Still raining outside. I left my unfinished homeworks on my study table. There's just something in this kind of weather that makes me sad, gloom, and alone but strangely, I want to feel it, feels like home. Maybe these was the feeling that linked to my idea of what is home or what feels like without having a home.
For a long time of being on my own, perhaps it is the reason why I'm used to it, learned to like it.
Aminado si Jethro na minsa'y pinapantasiya niya si Belle na mula pagkabata ay matalik na niyang kaibigan. 'I hate myself for somehow objectifying Belle. But how can I resist?'Ang pamilya ni Belle ay buhos ang supporta sa Jasperwall foundation, isang foster home para sa mga abused at abandoned children katulad ni Jethro. Bilang isang foster child na galing sa JWFoundation, tanging ang pamilya ni Belle ang naging larawan ni Jethro ng isang pamilya.
The alarm rings again.Sa pagkakataong 'to ay obligado na akong bumangon. Naka-set ang alarm ko ng tatlong beses- 5:00, 5:05, 5:10am. Madalas, sinu-snore o di kaya ay di ko papansinin ang unang alarm. Gigising nalang ako sa pangalawa o pangatlo. Madalas, sa pangatlo. Hindi ko rin alam kong bakit ko pa isinet ang alarm clock ng tatlong beses kung di ko lang din naman gigisingan. May mga bagay lang talaga akong ginagawa na ang dahilan ay, wala lang.Monday mornings are always the hardest. I mean, I always find it hard to wake up each morning, it's just, mondays mornings are different kind of hard. I dont know, siguro' isa lang din to sa mga wala lang ko.Eyes still closed, I stretched my left arm reaching the alarm and poked it until it stops. Rise, stretch, jump out of bed, fifty push ups, fifty squats. It took me eight minutes to do my normal-after-waking-uproutine. Egg sandwich is the best way to start the day especially after my normal-after-waking-up routine. Ang totoo niyan ay
Martes, pagkatapos ng klase ay dumiretso kaagad ako sa coffee shop kung saan ako pumapasok ng apat na beses sa isang Linggo. Alas tres hanggang alas otso e media ang shift ko sa tuwing may pasok maliban tuwing Miyerkules dahil walang akong pasok sa university. Tuwing Sabado't Linggo kapag tapos ko na lahat ng homeworks ay gugugulin ko ang halos buong araw sa parke. Isa hanggang dalawang beses sa isang buwan nalang din ako pupwedeng dumalaw sa JW foundation para mag assist sa mga social workers para sa mga gawain sa foster home.
"Jim ingat!" sigaw ko bago bumaba ng bus.Madalas naglalakad lang ako pauwi pag morning shift pero dahil ayokong mag antay ng matagal si Belle ay napilitan akong sumakay ng bus. Belle was never late in any occassion so she's now probably outside my apartment waiting for me. Hindi ako tumatakbo pero di ko rin masasabing lakad parin bang matatawag sa tulin kong to. I took the elevator to 5th floor. Hindi ako nagkamali, paglabas ko ng elevator ay nakita ko kaagad si Belle na nakasandal sa pintuan ng apartment ko. Nakatsinelas, plain white shirt at kulay brown na
7pm is the peak of the coffee shop. I myself can't even understand why some people love to drink coffee at seven when most people must have been eating dinner by this time."Di ko talaga maintindihan kung ba't sa ganitong oras dumadagsa ang customers satin." Jim mutters while placing the orders in the serving plate."Gusto nila timpla mo." I smiled.
"Jet!"Papalabas ako ng El Vino ng marinig ko ang boses ni Belle na tinatawag ang pangalan ko. Napalingon ako. Tumatakbo siya papalapit at nang maabutan ako ay inabot niya ang balikat ko at napayoko sa hingal. Mukhang papuntang training si Belle na naka-table tennis attire.
"Sigurado kang di ka sasabay?" Paulit na tanong ni Jim bago kami maghiwalay. Sa pangatlong pagkakataon ay tumanggi ako. Inalok niya ako ng libreng pamasahe pero desidido akong maglakad. Siguro ay nag-aalala si Jim dahil malalim na ang gabi para maglakad pauwi. Sa tagal ko na dito sa bayan ni minsan ay di pa ako napahamak sa paglalakad sa gabi. May mas mataas pang posibilidad na makasalubong ang mga hayop mula sa nakapalibot na bundok kaysa makasalubong ng magnanakaw o kung ano man masasamang loob.
I rushed down the building.I'm almost ten minutes late. Exact 7am ang usapan at exact 7am din ako nagising.
Still raining outside. I left my unfinished homeworks on my study table. There's just something in this kind of weather that makes me sad, gloom, and alone but strangely, I want to feel it, feels like home. Maybe these was the feeling that linked to my idea of what is home or what feels like without having a home.For a long time of being on my own, perhaps it is the reason why I'm used to it, learned to like it.
Pinanalangin ko kagabi na kung maaari ay hindi ko makita, makasalubong o masipat manlang ang kahit na anino ni Miss Mina sa Univesity pero mukhang hindi pinagbigyan ng langit ang hiling ko.Ganun bako kasama?Para namang may takas ako? Pwede niya akong ipatawag sa counselor's office kung kailan niya gustuhin.
I left right after finishing my coffee. I got no answer to everything that bothers me of him. How can I get an answers if I didn't even ask at the first place?I finished the coffee faster than what I've planned. I can't stand the awkwardness I felt between us. Maybe it's just me, the awkward and him? he didn't feel the same way I guess. Why would he be awkward if he's okay with everything and he thinks everything is fine and Im fine.
It started raining as soon as I enter El Viño. I anticipated it so I go home early.Umasa akong makikita ko si Ben sa parke ngayong araw. He really mastered the art of hiding. Maliban sa coffee shop at sa Pines park ay 'di ko na alam ang iba pa niyang pwedeng puntahan.
I rushed down the building.I'm almost ten minutes late. Exact 7am ang usapan at exact 7am din ako nagising.
"Sigurado kang di ka sasabay?" Paulit na tanong ni Jim bago kami maghiwalay. Sa pangatlong pagkakataon ay tumanggi ako. Inalok niya ako ng libreng pamasahe pero desidido akong maglakad. Siguro ay nag-aalala si Jim dahil malalim na ang gabi para maglakad pauwi. Sa tagal ko na dito sa bayan ni minsan ay di pa ako napahamak sa paglalakad sa gabi. May mas mataas pang posibilidad na makasalubong ang mga hayop mula sa nakapalibot na bundok kaysa makasalubong ng magnanakaw o kung ano man masasamang loob.
"Jet!"Papalabas ako ng El Vino ng marinig ko ang boses ni Belle na tinatawag ang pangalan ko. Napalingon ako. Tumatakbo siya papalapit at nang maabutan ako ay inabot niya ang balikat ko at napayoko sa hingal. Mukhang papuntang training si Belle na naka-table tennis attire.
7pm is the peak of the coffee shop. I myself can't even understand why some people love to drink coffee at seven when most people must have been eating dinner by this time."Di ko talaga maintindihan kung ba't sa ganitong oras dumadagsa ang customers satin." Jim mutters while placing the orders in the serving plate."Gusto nila timpla mo." I smiled.
"Jim ingat!" sigaw ko bago bumaba ng bus.Madalas naglalakad lang ako pauwi pag morning shift pero dahil ayokong mag antay ng matagal si Belle ay napilitan akong sumakay ng bus. Belle was never late in any occassion so she's now probably outside my apartment waiting for me. Hindi ako tumatakbo pero di ko rin masasabing lakad parin bang matatawag sa tulin kong to. I took the elevator to 5th floor. Hindi ako nagkamali, paglabas ko ng elevator ay nakita ko kaagad si Belle na nakasandal sa pintuan ng apartment ko. Nakatsinelas, plain white shirt at kulay brown na