"Ikaw...maghintay ka lang!"Hingal na hingal si Ruth, nagsisimula nang maging purple ang labi niya. Sinubukan niyang himas-himasin ang kanyang dibdib para pakalmahin ang sarili hangga't maaari bago siya tumango palabas ng design department."Not bad!" sarkastikong nguya ni Linda kay Sabrina.Gayunpaman, walang sinabi si Sabrina, at nagkunwaring hindi siya narinig.Nagsimula na siyang makisawsaw sa kanyang trabaho. Nang i-proofread niya ang isa sa mga gawa ni Linda kanina, natuklasan ni Sabrina ang ilang problema sa disenyo.Ang istilo ni Linda ay madalas na may kasamang glamour at flamboyance. Kahit na ito ay mukhang partikular na kaakit-akit sa unang sulyap, at malamang na humanga sa mga manonood nito, alam ni Sabrina na ang arkitektura ay hindi maaaring ituring at ituring na katulad ng disenyo ng fashion.Kung isasaalang-alang lamang ng arkitekto ang mga estetika at hindi napapansin ang katatagan ng gusali, maraming panganib sa kaligtasan ang magsisimulang magpakita ng kanilang saril
Saglit na sinulyapan ni Sabrina si Linda, bago pinulot ang isang tumpok ng mga dokumentong natapos na niyang i-proofread. Pagkatapos ay naglakad siya papunta sa desk ni Linda, diretsong sinabi, "Linda, natapos ko na ang pag-proofread nito. Eto na."Pasimpleng hinablot ni Linda ang mga dokumento at napatitig sa taong nakatayo sa kanyang harapan.Nagpatuloy si Sabrina, nang hindi nagpapatalo, "Linda, kakain na ako ng tanghalian ko, at mamaya ko na ire-review ang iba. Dahil wala masyadong tao ngayon sa cafeteria, dumiretso muna ako, para naman hindi na ako tititigan mamaya."Nginitian siya ni Linda, "Sabrina, mukhang marunong ka nang mabuhay."Bahagyang napangiti si Sabrina sa sarkastikong sinabi. "Kailangan mong matutunan kung paano makibagay sa lugar ng trabaho. Aalis na ako."Bago pa makapagsalita si Linda, tumalikod na si Sabrina para umalis sa design department.Paglabas pa lang niya, halos agad na bumulong ang isang grupo ng kanyang mga kasamahan sa kanilang sarili.Lahat sila ay ma
"Oo, ayos lang yan. Wala namang problema dahil hindi naman yan lumalabag sa isyu na pampribado. Pinapanood mo lang naman ang CCTV recording ng desk mo, kaya walang mali sa ginagawa mo," magalang na sinabi ng isang gwardya at tumango ang iba bilang pagsang-ayon dito.Sa paraang ito, nakuha kaagad nila ang video recording. Ni-rewind ni Sabrina ang video doon sa oras na nandun siya sa Human Resources. Nakita niya agad ang taong pinaghihinalaan niya sa loob ng sampung minuto lang na pagtutok sa video.Siguro labinlimang minuto lang ang nakalipas pagkatapos siyang paalisin ng Human Resources nang dahan dahang tinulak ni Ruth ang upuan papunta sa desk ni Sabrina.Habang hinihila niya palayo ang dating upuan ni Sabrina, para bang mas mabilis ang kilos ni Ruth, ang itsura niya ay kabaliktaran ng pag-iingat niya habang tinutulak niya ang bagong upuan."Bakit niya pinalitan ang upuan mo?" Tanong ni Yvonne, nagtataka ito."Gusto ko nga rin malaman," sagot ni Sabrina, nakatutok pa rin ang mat
Nagulat na lang si Ruth dahil naipit na siya sa gitna ng inuupuan niya at ng sumusuporta sa ilalim nito. Tumagilid na ang upuan pagkataapos na masira nito dahil sa bigat ni Ruth. Samantala, may mga metal na parte din na lumuwag at bumaon sa balat niya.Habang nagdudugo, mas lalong naging katawa tawa ang itsura ni Ruth.Nakaupo siya na para bang nakapwesto sa inidoro. At dahil ang balakang niya ay naipit na sa upuan, sinubukan ni Ruth na humawak sa mesa gamit ang dalawang kamay niya para ibalanse ang sarili, pero lalo lang siyang nag mukhang nahihirapan tumae. Sinamahan pa nito ng boses niya na para bang isang umiiyak na baboy, kaya ang eksena sa opisina niya ay napaka pangit talaga.Nang makita ng mga kasamahan ni Ruth ang posisyon niya sa upuan, hindi na sila nakapagpigil at nagsimulang mag tawanan nang malakas.Habang tumatawa sila, tuloy tuloy lang ang pagtulo ng dugo galing sa likod ni Ruth."Nababaliw na ba kayo?! Tumigil na kayo sa pagtawa at tumawag na kayo ng ambulansya. T
Pagkatapos na tingnan ang paligid ng opisina, nakakita si Ruth ng isang pantalon na dapat sana ay panlamig pero naging pansamantala niya itong pamalit.Sa kabilang banda, si Sabrina ay nakasuot ng pantalon na gawa sa isang napaka nipis na tela.Sa madaling salita, kung si Sabrina ang nagkataong umupo sa sirang upuan na yun, siguradong patay na din siya ngayon."Sabrina! Bagong empleyado ka lang, pero paano mo nagawa ang ganito kasamang bagay?Alam mo bang isa itong krimen, at pwedeng masabi na may masama kang hangarin?!" nagalit ang manager ng Human Resources Department habang nakatayo sila sa labas ng emergency room.Mahina ang boses ni Sabrina nang sumagot ito, "Baguhan lang naman po ako na dalawang araw pa lang nagtatrabaho kaya saan ko naman po kukunin ang upuan na yun?"Mukhang nagulat ang manager sa sinabi niya at natahimik nang ilang saglit.Pagkatapos nitong tumigil saglit, binulong niya, "Sila...ang nagsabi na ikaw daw ang tumulak ng upuan papunta kay Miss Mann.""Oo ng
Kay Sabrina, ang South City ay isa lang lugar na puno ng trahedya. Ito ang katotohanan na alam niya sa puso niya simula nung unang beses siyang pumunta dito sa edad na labindalawa. Dahil dito, natutunan na ni Sabrina na pabayaan na lang ang mga ganitong sitwasyon. Dahil wala naman siyang ibang magagawa kundi tumira sa South City sa ngayon, ang kaisa isa lang na pwede niyang gawin ay manatiling kalmado at maging mas mapagpatawad. Kung makaranas man siya ng hindi maiiwasang problema, ganito lang din ang gagawin niya.Sa ngayon, ang gusto niya lang ay ayusin ang trabaho niya.Ayaw niya nang magsimula pa ng kahit anong gulo hanggat kaya niyang iwasan.At habang sinasabi ito ni Sabrina, ang iba niyang kasamahan ay bigla na rin bumalik sa kani kanilang mesa. Hindi na sila nagtangka pang buksan ulit ang mga bibig pagkatapos marinig ang mga masasakit niyang salita.Ginugol ni Sabrina ang maghapon sa mesa niya, tinulungan niya si Linda na tingnan ulit ang mga unang draft na binigay nito s
Walang nang nasabi pa si Linda.Nang makita ng director ang reaksyon ni Sabrina, agad niya itong sinaway, "Linda! Bilang isang staff member, hindi ka pwedeng magsalita na lang tungkol sa mga bagay na hindi mo naman talaga nakita! Sabrina, sabihin mo sa akin ngayon, paano nasugatan si Ruth?!"Bilang design director, wala siyang pakialam kung ano man ang nangyari kay Sabrina sa labas ng trabaho, kabit man o hindi.Gayunpaman, meron siyang sinaktan na kasamahan sa oras ng pagtatrabaho, at ito ay isang seryosong isyu. Dahil si Sabrina ay baguhan pa lang, naisip ng director na tanggalin na lang siya sa trabaho ngayong araw.Gumawa siya ng isang napakalaking gulo!Nakatingin pa rin ng kalmado ang director kay Sabrina, naghihintay ito sa isasagot niya.Sa kabila ng pagkuwestyon sa kanya ng ganun, nanatili pa rin na mahinahon si Sabrina. Ang sinagot niya lang, "Director, sa tingin ko yung personnel, logistics, at security guards ang makakapagbigay sa atin ng pinaka maayos na sagot. Dahil
"Makakapagmaneho ka ba?" Tinanong siya ni Sebastian na nakaupo sa loob ng kotse.Nagtaka si Sabrina sa biglaang tanong nito pero sumagot na lang din siya. "Hindi."Samantala, si Kingston, na nakarinig sa pag-uusap nila ay nagsalita, "Madam, sa panahon ngayon na lahat ng tao ay may lisensya na, paano nangyaring hindi ka pa rin nakakapag maneho?"Nitong umaga lang, sobrang nag-aalala si Kingston na baka tanggalin na siya ni Master Sebastian. Pero ngayon, ilang oras pa lang ang nakalipas, bumalik na naman siya sa pagiging mabait kay Sabrina. Kahit si Kingston ay hindi napansin ang pagiging matapang niya noong mga nakaraang araw.Pero, natigilan pa rin saglit si Sabrina sa tanong niya.Nang umupo siya sa loob ng kotse at hindi nagsasalita, ang mga mata niya ay para bang nabalot ng kalungkutan.Kung may iba pang baguhan na nagkaroon ng parehong problema na hinarap ni Sabrina sa kumpanyang yun, siguradong bumitaw at umalis na agad yun nung una pa lang.Pero hindi ganun si Sabrina.Si
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu