"Pa..." Tinawag siya ni Ruth sa likod niya sa isang napakalungkot na paraan."..." Tumigil si Mr. Mann sa pwesto niya, pero hindi siya lumingon.Masyadong siyang nahihiya na humarap kay Ruth.Mas lalo pa siyang nahihiyang humarap sa yumao niyang kapatid at hipag."Pa, ikaw at ang yumao mong kapatid ay totoong magkapatid, di ba? Gusto ko sana malaman kung paano ka nakakatulog tuwing gabi sa mahigit na dalawampung taon? Hindi ka ba natatakot sa karma o sa paghihiganti?" Nang tanungin ito ni Ruth, tumulo ang luha sa mukha niya.Matapos na tanungin yun, tumawa na naman si Ruth nang mag-isa. "Oo nga pala! Natanggap mo na ang parusa sayo, di ba?"Si Mindy Mann, ang pinakamamahal mong pamangkin!"Dapat naghihirap siya na parang dumadaan sa purgatoryo dito sa lupa, tama ba?"Nang marinig niya ito, tumulo ang mga luha sa mukha ni Mr. Mann.At nagkataon naman, sa oras na ito, tumunog ang phone niya. Sinagot ni Mr. Mann ang tawag habang nanginginig ang kamay. "Hello...""Pa...Papa, tulu
"Ano pang alam ko?" Ngumisi si Ruth at nagtanong, "Ano pa ba ang ibang bagay na tinatago niyo sa akin ng mga magulang mo, ang ibig kong sabihin ng totoo mong mga magulang?"Sa kabilang linya, sinabi ni Mindy, "Ikaw... Basta pumunta ka dito para iligtas ako, sasabihin ko sayo. Siguradong sasabihin ko sayo.""Sige! Pupunta ako dyan para iligtas ka!" Pumayag si Ruth.Pagkatapos niyang ibaba ang phone, tumingin si Ruth kay Marcus nang may halo halong ekspresyon. "Hindi ko talaga inasahan na magiging ganito ang mga bagay. Ako... Ang mga magulang ko pala...""May magandang tyansa na ikaw talaga ay totoo kong pinsan, at si Mindy ay impostora mo lang," Pinatigil ni Marcus si Ruth at sinabi.Sa oras na ito, si Ryan, na nasa gilid lang, ay nagulat. "Hoy! Tama lang yan! Marcus, mas magiging malapit pa ang relasyon natin simula ngayon."Mainit na tinawag ni Marcus, "Ruth..."Pero, si Ruth ay wala talagang bahid ng kasiyahan sa mukha niya.Hindi siya maka-angkop sa biglaang pagbabago tulad
Ngumiti na lang si Ruth nang nakatikom ang bibig niya, hindi na siya sumagot pa.Ang kotse ay nakarating na din sa labas ng kahina-hinalang hotel.Ito ay ang parehong ganito kaaga at ang parehong lugar. Sa pagkakataong ito, si Ruth ang nakakita sa pants ni Mindy na nasa basurahan sa labas ng maliit na entrada.Hindi na talaga nakakaramdam ng awa si Ruth kay Mindy.Matapos nilang lumabas ng kotse, bumaba na si Ruth kasama sila Ryan at Marcus.Sa oras na ito, tamang tama lang ang pagdating ng babaeng amo.Nang makita niya si Ruth, nagulat ang babae, "Miss Mann... Ikaw... Pumunta talaga kayo nang personal sa pamamahay ko."Mukhang bumaliktad yata ang sitwasyon ngayon.Sa loob lang ng tatlong araw, ang babaeng ito na nasa harap niya ay nanggaling sa pagiging bilanggo at ngayon ay naging reyna.Hindi man lang sumulyap si Ruth sa babaeng yun; tinanong niya lang, "Nasaan si Mindy?""Siya nasa... nasa loob... Ay, Miss Mann, magtatanong lang ako. Nandito ka ba... para iligtas siya?" t
Sa ilalim ng madilim na ilaw, si Mindy ay nakahiga sa kama nang walang suot, at siya ay napapalibutan ng hindi bababa sa isang dosenang lalaki na nakahawak sa kanya.Merong linya sa labas ng kwarto.Silang lahat ay parang mga klase ng lalaki na nagtatrabaho sa construction site, at lahat sila ay walang kasing gaspang.Si Ruth ay napahabol ng hininga sa gulat nang makita niya ang eksena. Ito ay talagang mas malala kumpara sa pagtratong natanggap niya tatlong araw na ang nakakaraan."Tulong... Nagmamakaawa ako sa inyong lahat! Tulungan niyo ako!" Sa oras na ito, wala na talagang dignidad si Mindy.Kahit na pinagalitan siya ni Marcus dahil sa pagiging walang hiya ngayon lang at talagang kinamumuhian siya hanggang buto, nung oras na makita niya ito, hindi niya napigilan na maawa sa kanya."Ako, si Marcus Shaw ng Shaw family ng South City, ay nandito. Titingnan ko kung may magtangka pang galawin siya! Kahit na ito pa ang buong construction site niyo, sisirain ko yan, paano pa kayo mga
"Alam ko na kung paano kita babayaran," biglang nagsalita si Ruth."Sige po sabihin mo, Miss Mann." Ang babaeng amo ay napakagalang pa rin kay Ruth."Ang Mann family ay meron pang fully detached na bahay na may sariling courtyard sa probinsya, at sa tingin ko nagkakahalaga yun ng dalawang milyong dolyar kahit anong mangyari. Ayon sa sinabi ng mga magulang ni Mindy nung minsan, ang nakahiwalay na maliit na bahay ay isang ari-arian na dapat kay Mindy talaga, kaya kailangan niyo lang kunin ang bahay niyang yun ngayon at ibenta sa halagang dalawang milyon. Sapat na ang pera na yun para mabayaran ka, ang interes mo, pati na ang bayad sa taong binasag ko ang ulo. Sapat na yan para sa lahat.""Nagsasabi ka ba ng totoo?" tanong ng babae."Talagang totoo ito!"Tinanong din ni Mindy si Ruth sa gulat, "Paano mo nalaman?"Ngumiti si Mindy nang may panlalait. "Hindi mo siguro alam, 'no? Yan ang pagkakaiba ng hindi mo pagkakaroon ng nanay at tatay. Kahit na ang magulang ko ay totoong mga magul
Sabi ni Mr. Mann nang may dismayadong mukha, "Ang dahilan ng pagkamatay ng mga magulang mo, alam din ito ng pinsan mong si Marcus. Namatay sila dahil sa pagbagsak ng eroplano."Sa likod niya, tumango si Marcus at sinabi, "Ruth, ang pagkamatay ng mga magulang mo ay talagang dahil sa pagbagsak ng eroplano.""Kung ganon... Bakit niyo kami pinagpalit ng katauhan?" Tanong ni Ruth.Nung sinabi niya ito, umiiyak na siya.Sa totoo lang, sa estado ng pag-iisip niya ngayon, wala na rin siyang pakialam sa dangal at yaman ng Shaw family, pero sobra lang siyang dismayado tungkol sa ginawa ng tito at tita niya.Nang makita ang pag-iyak ni Ruth, nagkaroon ng guilty na ekspresyon sa mukha ang tito niya.Hinawakan niya ang balikat ni Ruth at ikinuwento ang istorya simula umpisa.Ang totoong tatay ni Ruth, si Ronan Mann, at ang totoong tatay ni Mindy, si Anson Mann, ay kambal na magkapatid, pero ang magkapatid na ito ay nagkaroon ng magkaibang landas simula pagkabata.Si Ronan ay nagkaroon ng ma
Dagdag pa dito, ang dalawang nakakatanda sa pamilya ay alam na ang kanilang pinakapinapahalagahan na panganay na anak na lalaki at daughter-in-law nitong nakapagpaproud sa kanila ay kasama sa plane crash, kaya naman ang mag-asawa, na nasa higit 70 taong gulang, ay biglang namatay sa sakit sa puso.Sa isang iglap ang Mann family, na may walong miyembro ng pamilya sa loob ng tatlong generations, ay biglang naging apat nalang. Kasama sa kanila, ang isang seven-month-old na baby na nawalan ng magulang at lolo’t lola.Nung mga sandaling yun, ang Shaw family ay nasa Kidon Cityu, at ang mga magulang ni Marcus ay nasa abroad. Kaya naman, ang seven-month-old na baby ay pansamantalang inalagaan ng aunt at uncle niya.Pero, nung mga oras na yun, isang buwan na ang nakakalipas simula ang asawa ni Anson ay nanganak, kaya naman kulang ang breastmilk niya. Dahil sakim siya, ang una niyang pinapakain ay ang anak niya muna, pagkatapos, kapag busog na ito, ang natitira ay mapupunta sa seven-month-o
“Haha!” Pagkarinig nito, biglang humalakhak si ryth.Pagkatapos tumawa, sarcastic na sabi ni Ruth, “Dapat ba ay tawagin ko na kayong Papa at Mama ngayon, o kaya naman Uncle o Aunt, o pwede ring mga kalaban?”Nautal si Mr. Mann, “Ruth, kami… minahal ka naman namin dati.”“Minahal ako?” Tanong ni Ruth. “Pagmamahal ba yung itinatak niyo sakin na maid lang ako at ang totoo niyong anak na si Mindy, ang queen?”“O yung pagtuloy niyo na pagsabi na ako ay isang hatchet man ni Mindy at hindi na mahalaga kung tama siya o mali, basta ay kailangan ko salubungin ang atake para sa kanya?”“Kung mahal niyo ako, bakit mga pinaglumaan lang ni Mindy ang meron ako?”“Tsaka, yung mga napapangitan siya na damit ang ibinibigay sakin.”“Kung minahal niyo ako, bakit hindi niyo ako pinag-aral sa isang school? Sa halip, pinalaki niyo ako ng mangmang?”“Ito ba ang paraan niyo ng pagmmaahal?”Nahihiyang sinabi ni Mr. Mann, “Ruth, mahina ka na sa klase simula nung bata ka…”“Ang academic performance ko a
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu