Si Sabrina ay may tamad na ngiti sa kanyang mukha. "Anong uri ng sorpresa?"Talagang hindi siya makapag-isip ng anuman.Si Sebastian ay palaging isang malamig at matigas na tao, at hindi niya alam kung paano malugod ang isang babae. Samakatuwid, tunay na hindi maisip ni Sabrina kung anong uri ng sorpresa ang ibibigay niya sa kanya. Gayunpaman, nakita niya ang lalaki na maabot ang kanyang kamay mula sa kanyang likuran hanggang sa harap ng kanyang sarili.May hawak siyang palumpon sa kanyang kamay. Hindi ito ang mga uri ng pinong rosas na binili mula sa tindahan.Ito ay ilang mga uri ng mga wildflowers na pinagsama sa isang malaking bungkos sa halip.Agad na natigilan si Sabrina. "Mahal, ikaw ..."Mahilig siya sa lumalagong mga bulaklak at halaman, ngunit hindi pa niya sinabi sa kanya dati. "Kinuha mo ba ... Kinuha mo ba sila ‘nong umaga?” Tanong ni Sabrina.Hindi siya sinagot ng lalaki, ngunit sinabi lamang ng kaswal, "Mabilis lang akong bumangon at inilagay ang mga ito sa isang
Sa kabilang dulo ng linya, mabilis na kinuha ni Ruth ang tawag. "Kumusta, Sabrina. Nasaan ka?"Ngumiti si Sabrina. "Nasa bahay ako. Kumusta ka? Nasaan ka?"Sinulyapan ni Ruth si Ryan sa tabi niya pagkatapos ay bigla siyang namula ng kaunti. "Wala akong lugar na pupuntahan, kaya nakitira ako dito sa bahay ni Ryan ngayon. Sabrina, gusto... gusto ko sana tanungin ang tungkol sa opinyon mo.”"Anong opinyon?” Nagtaka si Sabrina."Ang ... Ang mga magulang ko..."“Huwag mo silang patawarin! Ang hindi pagpapadala sa kanila sa bilangguan ay ang pinakadakilang kabutihang-loob sa kanila!” ani Sabrina.Sinabi ni Ruth, "Sige, naiintindihan ko, Sabrina! Hahabulin ko sila ngayon! "Tanong ni Sabrina, "Ano? Ang iyong mga magulang, sila ay... ""Nasa pintuan sila ng mansyon ni Ryan," sabi ni Mindy na walang katumbas na kalungkutan. "Itinaas nila ako ng higit sa dalawampung taon, at hindi ko pa sila nakita na nagmamalasakit sa akin. Gayunpaman, ngayon, para sa aking pinsan, talagang dumating sil
Lumingon sila Mr. at Mrs. Mann sa likod at nakita si Marcus, na may seryosong ekspresyon, at nakatayo sa likod nila.Agad namang nagmadali si Mrs. Mann papunta sa kanya. "Master Shaw! Nandito ka pala, Master Shaw. Mahal na mahal mo si Mindy noon pa man. Hindi mo pwedeng panoorin na lang si Mindy na masangkot sa gulo at hindi siya iligtas, di ba? Tingnan mo, bilang tito at tita ni Mindy, naaawa din kami para kay Mindy. Ikaw ang totoong pinsan niya..."Kumawala si Marcus kay Mrs. Mann. "Masyado niyong hinahangaan ang pamangkin niyo."Sabi ni Mrs. Mann, "Oo, wala kasing magulang si Mindy simula nung bata pa siya, kaya bilang tito at tita niya, natural lang na bigyan namin siya ng sobrang pagmamahal at atensyon.""At sobra na kayong mabait niyan?" tinanong siya ulit ni Marcus.Tumango si Mrs. Mann na parang isang manok na tumutuka sa mga buto. "Kami ay mga taong malambot at mabuti ang puso..."Sa puntong ito, si Mrs. Mann ay talagang nag-aalangan na aminin ang mga pagkakamali niya, p
"Pa..." Tinawag siya ni Ruth sa likod niya sa isang napakalungkot na paraan."..." Tumigil si Mr. Mann sa pwesto niya, pero hindi siya lumingon.Masyadong siyang nahihiya na humarap kay Ruth.Mas lalo pa siyang nahihiyang humarap sa yumao niyang kapatid at hipag."Pa, ikaw at ang yumao mong kapatid ay totoong magkapatid, di ba? Gusto ko sana malaman kung paano ka nakakatulog tuwing gabi sa mahigit na dalawampung taon? Hindi ka ba natatakot sa karma o sa paghihiganti?" Nang tanungin ito ni Ruth, tumulo ang luha sa mukha niya.Matapos na tanungin yun, tumawa na naman si Ruth nang mag-isa. "Oo nga pala! Natanggap mo na ang parusa sayo, di ba?"Si Mindy Mann, ang pinakamamahal mong pamangkin!"Dapat naghihirap siya na parang dumadaan sa purgatoryo dito sa lupa, tama ba?"Nang marinig niya ito, tumulo ang mga luha sa mukha ni Mr. Mann.At nagkataon naman, sa oras na ito, tumunog ang phone niya. Sinagot ni Mr. Mann ang tawag habang nanginginig ang kamay. "Hello...""Pa...Papa, tulu
"Ano pang alam ko?" Ngumisi si Ruth at nagtanong, "Ano pa ba ang ibang bagay na tinatago niyo sa akin ng mga magulang mo, ang ibig kong sabihin ng totoo mong mga magulang?"Sa kabilang linya, sinabi ni Mindy, "Ikaw... Basta pumunta ka dito para iligtas ako, sasabihin ko sayo. Siguradong sasabihin ko sayo.""Sige! Pupunta ako dyan para iligtas ka!" Pumayag si Ruth.Pagkatapos niyang ibaba ang phone, tumingin si Ruth kay Marcus nang may halo halong ekspresyon. "Hindi ko talaga inasahan na magiging ganito ang mga bagay. Ako... Ang mga magulang ko pala...""May magandang tyansa na ikaw talaga ay totoo kong pinsan, at si Mindy ay impostora mo lang," Pinatigil ni Marcus si Ruth at sinabi.Sa oras na ito, si Ryan, na nasa gilid lang, ay nagulat. "Hoy! Tama lang yan! Marcus, mas magiging malapit pa ang relasyon natin simula ngayon."Mainit na tinawag ni Marcus, "Ruth..."Pero, si Ruth ay wala talagang bahid ng kasiyahan sa mukha niya.Hindi siya maka-angkop sa biglaang pagbabago tulad
Ngumiti na lang si Ruth nang nakatikom ang bibig niya, hindi na siya sumagot pa.Ang kotse ay nakarating na din sa labas ng kahina-hinalang hotel.Ito ay ang parehong ganito kaaga at ang parehong lugar. Sa pagkakataong ito, si Ruth ang nakakita sa pants ni Mindy na nasa basurahan sa labas ng maliit na entrada.Hindi na talaga nakakaramdam ng awa si Ruth kay Mindy.Matapos nilang lumabas ng kotse, bumaba na si Ruth kasama sila Ryan at Marcus.Sa oras na ito, tamang tama lang ang pagdating ng babaeng amo.Nang makita niya si Ruth, nagulat ang babae, "Miss Mann... Ikaw... Pumunta talaga kayo nang personal sa pamamahay ko."Mukhang bumaliktad yata ang sitwasyon ngayon.Sa loob lang ng tatlong araw, ang babaeng ito na nasa harap niya ay nanggaling sa pagiging bilanggo at ngayon ay naging reyna.Hindi man lang sumulyap si Ruth sa babaeng yun; tinanong niya lang, "Nasaan si Mindy?""Siya nasa... nasa loob... Ay, Miss Mann, magtatanong lang ako. Nandito ka ba... para iligtas siya?" t
Sa ilalim ng madilim na ilaw, si Mindy ay nakahiga sa kama nang walang suot, at siya ay napapalibutan ng hindi bababa sa isang dosenang lalaki na nakahawak sa kanya.Merong linya sa labas ng kwarto.Silang lahat ay parang mga klase ng lalaki na nagtatrabaho sa construction site, at lahat sila ay walang kasing gaspang.Si Ruth ay napahabol ng hininga sa gulat nang makita niya ang eksena. Ito ay talagang mas malala kumpara sa pagtratong natanggap niya tatlong araw na ang nakakaraan."Tulong... Nagmamakaawa ako sa inyong lahat! Tulungan niyo ako!" Sa oras na ito, wala na talagang dignidad si Mindy.Kahit na pinagalitan siya ni Marcus dahil sa pagiging walang hiya ngayon lang at talagang kinamumuhian siya hanggang buto, nung oras na makita niya ito, hindi niya napigilan na maawa sa kanya."Ako, si Marcus Shaw ng Shaw family ng South City, ay nandito. Titingnan ko kung may magtangka pang galawin siya! Kahit na ito pa ang buong construction site niyo, sisirain ko yan, paano pa kayo mga
"Alam ko na kung paano kita babayaran," biglang nagsalita si Ruth."Sige po sabihin mo, Miss Mann." Ang babaeng amo ay napakagalang pa rin kay Ruth."Ang Mann family ay meron pang fully detached na bahay na may sariling courtyard sa probinsya, at sa tingin ko nagkakahalaga yun ng dalawang milyong dolyar kahit anong mangyari. Ayon sa sinabi ng mga magulang ni Mindy nung minsan, ang nakahiwalay na maliit na bahay ay isang ari-arian na dapat kay Mindy talaga, kaya kailangan niyo lang kunin ang bahay niyang yun ngayon at ibenta sa halagang dalawang milyon. Sapat na ang pera na yun para mabayaran ka, ang interes mo, pati na ang bayad sa taong binasag ko ang ulo. Sapat na yan para sa lahat.""Nagsasabi ka ba ng totoo?" tanong ng babae."Talagang totoo ito!"Tinanong din ni Mindy si Ruth sa gulat, "Paano mo nalaman?"Ngumiti si Mindy nang may panlalait. "Hindi mo siguro alam, 'no? Yan ang pagkakaiba ng hindi mo pagkakaroon ng nanay at tatay. Kahit na ang magulang ko ay totoong mga magul