Bukod pa 'ron, hindi niya matiis ang matalas na sakit sa kanyang ibaba, kaya wala na ring pakialam si Mindy na lumaban pa pabalik kay Aino. Sa kasong ito, malaki ang lamang ni Aino kay Mindy. Matapos ang biglang pagsabog ng seryeng sunod-sunod na suntok ni Aino, parehong mga mata ni Mindy ay agad na naging mga mata ng raccoon. Ang kanyang mga mata ay naging sing itim ng uling, at ang parte ng kanyang mga tulikap ay halos hindi na maidilat. Maikukumpara ang sitwasyon sa isang komiks. Hindi mapigilang matawa sa kanya ng mga taong naroroon sa silid. Tumawa rin si Marcus, ngunit ang kanyang ina, na nasa likod niya ay humihikbi. Binaling ni Marcus ang kanyang ulo at pinatahan ang kanyang ina, "Ma, maraming mga bagay ang hindi ko nalilinaw sa'yo sa maikling oras. Mayroon na akong palaging nahihinuha."Nagtanong si Gng. Shaw, "Anong nahihinuha mo?"Seryosong sabi ni Marcus, "Ma, kilala mo nang mabuti ang tito at tita ko. Sabihin mo sa akin gamit ang iyong totoong salita, mabisyong
"Si Mindy talaga ang mali 'ron, pero tama siya sa isang bagay," tumingin ang matandang Master Shaw kay Sabrina nang malupit, at malupit na pinuna, "Ang babaeng ito, hindi siya kailanman naging mabuti!"Sinabi ni Sabrina, "Inaasahan ko na hindi niyo pagsisihan ang mga sinabi niyo! Ikaw, tanda! Ang pang habang buhay na edukasyon mo ay para lang sa wala! Ang buong buhay na kinagisnan mong magandang isang mabuting pamilya ay akto lang ang lahat!"Akto lang ang lahat ng iyon!"Hindi makatotohanan!"Ang iyong katayuan sa buhay ay nakuha lamang sa hindi tamang pamamaraan!"Bigla kong naintindihan kung bakit lumayaw ang iyong anak na babae mula sa inyong bahay!"Dahil iniisip niya na ang lalaking katulad mo, na nangisda para sa karangalan na hindi tama, ay hindi karapat-dapat na maging kanyang ama!"Hindi ka karapat-dapat!"Isang matanda na walang modo!"Puno ng luha ang mukha ni Sabrina nang pinagsabihan niya ang matandang punong Shaw. Minsan lamang siya umiyak mula nang pagkabata
"Huwag kang pumunta rito! Galit ako sa'yo! Hmph! Kakamuhian kita habang buhay! Nandidiri ako sa tuwing nakikita kita!" ang batang babae ay umuungol na sa galit dahil sa matanda. Sa biglaang pagkakataon, ang ungol ang nagpagising sa matanda. Ang maliit na batang ito sa kanyang harapan ay anak ng kaaway ng kanyang apo. Paano siya nakabuo ng pagmamahal sa batang ito?Itinaas ng matandang punong Shaw ang kanyang ulo at tiningnan si Sebastian, at malupit pa rin siya habang sinabi kay Sebastian, "Sebastian, nakita mo rin ito; kahit ang bata ay naimpluwensiyahan niya ng masama. Tulad ng mga bagay na nagawa niya sa apo ko mismo... Sabihin mo sa akin, paano kita susuportahan? Ang bagay lamang na magagawa ko at ang tanging paraan para protektahan ang aking apo sa ngayon ay ibigay ang buong suporta sa Star Island upang depensahan ang iyong pananakop."Matapos marinig ang sinabi ng matanda, lalong humikbi si Sabrina. "Pareho lang kayo ng iyong apo! Mga walang hiya!"Tumingin sa kalangitan
Biglaang umupo si Sebastian. "Anong mayroon, Kingston?""Master Sebastian, sa wakas ay nalaman kong..." dapat na sasabihin ni Kingston ay 'babaeng palaboy', ngunit ay binago niya ang mga salita bago ito lumabas sa kanyang bibig, "ang residente ni madam.""Ano?" Sa oras na ito, talagang natigilan si Sebastian. Si Sabrina, na nasa kanyang mga bisig, ay hindi mapigilang nagtanong, "Anong mayroon, Sebastian? Tungkol ba ito sa kompanya? Naging abala ka noong nakaraan, pero sinabihan pa rin kita na sundan ako sa mga Shaw at tulungan ako."Nakaramdam siya ng paumanhin habang pinagmamasdan ang kanyang asawa. Umiling si Sebastian, "Lalabas ako para harapin ang mga importanteng bagay."Tumango si Sabrina. "Sige lang. Huwag mong pagurin ng sobra ang sarili mo.""Matulog ka nang mabuti. Makakakita ka muna ng sopresa bukas ng umaga."Umalingawngaw ang pagod na boses ni Sabrina sa gulat, "Talaga? Hihintayin ko ang sorpresa mo.""Matulog ka nang mabuti!""Okay!"Talagang inaantok na siya
"Imposible! Hindi ako niloloko ng sarili kong mga mata , nakita ko siyang pumasok.” Naramdaman ni Kingston na para siyang nakakita ng multo. Umiling si Sebastian. "Mahaba ang gabi, at medyo nakatulog tayo.Maaring nakaalis siya nang hindi natin nararamdaman. Malamang ay intensyon niyang magtago sa atin. Kung hindi niya nais na makita tayo, at dumating tayo kasama ang isang kahanga-hangang mga tao, tiyak na hindi natin mahahanap ang taong ito."Ang kanyang tono ay may tunog ng pagkabigo. Nang umalis siya sa bahay kagabi, sinabi pa niya kay Sabrina na bibigyan niya siya ng isang malaking sorpresa sa umaga. Sa pagtingin sa sitwasyon ngayon, tiyak na hindi niya maibigay ang sorpresa na ipinangako niya kaninang umaga. "Iiwan ang isang tao na tahimik at lihim na obserbahan ang lugar na ito. Lahat kayo, maari na kayong umalis.” Sinabi ni Sebastian na walang ekspresyon sa kanyang mukha. "Opo! Master Sebastian.” Nakaramdam ng paumanhin si Kingston. Sa kabutihang palad, ang pag-uugali ni Sebas
Si Sabrina ay may tamad na ngiti sa kanyang mukha. "Anong uri ng sorpresa?"Talagang hindi siya makapag-isip ng anuman.Si Sebastian ay palaging isang malamig at matigas na tao, at hindi niya alam kung paano malugod ang isang babae. Samakatuwid, tunay na hindi maisip ni Sabrina kung anong uri ng sorpresa ang ibibigay niya sa kanya. Gayunpaman, nakita niya ang lalaki na maabot ang kanyang kamay mula sa kanyang likuran hanggang sa harap ng kanyang sarili.May hawak siyang palumpon sa kanyang kamay. Hindi ito ang mga uri ng pinong rosas na binili mula sa tindahan.Ito ay ilang mga uri ng mga wildflowers na pinagsama sa isang malaking bungkos sa halip.Agad na natigilan si Sabrina. "Mahal, ikaw ..."Mahilig siya sa lumalagong mga bulaklak at halaman, ngunit hindi pa niya sinabi sa kanya dati. "Kinuha mo ba ... Kinuha mo ba sila ‘nong umaga?” Tanong ni Sabrina.Hindi siya sinagot ng lalaki, ngunit sinabi lamang ng kaswal, "Mabilis lang akong bumangon at inilagay ang mga ito sa isang
Sa kabilang dulo ng linya, mabilis na kinuha ni Ruth ang tawag. "Kumusta, Sabrina. Nasaan ka?"Ngumiti si Sabrina. "Nasa bahay ako. Kumusta ka? Nasaan ka?"Sinulyapan ni Ruth si Ryan sa tabi niya pagkatapos ay bigla siyang namula ng kaunti. "Wala akong lugar na pupuntahan, kaya nakitira ako dito sa bahay ni Ryan ngayon. Sabrina, gusto... gusto ko sana tanungin ang tungkol sa opinyon mo.”"Anong opinyon?” Nagtaka si Sabrina."Ang ... Ang mga magulang ko..."“Huwag mo silang patawarin! Ang hindi pagpapadala sa kanila sa bilangguan ay ang pinakadakilang kabutihang-loob sa kanila!” ani Sabrina.Sinabi ni Ruth, "Sige, naiintindihan ko, Sabrina! Hahabulin ko sila ngayon! "Tanong ni Sabrina, "Ano? Ang iyong mga magulang, sila ay... ""Nasa pintuan sila ng mansyon ni Ryan," sabi ni Mindy na walang katumbas na kalungkutan. "Itinaas nila ako ng higit sa dalawampung taon, at hindi ko pa sila nakita na nagmamalasakit sa akin. Gayunpaman, ngayon, para sa aking pinsan, talagang dumating sil
Lumingon sila Mr. at Mrs. Mann sa likod at nakita si Marcus, na may seryosong ekspresyon, at nakatayo sa likod nila.Agad namang nagmadali si Mrs. Mann papunta sa kanya. "Master Shaw! Nandito ka pala, Master Shaw. Mahal na mahal mo si Mindy noon pa man. Hindi mo pwedeng panoorin na lang si Mindy na masangkot sa gulo at hindi siya iligtas, di ba? Tingnan mo, bilang tito at tita ni Mindy, naaawa din kami para kay Mindy. Ikaw ang totoong pinsan niya..."Kumawala si Marcus kay Mrs. Mann. "Masyado niyong hinahangaan ang pamangkin niyo."Sabi ni Mrs. Mann, "Oo, wala kasing magulang si Mindy simula nung bata pa siya, kaya bilang tito at tita niya, natural lang na bigyan namin siya ng sobrang pagmamahal at atensyon.""At sobra na kayong mabait niyan?" tinanong siya ulit ni Marcus.Tumango si Mrs. Mann na parang isang manok na tumutuka sa mga buto. "Kami ay mga taong malambot at mabuti ang puso..."Sa puntong ito, si Mrs. Mann ay talagang nag-aalangan na aminin ang mga pagkakamali niya, p