"Si Mindy talaga ang mali 'ron, pero tama siya sa isang bagay," tumingin ang matandang Master Shaw kay Sabrina nang malupit, at malupit na pinuna, "Ang babaeng ito, hindi siya kailanman naging mabuti!"Sinabi ni Sabrina, "Inaasahan ko na hindi niyo pagsisihan ang mga sinabi niyo! Ikaw, tanda! Ang pang habang buhay na edukasyon mo ay para lang sa wala! Ang buong buhay na kinagisnan mong magandang isang mabuting pamilya ay akto lang ang lahat!"Akto lang ang lahat ng iyon!"Hindi makatotohanan!"Ang iyong katayuan sa buhay ay nakuha lamang sa hindi tamang pamamaraan!"Bigla kong naintindihan kung bakit lumayaw ang iyong anak na babae mula sa inyong bahay!"Dahil iniisip niya na ang lalaking katulad mo, na nangisda para sa karangalan na hindi tama, ay hindi karapat-dapat na maging kanyang ama!"Hindi ka karapat-dapat!"Isang matanda na walang modo!"Puno ng luha ang mukha ni Sabrina nang pinagsabihan niya ang matandang punong Shaw. Minsan lamang siya umiyak mula nang pagkabata
"Huwag kang pumunta rito! Galit ako sa'yo! Hmph! Kakamuhian kita habang buhay! Nandidiri ako sa tuwing nakikita kita!" ang batang babae ay umuungol na sa galit dahil sa matanda. Sa biglaang pagkakataon, ang ungol ang nagpagising sa matanda. Ang maliit na batang ito sa kanyang harapan ay anak ng kaaway ng kanyang apo. Paano siya nakabuo ng pagmamahal sa batang ito?Itinaas ng matandang punong Shaw ang kanyang ulo at tiningnan si Sebastian, at malupit pa rin siya habang sinabi kay Sebastian, "Sebastian, nakita mo rin ito; kahit ang bata ay naimpluwensiyahan niya ng masama. Tulad ng mga bagay na nagawa niya sa apo ko mismo... Sabihin mo sa akin, paano kita susuportahan? Ang bagay lamang na magagawa ko at ang tanging paraan para protektahan ang aking apo sa ngayon ay ibigay ang buong suporta sa Star Island upang depensahan ang iyong pananakop."Matapos marinig ang sinabi ng matanda, lalong humikbi si Sabrina. "Pareho lang kayo ng iyong apo! Mga walang hiya!"Tumingin sa kalangitan
Biglaang umupo si Sebastian. "Anong mayroon, Kingston?""Master Sebastian, sa wakas ay nalaman kong..." dapat na sasabihin ni Kingston ay 'babaeng palaboy', ngunit ay binago niya ang mga salita bago ito lumabas sa kanyang bibig, "ang residente ni madam.""Ano?" Sa oras na ito, talagang natigilan si Sebastian. Si Sabrina, na nasa kanyang mga bisig, ay hindi mapigilang nagtanong, "Anong mayroon, Sebastian? Tungkol ba ito sa kompanya? Naging abala ka noong nakaraan, pero sinabihan pa rin kita na sundan ako sa mga Shaw at tulungan ako."Nakaramdam siya ng paumanhin habang pinagmamasdan ang kanyang asawa. Umiling si Sebastian, "Lalabas ako para harapin ang mga importanteng bagay."Tumango si Sabrina. "Sige lang. Huwag mong pagurin ng sobra ang sarili mo.""Matulog ka nang mabuti. Makakakita ka muna ng sopresa bukas ng umaga."Umalingawngaw ang pagod na boses ni Sabrina sa gulat, "Talaga? Hihintayin ko ang sorpresa mo.""Matulog ka nang mabuti!""Okay!"Talagang inaantok na siya
"Imposible! Hindi ako niloloko ng sarili kong mga mata , nakita ko siyang pumasok.” Naramdaman ni Kingston na para siyang nakakita ng multo. Umiling si Sebastian. "Mahaba ang gabi, at medyo nakatulog tayo.Maaring nakaalis siya nang hindi natin nararamdaman. Malamang ay intensyon niyang magtago sa atin. Kung hindi niya nais na makita tayo, at dumating tayo kasama ang isang kahanga-hangang mga tao, tiyak na hindi natin mahahanap ang taong ito."Ang kanyang tono ay may tunog ng pagkabigo. Nang umalis siya sa bahay kagabi, sinabi pa niya kay Sabrina na bibigyan niya siya ng isang malaking sorpresa sa umaga. Sa pagtingin sa sitwasyon ngayon, tiyak na hindi niya maibigay ang sorpresa na ipinangako niya kaninang umaga. "Iiwan ang isang tao na tahimik at lihim na obserbahan ang lugar na ito. Lahat kayo, maari na kayong umalis.” Sinabi ni Sebastian na walang ekspresyon sa kanyang mukha. "Opo! Master Sebastian.” Nakaramdam ng paumanhin si Kingston. Sa kabutihang palad, ang pag-uugali ni Sebas
Si Sabrina ay may tamad na ngiti sa kanyang mukha. "Anong uri ng sorpresa?"Talagang hindi siya makapag-isip ng anuman.Si Sebastian ay palaging isang malamig at matigas na tao, at hindi niya alam kung paano malugod ang isang babae. Samakatuwid, tunay na hindi maisip ni Sabrina kung anong uri ng sorpresa ang ibibigay niya sa kanya. Gayunpaman, nakita niya ang lalaki na maabot ang kanyang kamay mula sa kanyang likuran hanggang sa harap ng kanyang sarili.May hawak siyang palumpon sa kanyang kamay. Hindi ito ang mga uri ng pinong rosas na binili mula sa tindahan.Ito ay ilang mga uri ng mga wildflowers na pinagsama sa isang malaking bungkos sa halip.Agad na natigilan si Sabrina. "Mahal, ikaw ..."Mahilig siya sa lumalagong mga bulaklak at halaman, ngunit hindi pa niya sinabi sa kanya dati. "Kinuha mo ba ... Kinuha mo ba sila ‘nong umaga?” Tanong ni Sabrina.Hindi siya sinagot ng lalaki, ngunit sinabi lamang ng kaswal, "Mabilis lang akong bumangon at inilagay ang mga ito sa isang
Sa kabilang dulo ng linya, mabilis na kinuha ni Ruth ang tawag. "Kumusta, Sabrina. Nasaan ka?"Ngumiti si Sabrina. "Nasa bahay ako. Kumusta ka? Nasaan ka?"Sinulyapan ni Ruth si Ryan sa tabi niya pagkatapos ay bigla siyang namula ng kaunti. "Wala akong lugar na pupuntahan, kaya nakitira ako dito sa bahay ni Ryan ngayon. Sabrina, gusto... gusto ko sana tanungin ang tungkol sa opinyon mo.”"Anong opinyon?” Nagtaka si Sabrina."Ang ... Ang mga magulang ko..."“Huwag mo silang patawarin! Ang hindi pagpapadala sa kanila sa bilangguan ay ang pinakadakilang kabutihang-loob sa kanila!” ani Sabrina.Sinabi ni Ruth, "Sige, naiintindihan ko, Sabrina! Hahabulin ko sila ngayon! "Tanong ni Sabrina, "Ano? Ang iyong mga magulang, sila ay... ""Nasa pintuan sila ng mansyon ni Ryan," sabi ni Mindy na walang katumbas na kalungkutan. "Itinaas nila ako ng higit sa dalawampung taon, at hindi ko pa sila nakita na nagmamalasakit sa akin. Gayunpaman, ngayon, para sa aking pinsan, talagang dumating sil
Lumingon sila Mr. at Mrs. Mann sa likod at nakita si Marcus, na may seryosong ekspresyon, at nakatayo sa likod nila.Agad namang nagmadali si Mrs. Mann papunta sa kanya. "Master Shaw! Nandito ka pala, Master Shaw. Mahal na mahal mo si Mindy noon pa man. Hindi mo pwedeng panoorin na lang si Mindy na masangkot sa gulo at hindi siya iligtas, di ba? Tingnan mo, bilang tito at tita ni Mindy, naaawa din kami para kay Mindy. Ikaw ang totoong pinsan niya..."Kumawala si Marcus kay Mrs. Mann. "Masyado niyong hinahangaan ang pamangkin niyo."Sabi ni Mrs. Mann, "Oo, wala kasing magulang si Mindy simula nung bata pa siya, kaya bilang tito at tita niya, natural lang na bigyan namin siya ng sobrang pagmamahal at atensyon.""At sobra na kayong mabait niyan?" tinanong siya ulit ni Marcus.Tumango si Mrs. Mann na parang isang manok na tumutuka sa mga buto. "Kami ay mga taong malambot at mabuti ang puso..."Sa puntong ito, si Mrs. Mann ay talagang nag-aalangan na aminin ang mga pagkakamali niya, p
"Pa..." Tinawag siya ni Ruth sa likod niya sa isang napakalungkot na paraan."..." Tumigil si Mr. Mann sa pwesto niya, pero hindi siya lumingon.Masyadong siyang nahihiya na humarap kay Ruth.Mas lalo pa siyang nahihiyang humarap sa yumao niyang kapatid at hipag."Pa, ikaw at ang yumao mong kapatid ay totoong magkapatid, di ba? Gusto ko sana malaman kung paano ka nakakatulog tuwing gabi sa mahigit na dalawampung taon? Hindi ka ba natatakot sa karma o sa paghihiganti?" Nang tanungin ito ni Ruth, tumulo ang luha sa mukha niya.Matapos na tanungin yun, tumawa na naman si Ruth nang mag-isa. "Oo nga pala! Natanggap mo na ang parusa sayo, di ba?"Si Mindy Mann, ang pinakamamahal mong pamangkin!"Dapat naghihirap siya na parang dumadaan sa purgatoryo dito sa lupa, tama ba?"Nang marinig niya ito, tumulo ang mga luha sa mukha ni Mr. Mann.At nagkataon naman, sa oras na ito, tumunog ang phone niya. Sinagot ni Mr. Mann ang tawag habang nanginginig ang kamay. "Hello...""Pa...Papa, tulu
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu