ng 1 week straight flight?!”Hindi ako nakikinig sa kaniya, tinutuloy ko lang ang paghalik sa kaniyang tainga at bahagyang bumulong habang tuloy tuloy ang aking paghalik sa kaniya.“Okay lang yan. Matagal pa naman yun! May panahon pa kong makapag pahinga. Para naman ma exercise ko tong muscle ko.” Ibinaba ko ang aking ulo at ipinagpatuloy ang paghalik sa kanya. Hindi na nakatiis si Frances, at mabilis na hinawakan ang kamay ko. "Arthur, please wag muna?"Tumigil ako sa kaniya at nakangiting tumingin kay Frances "Okay, i’m sorry. Okay ka lang ba? Nanginginig ka?"“oka y lang ako, matulog na tayo muna okay?”Pagsabi ko ay niyakap ko siya mula sa likuran at mahina ko siyang binulungan "si